Keepsake

Παιδιά όπως είχε δηλώσει και η giovanna το παιχνίδι είναι αριστούργηυμα.Τι να πρωτοπεί κανείς?Τους φοβερούς και λογικότατους γρίφους?Για το καταπληκτικό του σενάριο?Για τα γραφικότατα τοπία του που μοιάζουν να βγήκαν από κάποιο μυθιστόρημα του tolkien?Από όποια μεριά και να δεις το παιχνίδι αυτό είναι άψογο.Αφού να φανταστείτε όσες μέρες ασχολήθηκα μαζί του είχα χάσει τον ύπνο μου και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να παίξω το παιχνίδι.Δεν σκεφτόμουν τίποτα άλλο εκτός από αυτό.Για μένα είναι ίσο ή μπορεί και καλύτερο από το syberia.Απλά άψογο.

@athos. Καλώς ήρθες στην παρέα μας.

Χαίρομαι που σου άρεσε το παιγνίδι και εγώ το λάτρεψα, ήτανε ένα παιγνίδι που όταν τελείωσε, πραγματικά έβαλα τα κλάματα

Ναι κ εμένα μου ήρθε να βάλω τα κλάματα αλλά ευτυχώς συγκρατήθηκα...Το ίδιο βέβαια δεν ίσχυσε και για την κοπέλα μου(και εκπληκτική βοηθό μου στα adventure games) η οποία σταμάτησε το κλάμα μετά από καμιά ώρα...

Είδες για αυτό είμαστε πάντα εδώ, να κλαίμε για χάρη σας!!

Αλλά δεν είναι κακό να κλάψεις όταν το αισθάνεσαι. Ξέρεις και οι άντρες κλαίνε κάποιες φορές, και εγώ το βρίσκω ακαταμάχητο. Στο κάτω-κάτω όλοι άνθρωποι είμαστε.

Έχεις δίκιο.Σαφώς και δεν είναι ντροπή να κλαις όταν μέσα σου νιώθεις πως πρέπει να το κάνεις.Ούτως η άλλος αυτό έρχεται από μόνο του.

Το thread, αρχιζει να μου θυμιζει μικρούτσικο ή τα "Παρατραγουδα" της κας Πανια; θα το βρω,που θα μου πάει...

Εντάξει μας βγήκε λίγο παραπάνω συναίσθημα αλλά το παιγνίδι το προκάλεσε αυτό.

@russian στα Παρατράγουδα, κλαίνε δεν το ήξερα?

Δεν μπορεί να υπάρξει σύγκριση ανάμεσα ατα 'παρατράγουδα' και στην πραγματική τέχνη.Μην τρελαθούμε εντελώς.

Έχει περάσει πράγματι αρκετός καιρός από τότε που βγήκε το παιχνίδι και πολύ φοβάμαι ότι ακόμα και τώρα, στο πίσω μέρος του εγκεφάλου μου, η Lydia έχει στρογγυλοκαθίσει στον υποθάλαμο και μου ψιθυρίζει λέξεις μαγικές και γλυκόηχα λόγια που με κάνουν να αναπολώ τις υπέροχες στιγμές που έζησα σε αυτό το παιχνίδι. Δεν ξέρω αν ήταν ο κόσμος της μαγείας, το μεσαιωνικό ίδιον των πανέμορφων χώρων, ο καταιγισμός από τους δύσκολους γρίφους ή ο αέρας που φύσαγε σαγηνευτικά δίπλα στα αυτιά μας (θυμάστε αλλά όπως έχουν αυτήν την στιγμή τα πράγματα οποιοδήποτε παιχνίδι να βάλω στον υπολογιστή, πάντα γυρίζω πίσω το κεφάλι μου και βλέπω τον υπέροχο κόσμο που με φιλοξένησε κάποτε, μελαγχολώντας που εγκατέλειψα και εγώ την Ακαδημία της Μαγείας αφού υπήρξε τελικά αποκατάσταση της τάξης και όλα βαίνουν πλέον καλώς. Φαντάζομαι ότι στο μέλλον θα έχουμε όλοι μας την ευκαιρία να ξαναπαίξουμε παιχνίδια παρόμοιων ή ανώτερων αξιώσεων και να χαιρόμαστε ιδιαίτερα που έχοντας αυτό το θείο δώρο της όρασης να καταναλώνουμε φαιά ουσία και να διασκεδάζουμε με τους γλυκύτατους ήρωες των παραμυθιών. Μπορεί το keepsake να ανήκει πια στο παρελθόν αλλά είναι από εκείνους τους κόσμους που θα θέλεις να επισκέπτεσαι ξανά και ξανά και ξανά......

Το Keepsake δεν είναι παρελθόν. Οσο καιρός και να περάσει, δεν θα πάψει να είναι ένα απο τα ωραιότερα παιγνίδια του 2006. Ενας ύμνος στην φιλια, αυτή που μερικές φορές ειναι και πιό δυνατή απο την αγάπη, ένα ποιημα.

Οτι και παιγνίδι καινούργιο να έχω παίξει μέχρι τώρα, τίποτα δεν συγκρίνεται με αυτό το αριστούργημα.

Σε αγαπώ giovanna.......

Oooh please get a room!!!

Τελειο το keepsake btw εχετε απολυτο δικιο. Ισως το πιο ενδιαφερον παιχνιδι τα τελευταια χμμμ... *μετραει ποσα χρονια περασαν απ'το syberia 2*....

Χαίρομαι ιδιαίτερα που συμφωνείτε! Όντως είναι από τα παιχνίδια που μένουν ανεξίτηλα σαν ένα ακριβό, μαύρο μελάνι