Keepsake

Βασικά το Keepsake είναι ίσως απο τα πιο τραγικά adventure που έχω παίξει ποτέ. Σενάριο κλάψας σε στύλ Μάρθα Βούρτση και γρίφοι του στυλ "δεν μπορούσαμε να σκεφτούμε αληθινούς γρίφους και το γεμίσαμε puzzles".

Εντελώς υπερεκτιμημένο κατ' εμέ...

Σε αυτό δεν έχεις κ' άδικο...Απο τα τελευταία μόνο το Scratches κατάφερε να με εντυπωσιάσει...

Δεν είναι θέμα ανθρώπινων ιστοριών...άλλο πράγμα το συναίσθημα και άλλο ο εκβιασμός του συναισθήματος. Αυτό ακριβώς προσπάθησε να κάνει το Keepsake αλλά απέτυχε παταγωδώς.

Το Keepsake απο όσο ξέρω δεν άρεσε σε κανένα...Νομίζω ότι μόνο εμείς του δώσαμε τόσο υψηλή βαθμολογία...

Ακούς Fallen? Μεγαλύτερη αυστηρότητα την επόμενη φορά.

Elessar wrote: Το Keepsake απο όσο ξέρω δεν άρεσε σε κανένα...Νομίζω ότι μόνο εμείς του δώσαμε τόσο υψηλή βαθμολογία...

Ακούς Fallen? Μεγαλύτερη αυστηρότητα την επόμενη φορά.

Ppfff...
Το παιχνίδι δεν ήταν μέτριο (ούτε και κορυφαίο όμως). Ήταν από καλό έως πολύ καλό. Έχω ξαναπεί πως πάντα θεωρώ τα παιχνίδια που έχουν πληθώρα γρίφων και καλή ατμόσφαιρα άνω του μετρίου! Μερικοί γρίφοι στο συγκεκριμένο παιχνίδι μπορεί ν' αγγίζουν τα όρια της υπομονής, αλλά είχες και το hint, οπότε δικαιολογείται να υπάρχουν και κάποιοι πιο απαιτητικοί ανάμεσα στους άλλους. Άσε που όσο δύσκολος και να 'ναι ένας γρίφος, αν είναι λογικός κι αντιμετωπίσιμος είναι μια χαρά. Εν ολίγοις, παιχνίδια σαν κι αυτό δύσκολα θα φτάσουν στην κορυφή που είναι τα παιχνίδια με τις εξαιρετικές ιστορίες (για εμένα πάντα!), αλλά εξακολουθούν να είναι πολύ καλά και διασκεδαστικά και δεν αξίζει να τα συγκαταλέγουμε στις μετριότητες. Αυτά! (βαρέθηκα και να γράφω...)

ΥΓ: Το τελείωσες και μιλάς για εκβιασμό συναισθήματος? Γιατί εγώ άλλα θυμάμαι! Btw... αν το τελείωσες, γιατί δε γράφεις ένα review, ώστε να ακουστεί κι η άλλη άποψη? Και μην ακούσω τώρα πως βαριέσαι! Προκάλεσες την τύχη σου!

pornostar wrote: Ειλικρινά ο εκβιασμός του συναισθήματος είναι τουλάχιστον άτοπος. Ίσα-ίσα που μέσα από το παιχνίδι βγαίνει αβίαστα το θείο δώρο της φιλίας ως 'ενθύμιο' ανθρωπιάς και προόδου στον άνθρωπο και στις εν γένει διαπροσωπικές του σχέσεις. Η αγάπη της Lydia, η προσμονή και η επιμονή της να βρει την αγαπημένη της φίλη είναι τουλάχιστον συγκινητική και παράδειγμα προς μίμηση σε ένα παιχνίδι που δεν είχε απλά 'ξερούς' γρίφους και αδιάφορο background αλλά σε προέτρεπε το ίδιο το παιχνίδι και η υπέροχη ατμόσφαιρά του σε κάτι πιο ανώτερο, βαθύτερο και συνάμα νήδυμο. Το παιχνίδι και το όλο concept αυτό καθ΄αυτό δεν εκβίασε με κανέναν έμμεσο τρόπο οποιοδήποτε συναίσθημα αλλά βήμα-βήμα σε έβαζε με πολύ μαγικό τρόπο στον κόσμο του και στα ανώτερα ιδανικά του ανθρώπου που οφείλει να υπερασπίζεται και να πολεμά για αυτά.

Μάλλον θα έπαιξα άλλο Keepsake τότε...