Κόμιξ & κινούμενα σχέδια!

Καλά ο Edika είναι ο ορισμός του παραλόγου
(ψοφάω να βρίσκω στο background αλλαγές σε ίδια μέρη όπως ένα κάδρο που αλλάζει και τέτοια κουλά)

Για τα manga δεν έχω πολυκαταλάβει εκτός από το σχεδιαστικό-εικαστικό κομμάτι τους (που βλέπω στο link σου μπορεί να διαφοροποιείται αρκετά) τι άλλο τα χαρακτηρίζει, μπορείς να μου το περιγράψεις? Μαθαίνω γρήγορα

Με τον απλοϊκό μου τρόπο θα στο έθετα απλά πως δεν είναι αμερικάνικα και αυτό τα κάνει κάτι το εξαιρετικό. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Ωστόσο οι ιστορίες που χρησιμοποιούν οι Ιάπωνες σχεδιαστές και ο τρόπος απεικόνισης των καρέ ίσως σε ορισμένες από τις ιστορίες να διαφοροποιείται, αυτό ωστόσο μόνο όποιος έχει διαβάσει και τους δυο κόσμους θα μας το πει. Προσωπικά έχω ασχοληθεί για χρόνια με τα Αμερικάνικα εμπορικά [ουσιαστικά Marvel, Disney και μερικές άλλες] και μέσω Βαβελ/Παραπέντε γνώρισα και ορισμένους Ευρωπαίους σχεδιαστές/σεναριογράφους όπως και έχω αναφέρει.

Αν έχεις κουραστεί από τον δυτικό περιοριστικό politicaly correct τρόπο σκέψης τότε πήγαινε λίγο προς τα 'κει πριν προλάβουν να ισοπεδωθούν κι αυτοί [έχουν κάτι λίγο εξαμερικανισθεί αλλά ακόμη κρατάει το οχυρό]. Η εικόνα ωστόσο για την ώρα παραμένει πιο σύνθετη από την παιδική απεικόνιση της Marvel ή της Disney, και τα σενάρια ενώ μπορεί να είναι απλά έχουν μια άλλη δραματική απόδοση.

Ϊσως καταλληλότερη πηγή για το manga και τις προεκτάσεις του να αποτελεί η Wikipedia . <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

[Το ένα κακό που λένε άνθρωποι που έχουν διαβάσει manga και στην συνέχεια τα βλέπουν να περνάνε σε anime είναι πως σε ελάχιστες περιπτώσεις η ιστορία παραμένει πιστή στο αρχικό σενάριο και σκίτσο.]

Τελικά δηλαδή πρόκειται για κάτι αρκετά ευρύ σχεδιαστικά, σε θεματολογία κλπ, είχα την εντύπωση ότι είναι πιο συγκεκριμένο.
Της Marvel τα κόμικς δεν με τράβηξαν ποτέ ιδιαίτερα ίσως επειδή είναι αρκετά αμερικανιές όπως λες κι εσύ.
Και να μην ξεχάσω, μου αρέσει αρκετά και ο Scott Adams (ο Dilbert δηλαδή)

Χμ... Ελάχιστα πρέπει να τον έχω δει, ίσως κάτι δεν με έπιασε στο χιούμορ του. Γενικότερα αν πάμε για χιούμορ θα έλεγα πως ο Gary Larson url=http://en.wikipedia.org/wiki/The_Far_Side]The Far Side[/url ήταν ίσως περισσότερο καυστικός σε ορισμένα ζητήματα. Και φυσικά και ο Sergio Aragones όταν τον πιάνει για να καλά να σατυρίσει κάτι [συνήθως σε εκδόσεις του MAD]. Αλλά και πάλι σε μερικά πράγματα όσον αφορά το χιούμορ δύσκολα θα άλλαζα τον Αρκά με κάτι άλλο.

Από τα anime που έχω δει, μπορώ να σου πω ότι [επειδή βασίζονται σε μάνγκα] και η επεισοδική μορφή δίχως το στοιχείο της αυτοτελούς, ανα επεισόδιο, ιστορίας, είναι αυτό που τους προσφέρει την μαγεία τους.

Υπάρχουν ιστορίες που παίζουν περισσότερο με κοινωνικά ζητήματα μέσα από αναρίθμητες οπτικές. Το elfen lied δίνει μέσα στην ακρότητα του την μοχθηρία και την κακία της ανθρώπινης φύσης, το tehxnolyze δίνει με μια ιδιαίτερα σκοτεινή ματιά τις κλειστές κοινωνίες του οργανωμένου εγκλήματος [ωραιοποιημένο/βρώμικο (αλλά με μορφή παράλογης τιμής) θα το δεις στο Gungrave], δίνει μέσα από καθαρή επιστημονική φαντασία [το θέμα που έχει απετύχει η Αμέρικη τα τελευταία χρόνια και μάλιστα οικτρά] που δεν έχει χάσει τον σκοπό της [δηλαδή να αποξενώσει θέματα από το σήμερα γυμνώνοντας από τις δικαιολογίες της καθημερινότητας, να εικάσει πάνω στις πιθανές προεκτάσεις των εξελίξεων, και να δώσει τα απαιτούμενα προειδοποιητικά μυνήματα ή να κάνει προτάσεις] μέσω ας πούμε του Ghost in the shell.

Επίσης έχουν ρομαντισμό [αν και πολύ βαρύ ώρες ώρες [κολλήσαμε στα σιρόπια που λέμε <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->]], αλλά ευτυχώς κάποιες σειρές το ελαφραίνουν με χιούμορ, με περιπέτεια και άλλα [φυσικά σχεδόν κάθε σειρά έχει το ρομαντικό στοιχείο λίγο πολύ]. Οι ιστορίες είναι πολύ πιο δραματικές σε ορισμένα σημεία και οι χαρακτήρες δεν είναι αυτόματα προστατευμένοι από τον θάνατο ή την απώλεια [στην αμερική το πιο δραματικό πράγμα πλέον είναι να μην έχει ο τύπος γκόμενα, ή να του χυθεί καφές στο σακάκι, ή η άλλη να μην έχει φόρεμα ή να της σπάσει το νύχι <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->].

Γενικά είναι ένας πολύ πιο έντονος κόσμος σε συναισθήματα, ιδέες και σκέψεις από όσο τα όσα μας έχει δώσει η δύση [έχει δώσει και καλά δεν την διαγράφουμε εντελώς, απλά πλέον δεν αρκεί]. Και ακόμη και από την πιο absurd ιστορία στην δίνουν με τέτοιο τρόπο που μπορείς να την χωνέψεις και να την σκεφθείς.

Αν θές ρίξε μια ματιά εδώ , πρόκειται για μία από τις πολλές πληροφοριακές βάσεις σχετικά με τις σειρές που κυκλοφορούν.

Ο Scott Adams δεν είναι πάντα το ίδιο καλός αλλά κάποιες φορές είναι άπαιχτος. Το στυλ του είναι γενικά ελαφρώς κυνικό.
Βασικά ο Dilbert είναι computer engineer (γιαυτό είναι ιδιαίτερα αγαπητό το κόμικ στους μηχανικούς γενικότερα) geeky looking με γυαλιά, λίγο αφελής αλλά ξύπνιος και δουλεύει σε μια εταιρεία με αφεντικό το pointy-haired boss, ένα βούρλο και μισό που κάνει τη ζωή όλων δύσκολη (όπως πολλά αφεντικά )
Δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι ο Dogbert ένα αδίστακτο σκυλάκι, ο Wally που τα ξύνει όλη μέρα κλπκλπ.

Δες μερικά δειγματάκια και ίσως αναθεωρήσεις

img221.imageshack.us/img221/3541 ... 195ez0.jpg

www.public.iastate.edu/~olafsson/dilbert.gif

ozguru.mu.nu/Photos/2005-09-18--Dilbert.jpg

Για τα δικά σου, έχοντας στο μυαλό το animation του Kill Bill βλέπω το έντονο δραματικό στοιχείο και τη βία και είχα την εντύπωση ότι όλα πάνω κάτω έτσι είναι που τελικά δεν ισχύει (ευτυχώς). Το ρομαντικό στοιχείο με εξέπληξε να σου πω την αλήθεια.

Τον έχω δει κατά καιρούς όπως είπα αλλά το χιούμορ του είναι ιδιόρρυθμο για τα γούστα μου [π.χ. Monty Pythons, Mel Brooks, Mad, Αρκας, Bunnies' suicides και γενικά μαύρο]. Δεν λέω πως δεν θα το διαβάσω φυσικά, αλλά δεν θα έχει το αποτέλεσμα που θα έχουν τα προηγούμενα. Έχουμε ξεκινήσει σε άλλα δυο forum που είμαι thread σχετικά με χιούμορ οπότε βλέπω σε σχεδόν καθημερινή βάση πως το αντιμετωπίζουμε μέσα από την εικόνα ή τον λόγο. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Γενικά προτιμώ τα παραπάνω γιατί χτυπάνε ίσως μεγαλύτερα ζητήματα και με μεγαλύτερο κυνισμό ή και χάρη, αλλά φυσικά αυτό είναι η δική μου αντίληψη.

Και εγώ είχα κάνει λάθος αρχικά [πάνε πολλά χρόνια φυσικά που το διόρθωσα αυτό <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->], αλλά χρειάστηκαν μόλις μερικές ταινίες και δυο τρεις σειρές για να τους αφοσιωθώ. Αν δεν θες να τρέχεις σε videoclub και να ψάχνεσαι κιόλας στο <!-- w --> www.veoh.com <!-- w --> [αν πιστεύεις πως τα Αγγλικά σου είναι ικανοποιητικά] μπορείς να δεις πολλές ολοκληρωμένες σειρές ή και ταινίες σαν δείγματα.

Λοιπόν είδα τα προηγούμενα βιντεάκια και μπήκα κάπως στο νόημα. Αλλά πολύ dark ρε παιδί μου τα περισσότερα (εδώ τα δικά μας σκοτάδια δε μπορούμε να μαζέψουμε )

..και μου ήρθαν στο μυαλό το Ulysses που έβλεπα μικρή (αυτό πρέπει να ήταν πολύ προχωρημένο για την εποχή του) και η Candy! (εδώ μάλλον κολλάνε τα σιρόπια που έλεγες χαχα)

Το Ulysses αν θυμάμαι καλά μας είχε έρθει από την Γαλία εμάς, αλλά απόλυτα βέβαιος δεν μπορώ να είμαι πλέον [δυστυχώς η μνήμη έχει πληρώσει το τίμημα της στο γέρο χρόνο <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->], και το Candy το είχα δει πιτσιρικάς [τουλάχιστον ξεκομμένα επεισόδια] τότε αλλά εντάξει ήταν ίσως πάρα πολύ χαριτωμένο. [η ξανθούλα δεν ήταν;]

Αυτά που σου έδειξα βασικά το έκανα για να δείξω περισσότερο ό,τι και το χαριτωμένο [π.χ elfen lied] μπορεί να γίνει πολύ σκοτεινό αν δεν χτυπήσεις mainstream στόχους.

Έχω αν θέλεις και άλλες τόσες σειρές που είναι ρομαντικές, κωμικές, ελαφριές, αθώες ίσως, αλλά που γενικά δεν έχουν την μαγεία που έχουν αυτές οι σειρές που πρότεινα [ναι, κι εκεί πλέον έχω γίνει σε μικρό διάστημα καλομαθημένο απαιτητικό παιδί <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->].

Να σου δείξω τώρα και την light [αλλά επουδενί λόγο παιδική (τουλάχιστον όχι όλα, και όχι δίχως την γονική εγκριση)] πλευρά μερικών από τα ελάχιστα anime που έχω δει.

Karin [Κωμωδία, ρομαντική]

Macross Frontier [ανήκει σε πολύ μεγάλη σειρά που ξεκίνησε κάπου το 80]
[Ρομαντική, ελαφριά, δράσης, πολύ μουσική/τραγούδι]

[Intro 1]

[Intro 2]

Vampire Knight
[Ρομαντική καθαρά]

Macademi Wasshoi! [Κωμωδία αποκλειστικά]

Kuro Shitsuji [Ελαφριά]

... re=related

EF - A Tale Of Memories [Ρομαντικό/Δραματικό]

... re=related

[Και μια παρένθεση πριν το ξεχάσω, σκέψου πως αυτό που σου λένε π.χ. οι Manic Street Preachers μου το λέει χαλαρά ένα από τα "σκοτεινά" anime μαζί με μερικές υπο-ιστορίες [κεντρική ιστορία - 1 μελωδία, δευτερεύουσες ιστορίες - πολλαπλές μελωδίες επί ενός βασικού μοτίβου <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->].]

Kannagi [Ελαφριά]

... re=related

Akane Iro ni Somaru Saka [Ελαφριά]

Toradora

Rosario To Vampire Capu2 [Comedy]

Kemeko Deluxe [Comedy, Romantic]

Τις τεστάρισα όλες και τις βλέπω μόνο και μόνο για λόγους σειράς [τις ξεκίνησα οπότε κι αν δεν τραβήξουν πολύ (πάνω από τα 13 ή 26 επεισόδια) θα τις δω, ειδάλλως bye bye]. Να ξεκαθαρίσω πως δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα όσον αφορά το animation ή την ποιότητα παραγωγής από τις σκοτεινές σοβαρές, απλά ώρες ώρες καταντάνε πολύ παιχνιδιάρες για τα γούστα ή πολύ ρομαντικές ή πολύ τέλος πάντων. Για να δεις και την άλλη πλευρά του νομίσματος.

Προσωπικά επιλέγω τις σκοτεινές γιατί απλά δείχνουν πραγματικά το καλύτερο και το χειρότερο της ανθρώπινης φύσης [όπως όλες οι ιστορίες] με πολύ πιο δυναμικό τρόπο.

Καλά σίγουρα δεν μπορεί να με πιάσει πλέον [αυτό βρε κορίτσι πρέπει να το είχα δει 25 χρόνια πριν!!! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Για να καταλάβεις τι έχω πάθει δες μια πρόχειρη κατάσταση από τα anime που βλέπω τώρα

Eve no Jikan 02+ [?]
Michiko to Hatchin 03
Macademi Wasshoi! 04~
Kuro shitsuji 06~- [Shinsen]
Gundam 0 [S2] 04~ [Shinsen]
Kurozuka 06+ [Shinsen]
Shikabane Hime: Aka 04+
Jigoku Shoujo Mitsuganae 06+ [Also Shinsen]
Mouryou no Hako 04+
Chaos Head 05+
Vampire Knight Guilty 05+ [Also Shinsen]
Tytania 05+ [ANBU]
Ga-rei: Zero 06+
To Aru Majutsu no Index 06+ [Also Shinsen]
Kurogane no Linebarrels 06~+
Cassern SINS 05+ [Shinsen]
Ef ~A Tale Of Melodies 06-
Kannagi 06+
Yozakura Quartet 06~
Akane Iro ni Somaru Saka 06~
Toradora 07+
Tales Of Abyss 07+ [Shinsen]
Rosario To Vampire 06~
Kemeko Deluxe 06~
Kara no Kyoukai 03+ [Shinsen]
Monochrome Factor 14+
Real Drive 22+ [The Metal]

+ σειρές
Stargate SG Atlantis
Merlin
Sanctuary
Knight Rider [μη με ρωτάς γιατί το βλέπω, δεν ξέρω να σου απαντήσω! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->]
Time Warp [Documentary]
Fridge
Terminator Sarah Conor's Chronicles
The Big Bang Theory
Crusoe
Star Wars: Clone Wars
Eleventh hour

Οπότε όπως καταλαβαίνεις δεν ασχολούμαι με τίποτα άλλο, εντάξει σχεδόν, με τίποτα άλλο.

Πάντως έχω την εντύπωση πως όσα ανέφερα στο προηγούμενο μύνημα [ένεκα σχεδόν όλα παραγωγές 2008 (τώρα προβάλονται στην Ιαπωνική τηλεόραση)] είναι πολύ περισσότερο στην εποχή μας και πιάνουν καλύτερα πολλά θέματα από όσο μια τόσο παλιά σειρά. Όχι πως θα είναι άσχημη παραγωγή, απλά μου 'χει μείνει στο μυαλό σαν παιδική. Άσχετα αν και αυτές που αναφέρω σε κάποια σημεία τους τις θεωρώ υπερβολικά αθώες για την πραγματικότητα που αντικρίζει κάποιος.

Ελατε βρε κορίτσια, εντάξει δεν είναι και μεγάλα τα επεισόδια anime, αφού το ξέρετε κι οι ίδιες. Αν ήταν OVAs θα ήταν διαφορετικά γιατί μιλάμε για διπλάσια ή και παραπάνω από τα συμβατικά επεισόδια. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Μάλιστα το Eve No Jikan [το επόμενο επεισόδιο του θα κυκλοφορήσει μάλλον το Δεκέμβρη] είναι 15 λεπτά και το Kara No Kyoukai [The Gardens of Sinners και εντάξει αν θυμάμαι καλά είναι 45λεπτο] είναι OVAs.

Χριστίνα thanks, πάει κι αυτό στα υπόψην. Πάντως το Bleach στα 194 επεισόδια μου θυμίζει κάτι από soap-opera [εντάξει είδα κάπου ένα poster του με όλες τις τύπισες που έχει εν παράταξη (εντάξει ήταν για όλα τα γούστα!! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->)] και γενικά αποφεύγω τα μεγάλα σε διάρκεια. Το μεγαλύτερο [μου άρεσε αρκετά σε πολλά σημεία του] ήταν το D.Gray-Man στα 103 επεισόδια. Τελείωσε αρχές Φθινοπώρου φέτος.

Όσο για τις φετεινές σειρές, τις ελαφριές τις βλέπεις χωρίς προσπάθεια, ενω οι πιο σκοτεινές σε κάνουν να κολλάς περισσότερο [μερικά επεισόδια μπορεί να τα δεις και 2η και 3η φορά <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->].

Δείτε τα videάκια παραπάνω και θα καταλάβετε.

Χεχε, όντως, ισχύει ό,τι μπορεί να κολλήσεις. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Πως λέμε "τρώγοντας έρχεται η όρεξη"; Παλαιότερα είχα δει μόνο ό,τι σου είχα αναφέρει εδώ και στα emails, αλλά από το καλοκαιράκι έπιασα να βλέπω ολοκληρωμένες σειρές την μία μετά την άλλη, και μιλάμε πως παθιάστηκα. Σαν γλώσσα [ήχος] μου αρέσει αφάνταστα, και είδα πως άρχισα κατόπιν να δυσανασχετώ όταν ακούω Κορεάτικα, Ταϊλανδέζικα ή Κινέζικα. Όσο για τις εκφράσεις [εσύ ιδίως που έχεις και καλύτερη μνήμη από μένα] θα σου είναι πολύ εύκολο το να πιάσεις και να μάθεις. Watashi wa [εγώ] Nihongo [Ιαπωνικά] o naratte imasu [μαθαίνω]. watashi no [(το) δικό μου] shumi [χόμπι, ενδιαφέρον] desu [είναι]. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Είναι απλά αλλά θέλει πολύ μνήμη για να μπορείς να τα μάθεις ακούγοντας τα και μετά να αρχίσεις να συντάσεις και προτάσεις. Και για να κάνεις συνεχείς προτάσεις όπως στα Ελληνικά ή τα Αγγλικά είναι πιο δύσκολο.

Πάντως το βλέπω λογικό, να μην μπορείς να τα δεις όλα αυτά μιας και α) έχεις δουλειά αλλά και β) έχεις και κοινωνική ζωή. Είπαμε ο καθένας έχει τις υποχρεώσεις του, αλλά και κάνεις τις επιλογές του στην ζωή [οπότε και κατόπιν απλά ζει/υπάρχει με αυτές <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->].

Πάντως εγώ με μεγάλη μου ευχαρίστηση αντικαθιστώ πλέον την Αμερικάνικη tv με τις Ιαπωνικές anime σειρές. Σε κάποια σημεία είναι πιο απλές, ενώ σε πολλά άλλα είναι μεγαλειώδεις.

Βάλε στην λίστα σου και το Kara no Kyoukai, μέχρι στιγμής η ομάδα Shinsen έχει μεταφράσει τα 3 πρώτα από τα 7 συνολικά μέρη. Σαν εικόνα το λάτρεψα, σαν σενάρια με έμπλεξε [χτίζει τους χαρακτήρες ανάποδα με κάθε νέο επεισόδιο], και σαν σύνολο με μάγεψε. Ίσως να σε πιάσει και εσένα. Απλά θα πρέπει να επιδείξεις υπομονή μέχρι να τα μεταφράσουν όλα.

[Για τα Ιαπωνικά για δες την μέθοδο που έχει ο Παπασωτηρίου στα 42Ε [της Routledge] με βιβλίο και 2CD [προσωπικά μόνο διαβάζω για την ώρα, και επαναλαμβάνω διαρκώς τα σύμβολα που μαθαίνω] αν θες να μάθεις περισσότερα. Αλλά για να την μάθεις πραγματικά θα πάρει καιρό [ανάλογα με την υπομονή σου, και τον τρόπο που μαθαίνεις πάει]. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Το θέμα είναι να ξεπεράσεις το εμπόδιο σύμβολο+σύμβολο=λέξη και να φτάσεις στο ήχος/κείμενο=σημασία. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->]

[Αν αρχίσεις να βλέπεις raw θα συνηθίσεις καλύτερα γιατί δεν θα 'χεις την βοήθεια του κοινού [κοινώς μετάφραση], αλλά θα καταλαβαίνεις μόνο τις ερωτήσεις, τα πρόσωπα, και τις αρνήσεις για αρχή μαζί με κάποιες ευχές και κάποιες πολύ βασικές εκφράσεις [Ima= τώρα, kara=από, "Desu ka" ερώτηση, "Desu ne"="έτσι δεν είναι?", Matte = Στάσου, Για κάτσε, Περίμενε - Onegai/Kudasai=Παρακαλώ, αν έχεις την καλωσύνη και πολλές άλλες αντίστοιχες σημασίες, Gomen (nasai)=συγνώμη, απολογούμαι, λυπάμαι, taske te=βόηθεια, σώσε με κι άλλα τέτοια]. Μετά όμως για να παρακολουθήσεις την ιστορία θα πρέπει υποχρεωτικά να περάσεις την διαδικασία Hiragana+Katakana [γραμματική, ονοματοποιοία], Kanji [λεξιλόγιο] για να μπορείς να καταλάβεις [αυτό θέλει χρόνο].]