Κόμιξ & κινούμενα σχέδια!

Χμ... Εντάξει γενικά δεν τα έχω κοιτάξει αυτά [καλά και πολλά άλλα] αλλά ό,τι δεν γίνεται στην Ιαπωνία είναι απλό αντίγραφο. Ωστόσο καλό είναι να γίνονται για να παίρνει ο κόσμος ιδέες ώστε να πηγαίνουν μετά να ασχοληθούν και με το πρωτότυπο. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Δεν πιστεύω Sasa πως θα υπάρξει κάποιοι πρόβλημα, ούτως ή άλλως όλα είναι ιδέες. Το θέμα διαφωνίας σίγουρα θα υπάρξει [όπου το 'χω συζητήσει το 'χω συναντήσει αλλά όταν υπάρχει μια σχετική ωριμότητα δεν δημιουργούνται προβλήματα ακόμη και στα πιο "καυτά" θέματα <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->]. Ελεύθερα, αν και επειδή βλέπω όλη την φετεινή season από anime [εντάξει κανά δυο να άφησα απέξω] δεν είδα κάτι κάτι που να παίζει πολύ συγκεκριμένα, αλλά και από παλαιότερες σειρές επιλέγουν να μην ασχοληθούν τόσο πολύ με το ζήτημα]. Ούτως ή άλλως το Ιαπωνικό anime [που ουσιαστικό είναι το μόνο anime μιας και τα υπόλοιπα έχουν διαφορετικούς χαρακτηρισμούς] δεν αναφέρεται σε θεϊστικά/Αθεϊστικά ζητήματα και παίζει μαζί τους όπως θα 'παιζε κανείς με ένα απλό φιλοσοφικό ζήτημα.

Όχι ρε 'συ αλλά απλά τώρα γίνεται το αντίθετο. Εκεί που αρχικά οι Ιάπωνες καλλιτέχνες πήραν επηρεασμούς από τη δύση για να διαμορφώσουν το anime σε αυτό που είναι σήμερα, τώρα άρχισε το αντίστροφο, αλλά ένεκα του πολύ πιο εύπεπτου τρόπου [αυτοτελή happy end με ελάχιστες εξαιρέσεις] που απαιτεί το δυτικό πρότυπο, οι επηρεασμοί ίσως κατ' εμέ να βγάζουν αποτελέσματα αντίστοιχα των σεναρίων του Moneywood που σε γενικές γραμμές (με άντε μια εξαίρεση το χρόνο) είναι άστα να πάνε όσον αφορά το φανταστικό αλλά και γενικότερα την ιστορία. Άρα θα προτιμήσω το "πρωτότυπο". Και ουσιαστικά το Japanimation [εντός Ιαπωνίας] σε γενικές γραμμές πλέον αποτελεί βάση.

Για να πάρεις μια ιδέα γιατί πλέον το βλέπω έτσι δες ένα post που έκανα αλλού από μια πρόχειρη μετάφραση αλλά και μια έκφραση άποψης συγχρόνως. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Sources : anime.wetpaint.com/page/Anime+History?t=anon
: www.corneredangel.com/amwess/papers/history.html

Anime &#8211; Η ιστορία του

Μην περιμένετε και λήμμα εγκυκλοπαίδειας!

Λοιπόν η βιομηχανία του anime ξεκινά στις αρχές του 20 αιώνα, δηλαδή όταν άρχισε η παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών σε φιλμ, κάτι που, όπως όλοι γνωρίζουμε, δημιούργησε τον κινηματογράφο που πλέον μας μαγεύει αλλά επίσης και καταδυναστεύει με την εμπορική του μανία. Στην Αμερική η δουλειά ξεκίνησε με τον Walt Disney και με τους Fleisher Bros (Popeye, Betty Boop κ.λπ.). Οι Ιάπωνες καλλιτέχνες δέχθηκαν, λοιπόν, ισχυρές επιρροές από αυτά τα πρώιμα Αμερικάνικα animation που διαμόρφωσαν το είδος σημαντικά. Ωστόσο πάρα το γεγονός πως υπήρξαν ταινίες animation που ανάγονται χρονολογικά στο 1914, το γεγονός του Ιαπωνικού πολιτισμικού απομονωτισμού φρενάρει το μέσο μέχρι και το πέρας του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Έτσι λοιπόν από την δεκαετία του 50 και κατόπιν άρχισε να εξελλίσεται δυναμικά η σύγχρονη αυτή μορφή αφήγησης ιστοριών στην χώρα του ανατέλοντος ηλίου.

Το anime ωστόσο δεν συγκρίνεται άμεσα με το αμερικάνικο cartoon ή animated feature, παρότι το ξεκίνημα τους υπήρχε σχεδόν κοινό και μάλιστα οι επηρεασμοί (μεγάλα μάτια --> Mickey Mouse) των Αμερικάνων «πότισαν» βαθιά στην Ιαπωνική κουλτούρα, κάτι που πλέον σήμερα αποτελεί και σήμα κατατεθέν των anime. Η μεγάλη τους διαφορά και το δυνατό τους σημείο έγκειται στην αφηγηματική εξέλιξη της ιστορίας όπου κι επέλεξαν τη μορφή μιας συνεχούς ιστορίας που εξελίσσεται από επεισόδιο σε επεισόδιο, με αποτέλεσμα ο θεατής να «επενδύει» το χρόνο του και τη σκέψη του στην ανάπτυξη των χαρακτήρων αλλά και των πιο σύνθετων θεμάτων που αναπτύσσονται εντός των ιστοριών. Εκεί που οι Αμερικάνοι συνάδελφοι τους το κατέστησαν ένα εργαλείο για παιδιά, εκείνοι συμπεριλαμβάνοντας μια πληθώρα θεμάτων και μια σοβαρότερη αντιμετώπιση το κατέστησαν ένα μέσο που μπορεί να προσεγγίσει θεατές ανεξαρτήτου ηλικίας.

Το anime βασίζεται κι αυτό σε μια έντυπη μορφή για να προσεγγίσει συνήθως το ακροατήριο του, κι αυτό είναι τα manga. Τα manga δεν είναι τίποτα διαφορετικό από τα comic ή ίσως από τον πλέον σύγχρονο όρο illustrated novels. Και ο «πατέρας» αυτών υπήρξε ο Osamu Tezuka, ο οποίος έγινε cartoonίστας κατόπιν του 2ου Π.Π. και κυκλοφόρησε το πρώτο σημαντικό έντυπο έργο του, μεγέθους νουβέλας, υπό τον τίτλο &#8220;Treasure Island&#8221; το 1947. Σε λίγα μόλις χρόνια έγινε ο δημοφιλέστερος σχεδιαστής manga, κερδίζοντας τελικά τον τίτλο «Θεός του Manga».

Το θετικό σημείο ίσως για την ανάπτυξη των ιστοριών ήταν πως δανείστηκε τεχνικές από τον Γαλλικό και τον Γερμανικό κινηματογράφο εκτείνοντας έτσι τις ιστορίες του για εκατοντάδες σελίδες, και παίρνοντας τον χρόνο του για να χτίσει μια συναισθηματική κορύφωση και να την προσφέρει στο κοινό. Δηλαδή αντί να αφηγείται ιστορίες ουσιαστικά τις σκηνοθετούσε στο χαρτί. Κάνοντας το αυτό δίδαξε μια ολόκληρη γενιά καλλιτεχνών πώς να οπτικοποιούν και να συνθέτουν μια ιστορία με κίνηση. Ξεφεύγοντας ευτυχώς από τις σύντομες, απλές, και σχεδόν αποκλειστικά αστείες ιστορίες που επικράτησαν στο Αμερικάνικο κοινό.

Βρισκόμαστε λοιπόν στο 1950. Ο Hiroshi Okawa ήταν πρόεδρος της Ιαπωνικής εταιρείας παραγωγής ταινιών Toei. Το όνειρο του Okawa ήταν να δημιουργήσει ένα Ασιατικό Studio που θα παρήγαγε animated ταινίες όπως εκείνα του Disney. Το 1956, η Toei Animation ιδρύθηκε και δυο χρόνια αργότερα η εταιρεία κυκλοφόρησε την πρώτη του πλήρους μήκους ταινίας «The Tale of The White Serpent». Το οποίο αφού ήταν βασισμένο σε παλιό Κινέζικο θρύλο ήταν πολύ σκοτεινότερο των τυπικών ταινιών της Disney. Με τις επόμενες ταινίες η Toei έστρωσε τον δρόμο για μια πλέον σοβαρή και ενήλικη προσέγγιση στο animation από όσο προηγουμένως. Παραταύτα καλώς ή κακώς, με κάποιες εξαιρέσεις, οι πρώτες σειρές απευθύνονταν αποκλειστικά στα παιδιά.

Εκεί έρχεται λοιπόν το 1970 όπου μια ανανεωμένη προσέγγιση εμπλούτισε την θεματολογία των τηλεοπτικών σειρών anime, φέρνωντας σειρές εμπνευσμένες από σατυρικές σειρές, μυστηρίου, και, το σημαντικότερο, από την επιστημονική φαντασία. Εκείνη την εποχή μάλιστα δημιουργήθηκε ο πρόδρομος των σύγχρονων mecha σειρών, το Uchu Senkan Yamato. Και το οποίο απέδειξε πως υπήρχε κοινό που ήθελε μεγάλου μήκους space operas. Κατόπιν ήρθαν άλλα μέχρι που το Mobile Suit Gundam και στην συνέχεια τα Macross δημιούργησαν ιστορία.

Το 80 με το video έκανε κυριολεκτικά τους παραγωγούς και τους σκηνοθέτες να ψάχνονται για να καλύψουν την ολοένα αυξανόμενη ζήτηση για περισσότερο εκλεπτυσμένους ψυχαγωγικούς τίτλους, και εκεί ήταν που ό,τι υπήρχε σε manga άρχισε να «κινείται» και στην μεγάλη ή την μικρή οθόνη. Κωμωδίες, fantasy, ρομαντικές και άλλες κατηγορίες σειρών βρήκαν το δρόμο τους από τα σχεδιαστήρια των καλλιτεχνών στις πάσης φύσης οθόνες. Και φυσικά υπήρξαν και η πρώτες sexy σειρές αποκλειστικά για ενήλικες όπως το Kekko Kamen το οποίο είχε ως βασική χαρακτήρα μια γυμνή υπέρ-ηρωίδα.

Και δεν γίνεται να μην αναφέρω πως χάρη στο μοναδικό συγγραφικό είδος του cyberpunk αλλά και στο αριστούργημα του Philip K. Dick [Do Androids Dream Of Electric Sheep --> Blade Runner] δημιουργήθηκε και το 1988 το αριστουργηματικό Akira. Και εκεί ξεκινάει ίσως πραγματικά η ιστορία του σύγχρονου anime.

Επειδή άλλοι έχουν κάνει την μελέτη και δεν χρειάζεται να μεταφράσω κάθε λέξη τους θα κλείσω [για την ώρα] λέγοντας πως οι Ιάπωνες καλλιτέχνες δεν περιορίστηκαν στα τετριμμένα όπως οι Αμερικάνοι ή ίσως και πολλοί Ευρωπαίοι συνάδελφοι τους [μιας και το κοινό τους είχε επαναπαυτεί με την live-action TV] οπότε αγωνίστηκαν να αξιοποιήσουν και να τελειοποιήσουν το αφηγηματικό αυτό μέσο κατά τρόπους που οι υπόλοιποι ούτε καν είχαν ονειρευτεί. Παρότι η ικανοποίηση των παιδιών είναι ένας σεβαστός στόχος, θέλουν και οι ενήλικες [μάλλον απαιτούν] την πλέον δουλεμένη ψυχαγωγία οπότε και οι ταλαντούχοι σχεδιαστές τους την προσφέρουν απλόχερα. Η ποιότητα της εικόνας, η σκηνοθεσία, η όλη υλοποίηση ενός anime είναι μια ολοκληρωμένη παραγωγική διαδικασία πλέον που δεν έχει καμία σχέση με τα απλά animated features των υπολοίπων.

Το Japanimation [όπως λέγεται εσωτερικά ό,τι παράγεται από την Ιαπωνική αγορά, ενώ ο όρος δημιουργήθηκε στο εξωτερικό] ήρθε για να μείνει και να θριαμβεύσει σε όσους δεν έχουν επιλέξει τον περιοριστικό δυτικό τρόπο αφήγησης μιας ιστορίας.

Extra πηγή για καλύτερη πληροφόρηση και σίγουρα πολύ πιο ολοκληρωμένη [και την οποία δεν αναφέρθηκα είναι η wikipedia: en.wikipedia.org/wiki/History_of_anime
__________________

Μάλλον όμως κυρία μου με έπιασες λάθος. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Αναφερόμουν στο anime και όχι στα manga. Είπαμε το χαρτί [καλώς ή κακώς είναι άλλη ιστορία] το άφησα πίσω [παρότι κατά καιρούς ρίχνω ματιές στα scanaρισμένα δολοφονημένα δέντρα <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> και βοηθάω και στην δολοφονία εξ αμελείας πολλών δέντρων ακόμη <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->] . Πλέον only Japanese anime suits my tastes. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Το καλό με το anime είμαι πως χρησιμοποιεί πέρα από τα manga και αρκετά light novels [θεωρητικά είναι ελαφρά αναγνώσματα, αλλά προσωπικά μερικά από αυτά που έχω δει μόνο light δεν είναι <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->].

[Σχετικά με Σαιξπηρικούς επηρεασμούς θα πρότεινα το Pan [Kurosawa πρέπει να είναι] που αν όντως θυμάμαι καλά είναι η Ιαπωνική εκδοχή ενός Βασιλιά Ληρ. Ωστόσο δεν έχω εμβαθύνει στον παραδοσιακό τους κινηματογράφο ακόμη, αλλά προσπαθώ να δω το σήμερα τους και μέσα από τα μάτια των νεώτερων συγγραφέων και mangaka τους να δω πως βλέπουν τον κόσμο τους [και τον δικό μας κατ' επέκταση] μέσα από το φανταστικό/κοινωνικό πολιτισμικό τους πρίσμα.]

Θετικό το ζήτημα του διαγωνισμού δεν μπορώ να πω κάτι για αυτό. Αλλά για μένα θα ήταν καλύτερα να αρχίσουν να προβάλουν σωστά τις σειρές [σε κατάλληλες χρονικές ζώνες] και να ξεκαθαρίσουν στο κοινό τι είναι πραγματικά το anime. Δηλαδή σύγχρονη τηλεόραση που δεν έχει "φορέσει" πλήρως το δυτικό πρότυπο [παρά τις επιρροές] και που καθιστά το κινούμενο σχέδιο κάτι όχι αποκλειστικά παιδικό αλλά μια μορφή τέχνης αλλά και ψυχαγωγίας προς κάθε ενήλικα που έχει βαρεθεί την Αμερικάνικη επανάληψη. Μέχρι να γίνουν κι αυτοί μια κακή συνήθεια θα 'χει περάσει κάποιο χρονικό διάστημα και θα έχουμε ξεφύγει από τα ίδια και τα ίδια. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Ταλέντα δεν αποκλείω να υπάρχουν κι εδώ, αλλά σίγουρα είναι πολύ περιορισμένες οι πιθανότητες [στατιστικά τουλάχιστον] ένεκα του σχετικού μικρού πληθυσμιακού αποτυπώματος μας στον κόσμο. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Και μερικές ιδέες ακόμη:

Paprika - Satoshi Kon [Μαγευτική αχαλίνωτη φαντασία]

Millenium Actress - Satoshi Kon

... re=related

Vexille - Fumihiko Sori

Ghost In The Shell - Stand Alone Complex - Solid State Society

... re=related

<!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Πάντως και ο Van Gogh επηρεάστηκε από Ιάπωνες ζωγράφους (ειδικά έναν δε θυμάμαι όνομα ο οποίος με τη σειρά του επηρεάστηκε από τη Δύση) και δες τι έβγαλε! Άλλοι καιροί θα μου πεις.
Θέλω να πω στην τέχνη δεν υπάρχει παρθενογένεση και δεν με ενοχλεί καθόλου, αρκεί το αποτέλεσμα να αξίζει τον κόπο και να μην πρόκειται για κακή απομίμηση.

Πάντως από τα λίγα που είδα σε tutorials όσον αφορά τη ζωγραφική μάνγκα θέλει πολύ χρόνο και αφοσίωση και άποψη κλπ.

Και μια που είπα για παρθενογένεση, ώρα για μερικές γελοιογραφίες και κόμικς που αφορούν την αθεία (βάλτε και διαλυτικά)

www.religiouscartoons.net/albums ... tToBe2.png

www.the-cynic.com/cynic_december ... tmas-4.gif

www.atheistempire.com/entertainm ... friend.gif

deyan.dyankov.name/wp-content/up ... st425y.jpg

zalandria.files.wordpress.com/20 ... theist.jpg

lh4.ggpht.com/Rmassimiano/SCex6P ... 00/god.gif

Ευτυχώς την τρέλα να ψάχνω τους ζωγράφους την πέρασα νωρίς και μετά τους ξέχασα. Όσο για τον Van Gogh [εξπρεσιονιστής τώρα, ιμπρεσιονιστής, κάτι ήταν] το μόνο που θυμάμαι ήταν η μικρή δόση τρέλας του. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Ετοιμάσου να δεχθείς την "καλοσύνη" των πιστών! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> [Με τόση "καλοσύνη" που έχουν αναρωτιέμαι γιατί όλοι οι μη αποδεχόμενοι τους φανταστικούς τους φίλους δεν έχουμε καεί ακόμη στην πυρά της αγάπης τους. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->]

Σε άλλα νέα, εγώ πάλι το χάρηκα σήμερα μιας και η αναμονή για ένα ακόμη επεισόδιο από το Kara No Kyoukai τελείωσε. Από τις ομάδες gg &amp; Takajun κυκλοφόρησε το 4ο μέρος. Πιθανόν σε σύντομο διάστημα να έρθει και το 5ο. Αξεπέραστη εικόνα με ένα αρκετά ιδιαίτερο σενάριο και όπως πάντα μουσική από Kalafina και Yuki Kajiura.

Επίσης η ομάδα Ainex επέστρεψε ξανά και επιτέλους συνεχίζει τον υποτιτιλισμό του ελαφριού [αρκετά] Monochrome Factor με τα επεισόδια 13 &amp; 14 [η ομάδα Monoryuuku μάλλον βαριόντουσαν κομμάτι παραπάνω].

Καλά η τρέλλα για τους ζωγράφους για μένα κρατάει πολλά χρόνια και δεν τη βλέπω να φεύγει
Ο Van Gogh θεωρείται post-impressionist -in case you wondered- αλλά νομίζω η τέχνη του ξεπερνάει τις ταμπέλες. Και ήταν full από ψυχικές ασθένειες που δεν καλυτέρευαν με το αψέντι. Οι κάτοικοι της Arles μάζεψαν υπογραφές να τον διώξουν, παρόλο που αν δεν ήταν αυτός ελάχιστοι σήμερα θα ήξεραν αυτή την πόλη-τουλάχιστον όχι εγώ.

Την "καλοσύνη" των πιστών την έχω νιώσει ουκ ολίγες φορές στο πετσί μου και έχω πάθει πλέον ανοσία Μόλις τις προάλλες μιλούσα με μια γνωστή σε μια πολύ χαλαρή συζήτηση κατά τα άλλα και μου πετάει ένα "εσείς και το συνάφι σας". Go figure.. Όπως καταλαβαίνεις η συζήτηση περί θρησκείας τελείωσε εκεί γιατί αν συνεχιζόταν θα ήταν εντελώς χάσιμο χρόνου Δεν νομίζω να υπάρχει παντως πρόβλημα σε αυτό το forum, το ελπίζω τουλάχιστον

Τα υπόλοιπα 3 επεισόδια του Kara No Kyoukai σκοπεύω να τα δω κάποια στιγμή γιατί το πρώτο μου άρεσε. Έχω βέβαια κάποια κενά/ερωτήσεις αλλά θα δω τα άλλα επεισόδια πριν σε ρωτήσω μήπως καλυφθούν

@Sasa

Χμ... whatever makes you happy. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Απλά βαρέθηκα περισσότερο ορισμένες προσωπικές αλήθειες πολλών ζωγράφων [κλασσικό χαρακτηριστικό της άπειρης ματαιοδοξίας τους (εντάξει ίσως ορισμένοι να ξεφεύγουν)] και για αυτό δεν το κυνηγάω πλέον πέρα από ταινίες του τύπου El Greco, Goya's Ghosts, και γενικά ό,τι βγαίνει που να διαπραγματεύεται μέσα από την κινηματογραφική εικόνα την ζωή κάποιου ζωγράφου, μουσικού ή φιλοσόφου. Παντως παρά το "άτεχνο" στυλ άφησε το στίγμα του και αυτό κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει.

Χμ... Ας είναι καλά ο Richard Dawkins που εκφράζει την λογική στην εποχή του νεοσκοταδισμού που μας καταδυναστεύει. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Το τολμάς ακόμη ε; Προσωπικά πλέον δεν το συζητάω εκτενώς γιατί απλά βαριέμαι να κουβεντιάζω ένα τελειωμένο θέμα. Άσε πάλι να μην κάνουμε κι αυτό για το οποίο καταλογίζεται σε όλους τους άλλους πλην αυτών. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> [Απλά ανήκω στην τελευταία βαθμίδα της κλίμακας Dawkins και έχω το κεφάλι μου ήσυχο από αυτή την πλευρά. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->]

Όσον αφορά το Kara No Kyoukai δες εδώ μια μικρή αναφορά από αυτές που παραθέτω στα άλλα μου στέκια. Απλά προσοχή στα spoilers. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Kara no Kyoukai
επίσης The Garden Of Sinners
επίσης Boundary Of Emptiness
[2007-2009]
Studio Ufotable
b]Wikipedia[/b
b]AniDB[/b
b]ANN[/b

Movie 1: Commanding View
Movie 2: A Study in Murder (Part 1)
Movie 3: Remaining Sense of Pain
Movie 4: Void Shrine
Movie 5: Paradox Spiral
Movie 6: Oblivion Recorder
Movie 7: A Study in Murder (Part 2)

Trailers

T1
YouTube - Kara no Kyoukai Trailer 1
T2
YouTube - Kara No Kyoukai Trailer 2 (9/7/2007) HQ
T3
YouTube - ????: ???? Kara no Kyoukai: Fukan F?kei Trailer 3
T4
YouTube - Kara no Kyoukai Trailer 4

Openings

M1
YouTube - Kara no Kyoukai 1 opening

Closings

M1] Oblivious - AMV
YouTube - Kara no kyoukai MTV- Oblivious
M1] Oblivious - AMV - Ufotable Edit
YouTube - Kalafina - oblivious ~ufotable edit~ (Subtitled)
M2] Kizuato
YouTube - Kalafina - ?? (Kizuato) [English Subtitles]
M3] Aria
YouTube - Kalafina ????4???ARIA?
M4] Splinter
YouTube - Kara no Kyoukai: Mujun Rasen ED song
M4] Splinter - Full
YouTube - Kalafina - sprinter PV (Full Version)

Μια σειρά ταινιών που μπορώ να πω με εξέπληξε ευχάριστα. Πρώτα από όλα ξεφεύγει όπως ξέφυγε και το πρώτο Ghost In the Shell από πλευράς εικόνας, ίσως και κατά πολύ περισσότερο, επίσης μερικές σκηνές θυμίζουν περισσότερο οπτικοποιημένο ποίημα και κυριολεκτικά σε μαγεύουν... από την άλλη μερικές άλλες σε βυθίζουν σε ένα εφιαλτικό παραλήρημα που δυσκολεύεσαι να ακολουθήσεις. Ηχητικά η μοναδική Yuki Kajiura και το γυναικείο συγκρότημα Kalafina επενδύουν τόσο το άνοιγμα και το κλείσιμο αλλά και εξολοκλήρου κάθε ταινία με ένα μοναδικό ηχητικό υπόβαθρο που φτάνει την ατμόσφαιρα σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό ολοκλήρωσης.

Η σειρά ξεκίνησε αρχικά σαν πέντε κεφάλαια τα οποία δώθηκαν online στο site Takeboki και τα τελευταία δυο στο Comiket 56 τον Αύγουστο του 1999 και τελικά τον Δεκέμβριο του 2007 το στούντιο ufotable ανέλαβε την παραγωγή επτά ταινιών βασισμένες στα αρχικά κεφάλαια.

Επειδή δεν μου αρέσουν τα spoiler σε τόσο μεγάλο βαθμό και αυτές οι σειρές δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια για περιγραφές [λένε πολύ περισσότερα μόνες τους] θα προτιμήσω να μην πω πολλά για την πλοκή της ιστορίας. Στα πολύ βασικά έχουμε την Shiki, την ηρωίδα της σειράς, η οποία κατέχει κάποιες μεταφυσικές ικανότητες, να ερευνά μια σειρά ανεξιγνίαστων αυτοκτονιών. Στις μεταγενέστερες τρείς ταινίες που έχω δει μέχρι στιγμής η ιστορία "γεμίζει" τα κενά που αφήνει η πρώτη ταινία μιας και η ιστορία μας ξεκινά να εκτυλίσεται από κάποια μελλοντική στιγμή, και μας αφήνει από την αρχή με αναρίθμητα αναπάντητα ερωτήματα.

Το περιληπτικό κείμενο όπως αναφέρεται στο AniDB.[SPOILERS!!!]

Based on a novel by Nasu Kinoko, writer for TYPE-MOON. Kara no Kyoukai plays in a parallel universe to that of Tsukihime. Considered the precursor/inspiration for the story of Tsukihime.

From a long sleep, Ryougi Shiki awoke.
As an after effect, she gained the power to perceive the death of things.
A power to kill anything with just a knife lures Shiki into a dark world.
The murderer from two years ago.
Swarm of floating ghosts
A girl who can bend things by just looking at them.
A spiral construction which collects people's death.
When numerous bizarre incidents collides with Shiki's Mystic Eyes...
her lost memories reawakens---.

The main character, Ryougi Shiki, was involved in a car accident and fell into a deep coma for two years. When she finally awoke from it, she had gained the &#8220;Eyes of Death Perception&#8221; ability but believed to have lost something instead.

The Ryougi family attempted to create human beings that exceeded normal humans, and to accomplish this, they trained their children in various martial arts and fencing, and also made them split their personalities. They believed that by using this method, one personality could be an expert in one subject while the other could be a master of other subjects. Shiki was no exception to this, and she had a masculine
and feminine side that switched places with each other. After having woken up from the accident, Shiki believed that her masculine personality side had died during the accident. Instead she tried to supplement the
spiritually dead Shiki's personality by her masculine tone.

Glad you liked them dream

Mortal τις βιογραφίες τις παρακολουθώ γιατί με βοηθάνε αρκετά να καταλάβω καλύτερα τους πίνακες Αλλά μόνο για ζωγράφους που με ενδιαφέρουν και ανάλογα με τα κέφια

Καλά για τον Dawkins τι να πω τα λόγια είναι περιττά Το God delusion έχω πει θα το διαβάσω 300 φορές από τότε που βγήκε αλλά δεν έκατσε ακόμη. Σκεφτόμουν τί θα γινόταν αν ερχόταν στην Ελλάδα για καμμιά ομιλία. Κόλαση...(pun intended) Πάντως θα πήγαινα οπωσδήποτε να τον δω

Τα είδα και τα υπόλοιπα από Garden of sinners -και κοίτα να δεις μου αρέσουν και οι κήποι και οι αμαρτωλοί - and it kept getting better and better (πρόσεξες το αντίγραφο της Αφροδίτης της Μήλου στο γραφείο της κοκκινομάλλας?) Ενημέρωσέ μας please όταν βγει το επόμενο με english subs.

Δώσε και καμμιά άλλη πρόταση/link παρόμοιας αισθητικής υποτιτλισμένη αν δεν σου κάνει κόπο δηλαδή τι πιστεύεις θα άρεσε σε κάποιον που του άρεσε αυτό (ή τίτλο και ψάχνω εγώ)
Thanks

Χεχε, εντάξει κατανοητό, όλοι έχουμε τα ενδιαφέροντα μας που αλλάζουν [ευτυχώς] με το πέρασμα του χρόνου. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Εγώ το 'χω ξεκινήσει [όπως και πολλά άλλα του], αλλά το θέμα είναι πως δεν χρειάζεται να με πείσει για τίποτα γιατί απλά η αλήθεια του συμφωνεί με την αλήθεια μου οπότε όταν διαβάζω, διαβάζω μονάχα γιατί ο άνθρωπος έχει το χάρισμα να τα βάζει στην σωστή προοπτική. Πάντως να ξέρεις πως τα Αγγλικά ιερατεία μάλλον τον φοβήθηκαν πολύ, γιατί σε μια από τις φετεινές παραγωγές [apparitions] στο πρώτο κιόλας επεισόδιο βάλαν τον παπά της ιστορίας να πάει να ψάχνει στο σπίτι ενός δαιμονισμένου και να βρίσκει το God's Delussion και άλλα αντίστοιχα. Και όταν φτάνουν να δαιμονοποιούν συγγραφείς με τους κακούς χαρακτήρες μιας σειράς σημαίνει πως οι "πιστοί" τρέμουν το ξεμπρόστιασμα που τους κάνεις [για να μην μιλήσω για τα documentary που ξεμπροστιάζει όσους γδύνουν και εκμεταλεύονται τον κόσμο με μαντεψιές και παρανοϊκές θεραπείες που απλά είναι κλοπή]. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Βασικά έχω βρεί τώρα τελευταία μια σειρούλα από κείμενα του [καμιά 75MBs] και πρέπει κάποια στιγμή να τα κοιτάξω και αυτά, αλλά ας όψονται τα anime. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Πλάκα πλάκα μπορεί εσύ να βλέπεις τις λεπτομέρειες στον χώρο, εμένα πάντως με πιάσει απόλυτα η κίνηση των χαρακτήρων, η ροή της εικόνας με την μουσική, η απεικόνιση των ματιών, τα γυρίσματα στις σκηνές και άλλα τέτοια μικρά πράγματα. Σίγουρα θα ενημερώσω μιας και είναι από τις σειρές που κάποια στιγμή θα πάει και για πρωτότυπη [αν βρω φυσικά κάποια παραγωγή που να κρατάει Ιαπωνικές φωνές, με Αγγλικούς υπότιτλους].

Χμ.... στο τελευταίο μου βάζεις κάτι πολύ δύσκολο, μιας και όπως καταλαβαίνεις είναι πολύ υποκειμενικό και ιδιαίτερο το τι είναι παρόμοιο από κάθε άποψη. Προσωπικά το "εικονοστάσι" των anime μου έχει πολύ λίγες σειρές από τις 100 περίπου που έχω δει μέχρι στιγμής. Αν θα πρότεινα την κορυφαία όλων των εποχών σαν σειρά και ταινίες θα ήταν το Ghost in the shell [να θυμηθώ να αντιγράψω το πρόχειρο review μου], που αποτελείται από 3 ταινίες και 2 σειρές των 26 επεισοδίων. Μετά θα πήγαινα στο επίσης αξεπέραστο [που φέτος θα έχει και 2η season μετά από πολλά χρόνια] Fullmetal Alchemist όπου χτίζει ένα μοναδικό καμβά συναισθημάτων των χαρακτήρων του με δράση, χιούμορ, φαντασία, περιπέτεια και γενικά ενώ δείχνει παιδική δεν είναι ούτε με σφαίρες [την είχε δείξει λογικά το CinePlus]. Μετά θα πήγαινα με την σειρά στα:

[Σκοτεινές ιστορίες και ίσως περισσότερο δυστοπικές]

Darket Than Black [18+]
Texhnolyze [το 18+ μου φαίνεται πολύ λίγο για αυτή]
Elfen Lied [το ίδιο]
Le Portrait De Petit Cossette [φαίνεται ονειρική αλλά είναι εφιαλτική σε πολλά σημεία] [Φοβερή αισθητική στην εικόνα ωστόσο (υπογράφεις υπεύθυνη δήλωση πως είσαι ώριμος για να την δεις <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->)]
Karas[16+]
Claymore[16+]
Ergoproxy[18+]
GunGrave[18+]
DeathNote[18+]

Σε ποιό αθώες [υπό όρους τις δείχνεις και σε παιδιά πάνω από 12 τουλάχιστον]

Last Exile
Tsubasa &amp; Hikaru [Figure 17]
Heroic Age
Amatsuki

Αστείες:

Karin [16+]


Για την ώρα αυτές, αν και ουσιαστικά επειδή πάντα πάω επιλεκτικά έχω την εντύπωση πως επειδή στο anime δεν έχω τους περιορισμούς που θέτω για την βαρετή δυτική τηλεόραση ίσως να μπορούσα [αν την μαζέψω ποτέ] να βάλω την πλήρη λίστα των σειρών που έχω δει μέχρι στιγμής [η μεγαλύτερη είναι 103 επεισόδια (D.Gray-Man)].

Πολλές από αυτές τις είδα από το veoh, και για μερικές αναγκάστηκα να πάω σε άλλα streaming video sites μέσω του googlevideo. [Από το veoh ωστόσο μπορείς κιόλας (με το plugin του) να τις κατεβάσεις σε πολύ καλή ποιότητα]. Απλά να ξέρεις πως όσο περνάει ο καιρός και τις κάνουν lisense οι Ευρωπαίοι/Αμερικάνοι οι σειρές αφαιρούνται, οπότε όσο πιο γρήγορα πιάνεις μια σειρά τόσες περισσότερες πιθανότητες έχεις να την προλάβεις ολόκληρη. [Εκτός κι αν γίνει lisensed αμέσως οπότε εξαφανίζεται αμέσως μόλις κάποιος προσπαθήσει να την ανεβάσει].

Από τις Φθινοπωρινές του 2008:

Kurozuka [μαγεία]
Mouryou No Hako
Chaos Head
Shikabane Hime: Aka
Eve No Jikan

Α! Darker Than Black [τα δάκτυλα κάνουν άστοχες περιπλανήσεις πολλές φορές <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->].

Αν θυμάμαι καλά με την σειρά είναι

24 anidb.net/perl-bin/animedb.pl?sh ... e&aid=4906
22 anidb.net/perl-bin/animedb.pl?show=anime&aid=673
3 [είναι μεγάλα επεισόδια φυσικά] anidb.net/perl-bin/animedb.pl?sh ... e&aid=1266
6 [μεσαίου μεγέθους] anidb.net/perl-bin/animedb.pl?sh ... e&aid=2179
23 anidb.net/perl-bin/animedb.pl?sh ... e&aid=3302

Προτείνω όποτε ψάχνεσαι να πηγαίνεις στο γνωστό στέκι [ anidb.net/perl-bin/animedb.pl?show=genren ]και να επιλέγεις κατηγορίες. Έτσι έπεσα πάνω στα διαμάντια. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

[Χεχε, γιατί νομίζεις πως σιγά σιγά την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια από την δυτική TV? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Έτσι, έτσι πάντοτε θα σας χαλάω, θα είμαι η "κακή" επιρροή! ]