Ένα σχόλιο σε μια επιστολή (Fallen Angeeeeelll!)

  • Mortal
  • Mortal's Avatar Topic Author
  • Offline
  • Adventure's Advocate
  • Adventure's Advocate
More
23 Ιουν 2005 00:00 #5287 by Mortal
Και ένα flash της στιγμής! Όλα όσα συζητάμε εδώ και ίσως να συζητάμε και στο μέλλον αρχίζουν και καταλήγουν σε αυτό που γράφτηκε σε κάποιο απλοϊκό τραγουδάκι πολύ παλιά (και για καλή μου τύχη το ξανάκουσα τώρα.

There's a million ways to see the things in life
A million ways to be the fool
In the end of it, none of us is right
Sometimes we need to be alone.

Πιστεύω πως είναι αρκετά απλό και αρκετά βαθύ συγχρόνως και ίσως να απαντά σε πολλά αν όχι σε όλα. :wink:

Μέσα από στράτα απόμονη και απόσκια
με αγγέλους του Άδη μόνο στοιχειωμένη
που κει θεά μ' όνομα νύχτα βασιλεύει
κάτω, στα μέρη αυτά έχω φτάσει, τώρα...

Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.

More
23 Ιουν 2005 00:21 #5288 by Elessar
Οι Helloween είνα πάντα επίκαιροι, ε;;)

Προβοκάτορας της αντβεντσουροαριστεράς

Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.

More
23 Ιουν 2005 06:02 #5291 by Fallen Angel

Mortal wrote: […] Το Lilith, κάτι μου θυμίζει (βαριέμαι να πάω στον Google τώρα), σχετικά με την πρώτη γυναίκα, vamp κατηγορία, Ιουδαϊκός θρύλος, και απο κληρικό (αν είναι αυτός που σκέφτομαι απο τους φίλους του Lovecraft τότε γράφει καλά.)[…]

Σωστά τα θυμάσαι! Είσαι σίγουρος πως δεν έκανες σκονάκι? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) --> <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt=":-P" title="Razz" /><!-- s:-P -->
Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω την παραμικρή ιδέα αν σχετίζεται με τον Lovecraft. Προσωπικά πάντως παρότι το βιβλίο γενικά μου είχε αρέσει, δε με ενθουσίασε το ύφος του. Δε μου άρεσε το πώς έγραφε, μου έμοιαζε&#8230; επιτηδευμένο(?). Anyway, για άλλη μια φορά: γούστα είναι αυτά!

Mortal wrote: [&#8230;]Για τίτλους βιβλίων πάντα ψάχνω μολονότι σε λίγο θα ψάχνω έτσι όπως πάει για νέο σπίτι να βάλω μέσα τα αδιάβαστα, αλλά αυτό είναι άλλο ανέκδοτο. Ωστόσο το να δώσω eight ή οχτώ book fiction το ποιό πιθανό θα είναι να λάβω μερικές εκατοντάδες hits, οπότε θα μου ήταν λίγο δύσκολο (κάτσε μήπως γράφει και ένα From A Buick ( κάπου εκεί τριγύρω? χλωμό άλλα είπα να κάνω μια προσπάθεια) να το ψάξω. [&#8230;]

Αδιάβαστα? Ποιος ο λόγος να κάνεις συλλογή από αδιάβαστα βιβλία? Ή να αγοράζεις καινούρια όταν έχεις άλλα που περιμένουν? Σου περισσεύουν τα λεφτά καλέ? <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt=":-P" title="Razz" /><!-- s:-P -->
To &#8220;Οχτώ&#8221; περιπλέκει πολλά ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα μέσα σε μια φανταστική ιστοριούλα που κινείται γύρω από ένα μυστικό, που βρίσκεται κρυμμένο σε ένα σκάκι, και το καλύπτουν πολλοί γρίφοι. Κυλάει γρήγορα, αφηγείται δυο ιστορίες παράλληλα (στο παρόν και στο παρελθόν) κι έχει δυνατούς χαρακτήρες. Παραπάνω δε λέω, γιατί η μισή απόλαυση του βιβλίου είναι στις σταδιακές αποκαλύψεις του. Μόλις το τελείωσα και πραγματικά πιστεύω πως αξίζει να το διαβάσει κάποιος.

Mortal wrote: [&#8230;]Για να δώσω ένα closure στο συγκεκριμένο ζήτημα θα έλεγα πως θα πρέπει να περιμένουμε καμιά 1000τηρίδα για τα διαδραστικά περιβάλλοντα του Star-Trek (Holodeck) με τους δυναμικούς χαρακτήρες (smart programs, photonics), και τις πολύπλοκες story-lines, που απλά θα επιλέγεις ψυχολογικό profile χαρακτήρα/ων και θα τους ενσωματώνεις κατά βούληση ανάλογα με τις ανάγκες του σεναρίου και που τα σκηνικά θα είναι όντως δυναμικά και ρεαλιστικά συγχρόνως (γιατί να ακούω την βροχή να τρέχει, αφού θα μπορώ να γίνω μούσκεμα μέσα της, κάνει αυτή η αληθοφάνεια [&#8230;]

Ναι, ok! Αυτά αποτελούν ακόμη όνειρα θερινής νυκτός. Παρόλα αυτά στο χώρο του gaming γενικά οι εξελίξεις είναι γρήγορες και τα αποτελέσματα εξαιρετικά. Εγώ ακόμη δεν έχω καταλάβει γιατί τα adventures είναι πάντα ένα (έως πολλά) βήματα πίσω από τα υπόλοιπα είδη. Συγγνώμη αλλά από τη στιγμή που φτάσαμε στο σημείο ένα παιχνίδι να απαιτεί Pentium 4,3GHz, 1GB RAM και 4GB σκληρού για να προσφέρει απεριόριστη ελευθερία κίνησης (όπου θες πας, ό,τι θες κάνεις) μέσα σε εξαιρετικό περιβάλλον (γραφικά, ήχος), απαιτώ κι εγώ περισσότερα από τα adventures! Ας έφτιαχναν κι ένα adventure με ανάλογες απαιτήσεις, το οποίο όμως θα πληρούσε τις προϋποθέσεις εξέλιξης που είπαμε. Τόσο δύσκολο είναι πια? Τα άλλα είδη πώς το κάνουν δηλαδή? Πάλι στο οικονομικό οδηγούμαστε? Ας το πούλαγαν κι 60 κι 70 ευρώ. Θα τα έδινα ευχαρίστως! Ουφ! Τα &#8216;πα και ξαλάφρωσα! :-)

Mortal wrote: [&#8230;]Δεν μιλάω για την ανάλυση των φυσικών νόμων, αλλά για την ανάλυση των καθαρά υποκειμενικών χαρακτηριστικών καλούμενων και εμπειρίεςς & αντιδράσεις της μονάδας (που κάποιοι ονόματι ψυχολόγοι προσπαθούν να κοπαδοποιήσουν αποκαλώντας τα και σύνδρομα!) Θα μπορούσα, ωστόσο, να πω ότι αντί να στερεί την μαγεία ίσως να την ανεβάζει σε ένα νέο επίπεδο, το οποίο θα πρέπει να προσπαθήσεις για να φτάσεις, και ίσως να είσαι και μόνος σου όταν φτάσεις εκεί. Η ανάλυση κάποιες στιγμές μοιάζει με τον βράχο του Σίσυφου, αλλά στο αντίστροφο. (Σκέψου να σε σπρώχνει εσένα ο βράχος, πολύ cartoonίστικο μου βγαίνει). Αν είσαι σαδιστής του εαυτού σου! [&#8230;] Όταν ξέρεις κάτι έστω και ελάχιστα καλύτερα απλά επιτρέπεις να "παρασυρθείς" από κάτι ή όχι. Η "μαγεία" που λές και που όλοι μας λέμε κάποιες στιγμές, την λέμε σχεδόν πάντα ποιητική αδεία, γιατί σε όλα ότι κάνουμε υπάρχει κάποια λογική, που ωστόσο και εμείς οι ίδιοι πολλές φορές υποσυνείδητα δεν την κατανοούμε ή τουλάχιστον δεν την έχουμε πλήρως αναλύσει στα εργαστήρια μας για να την κατανοούμε κλινικά. Ή ίσως την κατανοούμε σε κάποιο επίπεδο αλλά απλά δεν είμαστε έτοιμοι να την δεχθούμε. Άστο καλύτερα έχει αρχίσει να βγαίνει ο απαισιόδοξος απο μέσα μου και είναι κομμάτι κουραστικό να τον κρατάω υπό έλεγχο. [&#8230;]

Εχμμ&#8230; πώς γίνεται να μη μιλάς για την ανάλυση των φυσικών νόμων αλλά παράλληλα να αναφέρεσαι σε κλινική κατανόηση? Εεε? <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt=":-P" title="Razz" /><!-- s:-P --> Όλα όσα συμβαίνουν (ακόμη και οι επιλογές μας, γιατί μας αρέσει το χι κι όχι το ψι, γιατί νοιώθουμε έτσι, γιατί αντιδράσαμε έτσι, κτλ) μπορούν να αναχθούν σε επίπεδα βιολογίας και φυσικής (άρα νόμων). Αλλά αν κινηθούμε προς τα εκεί&#8230; πάει ξεφύγαμε εντελώς! Άσε που θέλει και γερά στομάχια για να αποδεχτείς τέτοιου είδους αλήθειες. Να παραμείνουμε στο φιλολογικό του θέματος καλύτερα?
Επουδενί δεν μιλάω για τη μαγεία ως κάτι το εξωπραγματικό ή κάτι που δε μπορούμε να το καταλάβουμε και γι&#8217; αυτό το ανάγουμε στη σφαίρα του μαγικού. Δεν πιστεύω σε τίποτε μεταφυσικό, μυστικιστικό, υπερφυσικό, μαγικό, κτλ. Αν κάτι δεν το καταλαβαίνω (λίγο ή πολύ) απλά δέχομαι πως μέχρι εκεί φτάνω και γι&#8217; αυτό μου φαίνεται το χι ανεξήγητο. Λέγοντας μαγεία εννοώ τον άπειρο συναισθηματισμό που μπορεί να σου προσφέρει μια οποιαδήποτε εμπειρία αν δεν την αναλύσεις, αν δεν την κοιτάξεις έξω από τον εαυτό σου, αν δεν την εξετάσεις ορθολογιστικά, αν απλά αφεθείς να τη ζήσεις. Είναι ωραίο να ζεις κάποια πράγματα &#8220;σαν ζώο&#8221; (κατάλαβες πώς το λέω, όχι υποτιμητικά). Όπως είναι ωραίο να νοιώθεις την ικανοποίηση της κατανόησης των όσων ζεις και της δυνατότητας επιλογής αν θα παρασυρθείς ή όχι. Αυτό εννοούσα. Είναι ωραία και τα δυο. Είναι ωραία αν ξέρεις πού να draw the line και να απαγορεύεις στο κεφαλάκι σου να αναλύσει κάτι για να μη σου στερήσει τη μαγεία της στιγμής (όπως αυτή ορίστηκε παραπάνω).
Το αφήνω φυσικά αν είναι να πέσουμε σε κατάθλιψη, αν και&#8230; με έχεις μπερδέψει. Ενώ νόμιζα πως είχα καταλάβει πού στέκεσαι, μάλλον έκανα λάθος.

Mortal wrote: [&#8230;]Να σου αντιστρέψω το ερώτημα! Τι έχασε?!?[&#8230;]

Την ευκαιρία να απολαύσει κάτι βαθύτερα. Να ζήσει την ιστορία. Να τη νοιώσει. Να ταυτιστεί με την ηρωίδα και να φύγει για άλλους κόσμους / καταστάσεις. Και να τα έχανε όλα αυτά επειδή δε του άρεσε γενικά το παιχνίδι, να το καταλάβαινα. Αλλά γενικά τα σχόλια ήταν καλά για τον τίτλο. Να τα χάσει όμως για τα ρούχα? ΕΛΕΟΣ! Αχώνευτο μου φαίνεται. Άσε που ήταν μια χαρά τα ρούχα της. Δεν κατάλαβα, δε ντυνόμαστε ανάλογα? Μου δίνει περισσότερο την εντύπωση πως έψαχνε να βρει κάτι στραβό και κόλλησε εκεί πέρα. Anyway&#8230;

Mortal wrote: [&#8230;]Απλά θεώρησα φυσιολογικό να πως αφου η "ώριμη κοινωνία" [&#8230;]προτιμά να κάτσει να δεί ένα βραζιλιάνικο, ή ένα ανόητο τηλεπαιχνίδι της κακιάς ώρας, η να ουρλιάζει σαν προβληματικός [&#8230;] επειδή ένας απο 11 άσχετους έβαλε ένα κλωτσοσκούφι σε ένα μεταλικό πλαίσιο με ένα ψαράδικο δίχτυ απο πίσω, εμείς (οι gamers και κατ'επέκταση οι adventurαδες) τότε είμαστε η εξαίρεση στον κανόνα οπότε δεν είναι δικό μας πρόβλημα αλλά της κοινωνίας! Άμα πια να τα βλέπουμε και υπό την σωστή θεώρηση αγαπητή μου. [&#8230;]

Αλλαγή ρόλου: είμαι ο χι που του αρέσει (αντλεί ευχαρίστηση) να διαβάζει (από περιοδικά, μέχρι εγκυκλοπαίδειες) και να μαθαίνει τα πάντα για τα πάντα. Του αρέσει να μαθαίνει και παράλληλα τον εκστασιάζει να προχωρά ένα βήμα μπροστά, να δημιουργεί κι ο ίδιος κάτι. Περνάει λοιπόν όλο τον ελεύθερο χρόνο του πάνω από τύπους, εργαστήρια, λευκές σελίδες που γεμίζει, whatever. Για αυτόν, εμείς οι gamers τι είμαστε? Μια υποκατηγορία της &#8220;ώριμης κοινωνίας&#8221; που προτιμά να παίζει ψυχαγωγικά μεν, παιχνίδια δε. Ποια εξαίρεση στον κανόνα? Ποια ΣΩΣΤΗ θεώρηση αγαπητέ μου? Τη δική σου? Τη δική μου? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) -->
PS: Καλά καλύτερη περιγραφή ποδοσφαίρου δεν έχω ακούσει ούτε από τον κολλητό μου. Χαχα!

Mortal wrote: [&#8230;]Τα adventures δεν είναι "ιδιόρυθμα" ποτέ δεν ήταν, ήταν μια εξελιγμένη μορφή ψυχαγωγίας [&#8230;]

Τα adventures είναι σαφώς μια μορφή ψυχαγωγίας. Δεν αντιλέγω. Αλλά το &#8220;ιδιόρρυθμα&#8221; τους ταιριάζει ως περιγραφή όταν μιλάμε για διασκέδαση. Τα παιχνίδια είναι (καλώς ή κακώς) διασκέδαση και σπανίως ψυχαγωγία. Τα adventures είναι λοιπόν μια ιδιόρρυθμή μορφή διασκέδασης (όπως και το σκάκι π.χ.), αφού απαιτούν από τους παίχτες να σκέφτονται (πολύ, μερικές φορές), και παράλληλα μια ευφυέστατη μορφή ψυχαγωγίας. Αν όμως κάποιος αναζητά ένα παιχνίδι για να διασκεδάσει (όπως ορίζεται αυτό) δε θα θεωρηθεί ιδιόρρυθμη επιλογή αυτή ενός adventure τίτλου?

Mortal wrote: [&#8230;]πολλές φορές οι εταιρείες (για τις οποίες έχω πολλά ράματα για τις γούνες τους) λένε θέλω ένα παιχνίδι για να βγάλει ο μέσος παίκτης τόσες ώρες, τι γρίφο θα τους πετάξουμε μέσα για να τραβήξει το παιχνίδι. Και δεν λένε έχουμε αυτούς που θέλουν κουβεντιαστό παιχνίδι, έχουμε αυτούς που θέλουν το μοναχικό αέρινο περιβάλον, έχουν εκείνους που θέλουν συνδιασμούς των δυο και φανταστικό (ή σύγχρονο) σκηνικό, τι έχουμε να τους δώσουμε; Φυσικά και οι απαιτήσεις από πλευράς μας τείνουν στον άπειρο, οπότε πολλές φορές τα προϊόντα τους δεν μας αγγίζουν, και ίσως να μην φταίνε κι αυτοί.[&#8230;]

Δε νομίζω πως τις εταιρείες δε τις ενδιαφέρει το τι θέλει το δυνητικό αγοραστικό τους κοινό. Αν ήταν έτσι δε θα έψαχναν απεγνωσμένα τι θέλουν οι γυναίκες από ένα παιχνίδι (λάθος αντιμετώπιση εξ&#8217; αρχής κατ&#8217; εμέ) για να καλύψουν τις απαιτήσεις τους. Δε λέω φυσικά πως το κάνουν από αγνό ενδιαφέρον (φυσικά!), αλλά το κάνουν! Όσο για την ποικιλομορφία των απαιτήσεων μας και πώς αυτό μεταφράζεται πιστεύω πως με κάλυψες! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Mortal wrote: [&#8230;]Άλλο πράγμα η αλήθεια ως έννοια, άλλο η αλήθεια του παρατηρητή, και άλλο εκείνου που την βιώνει. Ας το κατεβάσω λίγο το ζήτημα στην καθημερινότητα, αν έχεις μια ισχυρή επιρροή απο κάτι (π.χ. adventures) που για εσένα είναι μοναδικό, αυτόματα η "αλήθεια σου" προς τους άλλους δεν έχει φορτωθεί απο υποκειμενικότητα και συναίσθημα; (Για να μην νομίζεις ότι αγαπάμε τα παλιά γιατί έχουν αξία); Άρα αυτόματα ότι λες θα είναι φορτιμένο από αυτό. Αν πάλι έχεις ψάξει για στοιχεία γύρω από ότι σε ενδιαφέρει απο πολλές πηγές, όπως συζητήσεις, συνεντεύξεις, σχόλια, έχεις ξεκαθαρίσει μέσα σου κάτι που προσεγγίζει περισσότερο την αλήθεια, αλλά πάλι μόνο για εσένα και για την τρέχουσα χρονική περίοδο. Γιατί καθετί το έχεις κρίνει βάση των εμπεριών σου οπότε όλες οι επιλογές είναι επηρεασμένες και αν το ξανασκεφθείς μετά από κάποια χρόνια θα καταλήξεις σε άλλα συμπεράσματα, και άλλες αλήθειες.[&#8230;]

Χχμμμ.. δεδομένου ότι συμφωνώ με όλα τα παραπάνω, αλλά δε θυμάμαι πού διαφωνούσαμε και φτάσαμε εδώ&#8230; θα αναγκαστώ να σωπάσω (συμβαίνει κι αυτό καμιά φορά <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) -->).

Mortal wrote: [&#8230;]Όντως οι εναλλακτικές επιλογές (θεωρητικές εναλλακτικές) έκαναν κάποιους να στέκονται μεταξύ δυο ή περισσότερων κατηγοριών gaming. Βέβαια όταν βλέπουν έναν καλό τίτλο σε κάθε κατηγορία ασχολούνται μαζί του γιατί αλλιώς δεν είμασταν απλώς fans θα ήμασταν καθαροί fanatics και αυτό δεν θα ήταν κι ότι πιο ευχάριστο. Για να πάει κάποιος σε μια άλλη κατηγορία παιχνιδιά χρειάζονται να τον προσελκύσεις με τέτοιο τρόπο που να είναι αδύνατον να αρνηθεί, άρα το marketing έδειξε για τα καλά τα δόντια του. π.χ. κάποιοι που έφυγαν για το στρατόπεδο action δεν ξαναγύρισαν ποτέ, άλλοι έγιναν φανατικοί strategάδες, άλλοι sportοχτυπημένοι και λοιπά. Οπότε το κακό έγινε. Μετά περιορίστηκαν οι πόροι, οπότε και καταλείγουμε εδώ που είμαστε.[&#8230;]

Πόσες είναι αλήθεια οι κατηγορίες παιχνιδιών που έχουν φανατικούς οπαδούς που θα καταπιαστούν με άλλη κατηγορία μόνο κατ&#8217; εξαίρεσιν? Strategy, adventure, RPG? Βλέπεις μια κοινή συνιστώσα σε αυτές? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) --> Πιστεύεις πως είναι θέμα marketing το αν κάποιοι θα καταπιαστούν με κάτι διαφορετικό από αυτό που προτιμάνε (είτε είναι adventurάδες που παίζουν ένα action game είτε αντίστροφα)? Νομίζω πως είναι καθαρά θέμα ποιότητας του τίτλου. Όσο καλά κι αν προωθηθεί ένα παιχνίδι, όσο δημοφιλές κι αν είναι, αν δεν έχει κάτι να σου προσφέρει δε θα ασχοληθείς μαζί του. Από την άλλη ακόμη κι αν δεν έχει τα οικονομικά μέσα μια (ανεξάρτητη π.χ.) εταιρεία να προωθήσει το παιχνίδι της στην αγορά, αν αυτό αξίζει, θα βρεθεί σίγουρα στα σπίτια πολλών από εμάς.
Γενικά δε νομίζω πως το marketing παίζει τον οποιοδήποτε ρόλο, πέραν του τετριμμένου: υπάρχει κι αυτό, το ξέρατε? Θα έλεγα πως μάλλον τα παιχνίδια που &#8220;πουλάνε&#8221;, αυτά που θεωρούνται επιτυχίες και που ουσιαστικά δείχνουν τις επιλογές μας, αντικατοπτρίζουν την σημερινή μας πραγματικότητα, το ποιοι είμαστε και τι ζητάμε. Το marketing μας φταίει για τα μαύρα μας τα χάλια? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Mortal wrote: [&#8230;]Χμ! Δεν έχουν όλοι οι δημιουργοί παιχνιδιών παιδιά, για να θέλουν να γράψουν κάτι παιδικό. [&#8230;] Η Sierra πολύ αργότερα ξεκίνησε την σειρά των παιδικών με τα mother goose, puff puff(?) και λοιπά.[&#8230;]Όταν γράφεις κάτι που είναι μόνο για ενήλικους λέει πάνω στο κουτί (τουλάχιστον το λέει) for mature players only, Extreme Violence, (18+ λέει πάνω στο κουτί του Doom), κοινώς 18-100, και όχι τα παιχνίδια που ανοίγουν το φάσμα του 12-100 για να πουλήσουν. [&#8230;] οπότε μάλλον προς όλους μας πάει η διαφήμιση. [&#8230;]

Βασικά, παιδικό εννοούσα κάτι που απευθυνόταν κυρίως σε παιδιά-νέους (15-20?). Όχι παιδικό-παιδικό και παιδάκια μικρουλάκια. Πώς είναι το Larry 8? Το παιχνίδι (βαφτισμένο adventure χάριν ιστορίας) απευθύνεται κυρίως σε αγοράκια 15-22 (κατά προσέγγιση φυσικά). Τα περισσότερα παιχνίδια προσπαθούν να πιάσουν τα παιδιά εκείνης της ηλικίας (καθώς είναι κι αυτά που λιώνουν πάνω στους υπολογιστές. Τα adventures (η πλειοψηφία τους τουλάχιστον) από την άλλη απευθύνεται και σε μεγαλύτερες ηλικίες (αν όχι κυρίως σε μεγαλύτερες ηλικίες) λόγω της φύσης τους.
Τι κι αν λέει το κουτί 12-100? Το Moment Of Silence θα το καταλάβαινε ένα παιδί 12 ετών? Θα το εκτιμούσε ένα παιδί 14 ετών? Μπορούν να το παίξουν, δεν έχει σκηνές βίας, αλλά θα το καταλάβουν ή απλά θα το προσπεράσουν? Προσωπικά πιστεύω πως απευθύνεται σε μεγαλύτερες ηλικίες, ή καλύτερα πως θα εκτιμηθεί πλήρως από μεγαλύτερες ηλικίες. Χωρίς αυτό φυσικά να αποκλείει τις εξαιρέσεις.
(αυτά τα δυο πραγματάκια για να ξεκαθαρίσουμε τι εννοούσα και να βγάζουν και κάποιο νόημα <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) -->)

Mortal wrote: [&#8230;]Πάντως έτσι που το θέτεις θα σκεφτόμουν πως δεν υπάρχουμε κάν κάτι που προσεγγίζει περισσότερο την αλήθεια![&#8230;]

Δυστυχώς, ανήκω στην κατηγορία εκείνων που φοβούνται πως το είδος των adventures δε θα το προλάβουν τα παιδιά του. Λίγο που τα adventures απαιτούν μυαλό, λίγο που το gaming στρέφεται όλο και περισσότερο προς τις κονσόλες, λίγο που ο ελεύθερος χρόνος εκμηδενίζεται&#8230; το μέλλον είναι μάλλον δυσοίωνο.
Αν και&#8230; υπάρχει ελπίδα αν αναλογιστούμε πόσοι τίτλοι έχουν ανακοινωθεί μόνο για φέτος. Μπορεί τελικά και να υπάρχει μια μεταστροφή του κόσμου και τα adventures να συνεχίσουν την πορεία τους και να τα απολαμβάνουμε μαζί με τα παιδία μας! :-)

Mortal wrote: [&#8230;]Βέβαια εσείς οι θαραλέοι ας προσέχατε! Μπορεί βέβαια η παρατηρικότητα που λέγαμε να είχε πάει να ξεκουραστεί όταν τις είδες!? Μήπως έπρεπε να γνωρίζεις παράλληλα το βιογραφικό του τρίτου σεναριογράφου που τον είχε απατήσει η γυναίκα του με τον σεναριογράφο του αντίπαλου σκηνοθέτη, και έβγαλε τα απωθημένα του και τις ψυχώσεις στο draft, το οποίο και πήρε κατα λάθος ο σκηνοθέτης και του άρεσε; [&#8230;]

Θαρραλέοι? Αδαείς εννοείς φυσικά! &#8220;Πάρε να δεις το τάδε, είναι κορυφαίο!&#8221;, &#8220;Είσαι σίγουρος? Θυμάσαι σε ποιον μιλάς? Να σου θυμίσω πως ΔΕΝ κοιτάω τις κουλτούρες που σου αρέσουν?&#8221;, &#8220;Όχι, όχι. Πάρτην θα σου αρέσει σίγουρα!&#8221;, &#8220;Εντάξει. Θα την πάρω. Αλλά σε προειδοποιώ: θα σου ρουφήξω το αίμα&#8221;&#8230;τελειώνει η ταινία&#8230; τρεις το πρωί&#8230; έξαλλη με τη μαμακία που είδα&#8230; &#8220;Κοιμάσαι? Ξύπνα να σε βρίσω! Τι μαύρο χάλι ήταν αυτό ΡΕ ^%^$%$#?&#8221;, &#8220;Δεν έχεις γούστο. Είναι κορυφαίο έργο!&#8221;, &#8220;%$%$%$Ρ%^$&&#8221;&#8230; Συμπέρασμα: ας πρόσεχα! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) -->
Αυτό που λες για το βιογραφικό των συντελεστών (σεναριογράφος, σκηνοθέτης) είναι πραγματικά μεγάλη αλήθεια! Αλλά τι του φταίω εγώ? Μου λες? Μακριά! Μακριά κι αγαπημένα! Δεν είμαι για τέτοιου είδους θεωρήσεις! Με κουράζουν και με εκνευρίζουν! Τις αφήνω στα &#8216;ανώτερα πνεύματα&#8217; και τα &#8216;ψαγμένα μυαλά&#8217;. (ελπίζω να είναι εμφανής η ειρωνεία <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) -->)

Mortal wrote: [&#8230;]το Experiment με εντυπωσίασε και με έκανε να ψάξω, και για καλή μου τύχη σχετικά πρόσφατα (η ιδέα του πειράματος έπαιζε για μένα κάτι μεταξύ λίγης αλήθειας και πολύ urban lengend) σε κάποιο Scientific American MIND βρήκα ένα πολύ καλό αρθράκι που ανέλυε περισσότερα σχετικά με τo πείραμα, τα λανθασμένα συμπεράσματα, την ικανότητα της μάζας για καλό ή για κακό σε μεγαλύτερο επίπεδο. Δεν ξέρω αν το έχεις σκεφθεί, ίσως να το θεωρείς και ψυχαναγκασμό σε κάποιο επίπεδο, αλλά κάθε καλή δουλειά στο θέμα του κινηματογράφου σε κάνει να θέλεις να ψάξεις τις ιδέες πίσω από την ταινία. [&#8230;]

Το Experiment, ένα γερμανικό εργάκι? Πάνε χρόνια που το είχα δει. Δε θυμάμαι ακριβώς τι έπαιζε, αν και θυμάμαι πως είχαμε ενθουσιαστεί και το συζητάγαμε καιρό.
Να ψάξεις τις ιδέες πίσω από ταινίες&#8230; για να είμαι ειλικρινής, δεν είμαι άνθρωπος που θα κάτσει να ψάχνει κάτι για ώρες και να ξεδιαλέγει τη σαβούρα από τα ενδιαφέροντα, ακόμη και για θέματα που με ενδιαφέρουν. Είμαι λίγο κακομαθημένη(?), τεμπέλα(?). Προτιμώ να το συζητάω με φίλους και μέσα από τις διάφορες απόψεις και σχετικές γνώσεις να οδηγούμαι σε κάποιο συμπέρασμα. Ντροπή μου, το ξέρω, αλλά δυστυχώς έτσι είμαι. Πολύ σπάνια θα ψάξω κάτι εκτενώς, ακόμη κι αν συζητάω γι&#8217; αυτό ώρες καθημερινά. Σε καμία περίπτωση πάντως δε το θεωρώ ψυχαναγκασμό το να ψάχνει κάποιος λίγο πιο βαθιά σε θέματα που του κίνησαν το ενδιαφέρον (ακόμη κι αν ερέθισμα αυτού υπήρξε μια ταινία).

Mortal wrote: [&#8230;]Η ηλικία και τα βιώματα αποτελούν όντως την βάση, αλλά προσωπικά για το σήμερα πάντα (καλά τα τελευταία 7-8 χρονάκια), όταν είσαι σε μια κατάσταση συναισθηματικού flatline πως μπορεί να σε επηρεάσει θετικά ή αρνητικά το οτιδήποτε; Άξιον απορίας! Flatline! Δηλαδή πλέον είσαι εσύ και ο τίτλος, με ανύπαρκτη θετική ή μηδενική άρνητική προδιάθεση, βέβαια στο πρώτο στραβοπάτημα του ατύχησε, για να το θέσω όσο πιο απλά γίνεται. Ίσως απλά να βλέπεις το παιχνίδι διαφορετικά. [&#8230;]

Κατάσταση flat-line? Πώς γίνεται αυτό? Δε γίνεται. Ακόμη και σε φάση απάθειας ή γενικής αδιαφορίας να βρίσκεται κάποιος, σε flat-line κατάσταση δε βρίσκεται. Εκτός αν ζούσες και ζεις μέσα σε μια γυάλα! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) --> <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt=":-P" title="Razz" /><!-- s:-P --> Αν π.χ. πριν ξεκινήσεις να παίζεις ένα παιχνίδι είδες μια κορυφαία ταινία, αυτόματα έχεις φέρει τον εαυτό σου σε κατάσταση &#8220;απαιτώ πολλά&#8221;, αν πάλι ένα παιχνίδι με κάποιο άσχετο στοιχείο του σου ξυπνήσει μια γλυκιά ανάμνηση, αυτόματα θα το δεις με πιο θετικό μάτι. Σχεδόν πάντα είσαι &#8220;εσύ κι ο τίτλος&#8221;, αλλά αυτό το &#8220;εσύ&#8221; είναι όλα τα λεφτά. Και τι σημαίνει στο πρώτο του στραβοπάτημα ατύχησε? Ότι οι απαιτήσεις σου έχουν φτάσει πλέον τόσο ψηλά που με το πρώτο στραβοπάτημα θα το παρατήσεις απογοητευμένος-ξενερωμένος ή ότι το παιχνίδι απλά θα κριθεί πιο αυστηρά στο τέλος του?
Τώρα αν τα παιχνίδια τα βλέπω διαφορετικά, τι να σου πω?! Μήπως ξέρω πώς τα βλέπεις εσύ? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) --> Για εμένα τα παιχνίδια, τα adventures συγκερκιμένα γιατί γενικά παίζω κι άλλα παιχνίδια πέραν των pc games, είναι μια ευκαιρία να κάνω πράγματα που δε θα έκανα, να ταξιδέψω, να γνωρίσω κόσμους κι ανθρώπους, ενίοτε και να μαζοχιστώ. Γενικά είναι πάντως μια ευκαιρία να ζήσω σε μια εναλλακτική πραγματικότητα (όχι απαραίτητα φανταστικού κόσμου).

Mortal wrote: [&#8230;]Μπά, απλά συζητάμε όπως κάθε πολιτισμένος forumας και forumού χωρίς να βάζουμε περιορισμούς σε έναν θέμα που όντως δεν έχει όρια (Ψυχαγωγική Περιπέτεια).[&#8230;]

Διαβάζοντας το &#8220;χωρίς περιορισμούς σε ένα θέμα που δεν έχει όρια&#8221;, με έπιασαν τα γέλια. Θυμήθηκα τον τίτλο της ενότητας: &#8220;ΕΝΑ σχόλιο&#8230;&#8221;! Παραπλανητικότατο! Χαχαχα! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Mortal wrote: Πιστεύω πως δεν άφησα καμία εκκρεμότητα!

Πώς να έχεις αφήσει εκκρεμότητα καλέ μου άνθρωπε, όταν έχεις γράψει 11 σελίδες μήνυμα? Εεε??? :wink: Πέρασα η γυναίκα το μήνυμα στο word να το διαβάσω με την ησυχία μου και μόνο που δεν έπαθα εγκεφαλικό! Πρέπει να έσπασες κάθε προηγούμενο ρεκόρ στα forum ανά τον κόσμο. χαχα! Οφείλω να ομολογήσω πως σου παραδίδω τα σκήπτρα μου γονιπετής! :wink: :P

Nothing happens unless first a dream...

Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.

  • Mortal
  • Mortal's Avatar Topic Author
  • Offline
  • Adventure's Advocate
  • Adventure's Advocate
More
23 Ιουν 2005 08:12 #5292 by Mortal

Elessar wrote: Οι Helloween είνα πάντα επίκαιροι, ε;;)


Όντως!!! (Καλά το άκουσα το μεσημέρι απο Iced Earth (Helloween cover)) Αυτά τα "παιδιά" είναι αρκετά ανώριμα για να τα βλέπουν κάπως πιο ώριμα! :wink: (Συγχαρητήρια και για την καλή σας μνήμη αγαπητέ!) :wink:

Μέσα από στράτα απόμονη και απόσκια
με αγγέλους του Άδη μόνο στοιχειωμένη
που κει θεά μ' όνομα νύχτα βασιλεύει
κάτω, στα μέρη αυτά έχω φτάσει, τώρα...

Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.

More
23 Ιουν 2005 08:23 #5293 by Elessar

Mortal wrote: Όντως!!! Αυτά τα "παιδιά" είναι αρκετά ανώριμα για να τα βλέπουν κάπως πιο ώριμα! :wink: (Συγχαρητήρια και για την καλή σας μνήμη αγαπητέ!) :wink:


Δεν είναι θέμα μνήμης, εδώ μιλαμε για κλασσική μουσική! Με το που διάβασα τους στίχους, μου ήρθε κατευθείαν στο μυαλό το κομμάτι. Αααααχχχχ, ο Michael απαρνήθηκε το metal και διάλεξε περίεργους δρόμους....Μια απο τις μεγαλύτερες φωνές στην ιστορία της μουσικής (το κορυφαίο: Στα Keeper δεν ήξερε αγγλικά, τραγουδούσε φωνητικά) και επέλεξε να χαραμιστεί.

Εμένα στο μυαλό μου έχει χαραχτεί το άλλο, όποτε το ακούω ανατριχιάζω:

Put on your armour
ragged after fights
hold up your sword
you're leaving the light
make yourself ready
for the lords of the dark
they'll watch your way
so be cautious, quiet and hark

Tι Μπετόβεν και πράσινα άλογα....

Προβοκάτορας της αντβεντσουροαριστεράς

Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.

  • Mortal
  • Mortal's Avatar Topic Author
  • Offline
  • Adventure's Advocate
  • Adventure's Advocate
More
23 Ιουν 2005 09:16 #5294 by Mortal

Elessar wrote:

Mortal wrote: Όντως!!! Αυτά τα "παιδιά" είναι αρκετά ανώριμα για να τα βλέπουν κάπως πιο ώριμα! :wink: (Συγχαρητήρια και για την καλή σας μνήμη αγαπητέ!) :wink:


Δεν είναι θέμα μνήμης, εδώ μιλαμε για κλασσική μουσική! Με το που διάβασα τους στίχους, μου ήρθε κατευθείαν στο μυαλό το κομμάτι. Αααααχχχχ, ο Michael απαρνήθηκε το metal και διάλεξε περίεργους δρόμους....Μια απο τις μεγαλύτερες φωνές στην ιστορία της μουσικής (το κορυφαίο: Στα Keeper δεν ήξερε αγγλικά, τραγουδούσε φωνητικά) και επέλεξε να χαραμιστεί.

Εμένα στο μυαλό μου έχει χαραχτεί το άλλο, όποτε το ακούω ανατριχιάζω:

Put on your armour
ragged after fights
hold up your sword
you're leaving the light
make yourself ready
for the lords of the dark
they'll watch your way
so be cautious, quiet and hark

Tι Μπετόβεν και πράσινα άλογα....


Εγώ πάλι ψάχνω για λίγο πιο mainstream groups! Στην Ιταλική σχολή του melodic power δεν ανήκουν οι Rhapsody;

Holy force of wisdom spread through all the air
I shall breathe you forever to end this epic holy quest
My way will be hard but I would do all
to reach the valleys where true heroes ride
beyond the ivory gates

Land of immortals I wait for my day
to reach the wisdom of your skies
Land of immortals you must belong to me
from here to eternity

Μολονότι θα πρέπει να ομολογήσω πως από Helloween δεν έχω παρά μόνο τα Keeper Of The Seven Keys 1 & 2 θα πω ότι με ικανοποίησαν αρκετά. H Ηρωική φαντασία αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό τους, όπως και το καυστικό humour σε ορισμένα από τα κομμάτια τους, όταν θα με πιάσει κρίση για να ξεφύγω, απο τις αναρίθμητες υποκατηγορίες σύγχρονου metal με τις οποίες ασχολούμαι (όλες πάντως είναι melodic, και δεν έχουν death στοιχεία), θα ψάξω την δισκογραφία και κατ' επέκταση και τους στίχους τους. Περιμένω καλές προτάσεις.

Καλή η μπηχτή για τον Bethoven, με έπιασε! Πως το κατάλαβες!?! Πλάκα πλάκα, πάντως να μην ξεχνιόμαστε και ο Bethoven metalάκι έγραφε! Η Σονάτα του Σεληνόφωτος μήπως δεν είναι ότι καλύτερο σαν ιδέα για μια metal μπαλαντίτσα (μελαγχολία, βαριά καταθλιπτική κρίση και ισχυρές αυτοκτονικές τάσεις), μπροστά της το Beth είναι ευχάριστο τραγουδάκι.
:wink: Για να μην μιλήσω για την Ηρωϊκή (5η δεν είναι), αυτή κι αν είναι power! (Καλά τις διασκευούλες της κλασσικής σε metal που τις βρίσκουμε στο αγαπημένο μας δίκτυο, έχω μόνο ένα Vivaldi, ένα Mozart, και ένα Grieg, αν έχεις καμιά καλή διεύθυνση feel free να με ενημερώσεις).

Και όχι δεν ψάχνω για διαφωνία! Ήμαρτον!!! :lol: :lol: :wink:
(...Απλά την προκαλώ ή την επιβάλω αυξάνωντας ή περιορίζοντας τις λέξεις!!!) :P

Μέσα από στράτα απόμονη και απόσκια
με αγγέλους του Άδη μόνο στοιχειωμένη
που κει θεά μ' όνομα νύχτα βασιλεύει
κάτω, στα μέρη αυτά έχω φτάσει, τώρα...

Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.

  • Mortal
  • Mortal's Avatar Topic Author
  • Offline
  • Adventure's Advocate
  • Adventure's Advocate
More
24 Ιουν 2005 02:43 #5297 by Mortal

Fallen_Angel wrote: Αδιάβαστα? Ποιος ο λόγος να κάνεις συλλογή από αδιάβαστα βιβλία? Ή να αγοράζεις καινούρια όταν έχεις άλλα που περιμένουν? Σου περισσεύουν τα λεφτά καλέ? <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt=":-P" title="Razz" /><!-- s:-P -->


Μάλιστα (You asked fot it!!! :wink: ) α) Γιατί όταν εκδίδονται βγαζουν περιορισμένα αντίτυπα και όταν τελειώσουν, τέλος, θα περιμένεις Ν χρόνο και μπορεί και να μην επανεκδοθεί ποτέ, β) γιατί θέλεις το δικαίωμα της επιλογής ανάλογα με την διάθεση που είσαι την συγκεκριμένη περίοδο (ίσως και ανάλογα με την διάθεση μέσα στην μέρα ανάλογα με το πόσο κυκλοθυμικός είναι κάποιος) , και ίσως γ) γιατί σαν καταναλωτικό ον, προτιμάς να αγοράζεις βιβλία (book-shoping therapy), παρά ότιδήποτε άλλο (και βέβαια το ίδιο και να τα κατεβάζεις! 2000 στο χαρτί, αλλά και 3500+ ψηφιακά (έτσι για μια αρχή και βλέπουμε), και επίσης δ) αν η πωλήτρια στο τμήμα βιβλίων είναι αρκετά όμορφη(!), είπαμε οι ψυχώσεις μας βγαίνουν σε περίεργες μορφές) Το ανέκδοτο είναι πως αν σου 'ρθει να τα διαβάσεις όλα μαζί θα πας από εγκεφαλικό γιατί δεν θα μπορείς να διαλέξεις, αυτό είναι όμως μια άλλη, μακρινή (ευελπιστώ) ιστορία. Τεκμηριωμένο; :P

Fallen_Angel wrote: Ναι, ok! Αυτά αποτελούν ακόμη όνειρα θερινής νυκτός. Παρόλα αυτά στο χώρο του gaming γενικά οι εξελίξεις είναι γρήγορες και τα αποτελέσματα εξαιρετικά. Εγώ ακόμη δεν έχω καταλάβει γιατί τα adventures είναι πάντα ένα (έως πολλά) βήματα πίσω από τα υπόλοιπα είδη. Συγγνώμη αλλά από τη στιγμή που φτάσαμε στο σημείο ένα παιχνίδι να απαιτεί Pentium 4,3GHz, 1GB RAM και 4GB σκληρού για να προσφέρει απεριόριστη ελευθερία κίνησης (όπου θες πας, ό,τι θες κάνεις) μέσα σε εξαιρετικό περιβάλλον (γραφικά, ήχος), απαιτώ κι εγώ περισσότερα από τα adventures! Ας έφτιαχναν κι ένα adventure με ανάλογες απαιτήσεις, το οποίο όμως θα πληρούσε τις προϋποθέσεις εξέλιξης που είπαμε. Τόσο δύσκολο είναι πια? Τα άλλα είδη πώς το κάνουν δηλαδή? Πάλι στο οικονομικό οδηγούμαστε? Ας το πούλαγαν κι 60 κι 70 ευρώ. Θα τα έδινα ευχαρίστως! Ουφ! Τα &#8216;πα και ξαλάφρωσα! :-)


Για την εξομολόγηση/ψυχανάλυση χρεώνουμε διαφορετικά, τιμολόγιο ή απλή απόδειξη! :P

Όχι δεν είναι, εγώ που θα ζήσω κανα 2χίλιαρο χρονάκια θα τα δω, και θα τα παίξω!!! Τα πουλάνε στα playstation τόσο τα παιχνίδια, έχεις δει τα ποσοστά πειρατίας!? Πλέον ακόμη και η ιδέα πουλιέται όσο όσο στα πανέρια για τις ευκαιρίες. Αν θέλεις πολλά παίξε και άλλο είδος παιχνιδιού (μας το λένε με τρόπο, βέβαια). Προσωπικά με τα RPG και God-Mode εγώ adventure παίζω. Το Elder's Scrolls III - Μorrowind και τα Gothic I,II τα έπαιξα ως απλά story-driven adventurάκια! Σιγά που θα κάτσω να σκάσω για τις μάχες. Το μόνο που τσεκάριζα ήταν να στήσω καλά τον χαρακτήρα όπως θα ήθελα (Μάγο(σε 550 σχολές μαγίας!/Πολεμιστή(Βαρβαρος, Ranger, Palladin, και γενικά ότι είχε να πάρει)/ελαφρώς κλέφτη, και κάτι από ψιλά Healer, λίγο Assasin, και κάτι από κατάσκοπο του βασιλιά σε μια συσκευασία, Bigger than life που λέγαμε!!! Όλα τα λύνει, όλα τα δένει (με ένα καλό ξόρκι και λίγο σκοινί όλα γίνονται)! Και πλένει και τα πιάτα!) Αν θέλεις μια βαθιά και μακριά εμπειρία (17 μέρες Χ 17 ώρες το morrowind και μόνο το βασικό δίχως τα expansion) δοκίμασε το, μπορεί να σου γίνει και βίτσιο μετά. Ορίστε πως αξιοποιείς τον υπολογιστή που πήρες, ή που θα πάρεις στο μέλλον.

Fallen_Angel wrote: Εχμμ&#8230; πώς γίνεται να μη μιλάς για την ανάλυση των φυσικών νόμων αλλά παράλληλα να αναφέρεσαι σε κλινική κατανόηση? Εεε? <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt=":-P" title="Razz" /><!-- s:-P --> Όλα όσα συμβαίνουν (ακόμη και οι επιλογές μας, γιατί μας αρέσει το χι κι όχι το ψι, γιατί νοιώθουμε έτσι, γιατί αντιδράσαμε έτσι, κτλ) μπορούν να αναχθούν σε επίπεδα βιολογίας και φυσικής (άρα νόμων). Αλλά αν κινηθούμε προς τα εκεί&#8230; πάει ξεφύγαμε εντελώς! Άσε που θέλει και γερά στομάχια για να αποδεχτείς τέτοιου είδους αλήθειες. Να παραμείνουμε στο φιλολογικό του θέματος καλύτερα?


Να το περιορίσουμε το θέμα!!! Ύβρις!! (Ανορθόγραφο, ε!! Καλά!) :rolleyes:

Χμ...φυσικό δεν είναι; Όταν π.χ. βλέπεις ένα λουλουδάκι εκείνη την στιγμή πυροδοτείται μια ηλεκτρική καταιγίδα στον εγκέφαλο (σε CAT scan πάντα ή αν το θέλεις λογοτεχνίκα δες το από την cyberpunk πλευρά)σου, η οποία ενεργοποιεί αναρίθμητα κέντρα σε περιοχές του εγκεφάλου σου (Αυτό το υλικό κομμάτι του σώματος σου, η χημεία του στους νευροδιαβιβαστές μαζί με τα ηλεκτρικά φορτία είναι τα πάντα. Αν η προηγούμενη καταγεγραμένη μνήμη είναι θετική τα κυκλώματα (νευρώνες) θα αντιδράσουν θετικά...άστο γιατί ακόμη δεν έχει κάτσει καλά μέσα στο μυαλουδάκι, οπότε θα σου χαλάσω την φαντασίωση! Δεν θέλει γερά στομάχια κούκλα μου, απλά μερικές αρνητικές εμπειρίες, παγειωμένες σε harcoded μνήμες, από την ζωή και κατόπιν σου βγαίνει μια μόνιμη άρνηση (που στο κάτω κάτω της γραφής με τον χρόνο γίνεται δίχως να αφιερώσεις σκέψη), και κατόπιν απλά τα βλέπεις όλα (με ελάχιστες εξαιρέσεις "κλινικά", εγκεφαλικά, μηδενιστικά, ή απλά πεζά.
"Δεν υπάρχει" (Ισχυρή προσωπική άποψη :) μαγεία ούτε με τον έναν τρόπο, ούτε με τον άλλο, είναι επιλογή σου να χρησιμοποιήσεις είτε το "πέρασα υπέροχα, είτε το πέρασα μαγευτικά, είτε το γνωστό της νεολαίας πέρασα γ.μ' τα!! Οπότε όπως αντιλαμβάνεσαι κάτι βιολογικό το βλέπουμε πολύ ονειρικά. Εντάξει, δεν θα έλεγα πως είναι κάτι που γίνεται από την μια μέρα στην άλλη, δεν είναι κάτι που όντως θέλουν όλοι να συμβεί. Απλά συμβαίνει, και αυτό είναι όλο. Απλά το έβαλα σε λέξεις, λίγες ή πολλές, κατανοητές προτάσεις ή δυσνόητα κατασκευάσματα.
Πάμε και με την Ψυχανάλυση, Γενικές αρχές ψυχολογίας, Neuroscience 101, τι έχουμε για την συνέχεια; :lol: :wink:

Fallen_Angel wrote: Επουδενί δεν μιλάω για τη μαγεία ως κάτι το εξωπραγματικό ή κάτι που δε μπορούμε να το καταλάβουμε και γι&#8217; αυτό το ανάγουμε στη σφαίρα του μαγικού. Δεν πιστεύω σε τίποτε μεταφυσικό, μυστικιστικό, υπερφυσικό, μαγικό, κτλ. Αν κάτι δεν το καταλαβαίνω (λίγο ή πολύ) απλά δέχομαι πως μέχρι εκεί φτάνω και γι&#8217; αυτό μου φαίνεται το χι ανεξήγητο. Λέγοντας μαγεία εννοώ τον άπειρο συναισθηματισμό που μπορεί να σου προσφέρει μια οποιαδήποτε εμπειρία αν δεν την αναλύσεις, αν δεν την κοιτάξεις έξω από τον εαυτό σου, αν δεν την εξετάσεις ορθολογιστικά, αν απλά αφεθείς να τη ζήσεις. Είναι ωραίο να ζεις κάποια πράγματα &#8220;σαν ζώο&#8221; (κατάλαβες πώς το λέω, όχι υποτιμητικά). Όπως είναι ωραίο να νοιώθεις την ικανοποίηση της κατανόησης των όσων ζεις και της δυνατότητας επιλογής αν θα παρασυρθείς ή όχι. Αυτό εννοούσα. Είναι ωραία και τα δυο. Είναι ωραία αν ξέρεις πού να draw the line και να απαγορεύεις στο κεφαλάκι σου να αναλύσει κάτι για να μη σου στερήσει τη μαγεία της στιγμής (όπως αυτή ορίστηκε παραπάνω).


Δεν υπάρχει μαγεία;;;; Πως!!! Άπειρος συναισθηματισμός!?!?! Εεεε....Δηλαδή; :shock: :P

Καλά πέρα απο τον κουτό αστεϊσμό μου, καταλαβαίνω βασική λογικής πως το νοιώθεις και το θέτεις. Μην αγχώνεσαι να εξηγήσεις αυτό το οποίο συμφωνούμε πως είναι λογικό. Απλά πές το διαφορετική αντίληψη και διαφορετική επεξεργασία των ερεθισμάτων εισόδου. Ο ένας μας βάζει φίλτρα, και τα κάνει νιανιά και τα χάνει από την ποσότητα της πληροφορίας (μέχρι που χάνει και το ενδιαφέρον να εμβαθύνει, τα παρατάει και πάει στο δίπλα θέμα), ο άλλος όχι! Ο ορθολογισμός είναι το προστατευτικό σου δίχτυ όταν από κάτω βρίσκεται το χάος, ακόμη και ελάχιστα να δώσεις σημασία σε κάτι, κατόπιν κάποιας επεξεργασίας, όλο και σε κάποιο καλύτερο συμπέρασμα θα καταλήξεις, το συναίσθημα, κοινως "πηδάω στον γκρεμό και μπορεί να υπάρχει δίχτυ" είναι αυτοκτονικό (το έκανα, το πλήρωσα, κέρδισα κάτι θετικό κατόπιν πολλής σκέψης το έβαλα στο αρχείο ΝΑΙ, έχασα κάτι σε όποιοδήποτε επίπεδο το έβαλα στο αρχείο ΟΧΙ). Αποφεύγω τα ΌΧΙ πλέον όπως ο παροιμοιώδης διαβολος τα λιβάνια! Αντιμετώπιση! (Εντάξει θα πληρώσω εγώ αυτήν την φορά με credit card!) :wink:

Μα καλά, βρε 'σύ, ζώα δεν είμαστε ουτως ή άλλως, επειδή δηλαδή περπατάμε σε δυο πόδια, και πουλάμε και αγοράζουμε τα πάντα. Δεν μας κάνει τόσο διαφορετικούς από το υπόλοιπο Ζωικό βασίλειο. Ίσως κάποιοι από μας να έχουμε καβαλήσει το καλάμι, και να θέλουν να ξεφύγουν από το σόι (όχι εκείνος ο χιμπατζής στο 5ο κλαδί δεξίά δεν μου μοιάζει) και την κληρονομιά τους (όχι η σπονδυλική μου στήλη δεν καταλήγει σε ουρά). :P

Και το να απογορεύσεις στο κεφαλάκι σου να κάνει κάτι το οποίο δεν το κάνει συνειδητά (ανάλυση σε κάποιο α' επίπεδο), πως το επιτυγχάνεις αυτό; :?

Πάντως το βρίσκω λίγο άτοπο να λέμε δικαίωμα/δυνατότητα επιλογής όταν η ίδια σου η ζωή σε έχει προγραμματίσει να κάνεις συγκεκριμένες επιλογές βάση προηγουμένων εμπειριών η συμπεριφοράς μιμιτισμού προς κάτι το οποίο αποδείκτηκε πως είναι δυνατόν να είναι χρήσιμο, και εσύ πας μου βάζεις το δυνατότητα μέσα (μόνο σε random σύστημα έχεις δυνατότητα αλλά την επιλογή την κάνει το σύστημα και όχι εσύ)! Πολλές φορές την γραμμή που λές την βάζεις σε ένα σημείο, (εντωμεταξύ το παίζεις στο μυαλό σου το θέμα) την πάς λίγο πιο πέρα για να συμπεριλάβει και κάτι που δεν είχες υπολογίσει (συνεχίζεις το δικό σου), ακόμη πιο πέρα, και ούτω καθεξής. Και στο τέλος καταντά αυτοσκοπός, και κάτι που δεν πρέπει να δοκιμάσετε μόνοι σας στο σπίτι. :wink:

Fallen_Angel wrote: Το αφήνω φυσικά αν είναι να πέσουμε σε κατάθλιψη, αν και&#8230; με έχεις μπερδέψει. Ενώ νόμιζα πως είχα καταλάβει πού στέκεσαι, μάλλον έκανα λάθος.


Μην ανησυχείς, κάποιος που είναι μόνιμα σε αυτό που αποκαλείται κατάθλιψη, δεν μπορεί να πάει πιο κάτω το μόνο που κάνει είναι να σκέπτεται απλά τα πάντα. Ο Ιούλιος Βερν που ήταν καταθλιπτικός (κατα τα λεγόμενα κάποιων τουλάχιστον) δεν μας έδωσε ένα εξαίσιο έργο για όλες τις ηλικίες; Άλλο κατάθλιψη βάση συμπερασμάτων και άλλο βάση χημείας και μόνο. Σε έχω μπερδέψει; Μα γιατί!?! Ένας τρελός πως μπορεί να μπλέξει τον οποιοδήποτε! Άλλο να δουλεύεις τα πάντα με την λογική και άλλο με το συναίσθημα. Το πρώτο κάνει λάθη απο έλλειψη στοιχείων, το δεύτερο από την έλλειψη του ή και την υπερβολή του. Τι λέγαμε περί χρυσής τομής flatiline (το έθεσα καλύτερα τώρα;)!?!?! Μην σπαζοκεφαλιάζεις, με αναπάντητες, συμπαντικές ερωτήσεις μη φιλοσοφικού περιεχομένου , θα συναντήσεις πιο περίπλοκους γρίφους σε μελλοντικά adventures, άσε και λίγα κύταρα του εγκεφάλου σου ζωντανά! :wink:

Fallen_Angel wrote: Αλλαγή ρόλου: είμαι ο χι που του αρέσει (αντλεί ευχαρίστηση) να διαβάζει (από περιοδικά, μέχρι εγκυκλοπαίδειες) και να μαθαίνει τα πάντα για τα πάντα. Του αρέσει να μαθαίνει και παράλληλα τον εκστασιάζει να προχωρά ένα βήμα μπροστά, να δημιουργεί κι ο ίδιος κάτι. Περνάει λοιπόν όλο τον ελεύθερο χρόνο του πάνω από τύπους, εργαστήρια, λευκές σελίδες που γεμίζει, whatever. Για αυτόν, εμείς οι gamers τι είμαστε? Μια υποκατηγορία της &#8220;ώριμης κοινωνίας&#8221; που προτιμά να παίζει ψυχαγωγικά μεν, παιχνίδια δε. Ποια εξαίρεση στον κανόνα? Ποια ΣΩΣΤΗ θεώρηση αγαπητέ μου? Τη δική σου? Τη δική μου? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) -->
PS: Καλά καλύτερη περιγραφή ποδοσφαίρου δεν έχω ακούσει ούτε από τον κολλητό μου. Χαχα!


Πρώτα στην Ελλάδα θα πρέπει να ψάξεις όπως ο Διογένης για τον άνθρωπο για να βρεις έστω και έναν! (Μου βγαίνει μια τάση άρνησης!) Όσο για την θεώρηση: Μα πάντοτε την δική μας αγαπητή μου! :wink:

P.S. Είδες πως βλέπει τα πράγματα ένας αυστηρά αντικειμενικός κριτής!?! :lol:

Fallen_Angel wrote: Τα adventures είναι σαφώς μια μορφή ψυχαγωγίας. Δεν αντιλέγω. Αλλά το &#8220;ιδιόρρυθμα&#8221; τους ταιριάζει ως περιγραφή όταν μιλάμε για διασκέδαση. Τα παιχνίδια είναι (καλώς ή κακώς) διασκέδαση και σπανίως ψυχαγωγία. Τα adventures είναι λοιπόν μια ιδιόρρυθμή μορφή διασκέδασης (όπως και το σκάκι π.χ.), αφού απαιτούν από τους παίχτες να σκέφτονται (πολύ, μερικές φορές), και παράλληλα μια ευφυέστατη μορφή ψυχαγωγίας. Αν όμως κάποιος αναζητά ένα παιχνίδι για να διασκεδάσει (όπως ορίζεται αυτό) δε θα θεωρηθεί ιδιόρρυθμη επιλογή αυτή ενός adventure τίτλου?


Το έθεσες πολύ ορθά! Απο έναν gamer θα θεωρηθεί φυσιολογικότατη η όποιαδήποτε επιλογή ανάλογα με τον χρόνο της επιλογής. Απο τον παππού, ή τον πιτσίρικα που κουβαλά τα μυαλά του προπάππου του θα θεωρηθεί παράλογη. Απο τον Actionά θα θεωρηθεί αργό, ο RPGάς μπορεί και να το εκτιμήσει δεόντως, o Strategas δεν θα κάτσει πολύ γιατί δεν έχει διαχείρηση πόρων και παράθεση δυνάμεων. Αλλά κανείς από όλους δεν θα καταλάβει το πιο στοιχειώδες ότι εκείνη την στιγμή βρίσκεται σε ανταγωνισμό όχι με τον υπολογιστή του αλλά με τον/τους προγραμματιστές που κάθισαν και δημιούργησαν το παιχνίδι. Μοιάζει λίγο με κινέζικη ταινία που στον ήρωα την πέφτουν ένας ένας. Πρώτα ο προγραμματιστής, μετά ο γραφίστας, μετά ο μουσικός και τέλος ο σεναριογράφος ή ανάποδα ή ανεξαρτήτου σειράς! Το άλλο θέμα βέβαια είναι πως πρέπει να κατανοεί την διαφορά του ψυχαγωγούμαι (κοπιάζω) και του διασκεδάζω(σκοτώνω χρόνο, όχι πως δεν μου αρέσει δηλαδή αλλά αυτή είναι η πικρή αλήθεια), το ένα σε κάνει καλύτερο, το άλλο σε κάνει....δεν μπορώ να σκεφθώ κάτι!!! (Πολλά και τίποτα, ίσως;) :wink:

Fallen_Angel wrote: Δε νομίζω πως τις εταιρείες δε τις ενδιαφέρει το τι θέλει το δυνητικό αγοραστικό τους κοινό. Αν ήταν έτσι δε θα έψαχναν απεγνωσμένα τι θέλουν οι γυναίκες από ένα παιχνίδι (λάθος αντιμετώπιση εξ&#8217; αρχής κατ&#8217; εμέ) για να καλύψουν τις απαιτήσεις τους. Δε λέω φυσικά πως το κάνουν από αγνό ενδιαφέρον (φυσικά!), αλλά το κάνουν! Όσο για την ποικιλομορφία των απαιτήσεων μας και πώς αυτό μεταφράζεται πιστεύω πως με κάλυψες! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) -->


Είσαστε ούτως ή άλλως μεγάλο μερίδιο της αγοράς, οπότε πρέπει να καλύψουν τις ανάγκες σας, φυσιολογικό μου ακούγεται! Το να παίξεις το Doom ή το Wolfenstein δεν πιστεύω να σε εντυπωσίαζε (ελάχιστες κοπελιές έχω δει σε περιοδικά τουλάχιστον που να είναι φανατικές/σκληροπυρηνικές actionούδες!) Το "έλα παιδί τώρα που έχω το panzer να σου ξηγήσω δυο λογάκια," δεν ξέρω αν θα πήγαινε φυσικά σε μια γυναίκα, αλλά εμείς με την τάση "θα τον μάθω εγώ να μου βγαίνει με το Flamethrower, τον &$^&*#^$, τον $*&#*$&,...(ώρες μετά)...καλό το παιχνιδάκι παιδιά, αυτοκτόνησα πολλές φορές και με σκοτώσαν και άλλες τόσες" να νοιώθουμε ευχάριστα, και να το βλέπουμε ως ένα εκλεπτυσμένο μεν βίαιο δε (στο μυαλό) ξέδωμα.

Fallen_Angel wrote: Χχμμμ.. δεδομένου ότι συμφωνώ με όλα τα παραπάνω, αλλά δε θυμάμαι πού διαφωνούσαμε και φτάσαμε εδώ&#8230; θα αναγκαστώ να σωπάσω (συμβαίνει κι αυτό καμιά φορά <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) -->).


Συμφωνούμε πως διαφωνούμε!? Ή διαφωνούμε οτι συμφωνούμε!? :wink:

Fallen_Angel wrote: Πόσες είναι αλήθεια οι κατηγορίες παιχνιδιών που έχουν φανατικούς οπαδούς που θα καταπιαστούν με άλλη κατηγορία μόνο κατ&#8217; εξαίρεσιν?
Strategy, adventure, RPG? Βλέπεις μια κοινή συνιστώσα σε αυτές? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) -->


Καλή ιστορία, καλή μουσική, καλά γραφικά, καλό AI/Pathfinding, ακριβός υπολογιστής, πολλά Bugs!?! Αρκούν αυτά;!! Διαχείριση Πόρων, διαχείρηση Χαρακτήρων, κρίση αντιπάλου, προβλήματα, Παραγωγή/Αγορά οπλισμού/πολιτισμού κ.λ.π. :wink:

Sorry που απαντάω και σε ρητορικές ερωτήσεις! Απλά μπήκα στον πειρασμο! :oops: :wink:

Fallen_Angel wrote: Πιστεύεις πως είναι θέμα marketing το αν κάποιοι θα καταπιαστούν με κάτι διαφορετικό από αυτό που προτιμάνε (είτε είναι adventurάδες που παίζουν ένα action game είτε αντίστροφα)? Νομίζω πως είναι καθαρά θέμα ποιότητας του τίτλου. Όσο καλά κι αν προωθηθεί ένα παιχνίδι, όσο δημοφιλές κι αν είναι, αν δεν έχει κάτι να σου προσφέρει δε θα ασχοληθείς μαζί του. Από την άλλη ακόμη κι αν δεν έχει τα οικονομικά μέσα μια (ανεξάρτητη π.χ.) εταιρεία να προωθήσει το παιχνίδι της στην αγορά, αν αυτό αξίζει, θα βρεθεί σίγουρα στα σπίτια πολλών από εμάς.
Γενικά δε νομίζω πως το marketing παίζει τον οποιοδήποτε ρόλο, πέραν του τετριμμένου: υπάρχει κι αυτό, το ξέρατε? Θα έλεγα πως μάλλον τα παιχνίδια που &#8220;πουλάνε&#8221;, αυτά που θεωρούνται επιτυχίες και που ουσιαστικά δείχνουν τις επιλογές μας, αντικατοπτρίζουν την σημερινή μας πραγματικότητα, το ποιοι είμαστε και τι ζητάμε. Το marketing μας φταίει για τα μαύρα μας τα χάλια? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) -->


Ναι γιατί η προώθηση είναι κάτι πολύ περίεργο και δεν τα κρίνουν όλοι με τα ίδια μέτρα, τα ίδια σταθμά, γιατί δεν έχουν την ίδια πληροφόρηση, και τους γίνεται διαφορετικά η πλύση εγκεφάλου (όσοι έχουν κάτι ακόμη, τουλάχιστον). Δεν θα ασχοληθείς;;;; Το tetris τι σου πρόσφερε;;; Ε;;; (Καλά και εγώ έπαιζα μέχρι που έβλεπα γωνίες, ταφ, και κολωνάκια με χρώματα (columns) στο μυαλό μου ακόμη κι όταν κοιμόμουν) Όταν ανοίγεις τα περιοδικα και σε βομβαρδίσουν 2 χρόνια πριν βγει το παιχνίδι με συνεντεύξεις, polls, forums με rumours και μέχρι και τι υπολογιστή θα πρέπει να έχεις;;;; Δεν το συνηθίζεις και μετά το παίζεις και δεν καταλαβαίνεις ότι είσαι και λίγο από zombie!? E; Γιατί το Doom που μου αρέσει δηλαδή, είναι το τόσο ελπηκτικό όσο το διαφήμισαν;; Προγραμματιστικά και σε επίπεδο ατμόσφαιρας ναι, αλλά και κόσμος που δεν είχε ιδέα τι σημαίνει Doom, όπως και την ιστορία του κόλλησε χάρην διαφήμισης και "φημολογιών" και hype(?). Αν ήταν τόσο απλά δεν θα αγόραζαν όλα τα πιθανά ονόματα για site δυο χρόνια πριν απο το publication του game, και φυσικά δεν πήγαιναν απο Ε3 σε Tokyo, σε CeBit και γενικά σε όποιο σημείο του πλανήτη γινόταν promotional έκθεση. Κούκλα μου τα λεφτά που πετιούνται για το marketing θα μας πήγαιναν όχι απλώς στον Άρη, αλλά στον Άλφα του Κενταύρου σε μια βδομάδα αν πηγαίναν στην έρευνα. Αλλά αντί να γίνεται δουλειά, γίνεται διαφήμιση. Σημεία των καιρών! Δεν θέλουμε, απλά μας δημιουργούνε την ανάγκη, και μετά απλά θέλουμε. Γιατί δηλαδή, με το κινητό τι έγινε, και ξαφνικά απο το 8άχρονο μέχρι τον 108χρονο έχουν και 33,3 κινητά έκαστος/η!?!? Marketing - Σύληψη και δημιουργία τεχνητών αναγκών! Μήπως!?

Fallen_Angel wrote: Βασικά, παιδικό εννοούσα κάτι που απευθυνόταν κυρίως σε παιδιά-νέους (15-20?). Όχι παιδικό-παιδικό και παιδάκια μικρουλάκια. Πώς είναι το Larry 8? Το παιχνίδι (βαφτισμένο adventure χάριν ιστορίας) απευθύνεται κυρίως σε αγοράκια 15-22 (κατά προσέγγιση φυσικά). Τα περισσότερα παιχνίδια προσπαθούν να πιάσουν τα παιδιά εκείνης της ηλικίας (καθώς είναι κι αυτά που λιώνουν πάνω στους υπολογιστές. Τα adventures (η πλειοψηφία τους τουλάχιστον) από την άλλη απευθύνεται και σε μεγαλύτερες ηλικίες (αν όχι κυρίως σε μεγαλύτερες ηλικίες) λόγω της φύσης τους.
Τι κι αν λέει το κουτί 12-100? Το Moment Of Silence θα το καταλάβαινε ένα παιδί 12 ετών? Θα το εκτιμούσε ένα παιδί 14 ετών? Μπορούν να το παίξουν, δεν έχει σκηνές βίας, αλλά θα το καταλάβουν ή απλά θα το προσπεράσουν? Προσωπικά πιστεύω πως απευθύνεται σε μεγαλύτερες ηλικίες, ή καλύτερα πως θα εκτιμηθεί πλήρως από μεγαλύτερες ηλικίες. Χωρίς αυτό φυσικά να αποκλείει τις εξαιρέσεις.
(αυτά τα δυο πραγματάκια για να ξεκαθαρίσουμε τι εννοούσα και να βγάζουν και κάποιο νόημα <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) -->)


Οκ! Απλά όταν λέω παιδιά πολλες φορές εννοώ τους εφήβους, και για τα παιδιά-παιδιά λέω μικροί άνθρωποι! Πάσο!
Καλά το 8 softcore και αντί για director of photography στα clipάκια του θα μπορούσε να έχει ένα director of pornography, αλλά πέρασα και εγώ επίπεδο των (πέσε και στα 14 μη φοβάσαι) 14-20 που γίνεται πόλεμος ορμονών εντός, όποτε μου απαγορεύω να είμαι τόσο καυστικός, μολονότι πλέον μόνο χασμουρητά θα μου προκαλούσε ως παιχνίδι. Όταν λέει 12-100 απλά εννοεί ότι ο Μπαμπάς δεν θα πάρει την εφημερίδα του, ή θα πάει δεν ξέρω να κάνει τι, η μαμά δεν θα πάει με την φιλενάδα της για κουτσομπολιό, κ.λ.π, αλλά θα κάτσουν μαζί με το παιδί και θα το παίξουν μαζί σαν οικογενειακή υπόθεση, κατί που ωστόσο σήμερα είναι ανέφικτο, και πλέον τα παιδιά γίνονται δέκτες του "ότι κάτσει αρκεί να το ξεφορτωθώ και να ηρεμήσει το κεφάλι μου για λίγο". Ίσως να είναι λίγο πικρή, (έως και δηλητηριώδης) η άποψη μου, αλλά έτσι μπορώ να το σκεφθώ για την πραγματικότητα που βλέπω γύρω μου.

Fallen_Angel wrote: Δυστυχώς, ανήκω στην κατηγορία εκείνων που φοβούνται πως το είδος των adventures δε θα το προλάβουν τα παιδιά του. Λίγο που τα adventures απαιτούν μυαλό, λίγο που το gaming στρέφεται όλο και περισσότερο προς τις κονσόλες, λίγο που ο ελεύθερος χρόνος εκμηδενίζεται&#8230; το μέλλον είναι μάλλον δυσοίωνο.
Αν και&#8230; υπάρχει ελπίδα αν αναλογιστούμε πόσοι τίτλοι έχουν ανακοινωθεί μόνο για φέτος. Μπορεί τελικά και να υπάρχει μια μεταστροφή του κόσμου και τα adventures να συνεχίσουν την πορεία τους και να τα απολαμβάνουμε μαζί με τα παιδία μας! :-)


Είδες που το flatline που έλεγα (ούτε κρύο, ούτε ζέστη) διδάσκει πως ο γενικός κανόνας είναι (ευτυχώς ή δυστυχώς) "μόδα είναι και γυρίζει!" Παιδιά!!! [Έχει φρίξει κυριολεκτικά! Γυρίζει όλο παραίτηση στο άκουσμα (λογοτεχνική αδεία) των λόγων αυτών] Δεν πειράζει υπάρχουν και άλλοι που μολύνουν χειρότερα τον πλανήτη! (Μια προσφορά από τον Αρκά που μου βγήκε αυθόρμητα!)

Fallen_Angel wrote: Αυτό που λες για το βιογραφικό των συντελεστών (σεναριογράφος, σκηνοθέτης) είναι πραγματικά μεγάλη αλήθεια! Αλλά τι του φταίω εγώ? Μου λες? Μακριά! Μακριά κι αγαπημένα! Δεν είμαι για τέτοιου είδους θεωρήσεις! Με κουράζουν και με εκνευρίζουν! Τις αφήνω στα &#8216;ανώτερα πνεύματα&#8217; και τα &#8216;ψαγμένα μυαλά&#8217;. (ελπίζω να είναι εμφανής η ειρωνεία <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) -->)


Είχαν κουράγιο να τα ψάξουν νεύρωνα τον νεύρωνα!? Μπράβο κουράγιο! Και τα βρήκαν τελικά!? :lol: :wink:

Fallen_Angel wrote: Το Experiment, ένα γερμανικό εργάκι? Πάνε χρόνια που το είχα δει. Δε θυμάμαι ακριβώς τι έπαιζε, αν και θυμάμαι πως είχαμε ενθουσιαστεί και το συζητάγαμε καιρό.
Να ψάξεις τις ιδέες πίσω από ταινίες&#8230; για να είμαι ειλικρινής, δεν είμαι άνθρωπος που θα κάτσει να ψάχνει κάτι για ώρες και να ξεδιαλέγει τη σαβούρα από τα ενδιαφέροντα, ακόμη και για θέματα που με ενδιαφέρουν. Είμαι λίγο κακομαθημένη(?), τεμπέλα(?). Προτιμώ να το συζητάω με φίλους και μέσα από τις διάφορες απόψεις και σχετικές γνώσεις να οδηγούμαι σε κάποιο συμπέρασμα. Ντροπή μου, το ξέρω, αλλά δυστυχώς έτσι είμαι. Πολύ σπάνια θα ψάξω κάτι εκτενώς, ακόμη κι αν συζητάω γι&#8217; αυτό ώρες καθημερινά. Σε καμία περίπτωση πάντως δε το θεωρώ ψυχαναγκασμό το να ψάχνει κάποιος λίγο πιο βαθιά σε θέματα που του κίνησαν το ενδιαφέρον (ακόμη κι αν ερέθισμα αυτού υπήρξε μια ταινία).


Yeap! That's it! Πειραματάκι στο Stanford για δυο εβδομάδες, αλλά με άρπα κόλλα συμπεράσματα απο τον καθηγητή G. Zimbardo που διεξήγαγε το πείραμα (κράτησε μόνο 6 ημέρες, τα παιδάκια (φοιτητές) χτύπησαν κόκκινα σε παρανοική συμπεριφορά φύλακα/κρατουμένου) τα οποία άρχισαν να αναιρούνται απο κάποιες άλλες ευρωπαϊκές και Αυστραλιανές μελέτες. Είδες τι μαθαίνεις (καλά και γιατί το έμαθα μη με ρωτάς, άλλο βίτσιο!)!
Καλά πριν μειώσεις τον εαυτό σου, σκέψου ότι άμα όλοι σας έχετε μια σχολή, μια δουλειά, ή και γενικές κοινωνικές υποχρεώσεις υπάρχουν και κάποιοι άλλοι πιο τυχεροί, ή πιο άτυχοι, (επιλογές, εξελίξεις) που έχουν την άνεση και την πολυτέλεια απλά να ψάχνουν (ίσως και για να ψάχνουν)! Και εσύ λές να συζητάς με φίλους, μα όταν οι φίλοι δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τα αντικείμενα που ασχολείσαι, ή τα βλέπουν μονίμως με μια ενδεχομένως μειωτική τάση, τότε μαλλον απλά τα πιο πολλά τα βρίσκεις απο τα βιβλία και τα συζητάς με τον εαυτό σου! Είναι μια λύση κι αυτή! Αλλά πολύ κουβέντα βρε παιδί μου, ατελείωτοι αυτοί οι μονόλογοι! :wink:

Fallen_Angel wrote: Κατάσταση flat-line? Πώς γίνεται αυτό? Δε γίνεται. Ακόμη και σε φάση απάθειας ή γενικής αδιαφορίας να βρίσκεται κάποιος, σε flat-line κατάσταση δε βρίσκεται. Εκτός αν ζούσες και ζεις μέσα σε μια γυάλα! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) --> <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt=":-P" title="Razz" /><!-- s:-P --> Αν π.χ. πριν ξεκινήσεις να παίζεις ένα παιχνίδι είδες μια κορυφαία ταινία, αυτόματα έχεις φέρει τον εαυτό σου σε κατάσταση &#8220;απαιτώ πολλά&#8221;, αν πάλι ένα παιχνίδι με κάποιο άσχετο στοιχείο του σου ξυπνήσει μια γλυκιά ανάμνηση, αυτόματα θα το δεις με πιο θετικό μάτι. Σχεδόν πάντα είσαι &#8220;εσύ κι ο τίτλος&#8221;, αλλά αυτό το &#8220;εσύ&#8221; είναι όλα τα λεφτά. Και τι σημαίνει στο πρώτο του στραβοπάτημα ατύχησε? Ότι οι απαιτήσεις σου έχουν φτάσει πλέον τόσο ψηλά που με το πρώτο στραβοπάτημα θα το παρατήσεις απογοητευμένος-ξενερωμένος ή ότι το παιχνίδι απλά θα κριθεί πιο αυστηρά στο τέλος του?
Τώρα αν τα παιχνίδια τα βλέπω διαφορετικά, τι να σου πω?! Μήπως ξέρω πώς τα βλέπεις εσύ? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) --> Για εμένα τα παιχνίδια, τα adventures συγκερκιμένα γιατί γενικά παίζω κι άλλα παιχνίδια πέραν των pc games, είναι μια ευκαιρία να κάνω πράγματα που δε θα έκανα, να ταξιδέψω, να γνωρίσω κόσμους κι ανθρώπους, ενίοτε και να μαζοχιστώ. Γενικά είναι πάντως μια ευκαιρία να ζήσω σε μια εναλλακτική πραγματικότητα (όχι απαραίτητα φανταστικού κόσμου).


Κοινώς δεν τρέχει τίποτα, αν δεν κάτσει το παιχνίδι, πάμε λυσάρι, τέλος, κανα βιβλίο, βαριέσαι, πιάσε καμιά ταινία, πια ήταν ευχάριστη από την συλλογή και θα αρχίσει μια συζητησούλα (τι λέγαμε παλιά για την συλλογή ταινιών: παλιά, εκ νέου θεώρηση με κάθε προβολή :wink: ), και ούτω καθεξής.
Το ότι το αγόρασες έχει κρίνει και εσένα και το παιχνίδι σε ένα επίπεδο, γιατί δεν πλησιάζεις ποτέ κάτι που δεν σε προσελκύει, δεν του επιτρέπεις να σε αγγίξει. Αν το παιχνίδι τώρα ξεκινάει διστακτικά, με πράγματα που δεν σε ικανοποιούν απολύτως ως ιδέες, απλά βλέπεις την ιστορία "fast-foward" και αμέσως πηγαίνεις στην επόμενη ψυχαγωγική λύση. Δεν κρίνεται απο τους γρίφους (τι λέγαμε για σενάριο) αλλά από την ιστορία του, πρωτότυπη, έξυπνη, στυλιζαρισμένη σε ατμόσφαιρα ή απλή.

Καλά το στάδιο των κοινωνικών games τα περάσαμε όλοι μας κάποια στιγμή όντως, απλά τα παιχνίδια στον υπολογιστή είναι ένας εντελώς μοναδικός κόσμος, που η λύση σε κάθε πρόβλημα είναι προσωπικό σου θέμα. Θα μπορούσα να τα θεωρήσω και ως τρόπο ζωής.

Fallen_Angel wrote: Διαβάζοντας το &#8220;χωρίς περιορισμούς σε ένα θέμα που δεν έχει όρια&#8221;, με έπιασαν τα γέλια. Θυμήθηκα τον τίτλο της ενότητας: &#8220;ΕΝΑ σχόλιο&#8230;&#8221;! Παραπλανητικότατο! Χαχαχα! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) -->


Φταίω εγώ που προσπάθησα να πουλήσω το thread στον κόσμο! Που να ήξερα και marketing!?!

Fallen_Angel wrote: Πώς να έχεις αφήσει εκκρεμότητα καλέ μου άνθρωπε, όταν έχεις γράψει 11 σελίδες μήνυμα? Εεε??? :wink: Πέρασα η γυναίκα το μήνυμα στο word να το διαβάσω με την ησυχία μου και μόνο που δεν έπαθα εγκεφαλικό! Πρέπει να έσπασες κάθε προηγούμενο ρεκόρ στα forum ανά τον κόσμο. χαχα! Οφείλω να ομολογήσω πως σου παραδίδω τα σκήπτρα μου γονιπετής! :wink: :P


Μπά! Δεν το πιστεύω, άμα κάτσεις να γράψεις πραγματικά με βλέπω να παίρνω τα βουνά, ήδη μου έχει βγει full time job να βρίσκω περισσότερο ευρηματικούς τρόπους στο διαφύγω της συμφωνίας και να παράγω νέες διαφωνίες!!! :wink:

Όσο τα σκήπτρα Ω Μεγαλειοτάτη σας επιτρέπω να διατηρήσετε τον τίτλο της πολυγραφοτάτης, ούτως ή άλλως κοντεύω το κατέβασμα της Marvel όποτε μετά θα βυθιστώ για κάποιο διάστημα στην ανάγνωση τίτλων υψηλού (Καλά μη γελάτε!) ψυχαγωγικού (εντάξει έχει περάσει από την Αμερικάνικη λογοκρισία! Αμάν) επιπέδου! (Καλά τα "The Uncanny/Astonishing XMen" είναι, καμιά 470αριά συν τους δορυφόρους τους, και όταν σου αρέσει το Bigger than life, έ, δεν μπορείς παρά να γίνεις και πάλι το παιδί (που δεν μεγάλωσε ποτε, ούτως ή άλλως))
:rolleyes: :oops:

P.S. Α! Και κοίταζα τους αριθμούς των μυνημάτων σας!!!! Τι κατάσταση είναι αυτή!!!! Εξαφανίστηκα τόσο καιρό και ακόμη να με περάσει κάποιος;;; Νεολαία σου λέει! Άντε γράφετε!! :wink: :lol:

Μέσα από στράτα απόμονη και απόσκια
με αγγέλους του Άδη μόνο στοιχειωμένη
που κει θεά μ' όνομα νύχτα βασιλεύει
κάτω, στα μέρη αυτά έχω φτάσει, τώρα...

Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.

More
24 Ιουν 2005 05:39 #5298 by Fallen Angel
Κι εγώ που είπα να περάσω μια βόλτα να δω τι έγινε από εδώ ώστε να ξελαμπικάρει λίγο το κεφάλι μου (γιατί άμα ακούσω άλλη μια φορά: "How can I slide this slag?" θα γίνω έξαλλη! :evil: ) και έχουμε πιάσει την ψυχανάλυση!? Και με χρέωση? Απαπα! Τίποτα σε πιο ελαφρύ δεν έχουμε? χαχαχα! :wink: :P

Nothing happens unless first a dream...

Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.

  • Mortal
  • Mortal's Avatar Topic Author
  • Offline
  • Adventure's Advocate
  • Adventure's Advocate
More
24 Ιουν 2005 07:08 #5299 by Mortal

Fallen_Angel wrote: Κι εγώ που είπα να περάσω μια βόλτα να δω τι έγινε από εδώ ώστε να ξελαμπικάρει λίγο το κεφάλι μου (γιατί άμα ακούσω άλλη μια φορά: "How can I slide this slag?" θα γίνω έξαλλη! :evil: ) και έχουμε πιάσει την ψυχανάλυση!? Και με χρέωση? Απαπα! Τίποτα σε πιο ελαφρύ δεν έχουμε? χαχαχα! :wink: :P


Ελαφρύ ανάγνωσμα ήταν αυτό, δεν ήταν και Eco (για δοκίμασε να διαβάσεις περί ιδανικού αναγνώστη και αν μετά μιλάς όπως και ο υπόλοιπος κόσμος να με φτύσεις, όπως λένε και στα Ελληνικά)!!! Έχουμε Αρκα σε 383ΜΒ και βάλε που δεν έχω scanarει τόμους και το Δεν Βλέπω Βελτίωση, Scientific American, an Assortment of many GBs in various magazines and books, and many more! Ωχ!! Τι έλεγα, γύρισα στο άλλο mode δίχως να το καταλάβω, και όπως λέει και η γιατρός που αναφέρω από κάτω "που να πιάσουν και οι ζέστες!"

Μια που πέρασε και η CallMeDr είπα να κάνω μια αναφορά! Ψυχανάλυση ποιός, οι γιατροί είναι πιο τρελλοί απο μας! Το υπογράφω! (έγω στην παρέα γιατρό και ξέρω καλά!) :wink:

P.S. Άσε που πρέπει να παίζω και την νταντά στο P2P που μοιράζω μερικά από τα Gigakia που κατέβασα τις τελευταίες μέρες! :lol:

Μέσα από στράτα απόμονη και απόσκια
με αγγέλους του Άδη μόνο στοιχειωμένη
που κει θεά μ' όνομα νύχτα βασιλεύει
κάτω, στα μέρη αυτά έχω φτάσει, τώρα...

Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.

More
24 Ιουν 2005 21:55 #5300 by Fallen Angel

Mortal wrote: Ελαφρύ ανάγνωσμα ήταν αυτό, δεν ήταν και Eco (για δοκίμασε να διαβάσεις περί ιδανικού αναγνώστη και αν μετά μιλάς όπως και ο υπόλοιπος κόσμος να με φτύσεις, όπως λένε και στα Ελληνικά)!!! Έχουμε Αρκα σε 383ΜΒ και βάλε που δεν έχω scanarει τόμους και το Δεν Βλέπω Βελτίωση, Scientific American, an Assortment of many GBs in various magazines and books, and many more! Ωχ!! Τι έλεγα, γύρισα στο άλλο mode δίχως να το καταλάβω, και όπως λέει και η γιατρός που αναφέρω από κάτω "που να πιάσουν και οι ζέστες!"

Μια που πέρασε και η CallMeDr είπα να κάνω μια αναφορά! Ψυχανάλυση ποιός, οι γιατροί είναι πιο τρελλοί απο μας! Το υπογράφω! (έγω στην παρέα γιατρό και ξέρω καλά!) :wink:

P.S. Άσε που πρέπει να παίζω και την νταντά στο P2P που μοιράζω μερικά από τα Gigakia που κατέβασα τις τελευταίες μέρες! :lol:


Ελαφρύ γενικά παίζει και να 'ναι, indeed! Aλλά ήθελα κάτι ΕΛΑΦΡΥ! Κάτι χαζούλι, που να σε κάνει να γελάς! Έχεις ιδέα πώς είσαι μετά από ένα 8ωράκι στη δουλειά, κανά 6ωράκι παιχνιδιού, να πονάνε τα μάτια σου αλλά να θες να συνεχίσεις? Και να κολλάς σε ένα *@^%γρίφο για πάνω από μια ώρα? Που τελικά ήταν πανεύκολος??? :evil: :twisted: Σε αυτές τις καταστάσεις όταν λέμε ελαφρύ, εννοούμε ελαφρύ! :wink:

Έχεις κάνει ποτέ ψυχανάλυση αλήθεια? Έστω και μια φορά? Έχει πολύ πλάκα. Κάθεσαι, λες τα δικά σου, λες τι σου συμβαίνει, λες γιατί σου συμβαίνει και στο τέλος σε ρωτάει ο/η doctor: σε εμένα γιατί ήρθες? Μια χαρά είσαι! χαχα! Πολύ γέλιο! :wink: :)

(Στο άλλο μας θέμα θα επανέλθω αύριο γιατί σήμερα έχω να λιώσω με το καινούριο μου παιχνιδάκι)

Nothing happens unless first a dream...

Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.

  • Visitor
  • Visitor
25 Ιουν 2005 01:07 #5301 by
που να υποθέσω δεν έχει να κάνει με μαϊμούδες έτσι? :P

Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.

  • Mortal
  • Mortal's Avatar Topic Author
  • Offline
  • Adventure's Advocate
  • Adventure's Advocate
More
25 Ιουν 2005 01:24 #5302 by Mortal

Fallen_Angel wrote: Ελαφρύ γενικά παίζει και να 'ναι, indeed! Aλλά ήθελα κάτι ΕΛΑΦΡΥ! Κάτι χαζούλι, που να σε κάνει να γελάς! Έχεις ιδέα πώς είσαι μετά από ένα 8ωράκι στη δουλειά, κανά 6ωράκι παιχνιδιού, να πονάνε τα μάτια σου αλλά να θες να συνεχίσεις? Και να κολλάς σε ένα *@^%γρίφο για πάνω από μια ώρα? Που τελικά ήταν πανεύκολος??? :evil: :twisted: Σε αυτές τις καταστάσεις όταν λέμε ελαφρύ, εννοούμε ελαφρύ! :wink:


Ελαφρύ σε βαρύτητα Γης, Άρη, Δία, (προσωπικά θα προτιμούσα δυο αστερισμούς δεξιά, τρείς γαλαξίες αριστερά, και δυο σύμπαν πιο πέρα) εσύ πως θα το ήθελες!?? :lol: :P Όλοι οι γρίφοι είναι εύκολοι, από εκεί και μετά υπάρχει και λυσάρι! :P

Fallen_Angel wrote: Έχεις κάνει ποτέ ψυχανάλυση αλήθεια? Έστω και μια φορά? Έχει πολύ πλάκα. Κάθεσαι, λες τα δικά σου, λες τι σου συμβαίνει, λες γιατί σου συμβαίνει και στο τέλος σε ρωτάει ο/η doctor: σε εμένα γιατί ήρθες? Μια χαρά είσαι! χαχα! Πολύ γέλιο! :wink: :)


Όχι, γιατί η Ελλάδα χρειάζεται τους όσους τρελόγιατρους έχει για να γράφουν και καμία στατιστική. Στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμη φίλοι για να κουβεντιάζουμε δίχως να πληρώνουμε, επιπλέον, αμά δεν έχει τις εμπειρίες μου για να έχουμε καλό ερώτημα, με πιο δικαίωμα δηλαδή θα μου υποδείξει και λύση στα προβλήματα που δεν κατανοεί, ή που έχει μαζοποιήσει προς χάρην ταχύτερης εκπαίδευσης. Καλή η κλινική αντιμετώπιση, αλλά μόνο όταν είναι απόλυτη (ουτοπία, αλλά και πάλι τι είναι το απόλυτο?), οπότε για την μονάδα είναι απλά άχρηστη (υποκειμενικά πάντα) και αντι-οικονομική. Ένα παιχνίδι, μια ταινία, ή ένα βιβλίο (ή και πολλά (compalsory syndrome?)) είναι καλύτερα από κάθε ψυχολόγο του πλανήτη, και θα σου μείνουν και καλύτερα θα νοιώθεις τελειώνωντας τα! Τα 'πα και ξαλάφρωσα οπότε πάω να φορτώσω ξανά! :wink:

Fallen_Angel wrote: (Στο άλλο μας θέμα θα επανέλθω αύριο γιατί σήμερα έχω να λιώσω με το καινούριο μου παιχνιδάκι)


Ουδέν πρόβλημα, ευχαριστώ για το ρεπό!? :P Άντε καλό παιχνίδι!! :D

Μέσα από στράτα απόμονη και απόσκια
με αγγέλους του Άδη μόνο στοιχειωμένη
που κει θεά μ' όνομα νύχτα βασιλεύει
κάτω, στα μέρη αυτά έχω φτάσει, τώρα...

Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.

More
25 Ιουν 2005 23:28 #5303 by Fallen Angel

SchOOl_VicTIm wrote: που να υποθέσω δεν έχει να κάνει με μαϊμούδες έτσι? :P


Παρότι συνάντησα και 3 μαϊμουδάκια πάνω σε ένα δέντρο... πολύ σωστά υπέθεσες! Δεν ήταν το monkey, χεχε :wink:

Άλλωστε είπα να "λιώσω" παίζοντας. Με όσα έχω πει για εκείνο με φαντάζεσαι να λιώνω καθηλωμένη σε μια καρέκλα για χάρη του? Μπααα... 8)

Mortal wrote: Ουδέν πρόβλημα, ευχαριστώ για το ρεπό!? Άντε καλό παιχνίδι!!


Ορίστε, να μη λες. Μέχρι και ρεπό σου δώσαμε! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) -->
Αλλά για κακή σου τύχη, ορμώμενη από το παιχνίδι έχω να σε νουθετήσω σε ότι αφορά στις λύσεις και τα λυσάρια. Be ready! :wink: :P

Nothing happens unless first a dream...

Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.

  • Mortal
  • Mortal's Avatar Topic Author
  • Offline
  • Adventure's Advocate
  • Adventure's Advocate
More
26 Ιουν 2005 01:32 #5304 by Mortal

Fallen_Angel wrote: Ορίστε, να μη λες. Μέχρι και ρεπό σου δώσαμε! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) -->
Αλλά για κακή σου τύχη, ορμώμενη από το παιχνίδι έχω να σε νουθετήσω σε ότι αφορά στις λύσεις και τα λυσάρια. Be ready! :wink: :P


It was well earned I suppose! :wink:
HeeHeeHee! Bring out your ideas, and I will bring to the table my strong disagreement and my (un)healthy opposition (as always in pure conversational spirit for the purpose of a long and interesting monologue!!!)! Be prepared!! :P 8)

Ωχ! Μετά απο 100 τεύχη The Uncanny X-Men I am starting να λειτουργώ με γλωσσικές διαλείψεις! Και βαριέμαι τις μεταφράσεις για την ώρα! Έπεται συνέχεια! :wink:

Μέσα από στράτα απόμονη και απόσκια
με αγγέλους του Άδη μόνο στοιχειωμένη
που κει θεά μ' όνομα νύχτα βασιλεύει
κάτω, στα μέρη αυτά έχω φτάσει, τώρα...

Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.

More
27 Ιουν 2005 23:34 #5310 by Fallen Angel
Να &#8216;μαι πάααλι. Όχι που θα γλιτώνατε! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Και θα ξεκινήσω από αυτό που με έβαλε σε σκέψεις αυτές τις μέρες: αν πρέπει (όπου &#8216;αν πρέπει&#8217; = αν θέλουμε πραγματικά) να κοιτάμε λύσεις όταν κολλάμε σε ένα adventurάκι. Έχουμε ως δεδομένο πως εσύ κοιτάς συχνά λύσεις κι εγώ κάθε φορά που κολλάω πέραν του δέοντος σε κάποιο σημείο (ούτε συχνά ούτε σπάνια). Μετά από αυτό το ΣΚ όμως αναθεωρώ και δηλώνω πως ΔΕΝ πρέπει να κοιτάμε καθόλου λύσεις (κι ελπίζω να το κάνω πράξη και στο μέλλον <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) -->)! Για να καταλάβεις όμως πώς μου προέκυψε το όλο θέμα:

Ξεκίνησα να παίζω ένα παιχνιδάκι την Πέμπτη και μετά από ένα μισάωρο είχα ήδη κολλήσει σε ένα σημείο στο οποίο παρέμεινα κολλημένη για πάνω από μιάμιση ώρα. Έχοντας εκνευριστεί που δεν κατάφερνα να λύσω τον ****γρίφο του λαβύρινθου τόση ώρα, έκανα το λογικό κι αναμενόμενο, συνδέθηκα στο internet, μπήκα στο google και έψαξα για ένα walkthrough. Έλα όμως που δεν υπήρχε ακόμη κανένα. Βρίζοντας ξαναμπαίνω στο παιχνίδι, με την ελπίδα να βρω μια άκρη. Περνάει άλλη μια ώρα στη διάρκεια της οποίας είχα γεμίσει 3 σελίδες Α4 με σχέδια και πιθανές λογικές διαδρομές, που όμως καμία δε φαινόταν να είναι η σωστή. Σκέψεις του στυλ: &#8220;Μα γιατί? Αφού έχω σκεφτεί τα πάντα&#8230; έχω λάβει υπόψιν μου όλα τα στοιχεία&#8230; τι μου διαφεύγει?&#8221;, &#8220;Πώς ξεκινήσαμε έτσι? Κόλλησα από τώρα? Σιγά μην τελειώσω ποτέ το παιχνίδι χωρίς λύσεις.&#8221; Και &#8220;Τελικά είμαι ηλίθια!&#8221;, γυρόφερναν στο μυαλό συνέχεια. Εν τέλει, μετά από 3 περίπου ώρες από τη στιγμή που βρέθηκα αντιμέτωπη με τον καταραμένο λαβύρινθο, τον πέρασα. Η λύση του ήταν τόοοοσο απλή που δε φαντάζεσαι. Ξεπερνώντας τη λεπτομέρεια του πόσο γκαγκάου (αν δεν την έχει ο Μπαμπινιώτης τη λέξη δε φταίω εγώ <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) -->) ήμουν που δε τον έλυσα αμέσως, ένοιωσα απίστευτη ευτυχία που είχα προχωρήσει επιτέλους.

Προχωράω λοιπόν κάμποσο&#8230; για να ξανακολλήσω σε έναν άλλο γρίφο. Να &#8216;μαι πάλι μια ώρα+ να παιδεύομαι κι άκρη να μη βρίσκω. Η λογική απλούστατη, να επανασυναρμολογήσω μια πλάκα σπασμένη σε μικρά κομματάκια. Πρακτικά όμως&#8230; γιατί δεν τα κατάφερνα! &#8220;Κάτι άλλο θα πρέπει να κάνω που δε μπορώ να το σκεφτώ&#8221;. Κλασσική στο είδος μου&#8230; ξαναμπαίνω στο internet να βρω λύσεις. Παρασκευή πλέον, μπορεί κάποιος να έχει αξιωθεί να τις σηκώσει. Αμ, δε! Τίποτα! Τον ξαναπαιδεύω καμιά ωρούλα χωρίς επιτυχία και τελικά αποφασίζω να τον παρατήσω, να πάω κάνα σινεμά για να ξελαμπικάρει το κεφάλι μου και βλέπουμε. Στο μεταξύ έστειλα περιγραφή και screenshot του γρίφου σε έναν άλλο adventurer (σαφώς καλύτερο από εμένα) μήπως έβρισκε αυτός τη λύση. Ήμουν πλέον βέβαιη πως το παιχνίδι δεν υπήρχε περίπτωση να το τελειώσω χωρίς λύσεις. Καμία. Ο εγκέφαλός μου πολύ απλά δεν επαρκούσε!

Σάββατο πρωί, με καθαρό κεφάλι και με μεγάλη διάθεση μαζοχισμού, το ξαναπιάνω. Δε θα του πέρναγε! Με ή χωρίς λύσεις θα το τελείωνα! Μου πήρε λιγότερο από 15 λεπτά να τον λύσω το γρίφο. Δεν είχε καμία μα καμία δυσκολία. Απλά δεν έβλεπα τα εμφανή την προηγούμενη μέρα. Και για τόσο απλό γρίφο θα κοίταγα λύσεις?! Κι όμως αυτό θα έκανα αν υπήρχαν διαθέσιμες. Ντροπή μου! Αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Κολλάς λίγο (γιατί είσαι κουρασμένος, γιατί εκπέμπεις σε άλλο μήκος κύματος, γιατί δε βλέπεις μπροστά σου, γιατί, γιατί, γιατί&#8230;) κι αμέσως κοιτάς λύσεις!

Το παιχνίδι το τελείωσα τελικά. Εκ των υστέρων μπορώ να πω πως δεν ήταν τίποτε το δύσκολο. Παρότι εμένα με βασάνισε σε 2-3 σημεία του πολύ, αντικειμενικά δεν ήταν δύσκολο. Ο οποιοσδήποτε θα έλυνε τους γρίφους που με κόλλησαν για ώρες, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Φαντάζομαι πως κι εγώ η ίδια αν δεν είχα καλομάθει να κοιτάω λύσεις κάθε φορά που κολλάω κάπου και χρησιμοποιούσα συχνότερα αυτή τη μάζα που έχω μέσα στο κρανίο μου, θα τους έλυνα με σαφώς μεγαλύτερη ευκολία.

Σημειωτέον δε, πως η ικανοποίηση που ένοιωσα τελειώνοντας αυτό το παιχνίδι ήταν τεράστια! Ένα παιχνίδι που είχα βιαστεί να κατατάξω στα &#8220;over-my-head-games&#8221;, τελικά το έλυσα μόνη μου. Κι ας μην ήταν πραγματικά κάτι το ιδιαίτερα δύσκολο, το γεγονός πως το είχα δει σαν πρόκληση, την οποία τελικά και ξεπέρασα, με έκανε να νοιώσω JUST GREAT! :-)

Πού θέλω να καταλήξω λοιπόν&#8230;
Αν κοιτάς τις λύσεις σαφώς εκνευρίζεσαι λιγότερο και κερδίζεις πολύτιμο χρόνο. Στερείσαι όμως τη γλύκα του να τελειώσεις μόνος σου ένα παιχνίδι, να στύψεις το μυαλό σου μέχρι να βρει το &#8220;σωστό&#8221; δρόμο, και φυσικά να νοιώσεις περήφανος για τον εαυτό σου που αντεπεξήλθε σε αυτή την πρόκληση που συνάντησε. Γιατί καλομάθαμε με το internet και στερούμαστε τόσο ωραία (άντε και λίγο μαζοχιστικά στην αρχή) συναισθήματα? Και δε μιλάω φυσικά για παιχνίδια που είναι όντως πολύ δύσκολα (βλέπε Myst series) και δε θα έλυνα ποτέ μόνη μου. Μιλάω για παιχνίδια στων οποίων τους γρίφους μπορούμε να αντεπεξέλθουμε&#8230; αν απλά δεν τραπούμε σε άτακτη φυγή ψάχνοντας για λύσεις! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Disagree with that, IF you can! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) --> <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt=":-P" title="Razz" /><!-- s:-P -->

Και για να καλύψω και τις προηγούμενες εκκρεμότητές μου:

Mortal wrote: [&#8230;]α) Γιατί όταν εκδίδονται βγαζουν περιορισμένα αντίτυπα και όταν τελειώσουν, τέλος, θα περιμένεις Ν χρόνο και μπορεί και να μην επανεκδοθεί ποτέ, β) γιατί θέλεις το δικαίωμα της επιλογής ανάλογα με την διάθεση που είσαι την συγκεκριμένη περίοδο (ίσως και ανάλογα με την διάθεση μέσα στην μέρα ανάλογα με το πόσο κυκλοθυμικός είναι κάποιος) , και ίσως γ) γιατί σαν καταναλωτικό ον, προτιμάς να αγοράζεις βιβλία (book-shoping therapy), παρά ότιδήποτε άλλο (και βέβαια το ίδιο και να τα κατεβάζεις! 2000 στο χαρτί, αλλά και 3500+ ψηφιακά (έτσι για μια αρχή και βλέπουμε), και επίσης δ) αν η πωλήτρια στο τμήμα βιβλίων είναι αρκετά όμορφη(!), είπαμε οι ψυχώσεις μας βγαίνουν σε περίεργες μορφές)[&#8230;]

α. Τα απαγορευμένα βιβλία διαβάζεις που κυκλοφορούν σε περιορισμένα αντίτυπα ή εξαντλούνται? Πόσα είναι ποια τα βιβλία που βρίσκεις κάποιος δύσκολα?!
β. Σαφώς και τη θες. Γι&#8217; αυτό και στα βιβλιοπωλεία υπάρχει τεράστια επιλογή σε ότι αφορά στο περιεχόμενό της. Ώστε να επιλέγεις ακριβώς αυτό που ζητά ο οργανισμός σου τη χι περίοδο.
γ. Ο ίδιος που μιλάει για ξεπούλημα ιδεών και κατακεραυνώνει την τακτική &#8216;ποσότητα πάνω από ποιότητα&#8217;, το είπε αυτό τώρα? Αν αγοράζεις βιβλία για να τα βάζεις σε ένα ράφι χωρίς να ασχοληθείς μαζί τους, δεν γίνεσαι ένα από τα υπερκαταναλωτικά όντα που γέννησαν και τρέφουν το marketing? Αν αντί να έχεις το απαραίτητο interaction με το συγγραφέα, τον &#8220;φτύνεις&#8221; βάζοντάς τον στη στοίβα των αδιάβαστων, δεν υποβαθμίζεις το έργο του?
(όχι πως βγάζω την ουρά μου απέξω από την όλη κατάσταση, ίσα-ίσα, αλλά ήταν ευκαιρία να στα πω ένα χεράκι δάσκαλε που δίδασκες&#8230; <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) --> <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt=":-P" title="Razz" /><!-- s:-P -->)
δ. Αυτό αποτελεί το ζουμί όλης της τεκμηρίωσης. Άντρες! Χαχαχα&#8230;

Mortal wrote: [&#8230;]Και το να απογορεύσεις στο κεφαλάκι σου να κάνει κάτι το οποίο δεν το κάνει συνειδητά (ανάλυση σε κάποιο α' επίπεδο), πως το επιτυγχάνεις αυτό; [&#8230;]

Μετά κόπων και βασάνων! Χαχαχα! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) --> <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt=":-P" title="Razz" /><!-- s:-P -->
Σοβαρά τώρα, έτσι όπως το οριοθέτησες: &#8216;ανάλυση α&#8217; επιπέδου&#8217;, δε μπορείς να το ελέγξεις. Από κει και πέρα όμως είναι στη διακριτική σου ευχέρεια το αν θα προχωρήσεις πιο βαθιά ή όχι. Κι αυτό ελέγχεται!

Mortal wrote: [&#8230;]Πάντως το βρίσκω λίγο άτοπο να λέμε δικαίωμα/δυνατότητα επιλογής όταν η ίδια σου η ζωή σε έχει προγραμματίσει να κάνεις συγκεκριμένες επιλογές βάση προηγουμένων εμπειριών η συμπεριφοράς μιμιτισμού προς κάτι το οποίο αποδείκτηκε πως είναι δυνατόν να είναι χρήσιμο, και εσύ πας μου βάζεις το δυνατότητα μέσα (μόνο σε random σύστημα έχεις δυνατότητα αλλά την επιλογή την κάνει το σύστημα και όχι εσύ)! [&#8230;]

Πας γυρεύοντας να το γυρίσουμε στην άλλη όψη του το θέμα, η οποία παρότι πέρα για πέρα αληθινή δεν ενδείκνυται για αμπελο-φιλοσοφο-συζητήσεις. Είμαστε πράγματι μια καλοκουρδισμένη μηχανή (εκ φύσεως) που απλά αντιδρά στα ερεθίσματα όπως έχει προγραμματιστεί να αντιδρά. Σε κανένα σημείο δεν έχει κατ&#8217; ουσίαν το δικαίωμα/δυνατότητα της επιλογής, ακόμη κι αν έχουμε αυτή την ψευδαίσθηση. Τούμπες να κάνουμε ένας υπολογιστής δε θα μας φτιάξει καφέ αν δεν έχει σχεδιαστεί γι&#8217; αυτό. Ομοίως κι εμείς μπορούμε να κάνουμε, σκεφτούμε, πούμε, νοιώσουμε, κτλ, μόνο όσα συμβαδίζουν με το σύστημά μας (βιολογικά). Και μόνο φυσικά αν τύχει να ενεργοποιηθούν κάποιες από τις δυνατότητες του (όπως και τα pc σπανίως τα χρησιμοποιούμε στο maximum της απόδοσης τους). Και τα λοιπά γνωστά μας, τεκμηριωμένα πλέον, δεδομένα. Αν όμως αρχίσουμε μια τέτοια συζήτηση, εκτός του ότι θα αρχίσω να μιλάω πολύ(!) γιατί με σαγηνεύει ως θέμα, θα καταλήξουμε και στο γνωστό πρόβλημα που προκύπτει από αυτήν: σε ποιο από όλα τα υποθέματα που συμπεριλαμβάνει να πρωτοαναφερθώ? Επειδή λοιπόν επιμένω πως δεν ενδείκνυται να μπούμε σε αυτήν κι επειδή από ότι βλέπω κινείσαι και στα ίδια μήκη κύματος, ας την προσπεράσουμε. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) --> :-)

PS: Είπες: &#8220;Δε θέλει γερά στομάχια&#8221;. Λάθος! Δεν είναι για όλους εύκολο να αποδεχτούν πως δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια καλοσχηματισμένη μηχανή. Άλλοι πάλι δε θέλουν καν να το ακούν, επειδή τους ενοχλεί μια εικόνα που έρχεται σε αντίθεση με πολλά από τα πιστεύω τους. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) -->

PS2: Είπες: &#8220;Άστο γιατί ακόμη δεν έχει κάτσει καλά μέσα στο μυαλουδάκι, οπότε θα σου χαλάσω την φαντασίωση&#8221;. Ή έχει κάτσει μια χαρά κι επιλέγω να το κοιτάω από όποια οπτική γωνία προτιμώ ανάλογα με τη φάση και τη διάθεση που βρίσκομαι. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) --> <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt=":-P" title="Razz" /><!-- s:-P -->

Mortal wrote: [&#8230;](Καλά και εγώ έπαιζα μέχρι που έβλεπα γωνίες, ταφ, και κολωνάκια με χρώματα (columns) στο μυαλό μου ακόμη κι όταν κοιμόμουν)[&#8230;]

Χαχαχα! Υπάρχει αλήθεια και δεύτερος άνθρωπος που του συνέβαινε αυτό? Χαχαχα! Δε φαντάζεσαι πόσα έχω ακούσει για αυτή μου την&#8230; αρρώστια. Να κλείνεις τα μάτια για να κοιμηθείς και να βλέπεις την οθόνη του tetris μπροστά σου, με τουβλάκια να κατεβαίνουν και να πρέπει να αποφασίσεις τάχιστα πώς και πού θα τα βάλεις. Και φυσικά να σκέφτεσαι πως δεν είναι φυσιολογικό αυτό που συμβαίνει, αλλά παράλληλα να μη μπορείς να το σταματήσεις! Α, ρε συ τι μου θύμισες τώρα&#8230; χαχαχα!

Mortal wrote: [&#8230;]Ναι γιατί η προώθηση είναι κάτι πολύ περίεργο και δεν τα κρίνουν όλοι με τα ίδια μέτρα, τα ίδια σταθμά, γιατί δεν έχουν την ίδια πληροφόρηση, και τους γίνεται διαφορετικά η πλύση εγκεφάλου[&#8230;] Δεν θα ασχοληθείς;;;; Όταν ανοίγεις τα περιοδικα και σε βομβαρδίσουν 2 χρόνια πριν βγει το παιχνίδι με συνεντεύξεις, polls, forums με rumours και μέχρι και τι υπολογιστή θα πρέπει να έχεις;;;; Δεν το συνηθίζεις και μετά το παίζεις και δεν καταλαβαίνεις ότι είσαι και λίγο από zombie!? E; [&#8230;]Αν ήταν τόσο απλά δεν θα αγόραζαν όλα τα πιθανά ονόματα για site δυο χρόνια πριν απο το publication του game, και φυσικά δεν πήγαιναν απο Ε3 σε Tokyo, σε CeBit και γενικά σε όποιο σημείο του πλανήτη γινόταν promotional έκθεση. [&#8230;]

- Η προώθηση προϊόντων δεν κρίνεται από όλους το ίδιο.
Γιατί τι κρίνεται από όλους το ίδιο? Τι έχει την ίδια επιρροή επάνω σε όλους μας? Αυτοί είμαστε, τόσα ξέρουμε, αυτά μας επηρεάζουν, τα άλλα μας προσπερνούν. Η προώθηση προϊόντων υποτίθεται πως γίνεται με σκοπό να μάθεις για την ύπαρξη του προϊόντος κι αυτά που έχει να σου προσφέρει. Σαφώς υπάρχει μια υπερβολή γενικά στο χώρο της διαφήμισης, αλλά μην ξεχνάς πως αφενός υπάρχει πληθώρα προσφοράς, κι αφετέρου οι υπερβολές έχει αποδειχτεί πως μας ελκύουν περισσότερο από κάτι συνηθισμένο ή μετριοπαθές. Εμείς καθορίζουμε τη φύση του marketing ουσιαστικά, όχι αυτό εμάς!

- Συνεντεύξεις, polls, forums με rumours, κτλ, που βλέπεις γύρω σου προτού καν κυκλοφορήσει το παιχνίδι.
Η απίστευτη ποσότητα προσφοράς που χαρακτηρίζει τα πάντα σήμερα, είναι λογικό να απαιτεί να βρεις τρόπους για να ξεχωρίσεις το προϊόν σου από τα υπόλοιπα. Το marketing λοιπόν αποσκοπεί και σε αυτό. Να σου αποδείξει ο χι ή ο ψι πως το δικό του προϊόν διαφέρει, είναι καλύτερο. Ευνόητο λοιπόν είναι πως αν λάβεις υπόψιν σου τόσο τον όγκο τω προσφερομένων προϊόντων όσο και τον όγκο των μέσων που έχουν στη διάθεσή τους για να προβληθούν, καταλήγεις σε ένα &#8220;βομβαρδισμό&#8221;, όπως το έθεσες, marketing. Αλλά! Μην ξεχνάς πως κανείς δε σε αναγκάζει να κάτσεις να ασχοληθείς με αυτά, ούτε επίσης πως θα έπρεπε να μπορείς να ξεχωρίζεις αυτά που πραγματικά αξίζουν από το σύνολο που υπάρχει στη διάθεσή σου. Και στην τηλεόραση έχεις αμέτρητες επιλογές του τι να δεις. Πολλές είναι απλώς σαβούρες, κάποιες είναι ανεκτές και ελάχιστες αξίζουν. Η τηλεόραση σου φταίει που σου προσφέρει τα πάντα σε πλεόνασμα αν εσύ κάτσεις και δεις &#8220;Λάμψη&#8221; (και δεν εννοώ του Nicholson φυσικά)? Εσύ πρέπει να τα βάλεις όλα κάτω και να επιλέξεις τι αξίζει να του αφιερώσεις το χρόνο και τον κόπο σου. Είτε απλά για να ενημερωθείς πάνω σε αυτό είτε ακόμη και για ασχοληθείς τελικά μαζί του.

- Συνοψίζοντας:
Το marketing μπορεί να μας επηρεάσει μόνο κι όσο εσύ κι εγώ του το επιτρέψουμε. Είναι καλό να ξέρεις πάντα όλες τις εναλλακτικές σου και τι έχουν αυτές να σου δώσουν, κι αυτό ακριβώς σου προσφέρει το marketing. Αν εμείς είμαστε ανίκανοι να ξεχωρίσουμε τα junk από τα useful δε μας φταίει κανείς, right? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Mortal wrote: [&#8230;]τα λεφτά που πετιούνται για το marketing θα μας πήγαιναν όχι απλώς στον Άρη, αλλά στον Άλφα του Κενταύρου σε μια βδομάδα αν πηγαίναν στην έρευνα.[&#8230;]

Χα! Δηλαδή τα λεφτά που ξοδεύονται για τα εφφέ των δημόσιων προσώπων είναι λιγότερα? Κι αυτή η σπατάλη δεν έχει καν ως σκοπό την ενημέρωση (αθώα ή μη) του κοινού. Έχει σκοπό τον εντυπωσιασμό του! Και πόσοι άλλοι τομείς στους οποίους πετιούνται άδικα των αδίκων λεφτά?! Φίλτατε, εργάζομαι σε εταιρεία που έχει καθημερινές επαφές με &#8220;αυτό τον κύκλο&#8221; και σε διαβεβαιώ πως πάααρα πολλά (μα πάρα πολλά!) από τα λεφτάκια που πληρώνουμε σπαταλώνται για το εφφέ δημοσίων προσώπων. Αυτά τα λεφτά ξέρεις πού θα μας πήγαιναν? Ή μήπως αξιοποιήθηκαν σωστά? Ξανά ΧΑ! Τα χρήματα που σπαταλώνται σήμερα για ένα κάρο μ****** και με ποια λογική ξοδεύονται κατ&#8217; αυτό τον τρόπο, είναι άααλλη συζήτηση. Εσένα σε πείραξαν αυτά που ουσιαστικά πλήρωσες εσύ εν γνώσει σου όταν αγόραζες ένα παιχνίδι? Κι αυτά που πληρώνεις θες δε θες μέσα από φόρους? Συγγνώμη αλλά αυτά που χαραμίζονται για το marketing δεν είναι παρά μια σταγόνα στον ωκεανό.

Mortal wrote: [&#8230;]Σημεία των καιρών! Δεν θέλουμε, απλά μας δημιουργούνε την ανάγκη, και μετά απλά θέλουμε. Γιατί δηλαδή, με το κινητό τι έγινε, και ξαφνικά απο το 8άχρονο μέχρι τον 108χρονο έχουν και 33,3 κινητά έκαστος/η!?!? Marketing - Σύληψη και δημιουργία τεχνητών αναγκών! Μήπως!? [&#8230;]

Σύλληψη και δημιουργία τεχνιτών αναγκών&#8230; χμμμ&#8230; could be the case! Παρόλα αυτά, δεν είναι τόσο &#8220;άσπρο ή μαύρο&#8221; κατάσταση. Το κινητό π.χ. μπορεί να μην αποτελεί μια βιολογική μας ανάγκη, αλλά σίγουρα καλύπτει (ή έστω ικανοποιεί μερικώς) άλλες βιολογικές μας ανάγκες, όπως αυτή της επικοινωνίας, της ασφάλειας / ανασφάλειας, κτλ. Μπορεί να είναι περιττό για λόγους επιβίωσης (καμία αντίρρηση σε αυτό) αλλά το να μπορείς να μιλήσεις όποτε θες με όποιον θες, να μπορείς να έχεις (ως γονιός) την ασφάλεια που σου προσφέρει η σκέψη πως το παιδί σου μπορεί να επικοινωνήσει ανά πάσα στιγμή μαζί σου ανα παραστεί κάποια ανάγκη, σίγουρα δεν είναι περιττές προσφορές που σου δίνει ένα κινητό! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Mortal wrote: [&#8230;]Όταν λέει 12-100 απλά εννοεί ότι ο Μπαμπάς δεν θα πάρει την εφημερίδα του, ή θα πάει δεν ξέρω να κάνει τι, η μαμά δεν θα πάει με την φιλενάδα της για κουτσομπολιό, κ.λ.π, αλλά θα κάτσουν μαζί με το παιδί και θα το παίξουν μαζί σαν οικογενειακή υπόθεση[&#8230;]

Καλά, από όλα αυτά, ξέρεις πού κόλλησα εγώ τώρα κι αδυνατώ να επανέλθω στο θέμα? Ο μπαμπάς διαβάζει εφημερίδα. Η μαμά πάει για κουτσομπολιό. Αυτά είναι τα πρώτα παραδείγματα ασχολιών ελεύθερου χρόνου για έναν άντρα και μια γυναίκα αντίστοιχα που σου ήρθαν στο μυαλό? Ο μεν άντρας διαβάζει εφημερίδα και ενημερώνεται για τα καθέκαστα του κόσμου γύρω του, ενώ η γυναίκα κατινεύει με φίλες της τι είπε η τάδε και τι φόρεσε η δείνα? Μα αυτή η εικόνα??? ΕΛΕΟΣ!

Mortal wrote: [&#8230;]Καλά το στάδιο των κοινωνικών games τα περάσαμε όλοι μας κάποια στιγμή όντως, απλά τα παιχνίδια στον υπολογιστή είναι ένας εντελώς μοναδικός κόσμος, που η λύση σε κάθε πρόβλημα είναι προσωπικό σου θέμα. Θα μπορούσα να τα θεωρήσω και ως τρόπο ζωής. [&#8230;]

Δηλαδή η λύση των προβλημάτων μου στα board games δεν είναι προσωπικό μου θέμα? Όταν πρέπει να βρω τη λύση που θα με πάει ένα βήμα μπροστά από τον άλλο για να νικήσω, δεν είναι προσωπικό μου θέμα? Λες να με βοηθήσει ο αντίπαλος να τη βρω? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) --> <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt=":-P" title="Razz" /><!-- s:-P -->

Γενικά πάντως, άλλη η χάρη των pc games κι άλλη των board games. Προσωπικά τα λατρεύω και τα δυο εξίσου. Το καθένα για αυτά που προσφέρει (που η αλήθεια είναι πως απέχουν πολύ ενώ παράλληλα έχουν τόσα κοινά στοιχεία). <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt=";-)" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Αυτάαα&#8230;

Nothing happens unless first a dream...

Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.

Powered by Kunena Forum