Ένα σχόλιο σε μια επιστολή (Fallen Angeeeeelll!)

Επιτελους ενα forum με ευγενη μελη!!! Χαιρομαι παρα πολυ που δεν παρεξηγηθηκα. Απλα πλακα εκανα, εξαλλου μου αρεσουν οι ανθρωποι με χιουμορ και αποψη(μου θυμιζουν κατι απο εμενα Very Happy ). Τα action ειναι για καψιμο Evil or Very Mad Evil or Very Mad Evil or Very Mad ( με εξαιρεση τα Max Payne που ειναι παο τα λιγα που εχουν και ενα υποτιποδες σεναριο... οχι σαν το Doom που ξαφνικα αρχιζεις να σκοτωνεις, και τι με αυτο Question ) Τι αλλο, τι αλλο.. α ναι καλη η ιδεα με τα μακροσκελη posts να το δοκιμασετε και μετα να μας πειτε τι παθατε Laughing . Παντως εμενα δεν με πειραζουν καθολου. Και τελος μην μου μιλας για φλυαρια γιατι ειναι να μη μου δωθει ο λογος.. δεν σταματαω.

P.S.(οπως λεμε "πσιτ ρε"):κατι ασχετο αλλα πως μπορω να βρω και να παιξω το Sins of Fathers γιατι λατρευω τον Gabriel ,κυριως το 3, αλλα το 1 δεν υπαρχει πουθενα. Και αυτοι απο τη Sierra τι γυφτοι(ζητω συγγνωμη απο καθε γυφτο του site Wink ) αλλα ειναι δυνατον μετα απο τοσο καιρο να μην το δινουν ως freeware.... τι φοβουνται μη χασουν τα κερδη;

P.S.2: Τελικα το υστερογραφο ηταν μεγαλυτερο απο το κυριο μηνυμα!!!

P.S.3: Το μεγαλυτερο μου post ever!!!!! Very Happy

exelsior wrote: P.S.(οπως λεμε "πσιτ ρε"):κατι ασχετο αλλα πως μπορω να βρω και να παιξω το Sins of Fathers γιατι λατρευω τον Gabriel ,κυριως το 3, αλλα το 1 δεν υπαρχει πουθενα. Και αυτοι απο τη Sierra τι γυφτοι(ζητω συγγνωμη απο καθε γυφτο του site Wink ) αλλα ειναι δυνατον μετα απο τοσο καιρο να μην το δινουν ως freeware.... τι φοβουνται μη χασουν τα κερδη;

Έψαξες σε p2p networks? Σίγουρα δεν το βρήκες στο emule? Αν μπορείς να επιλέξεις, διάλεξε την έκδοση με το CD καθώς έχει ομιλία. Το έχω οriginal (το πήρα σε πακέτο που είχε GK1 + GK2 + την νουβέλα για το πρώτο + το comic που δίνει την εισαγωγή του GK3).

EDIT: Σου το βρήκα στο emule. Θα σου στείλω με pm το ed2k link γιατί δεν κάνει να το ποστάρω εδώ.

exelsior wrote: Επιτελους ενα forum με ευγενη μελη!!! Χαιρομαι παρα πολυ που δεν παρεξηγηθηκα. Απλα πλακα εκανα, εξαλλου μου αρεσουν οι ανθρωποι με χιουμορ και αποψη(μου θυμιζουν κατι απο εμενα Very Happy ). Τα action ειναι για καψιμο Evil or Very Mad Evil or Very Mad Evil or Very Mad ( με εξαιρεση τα Max Payne που ειναι παο τα λιγα που εχουν και ενα υποτιποδες σεναριο... οχι σαν το Doom που ξαφνικα αρχιζεις να σκοτωνεις, και τι με αυτο Question ) Τι αλλο, τι αλλο.. α ναι καλη η ιδεα με τα μακροσκελη posts να το δοκιμασετε και μετα να μας πειτε τι παθατε Laughing . Παντως εμενα δεν με πειραζουν καθολου. Και τελος μην μου μιλας για φλυαρια γιατι ειναι να μη μου δωθει ο λογος.. δεν σταματαω.

Είδες! Είσαι ακόμη στον πρόναο του club!!! Μόλις μπεις βαθύτερα βλέπουμε!

Μην τρελένεσαι βρε 'συ με τέτοια πράγματα, απλά θεώρησε πως λες την άποψη σου, (αν διάβασες το στιχάκοι απο helloween στην προηγούμενη σελίδα, θα κατάλαβες ότι κάθε άποψη είναι δεκτή, και ότι απλά θα την καταρίψουμε επειχειρηματολογόντας (μν ψάχνεις τώρα για τον Μπαμπινιώτη, απο ορθογραφία μόνο ο word σκίζει)

Τι λέγαμε περί Doom φίλτατε, διαφωνείτε μήπως; Επειδή δηλαδή έχουμε (κάποιοι απο μας) την τάση να σκοτώσουν φτωχά και δύσμοιρα πλάσματα που ήρθαν να κάνουν κόλαση την γη, φταίει το action! Όσο για το Max Payne βρε παιδί που το είδες το σενάριο, εγώ απλά σκότωνα, σκότωνα, και ξανασκότωνα πολλά κιλά αντιπάλους, στο τέλος απλά βαρέθηκα. Να μου πεις για το Painkiller, εκεί κάτι γίνεται. Τουλάχιστον στο Doom κάναν το σενάριο adventure, αντί δηλαδή για κλειδιά σου δίνουν palms και διαβάζεις mails, audio entries, και βλέπεις και videos. Για ένα Boss παραπάνω μου ξυνίζετε όλοι την μύτη, άμα πιά!

Ξεκίνα να μιλάς και μην φοβάσαι όλο και κάποιος θα βρεθεί να πει περισσότερα από εσένα (καλά να γράψει, αμάν όλοι οι λεπτολόγοι εδώ μέσα μαζευτήκατε).

exelsior wrote: P.S.(οπως λεμε "πσιτ ρε"):κατι ασχετο αλλα πως μπορω να βρω και να παιξω το Sins of Fathers γιατι λατρευω τον Gabriel ,κυριως το 3, αλλα το 1 δεν υπαρχει πουθενα. Και αυτοι απο τη Sierra τι γυφτοι(ζητω συγγνωμη απο καθε γυφτο του site Wink ) αλλα ειναι δυνατον μετα απο τοσο καιρο να μην το δινουν ως freeware.... τι φοβουνται μη χασουν τα κερδη;

P.S.2: Τελικα το υστερογραφο ηταν μεγαλυτερο απο το κυριο μηνυμα!!!

P.S.3: Το μεγαλυτερο μου post ever!!!!! Very Happy

Όπως λέει και από κάτω ο Zagorin έψαχνες σε P2P; Δες και στην απάντηση του και μετά πήγαινε σε <!-- w --> www.Torrentsearch.com <!-- w --> , <!-- w --> www.torrentreactor.net <!-- w -->, <!-- w --> www.demonoid.com <!-- w --> και λοιπά όλο και κάτι θα βρεις.

Όσο για τα free κατά καιρούς οι εταιρίες μας δίνουν δώρο ορισμένους από τους τίτλους τους, (όταν θέλουν να προωθήσουν κάποιον από τους επόμενους φυσικά!). Κάπου στο forum πρέπει να είχα αναφερθεί και σε τίτλο παλιό που μοιράζεται στο δίκτυο (Phredy Pharkas ή κάπως έτσι). Τα κέρδη που έβγαλαν, είναι αρκετά, απλά ίσως κάποια στιγμή να βγάζουν κάποια ειδική έκδοση, για να πουλήσουν ακόμη κάτι.

Μετά τα θυμάσαι όλα, ξεκίνα να γράφεις και θα ανακαλύψεις και εσύ την χαρά της αναδρομικής μνήμης!

Congratulations! Άντε να τα εκατοστήσεις (σε σελίδες αναφέρομαι πάντα έτσι!)

Fallen_Angel wrote: Mortal,
Μόλις τώρα συνειδητοποίησα ότι είσαι από Χαλκίδα. Κάλλιο αργά παρά ποτέ! Οπότε έχω την εξής ερώτηση να σου κάνω, μιας και φαντάζομαι ότι θα ξέρεις. Αληθεύει τελικά ότι αλλάζουν φορά τα νερά εκεί στη γέφυρα? Κι αν ναι, τι ώρα? Ανάθεμα κι αν τα έχω δει ποτέ να αλλάζουν!

Ακούς εκεί να μην καταλάβει πως είμαι από τα "τρελλά νερά"; Κοίτα πράγματα δηλαδή!

Όντως έξι ώρες πάνω, έξι ώρες κάτω. Ακόμη δεν δοκίμασα να βουτήξω από την γέφυρα, οπότε δεν ξέρω πότε σταματάνε να πηγαίνουν πέρα δώθε. Πάντως κατά τα λεγόμενα και urbanoLegendικα το τόλμησε ο Εύριπος και ακόμη τον ψάχνουν! (Καλά δεν είμαι και βέρος Χαλκιδαίος, κάτι απο Αττική, Φωκίδα (ή Φθοιώτιδα, ούτε που το ψάχνω) και Εύβοια έχω μέσα μου, όποτε γράψε μιγάς και κλείσε το βιβλίο!

Και αν θέλετε να τα δείτε δηλαδή δεσποινίς μου, γιατί δεν έχετε πάρει την παρέα σας κι αντί να πάτε για καφέ μέσα στο τσιμέντο να κατεβήτε Χαλκίδα και να αγναντέψετε και την θάλλασα την ώρα που θα τον πίνετε, ένα μισάωρο με το αυτοκίνητο είστε, και δεν γνωρίζετε τα "προάστεια" της πόλης σας!! (Έχουμε και εμείς Floca αμαν, δηλαδή που νομίζεις ότι πηγαίνω για να αυξήσω τον ηλικιακό μέσο όρο, να κάνω οφθαλμόλουτρο και να διαφωνήσω!) Όχι δεν κάνω διαφήμιση, αμαν! Ούτως ή άλλως είπαμε από τον πλανήτη μου κατεβαίνω κάθε φορά. Αυτά τα ταπεινά! (μετά απο άλλες δυο ώρες φυσιολογικής διαφωνίας, στην πλήρη ασυμφωνία της παρέας!) Τα 'πα και ησύχασα, πάω για μετάφραση. Later!

Καλα με εσενα Fallen Angel θα τα παω ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ. Αν ειχα τη δυνατοτητα θα τα εξαφανιζα απο προσωπου γης( στα ακατανομαστα τα action αναφερομαι) Στη πυρα! Ναι, τι πιο φυσιολογικο απο το να κανεις σουρωτηρι καθε ειδους βδελιγμα επι/υπερ/υπο της γης!!! Και τι πνευματικη δραστηριοτητα. Και ο Ainstain σκοτωνε τακτικα μια εξακοσαρα μεταλλαγματα καθημερινα( εξασκουσε τα αντανακλαστικα του για να φτασει την ταχυτητα του φωτος με μια σκανδαλη) Και οσο για τα παιχνιδια στο στυλ του MYST ενα εχω να πω... αλλα δεν το λεω γιατι ειναι πολλοι αυτοι που τα αγαπουν παθολογικα και φοβαμαι μην τους πληγωσω( σε ελευθερη αποδωση δεν ...κχχμ.... θελω ουτε να τα ...κχχχχχχμμμμ.... βλεπω) Απλα δεν τα θεωρω adventures αλλα puzzle games. Και τελος οταν λες 9-επαναλαμβανω 9-, το λεω και δεν τα πιστευω- 9- σελιδες( ουφ το ειπα) σελιδες, τι εννοεις <!-- s:?: --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_question.gif" alt=":" title="Question" /><!-- s:?: -->

Τι ξεχασιαρης. Σας ευχαριστω πολυ για το θερμοτατο καλωσορισμα, και το αμεσο ανδιαφερον που δειξατε να με βοηθησετε. Και για ολα τα αλλα που ακομα και τωρα δεν μπορω να θυμηθω( ειμαι αγενεστατος...).

Fallen_Angel wrote: [SNAP]...Για το μέγεθος του post, είναι να μην κάνεις την αρχή. Όλοι κάπως έτσι ξεκινήσαμε. Ένα postάκι από δω, ένα από κει. Και τελικά καταλήξαμε να γράφουμε (μερικές μόνο φορές και κατ' ανάγκιν) πιο μεγαλούτσικα έως και το μοναδικό του Mortal των 9 σελίδων!!! :shock:

Χμ...χμ...χμ...Αγαπητή μου παραθέτωντας έφτασα εκεί, αν δεν είχα την βοήθεια σας δεν θα μπορούσα να φτάσω το ταπεινό, πενιχρό μέγεθος των 9 (καλά τόσες ήταν; ) σελίδων. Ευχαριστώ για την τιμή, θέλω να ευχαριστήσω τους...[Reason breaks in]

(Δεν σε ξέχασα αλλά θα απαντήσω όταν θα έχω βρει την ευκαιρία να κοιμηθώ κάποιες ωρούλες) 9 σελίδες μόνο έτσι, για να δούμε!

Fallen_Angel wrote: Κι αφού κανείς δεν είπε τελικά να το βουλώσω, θα εκθέσω τις ενστάσεις μου!

Χεχε! Δυστυχώς, έχουμε δημοκρατία!

Fallen_Angel wrote: Πρώτα απ&#8217; όλα η πραγματικότητα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου (είτε αυτό μεταφράζεται σε δουλειά, είτε σε φίλους και σύντροφο, είτε σε κοινωνικές υποχρεώσεις) και δε θα ήθελα να αλλάξει αυτό επουδενί και για κανένα λόγο. Και 1.000 πράγματα να είχα όμως στο μυαλό μου (πέραν πραγματικότητας) που να τα ήθελα εδώ και τώρα, απλά θα διάλεγα ανάμεσά τους. Τόσο απλό! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Μάλιστα...να διαλέξεις...να βάλεις τον εαυτό σε μια τόσο οδυνειρή διαδικασία (όχι πως δεν υποχρεωνόμαστε να το κάνουμε και μάλιστα σε καθημερινή βάση)...με όλα τα επακόλουθα του ψυχαναγκασμού...πάσο. Μολονότι αδυνατώ αφάνταστα να το θεωρήσω τόσο απλό στην αντιμετώπιση του, το δέχομαι (δεν μου αρέσει, ούτε πιστεύω ποτέ πως θα το βιώσω όπως οι υπόλοιποι). Αν και πάλι...δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η πραγματικότητα αποτελεί προϊόν της έλλειψης αλκοόλ από τον οργανισμό, όπως λένε και στον πλανήτη μου! Αλλά για να αντέξεις κάποια τέτοια πράγματα στο τέλος θα καταντήσεις αλκοολικός!

Fallen_Angel wrote: PS: Αυτή την τριλογία δεν την έχω διαβάσει ακόμη ακριβώς επειδή κάπου σε εκείνες τις περιγραφές, τα παρατάω. Είδα και τις ταινίες&#8230; πάει πέταξε το πουλάκι για κάμποσα χρονάκια ακόμη.

Είναι κάτι εξαίσιο όσον αφορά την σύλληψη και υπάρχουν κομμάτια (καλά μην με βάλεις τώρα να τα ψάξω γιατί θα περιμένεις πολύυυυυυυυ!) τα οποία απέχουν εξαιρετικά μεταξύ ταινίας και γραπτού, εντούτοις (αν είδες τις ειδικές (700 λεπτά περίπου) και όχι τις σφαιγιασμένες theatrical εκδοχές) πήρες όντως μια καλή γεύση από το λογοτεχνικό αυτό αριστούργημα. Ωστόσο, δεν θα προχωρήσω περισσότερο για δεν είμαι ειδικός του Tolkien και ίσως να γύριζαν τα κόκκαλα του στον τάφο άμα συνέχιζα.

Fallen_Angel wrote: Φυσικά και θα θέλω να τα παίξω όοολα (καλά όχι όλα, τα Myst-like και τα action-adventure εξαιρούνται)! Όπως ήδη σου είπα όμως διαλέγω και παίρνω. Γι&#8217; αυτό και περνάω φάσεις reading, φάσεις movie-freak, φάσεις gaming, φάσεις &#8220;έξω-έξω, δε με χωράει το σπίτι&#8221;, αλλά και φάσεις &#8220;βαριέμαι να βαριέμαι που ζω&#8221; (που πολύ θα ήθελα να ξεχάσω πως υπάρχουν αυτές οι τελευταίες)! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Τώρα, αν εξετάζουμε τις φάσεις &#8220;θέλω να τα κάνω όλα τώρα&#8221;&#8230; πάλι διαλέγω κάτι από το καθένα και ξεκινάω να τα κάνω ένα-ένα (με βασική διαφορά ότι κατεβάζω καντήλια για το 24ώρο που έχω στη διάθεσή μου). Σε κάθε περίπτωση πάντως θα τα βγάλεις πέρα. Αυτό απλά εννοείται. Διαλέγεις και παίρνεις. Μετά ασχολείσαι και με τα υπόλοιπα. Έτσι δεν κάνουμε στα πάντα ούτως ή άλλως στη ζωή? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P -->

Ρε γαμώτο πως το αντέχεις!?! Είχα φτάσει μια μεγάλη περίοδο να μην βγαίνω καν από το σπίτι, για να προλάβω να διαβάσω κάτι, να γράψω κάτι, να σκεφθώ (ότι προλάβαινα), να δω (παρακολουθήσω) καμιά ταινία, να ακούσω μουσική (πρώτα από μουσική, μετά από στίχους-- συνδέονται μεταξύ τους, προσφέρουν κάτι, "συναίσθημα", "κρίση", φαντασία, ελπίδα, απαισιοδοξία), και με ύπνο 4-5 ώρες. Και πάλι απλά έφτανα απλά σε πασαλείματα, και επιφανειακά "ψαξίματα" με ελάχιστα καλύτερη κατανόηση από πριν. Δεν αρκεί ο άτιμος ο χρόνος, και κυλάει σαν νεράκι όταν κάνεις κάτι που όντως αγαπάς. Σε ποιό να δώσεις priority, όταν όλα την απαιτούν γιατί αν δεν ασχοληθείς με το ένα, έχεις αυτόματα ελείψη αντίληψης και άμμεσης πληροφορίας στο άλλο; Άστο θα σε ψυχοπλακώσω με την τρέλλα μου και δεν λέει. Όπως βλέπεις υπάρχουν και αθεράπευτες cases (basketcases (αν θυμάμαι έτσι πάει) κυριολεκτικά).

Fallen_Angel wrote: PS: Τα παιχνίδια στα οποία πεθαίνω με κάνουν έξαλλη. Ειδικά αν δεν έχει αυτόματη επανεκκίνηση από εκείνο το σημείο ΑΚΡΙΒΩΣ. Γι&#8217; αυτό και σε τέτοιες περιπτώσεις κατά κανόνα θα κοιτάξω λύσεις. Τα Trial & Error από την άλλη δε με εκνευρίζουν τόσο πολύ, όταν φυσικά κυμαίνονται σε φυσιολογικά επίπεδα.

Πέστα μας και 'μας, μικρή Fallen Angel. Αν έχεις πεθάνει τόσες φορές από την Sierra ή από κάποια άλλη εταιριούλα, και αν έχεις ξαναπαίξει παιχνίδι γιατί χτύπησες σε αδιέξοδο, τότε μάλλον απλά δεν εμπιστεύεσαι τίποτα, αλλά μόνο την λύση!

Fallen_Angel wrote: PS2: Γιατί καλέ τι έχει το ECHO? Και οι εγκυκλοπαίδειες πού κολλάνε? Αλλά για να απαντήσω: το έπαιξα με τρομερά κολλήματα σε 2-3 σημεία (τρομερά όμως) και όχι δε διάβαζα Larouse στα νιάτα μου, ήμουν πιο πολύ του Donald <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Εγυκλοπαικό παιχνίδι δεν είναι; Όπως τα Egypt, Βερσαλλίες και λοιπά. Δεν είναι άσχημα, τουλάχιστον αν τα χρησιμοποιήσεις σαν έξυπνα εκπαιδευτικά εργαλεία, αλλά δεν είναι ψυχαγωγία + διασκέδαση, πάει περισσότερο προς την ψυχαγωγία.

Εμ, δεν πρόλαβες, Γκραν Γκινιόλ (κάπως έτσι το έλεγαν) και άλλα ωραία, αλλά ξέχασα τότε τα μικρά κοριτσάκια διαβάζαν Κατερίνα, και Μανίνα!

Fallen_Angel wrote: Γιατί ο άπειρος συναισθηματισμός (μαγεία) μπορεί να προκύπτει μόνο από ερεθίσματα της σφαίρας του μαγικού / φανταστικού / εξωπραγματικού? Δε το ασπάζομαι αυτό. Καθόλου! Αν ήταν έτσι θα είμασταν καταδικασμένοι να νοιώθουμε μαγεία μόνο μέσα από τα ταξίδια μας στους κόσμους της φαντασίας. Όλα κι όλα, αυτό δεν ισχύει επουδενί. Τουλάχιστον για την αφεντομουτσουνάρα μου. Γιατί πρέπει να leave reality behind me για να νοιώσω κάτι έντονο? Δε μπορώ να νοιώσω κάτι έντονο (ευτυχία) από ένα ειλικρινές χαμόγελο από κάποιον που νοιάζομαι? Δε μπορώ να νοιώσω κάτι έντονο (μιζέρια) από ένα δάκρυ που θα έχω προκαλέσει? Δε μπορώ να νοιώσω κάτι έντονο (νεύρα) ενώ τσακώνομαι και με ακούει όλο το οικοδομικό τετράγωνο? Και σε επίπεδο παιχνιδιών, δε μπορώ να νοιώσω κάτι έντονο (αγωνία, θλίψη) ζώντας μέσα από το χαρακτήρα μου μια ακραία αλλά αληθοφανή ιστορία μυστηρίου (Still Life)? Δε μπορώ να νοιώσω κάτι έντονο (η χαρά της αποκάλυψης) αποκαλύπτοντας μια αληθοφανή ιστορία μέχρι την κορύφωσή της (MOS)? And so on, and so on&#8230;
Δε λέω φυσικά πως δεν ισχύει το αντίθετο. Πως δε μπορείς να νοιώσεις έντονα συναισθήματα ταξιδεύοντας στη χώρα του φανταστικού. Αλλά γιατί πρέπει να τα νοιώθω μόνο ούσα εκεί πέρα? Τι παράλογος (με το συμπάθιο κιόλας) περιορισμός είναι αυτός? Άλλη η μαγεία του φανταστικού κι άλλη του πραγματικού. Κι ενώ μπορούν και τα δυο να προκαλέσουν με την ίδια ευκολία άπειρο συναισθηματισμό, θα προτιμήσω αυτόν που μου προσφέρουν τα του πραγματικού. Είναι πάντα πιο δύσκολο να σε κερδίσουν. Και γι&#8217; αυτό και μόνο το λόγο θα τα κατατάξω λίγο πιο ψηλά! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->
(μην επαναλάβω πως είναι καθαρά προσωπική αντιμετώπιση αυτή).

Πάσο, έβαλα την υποκειμενικότητα μου να λειτουργήσει ως μέτρο! Γενικά η πραγματικότητα, ας πούμε ότι με έχει απογοητεύσει πολλές φορές, και την έχω απογοητεύσει άλλες τόσες, όπότε δεν βρισκόμαστε και under the best of terms or in first-name base. Οπότε με την φαντασία έχω τακιμιάσει καλύτερα, δεν κουράζει, και σου προσφέρει, τις περισσότερες φορές, αυτό που θέλεις/ζητάς/λαχταράς περισσότερο καθαρό και όμορφο. Ίσως να σε κάνει και πιο απόμακρο, πάσο, πιο νωχελικό, πάσο και εκεί, απόψεις θα μου πεις. Αν η πραγματικότητα ωστόσο κουράζει, η καλή φαντασία γαληνεύει, και σε κάνει να ψάχνεις και να έχεις ακόμη ελπίδα. Η πραγματικότητα είναι πολύ ψυχρή (ο πάγος μπροστά της καίει).

Fallen_Angel wrote: Είπα εγώ πως δεν είμαστε ΚΑΙ τρυφερές?! Aα! Παρακαλώ πολύ! Είμαστε και τρυφερές. Όχι μόνο, όμως! Λένε και πολλά άλλα για τις γυναίκες, ξέρεις! Κάπου στο ενδιάμεσο, ή σε ένα συνδυασμό τους, θα βρεις και τη χρυσή τομή! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Ακόμη ψάχνω, δώσε μου 50-60 χρονάκια, κάτι θα ανακαλύψω στον αγώνα μου, θα εμβαθύνω περισσότερο επί του θέματος, και θα του ρίξω περισσότερο φως, αν όχι άπλετο. Αμαν πια.

Fallen_Angel wrote: Όσο για το τριαντάφυλλο, δε θα το προτιμούσα γενικώς! Πολύ κλισέ! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P -->

Καλά, ούτε κι αν είναι κατάμαυρο δηλαδή, χρώματος κηδειέ!?!

Fallen_Angel wrote: Όλοι συγκλονίστηκαν -όπως αποδείχθηκε- από εκείνη τη σκηνή. Αν δε σε αγγίξει, θα πρέπει να ανακαλέσεις πάραυτα την τοποθέτηση σου πάνω στο fast forward στα παιχνίδια. Πάραυτα!

Ίδωμεν!! Μετά ψάξε μέρος να κρυφτείς αλλιώς υπάρχει και αυτό που λέμε μαύρο χιόνι.

Fallen_Angel wrote: Kido? Kido??? Μα τι γίνεται επιτέλους με αυτή τη λέξη και τα παράγωγά της, σε όλες τις γλώσσες? Εμπνέω τον κόσμο?!

Εντάξει, (ώχου, παράξενη και εσύ! ) μου βγήκε ο Wolverine απο μέσα μου! (Kido ή Kid αναφέρεται στο πιτσιρίκι των X-Men, την Jubily)

Fallen_Angel wrote: Το αντιπαρέρχομαι -λόγω μεγαλοψυχίας- και συνεχίζω: το &#8220;Όχι, μην τολμήσεις!&#8221; πήγαινε στην αναφορά μου σε τι είναι λάθος, ποιος το κρίνει και ποιο είναι το σωστό λάθος? Και μου λες να μην τολμήσω? Αλήθεια?! Άντε καλά, δε θα τολμήσω. Πού να βρίσκεις μετά αντεπιχειρήματα πάνω σε ένα τέτοιο θέμα? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P -->

Χεχε! Είδες όταν θέτεις καλές ερωτήσεις!?! Η φιλοσοφία όντως είναι πολύ υποκειμενική η άτιμη, και θέλει και πολλά δεδομένα. Προσωπικά δεν το ψάχνω τόσο, απλά ρωτάω τους σοφούς και ώριμους να μου τα πουν! (Μου αρέσει το έτοιμο φαγητό, άντε να το μαγειρέψεις τώρα, πιστεύω ότι η παρομοίωση τα λέει όλα!!)

Fallen_Angel wrote: Aπαπα! Καθόλου δε μ&#8217; αρέσει να κάνω τόσα πράγματα μαζί. Μου χαλάει την ατμόσφαιρα που θέλω να δημιουργώ για (και μέσα από) το καθένα ξεχωριστά. Πώς μπορείς να απολαύσεις κάτι όταν το κάνεις παράλληλα με τόσα άλλα? Ούτε scanάρισμα να ήταν! Nope, no way!

Χεχε! Απαιτητική! Πως νομίζεις μετά ότι μπορείς να επικοινωνήσεις, να πληροφορήσεις, ή να πληροφορηθείς, αν δεν γνωρίζεις που περίπου θα βρείς την πληροφορία, ή το πως και το που θα την αξιοποιηθείς (αν στο εντωμεταξύ δεν την πάρει μακριά του το Alzheimer!). (Όλα σε μια 21" NEC και έχω το κεφάλι μου ήσυχο, βέβαια στην μπάρα των windows γίνεται της επι-χρήμασι εκδιδομένης (κατά Χάρυ Κλύν), αλλά τι να γίνει νεαρή μου, είναι αρκετή η πληροφορία στις μέρες μας, και ο χρόνος μηδενικός. (6 του Asimov τα διάβασα και απο text τα έκανα PDF συγχρόνως μαζί με δέκα άλλα πράγματα σε 3-4 μέρες, βέβαια δεν τα ξαναδιάβασα οπότε δεν ξέρω τι ποντιακά έχω κάνει!)

Fallen_Angel wrote: Κι ενώ νομίζει ο κα(η)μένος πως με το Rocket Launcher του θα καταφέρει θα κατατροπώσει την επιθετική διάθεση του τέρατος, ο προγραμματιστής έχει άλλη άποψη! Πετάγεται λοιπόν μπροστά στον οπλισμένο και ετοιμόμαχο θνητό, ένας άοπλος εκπεσών άγγελος και τον κοιτάει προκλητικά! Ο θνητός (σίγουρος για την υπεροχή του) φωνάζει με σθένος: &#8220;Είπες πως δεν το διαπραγματεύεσαι μήπως;!&#8221;. Με μια κίνηση αστραπή ο άγγελος παίρνει το Rocket Launcher από τα χέρια του θνητού και το πετάει μακριά. Ο θνητός ξεροκαταπίνοντας και προσπαθώντας να συνέλθει από την άξαφνη αλλαγή υπεροχής στη μάχη, ψιθυρίζει παρακλητικά: &#8220;Μια πλακίτσα έκανα. Το ξέρεις, έτσι?&#8221;!
Όταν δημιουργούμε εικόνες καλό θα ήταν να τους δίνουμε και μια αληθοφάνεια! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P -->

Και ξάφνου το σύμπαν συρικνώνεται ακαριαία, (πραγματοποιώντας έτσι όλες τις φοβίες/θεωρίες των θεωρητικών αστροφυσικών) παρατάυτα ο Μortal και η Fallen Angel παραμένουν (δίχως το παραμικρό αντικείμενο που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όπλο, καμία ψυχική ή άλλη φανταστική ή μη δύναμη) σε μια παγωμένη χωροχρονική φυσαλίδα στο "απόλυτο" κενό, όπου και συνεχίζουν να διαφωνοσυμφωνούν αιωνίως, δίχως να βρίσκουν κοινό σημείο αναφοράς.

Όντως, με μηδενιστή δεν έμπλεξες, αυτά παθαίνεις!!! Αλλά είδες! Μπορώ και εγώ! Σου υπόσχομαι να είναι μια εφιαλτική εμπειρία, αν δεν συμφωνήσεις!

Fallen_Angel wrote: Συμβιβασμός! Επικίνδυνο field. Πότε συμβιβαζόμαστε αλήθεια? Και ποιος το κρίνει αυτό? Και κυρίως, με τι κριτήρια? Αν έπρεπε να χωρίσουμε (χονδροειδώς) τους ανθρώπους σε κάποιες ομάδες, θα καταλήγαμε σε τρεις: α) Μπορεί να μην έχεις την παραμικρή ιδέα για όλα αυτά γιατί πολύ απλά ουδέποτε σε απασχόλησαν. β) Μπορεί να αποδέχεσαι πως αυτή είναι η πραγματικότητα γύρω σου, να μη σου αρέσει, να την κατακρίνεις στις συζητήσεις σου, αλλά να μην δραστηριοποιείσαι για να την αλλάξεις. γ) Μπορεί, επίσης, να μάχεσαι εμπράκτως για να την αλλάξεις. Από όλους αυτούς ο μόνος που έχει &#8220;συμβιβαστεί&#8221; είναι αυτός που ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Στην πρώτη δεν ανήκω, αλλιώς δε θα κάναμε αυτή τη συζήτηση τώρα. Ούτε και στην τρίτη ανήκω. Έχω τόσα πράγματα να κάνω για τον εαυτό μου και καμία όρεξη να σπαταλήσω τη μια και μοναδική ζωούλα μου για να κυνηγάω χίμαιρες κι ουτοπικές κοινωνίες (πολύ εγωιστικό το ξέρω, αλλά απόλυτα ειλικρινές). Ανήκω λοιπόν στη δεύτερη κατηγορία. Θες να το πεις συμβιβασμό? Υπό μια έννοια είναι. Θες να το πεις εγωπάθεια ή αδιαφορία? Κι αυτό είναι υπό μια άλλη έννοια. Είναι όμως κι απλώς μια επιλογή: δε μπορώ να μη τα συζητάω εφόσον τα βλέπω (ανθρώπινη ανάγκη) και παράλληλα δε θέλω να μάχομαι για να αλλάξω τον κόσμο (γέρασα γι&#8217; αυτά). Οπότε πολύ απλά, κάθομαι στον καναπέ μου και τα σχολιάζω. Ένα είναι το βέβαιο, ανήκω στη πλέον κατακριτέα ομάδα! Εσύ φίλτατε? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Άντε ας απαντήσουμε και σε μια άλλη ρητορική!

Καλά δεν αμφιβάλω πως το έχεις σκεφθεί, απλά ίσως να το απλοποίησες λίγο παραπάνω! Όλοι ανήκουμε σε όλες τις κατηγορίες! Δηλαδή αγαπητή μου παντογνώστρια σε πόσες μεταμψυχώσεις θα τα μάθαινες όλα για να έχεις και άποψη; Για πες γιατί προσωπικά σε 36+ χρόνια ζωής ακόμη δεν θεωρώ πως έχω καταλάβει το παραμικρό όπως θα έπρεπε για να ξέρω αν πρέπει να πολεμήσω για αυτό ή όχι, και το να πολεμάς δηλαδή είναι η σωστή μέθοδος; Και από την άλλη η συζήτηση δεν είναι ένας μικρός "πολιτισμένος" πόλεμος που προσπαθεί να αλλάξει ή να διαμορφώσει ένα νέο πλαίσιο σκέψης; Χεχε. Προσωπικά Ένα πράγμα γνωρίζω καλά, ότι δεν γνωρίζω τίποτα, αλλά επιμένω ωστόσο να το συζητώ. Βίτσια που έχει ο άνθρωπος τελικά. Περνάει η ώρα όμως; Σκέφτεσαι και λίγο περισσότερο για να ετοιμάσεις το επόμενο αντεπιχείρημα; Τότε κάτι πέτυχες, και κάτι πέτυχα; <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Fallen_Angel wrote: Εσύ εμένα? Δε ξέρω. Πού την είδες τη συμφωνία? Αφού διαφωνώ! (επαναλαμβάνω στο συγκεκριμένο θέμα).

Στο πόσους όρους θα βάλουμε εννοείς να διαφωνούμε; Γιατί εγώ δεν τα απέριψα όλα, απλά τα έκρινα! Ο καθένας μας αυτό που πιστεύει θα το θέσει ως πρόβλημα, και αυτό που πιστεύει ως λύση το ίδιο. Τώρα αν η λύση του ενός είναι πρόβλημα του άλλου, αυτό είναι άλλο ζήτημα. Μια ζωούλα είπαμε πως έχουμε...

Fallen_Angel wrote: Εμπορευματοποίηση εννοώντας όλα τα προϊόντα που πουλάνε με &#8220;θέμα&#8221; την τριλογία? Όπως π.χ. κούπες, μπλουζάκια, στυλό, δαχτυλίδια, κτλ, για το LOTR παραδείγματος χάριν? Μα αυτά δεν είναι τεχνητές ανάγκες. Είναι καταναλωτικές εκρήξεις! Μου άρεσε κάτι, φροντίζω να προμηθευτώ τα πάντα που το αφορούν. Εξακολουθώ να μη σε καταλαβαίνω και να μη μπορώ να δω το συνειρμό σου. Λες τελικά να κάθισα πολύ ώρα στον ήλιο? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Αυτό είναι το πιο εύκαιρο παράδειγμα, το πιο χτυπητό, αλλά υπάρχουν και χειρότερα τα οποία δεν θέλω ούτε να τα σκέφτομαι, ή απλά τα έχω απαξιώσει στο μυαλό μου σε τέτοιο βαθμό, οπότε δεν έχω πλέον επιχειρήματα ή αντεπιχειρήματα για να μπορώ να τα θέσω ως θέμα συζήτησης. Η κατανάλωση είναι όντως τεχνητή, ακόμη και η απαίτηση της σκέψης (διάβασμα) αν το παρατραβήξεις σαν ιδέα (για το μέσο άνθρωπο που δεν προλαβαίνει ούτε να κοιμηθεί από τις υποχρεώσεις) είναι τεχνητή. Όταν έχω βαρεθεί να ακούω το δεν έχω χρόνο (και το πρόβλημα είναι πως το καταλαβαίνουμε και οι ίδιοι), απο εκεί και μετά, γιατί νοιώθω πως απλά από εδώ και στο εξής τα πάντα θα προκαλούνται απλά για να καταλώνει ο κόσμος, δίχως να προλάβει να σκεφθεί γιατί τα καταναλώνει. Το πρόβλημα για όλους μας μάλλον πάει πολύ βαθύτερο και επικίνδυνο, ή είναι πολύ ανόητο/ματαιόδοξο ή ότι άλλο πιο ρηχό. (Όχι τόσο όσο εγώ!)

Fallen_Angel wrote: Ωραίο αχταρμά έφτιαξες! Λίγο από Disney, λίγο από Warner, λίγο από Matrix και λίγο από documentary! Χαχα! Και να προσπαθούσες δε θα τα κατάφερνες! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P -->

Κάποτε σκεφτόμουν το συγγραφιλίκι, αλλά ανακάλυψα πως ο Douglas Adams ήταν εδώ μαζί μας, το ίδιο και ο Prachet, είπα να δοκιμάσω Clarke, δεν μου έκατσε η φιλοσοφική διάθεση, μετά είδα τον King και πολύ απλά βαρέθηκα. If you 'll stay around, you 'll see far more από αυτό ή και χειρότερα. Όλα ανακατεύονται στον randomizer του μυαλού μας. Το τι θα βγεί στο τέλος είναι άλλο ανέκδοτο.

Fallen_Angel wrote: Ταινίες τρόμου? Όταν ήμουν μικρή? Who? Me? Γιατί το λες αυτό? Η αλήθεια είναι πως είμαι fan του είδους. Όπως επίσης και των animation / cartoon. Ισορροπημένο άτομο, έτσι? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Όντως υπερβολικά ισσοροπημένη, γίνε λίγο Ελληνίδα κορίτσι μου (Να σε καταραστώ κιόλας!)

Fallen_Angel wrote: Είναι αλήθεια πως το κάνουν αυτό ορισμένοι. Όσο και να ήθελα να μπορώ να σου πως δεν ισχύει, δυστυχώς το συναντάμε συχνά. Αλλά δες το από την άλλη: για να έχει ένα παιδί τη δυνατότητα να καταλάβει τι είναι αυτό που θέλει ή που θα μπορούσε να του αρέσει χωρίς να το έχει πρώτα δοκιμάσει, απαιτεί να είναι μιας κάποιας ηλικίας. Όταν όμως θα είναι μιας κάποιας ηλικίας δε θα έχει πια το χρόνο για να ξεκινήσει κάποιες από αυτές τις δραστηριότητες. Θα τρέχει πλέον σε σχολεία, φροντιστήρια, εξετάσεις, κτλ. Αν λοιπόν δεν ωθήσουν οι ίδιοι οι γονείς το μικρό παιδάκι όταν μπορεί σε δραστηριότητες που είτε θα του φανούν χρήσιμες (ξένες γλώσσες, computing) είτε σε άλλες απλά για να διευρύνει το πεδίο του (μουσικά όργανα, αθλητισμός), τότε πότε θα τα κάνει όλα αυτά? Όταν θα έχει καριέρα, οικογένεια κι υποχρεώσεις? Κάθε νόμισμα έχει δυο όψεις! Θες να επιλέξει το παιδί τι θα κάνει. Και πολύ καλά κάνεις! Αλλά πρέπει να το έχεις εφοδιάσει με όσα μπορείς (χωρίς να αμελείς το παιχνίδι και την ανεμελιά του), μέχρι να φτάσει στην ηλικία να έχει κριτήριο και να αποφασίζει για τον εαυτό του. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Μήπως φτάσαμε σε κάτι που λέγεται σύστημα παιδείας, και δυστυχώς στην Ελλάδα είναι έρμαιο του κάθε κόμματος, και όχι της κυβέρνησης, Η κυβέρνηση που λέμε, χαριτολογώντας, (πάντα, μόνο κυβέρνηση δεν είναι) δεν πρέπει να κάνει και κάποια πράγματα με ορίζοντα γενιών. Έ, σου έχω νέα, παίξαμε και χάσαμε. Αν τα παιδιά μπορούσαν να πάνε σε 9-5 σχολείο και όλα τα μαθήματα ή τις δραστηριότητες τις εκπαίδευσης και των ειδικών δεξιοτήτων τις γνώριζαν μέσω αυτού, τότε θα είχαν πολύ χρόνο ελέυθερο και για ανεμελειά. Αλλά άστο γιατί πάλι μπήκα στα λημέρια της ουτοπίας. Τα φροντιστήρια, όταν υπάρχει καλό εκπαιδευτικό σύστημα, με δασκάλους και καθηγητές που σέβονται τα παιδία, (και δεν απεργούν ή βαριούνται για τα συνδικαλιστικά και τα κομματικά) τότε είναι άχρηστα, ωστόσο στην περίπτωση μας έχει γίνει είδος ανάγκης. (Τώρα τι μ' έπιασε και αναφέρομαι στα δεδομένα...) Άστο, εγώ δεν μπλέκω στο σύστημα (παιδιά, όχι!!!) οπότε τι να προσπαθήσω να αλλάξω, ωχ αδελφάκι μου. (Παραδοσιακός Έλληναράς!).

Fallen_Angel wrote: - Quality time, εννοώ quality time. Κάθεται ο μπαμπάς με τον πιτσιρίκο και μιλάνε, παίζουν, γελάνε&#8230; κάνουν κάτι of quality (όσο υποκειμενικός κι αν είναι ο ορισμός του)!
- Σε πόσα σπίτια θα βρεις υπολογιστές. Ειλικρινά δεν έχω κάνει ούτε μια υποτυπώδη στατιστική και δεν έχω ιδέα. Παρόλα αυτά, δε ξέρω κανέναν που να μην έχει τουλάχιστον έναν υπολογιστή, ενώ ξέρω πολλούς που το κάθε μέλος (συνήθως εξαιρουμένης της μαμάς) της οικογένειάς τους έχουν κι από έναν στο δωμάτιό τους. Σύμπτωση? Άλλαξαν τα δεδομένα και δεν το πρόσεξες? Ειλικρινά, δε γνωρίζω!
- Θα έπρεπε όντως να ξέρουν αν όχι πώς να χρησιμοποιούν έναν υπολογιστή, πόσο χρήσιμος θα είναι για τα παιδιά τους. Δώστους χρόνο όμως. Είναι όπως με τις τηλεοράσεις. Όταν δεν υπήρχαν σε όλα τα σπίτια ακόμη (παρότι ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένες), υπήρχε περίπτωση να αγοράσει ένας γονιός και δεύτερη και τρίτη για τα δωμάτια των παιδιών? Αν όχι αδύνατο, τουλάχιστον απίθανο. Εεε! Κάπως έτσι είναι τώρα τα pc. Με το χρόνο θα γίνουν κι αυτά απαραίτητο εργαλείο σε κάθε δωμάτιο του σπιτιού. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Στην Αθήνα, την Θεσσαλονίκη και κανα δυο άλλες πόλεις μπορεί, για απομακρύνσου και λίγο από τον "πολιτισμό" να δεις την γλύκα κούκλα μου! Αλλά όντως θέλουμε στατιστικά (και όχι τηλεφωνικά ή random), οπότε τι ψάχνουμε να βρούμε; Αν σκεφθείς ότι πλέον ένα κινητό (δεν μου φταίει το κίνητο, οι μανίες γύρω απο αυτό μου φταίνε) έχει περισσότερο από έναν υπολογιστή και βλέπεις τον νεοέλληνα να αλλάζει το κινητό σαν το πουκάμισο, και υπολογιστή (σιγά ρε τι θα το κάνω, ή ώωωω πως θα το μάθω αυτό το πράμα), για πες μου, σου λέει κάτι αυτό; Τον υπολογιστή δεν τον μοστράρεις ή τον κάνεις επίδειξη, το κινητό είναι glamouria κιόλας, το πετάς φαρδύ πλατύ πάνω στο τραπέζι (συναγερμός μαυρίλας!!!). click....

(Καλά γιατί δεν είναι απαραίτητα πλέον

Fallen_Angel wrote: Μα ακριβώς επειδή την έχω πάρει την παρέα μου κι έχουμε έρθει 2-3 φορές και ΠΟΤΕ δεν τα είδαμε να αλλάζουν φορά (με αποτέλεσμα φυσικά να με ανακυρήξουν παμψηφή τρελλή κι ονειροπαρμένη! ), ρώτησα αν ξέρεις την ώρα. Για να τους ξαναπάω όταν θα είναι η αλλαγή και να δικαιωθώ!

Ρώτησα κι άλλους, κανείς δεν ξέρει! Πάντως, την άλλη φορά πάρτε ένσημα οχταώρου από την καφετέρεια και κάποια στιγμή θα τα δείτε να σταματάνε και να αλλάζουν μετά από κάποια ώρα κατεύθυνση.

Ωραία! Εγώ πάντως την προειδοποίηση "ΠΡΟΣΟΧΗ ΓΡΑΦΕΙ ΠΟΛΥ" την είχα αναρτήσει ευδιάκριτα παντού στο forum!

Fallen_Angel wrote: Καλά, εσένα πρέπει οπωσδήποτε να σε βάλω να μιλήσεις με τον κολλητό μου (μια το ποδόσφαιρο, μια το αλκοόλ κι η πραγματικότητα&#8230;), θα τα πάτε μιααα χαρά! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Παρότι όπως κατάλαβες υπάρχουν κι άλλοι που συμφωνούν μαζί σου, δεν εντάσσομαι σε έναν από αυτούς. Και για να πιάσω το γνωστό μου πλέον κήρυγμα: τι σημαίνει πως μόνο μέσα από το αλκοόλ γίνεται η πραγματικότητα αν όχι μαγική τουλάχιστον υποφερτή? Χρειάζεσαι substances για να απολαύσεις τις μικρές καθημερινές απολαύσεις ή για να αντιμετωπίσεις τις μεγάλες &#8220;ήττες&#8221;? Γιατί? Τις μεν απολαύσεις θα τις στραγγίξεις όντας νηφάλιος, τις δε &#8220;ήττες&#8221; θα τις μετατρέψεις σε εσωτερική δύναμη. Έχεις ακούσει ένα στιχάκι που λέει &#8220;ότι δε μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς&#8221;? Εεε, εδώ κολλάει! <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P -->

Δεν τον λυπάσαι τον άνθρωπο; Τουλάχιστον κανόνισε να στα έχει γράψει όλα πριν πάει για εγκλεισμό στο δαφνί. Είμαστε πολλοί και είστε λίγοι! Μήπως σε λένε και Χριστόδουλο;

Η πραγματικότητα για τον καθένα μας φέρνει πάρα πολλά, ανάλογα με την αντιμετώπιση γίνεται υποφερτή, ευχάριστη, δυσσάρεστη, εφιαλτική, και πολλές άλλες συνδιασμένες διαβαθμίσεις μεταξύ των προαναφερθέντων. Δεν χρειάζεται substances όντως, or spirits, to phrase it better, ή πάσης άλλης φύσεως βοηθήματα και "δεκανίκια", αλλά κάποιες στιγμές πνίγεις κάποια ζητήματα στην πρόσκαιρη λήθη καθαυτό τον τρόπο (για μερικές στιγμές/ώρες/ημέρες...κ.λ.π.). Προσωπικά αναφέρομαι σε εμπειρία απο μακρινό παρελθοντικό χρόνο για τέτοια ζητήματα. Όσο για το στιχάκι θα έλεγα απλα πως "ότι δεν μας σκοτώνει, μας κάνει zombie". Γιατί με το να γίνεις πιο ανθεκτικός σε κάποια ζητήματα, απαιτεί να σκοτώσεις μέσα σου πολλά πράγματα (όπως μνήμες ή να ανοίξεις δικό σου νεκροταφείο εντός της "memory lane" και να τα θάψεις πολύ μα πάρα πολύ βαθιά οπότε μετά αρχίζεις να αντιδράς και μηχανικά σε ορισμένες καταστάσεις ή απλά δεν σε αγγίζουν με τον ίδιο τρόπο, (Ι, Robot!). Μην αναζητάς μεγαλύτερη ανάλυση. Μπορεί να υπάρχει, μπορεί και να μην χρειάζεται πλέον.

Fallen_Angel wrote: Τστστστς&#8230; πιπέρι στο στόμα! Είσαι και online και διαβάζουν και μικρά παιδιά! <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P -->

Δεν θα το ξανακάνω μαμά, θα 'με καλό παιδί!

Fallen_Angel wrote: Για άλλη μια φορά είναι θέμα επιλογής. Δε μπορείς να τα έχεις όλα. Ή θα αποδεχτείς πως δε θα μπορείς να τα κάνεις όλα ταυτόχρονα (πόσο μάλλον να έχεις πλήρη αντίληψη και up to date ενημέρωση για όλα) ή θα καταλήξεις να νοιώθεις στέρηση για όλα. Σε αντίθετη περίπτωση: Στην καλύτερη, θα μάθεις να μοιράζεσαι ανάμεσα στις αγάπες σου και θα απολαμβάνεις την κάθε φάση που περνάς. Στη χειρότερη, θα νοιώθεις προσωρινή έλλειψη του ενός χάριν του άλλου. Όταν πάλι έχεις την κατάρα να μη μπορείς να μοιράσεις το πάθος σου και να θες οπωσδήποτε διάφορα πράγματα κάθε μέρα, τι να σου πω&#8230; παρακάλα να κερδίσεις το joker ώστε να αυξηθούν κατακόρυφα οι ελεύθερες ώρες σου! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Είτε είναι θέμα περιορισμού επιλογών, που ωστόσο απο την αρχή είναι περιορισμένες ούτως ή άλλως;

Ποιό joker κούκλα μου, θύμα του XAA (Χρηματιστήριο (Αν)Αξιών Αθηνών ή XAXAXAXAXA (νευρικό με τικ μαζί, και τείνει στο άπειρο), να γίνω θύμα και του μικροβίου της τύχης/καθαρού τζόγου; Άσε η δική μου είναι skinhead (και την τελευταία τρίχα, την παροιμιώδη, την ξύρισε), οπότε χωρίσαμε φιλικά, δεν την ενοχλώ και δεν με ενοχλεί. Απο την άλλη τώρα με την Γκαντεμιά...

Fallen_Angel wrote: Να τα μας λοιπόν που επανερχόμαστε στο σημείο εκκίνησης της συζητησούλας μας... Αλήθεια δεν εμπιστεύεσαι τίποτα πλην της λύσης λόγω εμπειριών από τις παλιές καλές εποχές? Κι όλα αυτά που λέτε για Τα adventures, Τα παιχνίδια, Ο εθισμός?! Από πού μας προκύπτουν όλα αυτά αν έχανες ή έφτανες σε αδιέξοδα? Πώς σου έχουν μείνει τόσο καλές εντυπώσεις από αυτά αν τα έπαιζες με τις λύσεις ανά χείρας / οθόνης? Εεε? Κάτι δε μου λέτε καλά κύριος! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Λές! Για να το πάρουμε από την αρχή!

Περίμενες κάτι διαφορετικό (ο γνωστός κύκλος που κάνουν οι συζητήσεις)! Κουράζει αν το συνδιάσεις με τα πολλαπλά ενδιαφέροντα, οπότε για να "ικανοποιήσεις" την όρεξη σου απλά λύνεις μόνο τους γρίφους που εξάπτουν πραγματικά το ενδιαφέρον σου (έχωντας κάνει save για κάθε πιθανή αναποδιά) και κατόπιν πάμε (πάρε δρόμο Α, μίλα άτομο Γ, πες απάντηση 1.2.4.β και ...). Και δεν τυπώνω ποτέ λύσεις, είπαμε υπάρχει και το Alt-TAB. Ο εθισμός έχει να κάνει με την ιστορία, όπως αρχικά προανέφερα. Έφαγα κι εγώ τα λυσακά μου στο Sanitarium (θυμάμαι ότι κάπου με βασάνισε αρκετά, αλλά ευτυχώς πλέον όχι που!) για μερικούς γρίφους, και σε άλλα πιο καινούργια, αλλά πλέον "απολαμβάνω" "κινηματογραφικά" έργα με μικρά διαλείματα γρίφων!

Fallen_Angel wrote: PS: Το &#8220;μικρή&#8221; θα κάνω πως δε το είδα! Ναι, μπαμπά?! <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P -->

Καλά Kido! (Το πειραΓματόζωο)

Fallen_Angel wrote: Εεε&#8230; είναι και διασκέδαση! Ειδικά για παιδάκια τη ηλικίας μας που αυτά που μαθαίνεις μέσα από το παιχνίδι τα ξέρεις λίγο πολύ. Φυσικά προϋποθέτει να διασκεδάζεις μέσα από τον αυτόβασανισμό σου πάνω από μια σειρά γρίφων! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Το στάδιο του Μαζοχισμού θέλω να πιστεύω πως το ξεπέρασα (δεν με λένε πια και Φον Μαζοχ!), από την άλλη σχετικά με το αντίστοιχο του σαδισμού (δεν ξέρω βέβαια αν ο τίτλος του Μαρκησίου μου ανήκει, αλλά το ψάχνω) βέβαια...

Fallen_Angel wrote: Όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας. Πόσο βαθιά και πόσο έντονα μπορεί να &#8216;ναι αυτά που σου προσφέρει η φαντασία αν τα συγκρίνεις με τα αντίστοιχα της πραγματικότητας? Όσο και να σε ταξιδέψει ένα φανταστικό τοπίο (βλέπε Myst π.χ.), ποτέ δε θα φτάσει στα επίπεδα μέθης που σου προσφέρει ένα πανέμορφο ρεαλιστικό τοπίο. Όσο και να σε σαγηνέψει ένας χαρακτήρας (βλέπε Mina π.χ.), ποτέ δε θα σε αγγίξει όσο μια πραγματική γυναίκα ή ένας πραγματικός άντρας. Όσο και να σε σαγηνέψει ένα ταξίδι στο άγνωστο (βλέπε Syberia π.χ.), ποτέ δε θα σε κατακλύσει όσο ένα αντίστοιχο πραγματικό. And so on, and so on&#8230; Άλλο να χαιρόμαστε και να ζούμε για λίγο κάτι το διαφορετικό (με όσα αυτό μπορεί να μας προσφέρει) μέσα σε φανταστικούς κόσμους, άλλο να βάζουμε το πλασματικό πάνω από την πραγματικότητα. Στη δεύτερη περίπτωση κάπου χαθήκαμε στο δρόμο. Δε χάσαμε μόνο την Ιθάκη, αλλά κι όλη τη διαδρομή της. Η ελπίδα και το πάθος αποκτούν νόημα μόνο μέσα σε ένα πλαίσιο που συνυπάρχουν κι αυτά αλλά και τα διαμετρικά τους αντίθετα. Γιατί να στερείς στον εαυτό σου την περιπέτεια της real time life θυσιάζοντας τη στο βωμό ενός φανταστικού αν και τέλειου κόσμου? Ειλικρινά δε σε καταλαβαίνω, όσο κι αν προσπαθώ.

Βρε 'συ πως είναι δυνατόν να μην αποζητάς να "στερήσεις" την real life ως έχει από τον εαυτό σου; Μην αγχώνεσαι με την διαμετρικά αντίθετη αντίληψη που εκφράζω, είπαμε καθένας με τα βίτσια του, η προσωπική μου πλέον αντίληψη για τον κόσμο (δες και ένα μέρος απο το παλαιό "αρθράκι" στο AA (Into the reals of fantasy?) και θα πάρεις μια γεύση) έχει σχεδόν παγιωθεί σε διαφορετικά πλαίσια, αλλά το ίδιο δεν έχει γίνει για όλους μας; Οι εμπειρίες μας δεν μας διαμόρφωσαν; Αρνητικές ή θετικές, η όποιαδήποτε άλλη κατάσταση μεταξύ αυτών;
Γιατί από την στιγμή που καταλαβαίνεις ότι όντως τα περισσότερα πράγματα δεν είναι όπως ενδεχομένως (ανάλογα με την εκάστοτε περίοδο αλλά και την υποκειμενική σου αντίληψη των πραγμάτων) θα έπρεπε να είναι/θα ήθελες να είναι (πιο σωστά), απλά τα αφήνεις να παρασύρονται αργά πλάι σου, και εσύ απλά, και πάλι, τα παρατηρείς και τα αναφέρεις ως δεδομένα, που υπάρχουν για να υπάρχουν, δίχως ιδιαίτερη φόρτιση συναισθηματική ή άλλη. Από την άλλή σε έναν φανταστικό κόσμο (που κατανοείς ότι αποτελεί τεχνητό κατασκέυασμα) μπορεί να μεταφέρεις ότι σου αρέσει από την πραγματικότητα και να το δεις απο πολλές διαφορετικές απόψεις με ίσως ελάχιστα μεγαλύτερη έως και ακραία δυναμική (Και σε αυτό υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι αλλά μόνο για το μυαλό σου, αν παγιδευθείς και χάσεις την προοπτική σου). Δεν το λέω από προσωπική γνώση φυσικά μιας και χρησιμοποιώ τους φανταστικούς κόσμους καταξιωμένων συγγραφέων και άλλων δημιουργών για να λειτουργήσω και να παίξω με τις ιδέες. Όσο για την προοπτική, τι είναι αυτό; Χρειάζεται;

Fallen_Angel wrote: Μαύρο? Μπααα&#8230; Πολύ gothic για τα γούστα μου. Θες να βγάλεις άκρη εσύ τώρα τι αρέσει σε μια γυναίκα? Άστο, δύσκολο! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Κάνω και ...beep... για να περνάει η ώρα!

Fallen_Angel wrote: Να ψάξω μέρος να κρυφτώ? Να σου θυμίσω πως μένω Αθήνα? You know&#8230; μεγαλούπολη, κανείς δε ξέρει κανένα, 5.000.000 άνθρωποι ανάκατοι μέσα σε μια μικρούλα (συγκριτικά) πόλη&#8230; Εν ολίγοις, τρέχα γύρευε! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P -->

Για τα χωριουδάκια των 10+ μυρίων στην Κίνα και στην σου έχω μιλήσει Αθηναία!;!;

Fallen_Angel wrote: Μα πώς γίνεται να έχουν μείνει δύο όντα στο απόλυτο κενό? Έεε? Ποιητική αδεία ήταν αυτό? Κι ακόμη κι αν έμεναν (εσύ γράφεις, ότι κόσμο θες δημιουργείς), πάλι θα είχαν όπλα. Θα είχαν τη σκέψη τους, τις εμπειρίες τους, κτλ. Απλά θα ήταν μια μάχη καθαρά μεταξύ των δυο χωρίς εξωτερικές βοήθειες! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Πάντα, πάντα! Όλη μας η ζωή στηρίζεται σε πολλά "ποιητική αδεία"! Αχα! Μάλιστα άρα δηλαδή αυτή την στιγμή βρισκόμαστε σε ανοικτή πολεμική αντιπαράθεση με βαρύ οπλισμό!?! Και τις εξωτερικές βοήθειες δηλαδή τι να τις κάνεις; Αν δεν κάνεις κάτι και μόνος σου δεν έχει αξία!

Fallen_Angel wrote: Δε σου έμαθε η μαμά σου να μην υπόσχεσαι πράγματα που δε ξέρεις αν μπορείς να κάνεις? Πώς μου υπόσχεσαι μια εφιαλτική εμπειρία χωρίς να ξέρεις τι μπορεί αν είναι εφιαλτικό για εμένα? Εεεε? Γελώντας με τις υποσχέσεις σου λοιπόν, ΔΕ ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΩ!

Αισιόδοξη σε κόβω!!! Υπερβολικά! ...Τώρα που καλοσκέφτομαι, όλη την αιωνιότητα με μια γυναίκα που να έχει διάθεση για διαμάχη...χμ...τσκ...ωχ...χμ...χμ...αχά...όχι δεν το βάζω κάτω, θα το αντέξω!

...
...
...
Και εκείνη την στιγμή που έχουν αρχίσουν να παίζουν εκείνο το κοσμικό Forgotten Realms o πανίσχυρος μάγος Mortal ρίχνει το πνευματικό construct μορφής 20πλευρου ζαριού και αφού οι συμπαντικές πιθανότητες αρκούν πραγματοποιεί ένα ενεργειακό Spell χρονικής στρεύλωσης αντιπάλου όπου και, αποτυγχανωντας να φέρει την κατάλληλη save ζαρια, η σκοτεινή μάγος Fallen Angel παγώνει έωσότου να αναδημιουργηθεί το επόμενο πολυσύμπαν (ένα ήταν αρχικά, κατόπιν το αναβάθμισε η microsoft!)! Ο μάγος ευτυχής (και με τα αυτιά του να αρχίζουν να χαλαρώνουν επιτέλους) συνεχίζει την πορεία του προς το επόμενο "προσωπικό" σύμπαν του (σε τιμή ευκαιρίας οι singularities), δίχως να έχει αφήσει εκκρεμότητες πίσω του. Το παγωμένο πλάσμα (ή αλλιώς "εκείνη που διαφωνεί τόσο αργά, όσο παίρνει για τον χρόνο δημιουργίας ενός ηλιακού συστήματος και την ανάπτυξη ζωής πάνω του") που ήταν κάποτε η Fallen Angel κοσμεί την κοσμική φυσαλίδα του αιφνίδιου συμπαντικού τελους, ως απόδειξη της μεγαλοθυμίας του...

Fallen_Angel wrote: Σε πόσες μετεμψυχώσεις θα τα μάθαινα όλα ώστε να έχω (πραγματική κι εμπεριστατωμένη) άποψη? Μάλλον σε πάααρα πολλές. Επειδή όμως δεν είμαι οπαδός του Βουδισμού, Ινδουισμού, αυτών που πιστεύουν τέλος πάντων στις μετεμψυχώσεις, μάλλον θα πρέπει να αρκεστώ σε αυτή τη ζωή που διανύω. Παντογνώστρια πάλι, δε νομίζω πως θα μπορούσα ποτέ να γίνω (να κατέρριπτα τόσες θρησκείες που έχουν έναν και μόνο παντογνώστη?! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->). Μένουμε λοιπόν με τα &#8220;κάποια&#8221; που θα προλάβω να μάθω και μια γενική ιδέα για ορισμένα μόνο πράγματα. Δεν αρκεί βέβαια, αλλά τουλάχιστον είναι &#8220;κάτι&#8221;. Η παρηγοριά του ανικανοποίητου! Anyway&#8230;

Αυτό είναι το κακό. Το κάτι, ή αλλιώς "η αχανής επιφάνεια"! Όλοι μας μαθαίνουμε απο κάτι, περπατάμε σε μια επιφάνεια και αφού δεν προλαβαίνουμε να τα ψάξουμε (στο παράδειγμα της επιφάνειας, να εμβαθύνουμε σε μεγάλο βαθμό) κάτοπιν έχουμε και την ισχυρή άποψη (και δεν βγάζω την ουρά που δεν έχω απέξω!). Βέβαια κι απο την άλλη αν εμβαθύνουμε σε μεγάλο βαθμό δεν ξαναβγαίνουμε στην επιφάνεια, όποτε κάθε άποψη μας είναι biased απο το "πηγάδι" που έχουμε φυλακιστεί. Αρα διαφωνούμε στα παραδείγματα, λοιπόν πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τους όρους της συνθήκης μην το πάθουμε όπως η Ευρώπη.

Fallen_Angel wrote: Σε ότι αφορά στον &#8220;πόλεμο&#8221;, είτε τον πρακτικό (κάνω κάτι επί του πρακτέου αναζητώντας άμεσες αλλαγές) είτε τον πολιτισμένο (κινούμαι θεωρητικά και ελπίζω σε μακροπρόθεσμα αποτελέσματα), λυπάμαι αλλά πάλι θα σου πω πως δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία. Δεν προσπαθώ να σου αλλάξω ή να σου διαμορφώσω ένα νέο πλαίσιο σκέψης (ούτε σε εσένα ούτε σε κανέναν άλλο). Διασκεδάζω μέσα από την ανταλλαγή απόψεων κι ελπίζω να ακούσω κάτι καινούριο μέσα από αυτές που θα με πάει κι ένα βηματάκι παραπέρα. Πολύ ανθρωπιστική αντιμετώπιση όπως βλέπεις, πάλι! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Στον υποφαινόμενο, χάρην της ισχυρής προαναφερθείσας άποψης θα ήταν αδύνατον να διαμορφώσεις κάτι εξαιρετικά διαφορετικό παρά μόνο αν ταυτιζόταν κατά 99.99999%(όπου τα 9άρια τείνουν στο άπειρο). Ωστόσο μια συζήτηση επηρεάζει αρκετά άτομα ευμετάβλητα, ή αλλιώς χειραγωγήσιμα. Ή ακόμη προσθέτει και άλλες προοπτικές στα διαλογικά "οπλοστάσια" άλλων. Άρα η συζήτηση (ή και ο επικοδομητικός μονόλογος!) είναι μέσο διαμόρφωσης/χειραγώγησης/διαστρεύλωσης απόψεων, άρα απο μια άποψη όπλο. Αν δεν ήταν τότε δεν μας έβγαινε ο κάθε άσχετος με το λέγειν του επικοινωνιολόγου να το παίξει διανοούμενος ή πολιτικός. Θα μου πεις και πως πολλά γίνονται σε υποσυνείδητο επίπεδο οπότε είναι μη ελεγχόμενα. Ωστόσο τα του υποσυνείδητου είναι αυτά που αλλάζουν σκέψεις και αντιδράσεις κατόπιν διεργάσιων που δυστυχώς ακόμη δεν έχουν αναλυθεί ή δεν έχουμε ακόμη τα papers και τα άρθρα στα χέρια μας (Social Engineering μήπως απο μια άποψη). Οπότε δεν έχω την παραμικρή ιδέα γιατί μιλάω! [click]

Fallen_Angel wrote: Και, πριν καταλήξουμε να φτιάχνουμε το ψυχολογικό μου προφίλ (όχι ότι το γλιτώνει κανένας από εμάς μέσα από αυτό το thread, φακέλωμα κανονικό και με την άδειά μας <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> :cool:), να το γενικεύσουμε πάλι λίγο? Λοιπόν, το να συζητάς για τα κακώς κείμενα που θεωρείς πως υπάρχουν ικανοποιεί μόνο την προσωπική σου ανάγκη να μιλήσεις για αυτά (κι ας έχει κι αυτό κάποια έμμεσα αποτελέσματα δεν έχει σημασία γιατί δε το κάνεις με αυτό το σκοπό). Το να κάνεις κάτι όμως για αυτά είναι το &#8220;σωστό&#8221;. Μόνο έτσι έχεις την ελπίδα να καταφέρεις όντως να αλλάξεις κάτι και να το τροποποιήσεις σε κάτι που θεωρείς σωστότερο. Πόσοι το κάνουν όμως αυτό? Ελάχιστοι? Ίσως και λιγότεροι! Κι ερχόμαστε μετά εμείς οι θεωρητικοί και λέμε: &#8220;μα αυτό κακώς είναι έτσι&#8221;, &#8220;μα εκείνο πρέπει να αλλάξει&#8221; ή &#8220;μα πού καταντήσαμε&#8221;, κτλ. Είναι πολύ εύκολο να κρίνεις μια κατάσταση ή να προσπαθήσεις να περιγράψεις την ιδανική, όπως είναι πολύ εύκολο να κρίνεις ένα παιχνίδι, ένα βιβλίο ή μια ταινία. Πόσο εύκολο είναι όμως να κάνεις κάτι για να αλλάξεις την παρούσα κατάσταση? Πόσο εύκολο είναι να φτιάξεις ένα παιχνίδι, να γράψεις ένα βιβλίο ή να φτιάξεις μια ταινία?

[CallMeDr έλα απο εδώ, σου έχω έτοιμη πελάτισσα! ...Καλά...καλά...δυο πελάτες]
Το να κάνεις κάτι (ενέργεια) πολλές φορές είναι επικίνδυνο ανάλογα με την ωριμότητα/εμπειρία/γνώση αυτού που θα αναλάβει να δράσει/εφαρμόσει. Η συζήτηση είναι "ακίνδυνη" και "ανόδυνη", αλλά σε μεγάλους κύκλους, για μεγάλα διαστήματα, προκαλεί αναταράξεις στα στάσιμα νερά των απόψεων (ή και "χαλασμένα τηλέφωνα" κατά το παιδικό παιχνίδι και μετά "άντε εσύ να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας"). Δεν λέμε σχεδόν ποτέ "κακώς" αν δεν γνωρίζουμε αρκετά ή δεν έχουμε πληρώσει/βιώσει αρκετά κάτι ώστε να δούμε είτε την χρησιμότητα του είτε την ανοησία του, είτε την απλή ύπαρξη του απο πλευράς προοπτικών. Ωστόσο χάρην ισχυρογνωμοσύνης (κοινώς καθαρού, ανώριμου, υπερτροφικού εγωισμού - χαρακτηριστικό παράδειγμα - πολιτικοί) όλοι μας πολλές φορές κάνουμε το λάθος, ή μας ξεφεύγει όταν μιλήσουμε ασυναίσθητα σε κάποια διαφωνία χάρην κεκτημένης ταχύτητας. Και η θεωρία απέχει από την πράξη, αλλά δίχως θεωρία θα ήμασταν ακόμη στις σπηλιές, ντυμμένοι με πρόβιες, και θα σας χτυπάγαμε με ρόπαλα για να σας πάμε στην σπηλιά μας! Και με λίγη παραπάνω θεωρία ίσως να είχαμε γλιτώσει πολλές απο τις σκοτεινές σελίδες της ιστορίας μας. Αλλά επειδή τότε μάλλον έπραταν και δεν το συζητούσαν και πολύ, πέρασε κι ο πλανήτης τα πάνδεινα. (Αν το σκεφθείς διαφορετικά είναι μεγαλύτερη η απογοήτευση.) Όσο για το παιχνίδι/βιβλίο/ταινία τα κρίνεις όταν έχεις ασχοληθεί με πάνω από κάποιο αριθμό σε κάθε είδος ώστε να έχεις μέτρο σύγκρισης, και όσο περισσότερα γνωρίζεις τόσο (θεωρητικά) πιο ολοκληρωμένα τα προσεγγίζεις.

Στο παιχνίδι που αναφέρθηκες κάποτε έγραφε το παιχνίδι 1ας, μετά άρχισαν να πολλαπλασιάζονται σε σημείο που σήμερα τα 20-30 άτομα να είναι τίποτα για μια εταιρία που θα παράγει έναν καλό τίτλο. Για να δοκιμάσεις να γράψεις κάτι το οποίο να ολοκληρώνει τα πάντα θέλει σημαντική επένδυση. Το ίδιο ωστόσο θέλει και μια ταινία, για να μην μιλήσω για τα αναρίθμητα άτομα που θα χρειαστούν για την παραγωγή της. Όσο για ένα καλό βιβλίο θέλει είτε πολύ καλή φαντασία, είτε πολύ μελέτη και επαρκή φαντασία. Όλα αυτά όμως παρατίθονται ενώπιον του κοινού (της αφεντιάς μας) για να κριθούν ώστε τα επόμενα να είναι καλύτερα. Δίχως κρίτική δεν υπάρχει εξέλιξη. Το θέμα είναι οι δημιουργοί να μην είναι κουφοί στην κρίτική και να συμβουλεύονται αυτούς στους οποίους απευθύνονται. Δεν είναι μόνο ελπίδα όπως βλέπεις (αν ο συνειρμός μου έχει κάποια λογική και δεν έκανα τα τεράστια άλματα!), έχει και κάποια στοιχειώδη λογική.

Fallen_Angel wrote: Τι καλύτερο λοιπόν, από το να καθόμαστε και απλά να κρίνουμε τα τεκταινόμενα? Αυτό δεν είναι μια μορφή συμβιβασμού? Σε τάραξα τώρα κι εσένα, αλλά απωθημένα είναι αυτά. Άσε που ακολουθώ την προτροπή σου: απευθύνομαι πρωτίστως στον εαυτό μου. Και λίγη αυτοκριτική δεν έκανε ποτέ κακό σε κανέναν! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> :cool:

Σε χαλαρή σχέση με τα προηγούμενα.

Δεν θα το έλεγα, συμβιβασμό, αλλά, περισσότερο, μιας μορφή κατανόησης των ορίων μας. Όπως έχει αποδειχθεί ελάχιστοι έχουν κάνει κάτι το οποίο να έχει πραγματικό αντίκτυπο σε παγκόσμιο επίπεδο, και σε μεγάλα χρονικά πλαίσια εντός της ροής της ιστορίας. Εμείς απλά είτε, δεν έχουμε την γνώση (ή έχουμε μια ιδέα της γνώσης που απαιτείται), είτε δεν έχουμε την θέληση (η ζωή έχει την τάση να σε στραγγίζει ψυχολογικά), είτε δεν έχουμε την υπομονή να φτάσουμε κάτι στην ολοκλήρωση του. Όταν έχεις διαβάσει ένα συγγραφικό είδος(ή έχεις δει 1,2,3 κατηγορίες/είδη ταινιών, η έχεις ακούσει Ν μουσικά άλμπουμ) σε τέτοιο βαθμό που αυτόματα να βλέπεις/διαβάζεις μια καινούργια ιστορία/έργο και να λες αυτό σαν ιδέα έρχεται απο το αρχικό (απο το αρχικό...όπου το "αρχικό" μπορεί να χάνεται στα βάθη της ιστορίας), έχει πιθανές βάσεις εκεί, εκεί και εκεί (παραστατικότατος!), και μας προειδοποιεί για ενδεχόμενους κινδύνους σε ζητήματα κρίσης ή αντιμετώπισης απο το σύνολο ή και από μονάδες, μάλλον δεν είσαι ο μέσος άνθρωπος που κρίνει έτσι για τον χαβαλέ της υπόθεσης (ή και της κουβέντας του καφέ), αλλά που έχει συνειδητοποιήσει ότι αυτό που αγαπάει έχει πέσει σε ένα τέλμα, ή ότι κάπου χάθηκε κάτι από την ίδεα (ποιότητα ή όπως αλλιώς θέλεις πέστο) σε κάποιο βωμό (τα πάντα σφάζονται, τα πάντα θυσιάζονται!). Το ζήτημα ωστόσο είναι να μην το δει αυτός ο "μέσος" άνθρωπος, αλλά να προλάβει να το δει ο υπεύθυνος για αυτό (ο μέσος σκηνοθέτης/συγγραφέας/μουσικός κ.λπ), και να το διορθώσει, ή αλλιώς να μην το ξανακάνει ποτέ σε επόμενη δουλειά του.

Όσο για τον εαυτό μας ε απο κριτική άλλο τίποτα! Όντως!

Fallen_Angel wrote: &#8220;Εν οίδα ότι ουδέν οίδα&#8221;?! Πού το θυμήθηκες τώρα αυτό? Κορυφαία τοποθέτηση! Αν και, για να είμαστε και λίγο ρεαλιστές, όλοι σε αυτή την ομάδα δεν ανήκουμε? Πρακτικά? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Εδώ και καιρό παιδεύω την απολογία του (ξεκίνα/σταμάτα κ.λ.π (Κάποτε θα την τελειώσω, που θα μου πάει!) ) και θεωρώ πως ήταν όντως ο μόνος που το κατάλαβε απόλυτα (και πλήρωσε το τίμημα). Ρεαλιστές, στην Ελλάδα; Όλοι οι υπόλοιποι απο εμάς (η ολότητα (ή έστω ένα μεγάλο μέρος) του ανθρώπινου είδους, το οποίο κατα λάθος μας συμπεριέλαβε) κάπου έχουμε χάσει τον δρόμο, ή έστω έχουμε πάρει κάποια πάροδο που μάλλον μας έχει οδηγήσει σε έναν λαβύρινθο, και έτσι ψάχνουμε την έξοδο για να ξαναβγούμε στον κεντρικό (ή σε κάποιον φαρδύτερο δρόμο τελοσπάντων!).

Fallen_Angel wrote: Όλα σωστά αυτά που λες, δε μπορώ να πω (παραδόξως! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P -->).

Χεχε! Το μαχαίρι το θες ακονισμένο, ή στομωμένο για να πονάει περισσότερο!?!?! Ή μήπως θα σου άρεσε να σε κρεμάσω με χορδή πιάνου (κάτι ξέραν τα SS).

Fallen_Angel wrote: Με τα παιδιά πάλι καλέ, τι μίσος είναι αυτό? Σε κάθε ευκαιρία να πει: &#8220;Εγώ παιδιά? Όχι, ποτέ!&#8221;. Δε θες καλό μου κουτσουβελάκια να σε βασανίζουν, να σε αγχώνουν, να τα κυνηγάς, να απαντάς στα καθημερινά &#8220;γιατί μπαμπάαα?&#8221; και γενικά να χάσεις την ησυχία σου? Δε σε καταλαβαίνω! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Σοβαρά τώρα, γιατί όχι παιδιά? Ξέρω πολλούς που λένε &#8220;δε θα παντρευτώ ΠΟΤΕ!&#8221; κι έχουν ισχυρότατα επιχειρήματα. Αλλά όλοι τους θέλουν κατά βάθος παιδιά. Εσύ πώς κι ανήκεις στο &#8220;δε θέλω παιδιά&#8221;? Βασάνισες πολύ τους γονείς σου και δε θες να τραβήξεις τα ίδια? Και πώς θα ξεπληρώωωσεις? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P -->

) Αν τα φέρεις στον κόσμο ετούτο ως έχει, μάλλον αυτόματα παίρνεις τον τίτλο του βασανιστή!
Β) Ποιός είπε ότι θέλω την κρεβατομουρμούρα (αυτό ισχύει και για τις δυο πλευρές), (άντε σήκω κλαίει το παιδί).
Γ) Τα ΓΙΑΤΙΙΙΙΙΙΙ Μπαμπα θα τα απαντάει tommorow το Internet! Μολονότι το λατρεύω, αν γίνει κάτι τέτοιο καήκαμε.
Δ) Τα παιδιά αν τα φέρεις πρέπει να τα μεγαλώσεις, έτσι; Για να τα μεγαλώσεις θα πρέπει να πάρεις και διπλώματα στην παιδοψυχολογία, και σε όλους τους κλάδους που ασχολούνται με την εκπαίδευση, την ανατροφή, (για να μην βάλω και τον τομέα της οικονομίας), και μπλα, μπλα, μπλα...! Την υπομονή δηλαδή που την αγοράζεις;
Ε) Για να αποκτήσεις ένα πρέπει να υποστείς πολλά άλλα μαζί με την κρεβατομουρμούρα! Κατηγορηματικά το αρνούμαι.
ΣΤ) Διατηρώ μόνιμη σχέση με τον υπολογιστή μου, το μόνο που ζητάει είναι ένα ρεύμα και ένα τηλέφωνο. Καλά και μερικά περιφερειακά, άντε και μερικές καρτούλες που και πού, άντε και λίγο software. Εδώ που τα λέμε έχω μεγάλη οικογένεια, αν το καλοσκεφθείς τι ζητάει το άτιμο το machine.
Ζ) Και να χάσω την ελευθερία μου; (Πριν βιαστείς να απαντήσεις, ακόμη και η έννοια της ελευθερίας είναι υποκειμενική, σε κάθε επίπεδο να περιμένεις διαφορετική αντιμετώπιση και απάντηση, ή και πολλές απαντήσεις.)
Η) Πολλοί λόγοι ακόμη που θα έπρεπε να αναφερθούμε άπο έγκριτες επιστημονικές μελέτες, μέχρι την θυμοσοφία όλων των λαών του κόσμου (για να μην βάλω και την θυμοσοφία μερικών εξωγήινων λαών).
Ν (άπειρο). Και επειδή όσοι κάναν το λάθος θέλουν να το κάνουν και οι υπόλοιποι, οπότε απαντάω "Η αλεπού τα 'χει 100, το αλεπουδάκι 101!

(Το βίτσιο του γάμου το σκεφτόμουν πριν απο καμιά 8ετία , αφού δεν έκατσε ή ήμουν πολύ τυχερός (ή και άτυχος) γιατί θα πρέπει να το κάνω τώρα; )

Σε έτοιμη συσκευασία δεν τα πουλάνε; Ακόμη; Καμια δανεική μήτρα ταχύτητος για κλωνοποίηση ίσως;

Αρκούν αυτά ή να γράψω κι άλλα; Μπορώ!

Fallen_Angel wrote: Δύσκολο! Χαλκίδα συνήθως δε θα πάμε για καφέ-μαραθώνιο. Θα το συνδυάσουμε με ταβερνούλα, θαλασσινά, ψαράκια. Ο καφές είναι μόνο το intro. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->
Αν πέσει τίποτα στο αυτί σου πάντως σχετικά, κάνε την καλή να μου το πεις. Thank you!

Και όχι στην παραλιά, εκεί δεν έχουν τιμές, αλλά κεφαλικό φόρο. Πηγαίνετε κατά Λευκαντί μεριά, μια μικρή ταβερνούλα (Λοτώς) έχει και καλές τιμές και ικανοποιητικές γεύσεις (αν έχει και τις ποσότητες που είχε στην αρχή! Ζήταγες ποικιλία για 2 και αυτό που σου έφερνε ήταν για πενταμελή οικογένεια!). Τι κακό έχει δηλαδή ο μαραθώνιος Καφε!?!?!?!?

Fallen_Angel wrote: Και πολύ καλή μας εβδομάδα! Μπήκαμε Ιούλιο, το καλοκαίρι ήρθε, οι διακοπές πλησιάζουν!

Και πολύ καλή σας εβδομάδα δεσποινίς. Διακοπές! Α ναι! Αυτό που κάνω εγώ τα τελευταία 9 χρόνια! Good stuff!

Fallen_Angel wrote: (να ζητήσω προκαταβολικά συγγνώμη αν σε κάποιο σημείο δεν υπήρξα το πρέπον ευγενική ή χάνεις το μπούσουλα της σκέψης, αλλά δεν είναι πολύ εύκολο να πω όσα σκέφτομαι συμπυκνωμένα και γραπτά εδώ πέρα, άσε που δεν είμαστε κάθε μέρα στις καλές μας! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->)

Μην αγχώνεσαι, γράψε όπως θέλεις τις απόψεις σου, δεν αρπάζομαι εύκολα, τουλάχιστον σε γραπτή συζήτηση που έχω τον χρόνο να την διαβάσω καλύτερα. Όσο για τα άλματα σκέψης, δηλαδή τι να πω εγώ, είμαι καλύτερος; Επειδή διαφέρει η αντιμετώπιση (και η ταχύτητα σκέψης μας) δεν σημαίνει πως δεν πρέπει και να τα γράφουμε! Όσο για την διάθεση ουδέν άγχος και εκεί, ο μη έχων μαύρες πρώτος το λίθο βαλέτω (ή όπως το γράφουν τέλοπάντων). Στα γραπτά ωστόσο έχουμε το καλό ότι γράφουμε όσα μπορούμε να σκεφτούμε απο όσα θέλουμε να πούμε ενώ σε real-time κουβέντα μάλλον θα τραβούσαμε μαχαίρια απο τις misunderstandings (sorry μπλόκαρα), και θα έπεφταν στοιχήματα από τους παρευρισκόμενους (και προσωπικά δεν μου αρέσουν οι ταινίες δράσης).

Fallen_Angel wrote: Remember yesterday and think about tomorrow
but you have to live today!

Rewrite yesterday, forget today, dream tommorow to a new reality!
Life is an over-rated construct stolen from fantasy!

Αφού τα σχολίασα όλα, να μην το σχολιάσω κι αυτό!