Ένα σχόλιο σε μια επιστολή (Fallen Angeeeeelll!)

Πάντως υπάρχει και το UHS.

Fallen_Angel wrote: Να &#8216;μαι πάααλι. Όχι που θα γλιτώνατε! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Που τέτοια τύχη...ατυχία...ήθελα να πω!

Fallen_Angel wrote: Και θα ξεκινήσω από αυτό που με έβαλε σε σκέψεις αυτές τις μέρες: αν πρέπει (όπου &#8216;αν πρέπει&#8217; = αν θέλουμε πραγματικά) να κοιτάμε λύσεις όταν κολλάμε σε ένα adventurάκι. Έχουμε ως δεδομένο πως εσύ κοιτάς συχνά λύσεις κι εγώ κάθε φορά που κολλάω πέραν του δέοντος σε κάποιο σημείο (ούτε συχνά ούτε σπάνια). Μετά από αυτό το ΣΚ όμως αναθεωρώ και δηλώνω πως ΔΕΝ πρέπει να κοιτάμε καθόλου λύσεις (κι ελπίζω να το κάνω πράξη και στο μέλλον <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->)! Για να καταλάβεις όμως πώς μου προέκυψε το όλο θέμα:

Σκέψεις! Τι είναι αυτό!?!? Αλλά δεν το σχολιάζω περισσότερο, απο εκεί και μετά θα καταντήσει πλέον βίτσιο, και όχι συζήτηση. Α Tension breaker is an αναγκαιότητα, έπειτα από τόσο adventuring!

Fallen_Angel wrote: Ξεκίνησα να παίζω ένα παιχνιδάκι την Πέμπτη και μετά από ένα μισάωρο είχα ήδη κολλήσει σε ένα σημείο στο οποίο παρέμεινα κολλημένη για πάνω από μιάμιση ώρα. Έχοντας εκνευριστεί που δεν κατάφερνα να λύσω τον ****γρίφο του λαβύρινθου τόση ώρα, έκανα το λογικό κι αναμενόμενο, συνδέθηκα στο internet, μπήκα στο google και έψαξα για ένα walkthrough. Έλα όμως που δεν υπήρχε ακόμη κανένα. Βρίζοντας ξαναμπαίνω στο παιχνίδι, με την ελπίδα να βρω μια άκρη. Περνάει άλλη μια ώρα στη διάρκεια της οποίας είχα γεμίσει 3 σελίδες Α4 με σχέδια και πιθανές λογικές διαδρομές, που όμως καμία δε φαινόταν να είναι η σωστή. Σκέψεις του στυλ: &#8220;Μα γιατί? Αφού έχω σκεφτεί τα πάντα&#8230; έχω λάβει υπόψιν μου όλα τα στοιχεία&#8230; τι μου διαφεύγει?&#8221;, &#8220;Πώς ξεκινήσαμε έτσι? Κόλλησα από τώρα? Σιγά μην τελειώσω ποτέ το παιχνίδι χωρίς λύσεις.&#8221; Και &#8220;Τελικά είμαι ηλίθια!&#8221;, γυρόφερναν στο μυαλό συνέχεια. Εν τέλει, μετά από 3 περίπου ώρες από τη στιγμή που βρέθηκα αντιμέτωπη με τον καταραμένο λαβύρινθο, τον πέρασα. Η λύση του ήταν τόοοοσο απλή που δε φαντάζεσαι. Ξεπερνώντας τη λεπτομέρεια του πόσο γκαγκάου (αν δεν την έχει ο Μπαμπινιώτης τη λέξη δε φταίω εγώ <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->) ήμουν που δε τον έλυσα αμέσως, ένοιωσα απίστευτη ευτυχία που είχα προχωρήσει επιτέλους.

Προχωράω λοιπόν κάμποσο&#8230; για να ξανακολλήσω σε έναν άλλο γρίφο. Να &#8216;μαι πάλι μια ώρα+ να παιδεύομαι κι άκρη να μη βρίσκω. Η λογική απλούστατη, να επανασυναρμολογήσω μια πλάκα σπασμένη σε μικρά κομματάκια. Πρακτικά όμως&#8230; γιατί δεν τα κατάφερνα! &#8220;Κάτι άλλο θα πρέπει να κάνω που δε μπορώ να το σκεφτώ&#8221;. Κλασσική στο είδος μου&#8230; ξαναμπαίνω στο internet να βρω λύσεις. Παρασκευή πλέον, μπορεί κάποιος να έχει αξιωθεί να τις σηκώσει. Αμ, δε! Τίποτα! Τον ξαναπαιδεύω καμιά ωρούλα χωρίς επιτυχία και τελικά αποφασίζω να τον παρατήσω, να πάω κάνα σινεμά για να ξελαμπικάρει το κεφάλι μου και βλέπουμε. Στο μεταξύ έστειλα περιγραφή και screenshot του γρίφου σε έναν άλλο adventurer (σαφώς καλύτερο από εμένα) μήπως έβρισκε αυτός τη λύση. Ήμουν πλέον βέβαιη πως το παιχνίδι δεν υπήρχε περίπτωση να το τελειώσω χωρίς λύσεις. Καμία. Ο εγκέφαλός μου πολύ απλά δεν επαρκούσε!

Σάββατο πρωί, με καθαρό κεφάλι και με μεγάλη διάθεση μαζοχισμού, το ξαναπιάνω. Δε θα του πέρναγε! Με ή χωρίς λύσεις θα το τελείωνα! Μου πήρε λιγότερο από 15 λεπτά να τον λύσω το γρίφο. Δεν είχε καμία μα καμία δυσκολία. Απλά δεν έβλεπα τα εμφανή την προηγούμενη μέρα. Και για τόσο απλό γρίφο θα κοίταγα λύσεις?! Κι όμως αυτό θα έκανα αν υπήρχαν διαθέσιμες. Ντροπή μου! Αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Κολλάς λίγο (γιατί είσαι κουρασμένος, γιατί εκπέμπεις σε άλλο μήκος κύματος, γιατί δε βλέπεις μπροστά σου, γιατί, γιατί, γιατί&#8230;) κι αμέσως κοιτάς λύσεις!

Το παιχνίδι το τελείωσα τελικά. Εκ των υστέρων μπορώ να πω πως δεν ήταν τίποτε το δύσκολο. Παρότι εμένα με βασάνισε σε 2-3 σημεία του πολύ, αντικειμενικά δεν ήταν δύσκολο. Ο οποιοσδήποτε θα έλυνε τους γρίφους που με κόλλησαν για ώρες, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Φαντάζομαι πως κι εγώ η ίδια αν δεν είχα καλομάθει να κοιτάω λύσεις κάθε φορά που κολλάω κάπου και χρησιμοποιούσα συχνότερα αυτή τη μάζα που έχω μέσα στο κρανίο μου, θα τους έλυνα με σαφώς μεγαλύτερη ευκολία.

Σημειωτέον δε, πως η ικανοποίηση που ένοιωσα τελειώνοντας αυτό το παιχνίδι ήταν τεράστια! Ένα παιχνίδι που είχα βιαστεί να κατατάξω στα &#8220;over-my-head-games&#8221;, τελικά το έλυσα μόνη μου. Κι ας μην ήταν πραγματικά κάτι το ιδιαίτερα δύσκολο, το γεγονός πως το είχα δει σαν πρόκληση, την οποία τελικά και ξεπέρασα, με έκανε να νοιώσω JUST GREAT!

Πού θέλω να καταλήξω λοιπόν&#8230;
Αν κοιτάς τις λύσεις σαφώς εκνευρίζεσαι λιγότερο και κερδίζεις πολύτιμο χρόνο. Στερείσαι όμως τη γλύκα του να τελειώσεις μόνος σου ένα παιχνίδι, να στύψεις το μυαλό σου μέχρι να βρει το &#8220;σωστό&#8221; δρόμο, και φυσικά να νοιώσεις περήφανος για τον εαυτό σου που αντεπεξήλθε σε αυτή την πρόκληση που συνάντησε. Γιατί καλομάθαμε με το internet και στερούμαστε τόσο ωραία (άντε και λίγο μαζοχιστικά στην αρχή) συναισθήματα? Και δε μιλάω φυσικά για παιχνίδια που είναι όντως πολύ δύσκολα (βλέπε Myst series) και δε θα έλυνα ποτέ μόνη μου. Μιλάω για παιχνίδια στων οποίων τους γρίφους μπορούμε να αντεπεξέλθουμε&#8230; αν απλά δεν τραπούμε σε άτακτη φυγή ψάχνοντας για λύσεις! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Disagree with that, IF you can! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P -->

Λές να μην μπορώ!?!?!?! Το πιστεύεις σοβαρά αυτό!?!?!?! (Όχι επειδή είμαι σαδιστής δεν θα το κάνω!!!)

Ωστόσο θα πω μόνο πως κάθε ένας από εμάς δεν έχει μόνο ένα ενδιαφέρον, οπότε δυστυχώς θα πρέπει να περιορίσει την "ικανοποίηση" του σε κάθε ένα από τα ενδιαφέροντα του για να τα προλάβει όλα (24 ώρες, 365/366 ημέρες, 100 χρόνια βάλε/βγάλε 10, αποτελούν τον φυσιολογικό μέσος όρο ζωής (που θα πάει δεν θα θέσω το νέο προσωπικό μου ρεκόρ στο Guiness υπερηλικών. Μαθουσάλα σου 'ρχομαι!) ή έστω να τα γευθεί! Αν αφήσει τον χρόνο να κυλίσει περισσότερο σε κάποιο θα χάσει κάποιο άλλο, και μιλάω δίχως χρυσές τομές και απόλυτες ισσοροπίες στο προκειμένο θέμα. Ένα παιχνίδι θα πάρει Ν ώρες αν πεις "θα το τελειώσω", θα πάρει Ν/4 αν το πάς στο γρήγορο (κοινώς λυσάρι ή fastforward). Εξαίρεσεις?

Μπορεί και να υπάρξουν, όντως! Το παιχνίδι ωστόσο που ανέφερες και στο review σου δεν με συγκινεί προσωπικά όσο ακόμη και το still-life (το οποίο αν το παίξω θα είναι με λυσάρι για τα γραφικά και τα video sequences, και δίχως λυσάρι την άπειρη επανάληψη του. Αυτό το demo του στο PC-Master ήταν όλο υπέροχα γραφικά/video sequences (εικόνα ελκυστικότατη) και απλοϊκότατοι γρίφοι, απλά φώτιζες, κατέγραφες, έπαιρνες στοιχεία (τρίχες δηλαδή, κυριολεκτικά), και τι έκανες στο όλο story(?), απλά κυνηγούσες έναν δολοφόνο (εντάξει κατά συρροήν, αλλά μετά απο τόσους τίτλους (TV/Books) καταντά τρε μπανάλ ως ιδέα) που δεν ξέρω και εγω τι βίτσιο είχε) πιστεύω πως θα με έλκυε. Τέσπα μεγάλη κουβέντα, και δυσνόητη για κάτι το τόσο υποκειμενικό. Αλλά τι να κάνουμε, η δύναμη της συνήθειας! (Δηλαδή που βρίσκεις την μαγεία σε κάτι που έχει να κάνει με φόνους, με την μαγεία όπως την εννοείς κυρία μου?)

Χμ...Και ένας δεύτερος λόγος!? Το να τονώσεις απλά το εγώ σου σε ένα παιχνίδι προσωπικά το θεωρώ ασήμαντο, οπότε απλά το θέτω στην χαμηλότερη priority (θα έβγαζε μάτι η ορθογραφία μου!). Και αυτά πάντοτε βάση του προηγουμένου μυνήματος που ανέφερα περι ανταγωνισμού με την ομάδα που σχεδίασε το παιχνίδι. Σταματάω γιατί μου βγαίνουν κακές διαθέσεις σήμερα. Και μπορεί να μην είμαι ο γνωστός mortal!

Fallen_Angel wrote: Και για να καλύψω και τις προηγούμενες εκκρεμότητές μου:

α. Τα απαγορευμένα βιβλία διαβάζεις που κυκλοφορούν σε περιορισμένα αντίτυπα ή εξαντλούνται? Πόσα είναι ποια τα βιβλία που βρίσκεις κάποιος δύσκολα?!

Για βρες μου εσύ τις άπειρες επανεκδόσεις SF/Horror/Fantasy που μπορεί να θελήσω σε αυτήν την χώρα και θα σου πω και μπράβο. Δεν είμαστε και η πλέον φιλική χώρα του πλανήτη στην υποθετική φαντασία. Αν ήταν να βρω συνομοσιολογικά μυθιστορήματα του κιλού απο Clancy, Grisham, Chrichton (ναι, δυστυχώς έχω διαβάσει και απο αυτούς) δεν θα είχα πρόβλημα, άλλα Gibson, Clark, Asimov, Heinlein, Bester, Dick, Le Guin, και άλλους της συγκεκριμένης γενιάς αλλά και συγγραφικών genres. Τους βρίσκεις μήπως σε κάθε βιβλιοπωλείο; Χλωμό το κόβω. Για να βγάλουν στην Ελλάδα κάποιο Fantasy (γενικά) βιβλίο ή θα ΄χει γίνει κάποια ταινία, ή θα ρισκάρει ο εκδοτικός οίκος (H Anubis παίρνει ένα ρίσκο, μολονότι σχετικά υπολογισμένο (Όταν είδα το βιβλιό Dune μαζί με την ταινία, δεν μπόρεσα να μην βάλω τα γέλια)). Προσωπικά ότι πετύχω δεν ρισκάρω να το ψάχνω μετά. Στην Ελλάδα το "κάποτε ξανά" είναι "ποτέ ξανά", οπότε γιατί να μην έχουμε το κεφαλάκι μας ήσυχο!?! (Όταν ακους σε κάποιες ειδήσεις "αυτό ήταν σενάριο Επιστημονικής Φαντασίας", καταλαβαίνεις το επίπεδο αντίληψης του μέσου ανθρώπου, και γνωρίζοντας το είδος ( subσχόλιο! αυτομάτως καταλαβαίνοντας έτσι και το αμέτρητο βάθος ανοησίας του δημοσιοκάφρου((C) mine!!) που έγραψε το ρεπορτάζ), τότε αν διαβάζεις το συγκεκριμένο απλά αγοράζεις ότι βρίσκεις όπου το βρίσκεις!(1000 με το ζόρι να 'χουν εκδοθεί, αρά είμαι στα βαριά απαγορευμένα) )

Fallen_Angel wrote: β. Σαφώς και τη θες. Γι&#8217; αυτό και στα βιβλιοπωλεία υπάρχει τεράστια επιλογή σε ότι αφορά στο περιεχόμενό της. Ώστε να επιλέγεις ακριβώς αυτό που ζητά ο οργανισμός σου τη χι περίοδο.

Δυο η ώρα, μήπως το ξημέρωμα Κυριακή θα βρω ανοικτό βιβλιοπωλείο! Που!?!?! Και θα έχει ακριβώς τον τίτλο που θα θέλω εκείνη την στιγμή; Δεν σου έχει τύχη να πάρεις σερί το ένα μετά το άλλο και μέσα σε ένα μήνα να έχεις διαβάσει και 20 τίτλους (βιτσιόζικο αλλά αν έχεις την τρέλλα είναι μοναδική εμπειρία);

Fallen_Angel wrote: γ. Ο ίδιος που μιλάει για ξεπούλημα ιδεών και κατακεραυνώνει την τακτική &#8216;ποσότητα πάνω από ποιότητα&#8217;, το είπε αυτό τώρα? Αν αγοράζεις βιβλία για να τα βάζεις σε ένα ράφι χωρίς να ασχοληθείς μαζί τους, δεν γίνεσαι ένα από τα υπερκαταναλωτικά όντα που γέννησαν και τρέφουν το marketing? Αν αντί να έχεις το απαραίτητο interaction με το συγγραφέα, τον &#8220;φτύνεις&#8221; βάζοντάς τον στη στοίβα των αδιάβαστων, δεν υποβαθμίζεις το έργο του?
(όχι πως βγάζω την ουρά μου απέξω από την όλη κατάσταση, ίσα-ίσα, αλλά ήταν ευκαιρία να στα πω ένα χεράκι δάσκαλε που δίδασκες&#8230; <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P -->)

Δεν θα το έλεγα, απλά πιστεύεις ότι ο συγγραφέας (είτε οι συγγραφείς που σε ενδιαφέρουν) κάτι θα μπορέσει να σου προσφέρει όταν όμως θα το θέλεις εσύ, οπότε έχεις το έργο του στο ράφι (ή στον δίσκο) για μελλοντική αναφορά.
Όταν μιλάμε για ποσότητα σε αναρίθμητες κατηγορίες/sub είναι negligible τα πέντε ή τα δεκαπέντε, είτε και τα 1005. Και μιλάς με έναν άνθρωπο που δεν θα δανειζόταν ποτέ βιβλίο ούτε από βιβλιοθήκη, ούτε από φίλο. Σκέψου πως το είδος της φαντασίας που προανέφερα είναι hardly το 10% των βιβλίων που κυκλοφορούν ανα εκδοτική περίοδο και μάλιστα όχι στην Ελληνική αγορά, και δεν μιλάω για TV Series inspired books. Αυτά είναι πλέον mainstream literature ή pop cult. Άσε τα έχω νοιώσει όλα αυτά και ξέρω.

Fallen_Angel wrote: δ. Αυτό αποτελεί το ζουμί όλης της τεκμηρίωσης. Άντρες! Χαχαχα&#8230;

Γυναίκες!!! Και Γυναίκες!!!

Fallen_Angel wrote: Πας γυρεύοντας να το γυρίσουμε στην άλλη όψη του το θέμα, η οποία παρότι πέρα για πέρα αληθινή δεν ενδείκνυται για αμπελο-φιλοσοφο-συζητήσεις. Είμαστε πράγματι μια καλοκουρδισμένη μηχανή (εκ φύσεως) που απλά αντιδρά στα ερεθίσματα όπως έχει προγραμματιστεί να αντιδρά. Σε κανένα σημείο δεν έχει κατ&#8217; ουσίαν το δικαίωμα/δυνατότητα της επιλογής, ακόμη κι αν έχουμε αυτή την ψευδαίσθηση. Τούμπες να κάνουμε ένας υπολογιστής δε θα μας φτιάξει καφέ αν δεν έχει σχεδιαστεί γι&#8217; αυτό. Ομοίως κι εμείς μπορούμε να κάνουμε, σκεφτούμε, πούμε, νοιώσουμε, κτλ, μόνο όσα συμβαδίζουν με το σύστημά μας (βιολογικά). Και μόνο φυσικά αν τύχει να ενεργοποιηθούν κάποιες από τις δυνατότητες του (όπως και τα pc σπανίως τα χρησιμοποιούμε στο maximum της απόδοσης τους). Και τα λοιπά γνωστά μας, τεκμηριωμένα πλέον, δεδομένα. Αν όμως αρχίσουμε μια τέτοια συζήτηση, εκτός του ότι θα αρχίσω να μιλάω πολύ(!) γιατί με σαγηνεύει ως θέμα, θα καταλήξουμε και στο γνωστό πρόβλημα που προκύπτει από αυτήν: σε ποιο από όλα τα υποθέματα που συμπεριλαμβάνει να πρωτοαναφερθώ? Επειδή λοιπόν επιμένω πως δεν ενδείκνυται να μπούμε σε αυτήν κι επειδή από ότι βλέπω κινείσαι και στα ίδια μήκη κύματος, ας την προσπεράσουμε. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Άστο καλύτερα, όντως πάμε στην κουβέντα που έχω με τους άλλους στην παρέα, και είναι θέμα που απλά δεν καταλήγει πουθενά, ή και να καταλήγει απλά δεν χρειάζεται να καταλήξει, και παίζουμε με τις τάπες των βαρελιών περιμένοντας το ουίσκυ να ωριμάσει!
Όντως το βιολογικό ρομπότ πηγάζει μέσα απο την λογική. Ρίξε μια ματιά στα άρθρα του Scientific American MIND (διμηνιαία έκδοση), έχει πολλά και ενδιαφέροντα όσον αφορά την περίεργη συσκευή μεταξύ των αυτιών μας.Όσο για το καλοκουρδισμένη, δεν θα το έλεγα, απλά έχει ανοικτή ημερομηνία λήξης, και αντέχει πολλά πριν χτυπήσει τις πρώτες βλάβες.

Fallen_Angel wrote: PS: Είπες: &#8220;Δε θέλει γερά στομάχια&#8221;. Λάθος! Δεν είναι για όλους εύκολο να αποδεχτούν πως δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια καλοσχηματισμένη μηχανή. Άλλοι πάλι δε θέλουν καν να το ακούν, επειδή τους ενοχλεί μια εικόνα που έρχεται σε αντίθεση με πολλά από τα πιστεύω τους. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Ευτυχώς ή δυστυχώς. Ακόμη δεν έχω καταλήξει απολύτως, μολονότι κλίνω περισσότερο προς το δυστυχώς!

Fallen_Angel wrote: PS2: Είπες: &#8220;Άστο γιατί ακόμη δεν έχει κάτσει καλά μέσα στο μυαλουδάκι, οπότε θα σου χαλάσω την φαντασίωση&#8221;. Ή έχει κάτσει μια χαρά κι επιλέγω να το κοιτάω από όποια οπτική γωνία προτιμώ ανάλογα με τη φάση και τη
διάθεση που βρίσκομαι. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P -->

Καλά για το δικό μου μυαλουδάκι έλεγα πως δεν έχει κάτσει καλά, σαν ιδέα εντάξει, αλλά σαν πλήρες πακέτο πληροφοριών δώσε μου ακόμη λίγο χρόνο (1000 χρονάκια μου φτάνουν, για να τσιμπήσω μια ιδέα, τα παίρνω αργά!)

Fallen_Angel wrote: Χαχαχα! Υπάρχει αλήθεια και δεύτερος άνθρωπος που του συνέβαινε αυτό? Χαχαχα! Δε φαντάζεσαι πόσα έχω ακούσει για αυτή μου την&#8230; αρρώστια. Να κλείνεις τα μάτια για να κοιμηθείς και να βλέπεις την οθόνη του tetris μπροστά σου, με τουβλάκια να κατεβαίνουν και να πρέπει να αποφασίσεις τάχιστα πώς και πού θα τα βάλεις. Και φυσικά να σκέφτεσαι πως δεν είναι φυσιολογικό αυτό που συμβαίνει, αλλά παράλληλα να μη μπορείς να το σταματήσεις! Α, ρε συ τι μου θύμισες τώρα&#8230; χαχαχα!

Γενικά τα κολλήματα είναι περίεργη κατάσταση! Όντως. Όταν πήγαινα στην Control Data ένα πρωί είχε έρθει να με ξυπνήσει η θεία μου και με είχε βρει να πληκτρολογώ στον ύπνο μου (το άγχος της COBOL τότε). Απο εκεί και μετά καταλαβαίνεις! Είδες που τα καλά πάντα τα θυμάσαι!?!

Fallen_Angel wrote: - Η προώθηση προϊόντων δεν κρίνεται από όλους το ίδιο.
Γιατί τι κρίνεται από όλους το ίδιο? Τι έχει την ίδια επιρροή επάνω σε όλους μας? Αυτοί είμαστε, τόσα ξέρουμε, αυτά μας επηρεάζουν, τα άλλα μας προσπερνούν. Η προώθηση προϊόντων υποτίθεται πως γίνεται με σκοπό να μάθεις για την ύπαρξη του προϊόντος κι αυτά που έχει να σου προσφέρει. Σαφώς υπάρχει μια υπερβολή γενικά στο χώρο της διαφήμισης, αλλά μην ξεχνάς πως αφενός υπάρχει πληθώρα προσφοράς, κι αφετέρου οι υπερβολές έχει αποδειχτεί πως μας ελκύουν περισσότερο από κάτι συνηθισμένο ή μετριοπαθές. Εμείς καθορίζουμε τη φύση του marketing ουσιαστικά, όχι αυτό εμάς!

Δηλαδή θέλεις να μου πείς πως η κάθε ακραία διαφήμιση σε προσελκύει σε ένα προϊον και δεν σε κάνει να λες από μέσα σου "μα καλά για κορόιδα ψάχνουν;". Π.χ. βλέπω κατα καιρούς τις διαφημίσεις της Qphone και μολονότι εμπιστεύομαι την InfoQuest όσον αφορά τα προϊόντα που εισάγει (mobos, HDDs και λοιπά) δεν θα άγγιζα qphone σύνδεση ούτε με σκουπόξυλο. Η διαφήμιση προσωπικά μου βγάζει απόλυτη άρνηση! Κι αυτό είναι το παράδειγμα τύπου "κορυφή του παγόβουνου". Μην αρχίσω και για την Cosmote, γιατί πολλά μας τά 'κανε με τα 3ης γενιάς της. Να μάθω ένα προϊόν δεν έχω πρόβλημα, υπάρχει και το internet, υπάρχουν και τα αντίστοιχα sites, αλλά συνέχεια όπου πας να βλέπεις την διαφήμιση κουράζει έως αηδιάζει. Τέσπα! δεν θα αλλάξουμε κάτι που το έχουν (ή, όπως το θέτεις, μας το έχουμε) επιβάλλει με μια κουβέντα. Απλά το αφήνουμε να μας προσπεράσει. Κάποιον τοίχο δεν θα βρει μπροστά του!?!? Που θα πάει! (Και δεν είμαι κακός! Άμα πια! )

Fallen_Angel wrote: - Συνεντεύξεις, polls, forums με rumours, κτλ, που βλέπεις γύρω σου προτού καν κυκλοφορήσει το παιχνίδι.
Η απίστευτη ποσότητα προσφοράς που χαρακτηρίζει τα πάντα σήμερα, είναι λογικό να απαιτεί να βρεις τρόπους για να ξεχωρίσεις το προϊόν σου από τα υπόλοιπα. Το marketing λοιπόν αποσκοπεί και σε αυτό. Να σου αποδείξει ο χι ή ο ψι πως το δικό του προϊόν διαφέρει, είναι καλύτερο. Ευνόητο λοιπόν είναι πως αν λάβεις υπόψιν σου τόσο τον όγκο τω προσφερομένων προϊόντων όσο και τον όγκο των μέσων που έχουν στη διάθεσή τους για να προβληθούν, καταλήγεις σε ένα &#8220;βομβαρδισμό&#8221;, όπως το έθεσες, marketing. Αλλά! Μην ξεχνάς πως κανείς δε σε αναγκάζει να κάτσεις να ασχοληθείς με αυτά, ούτε επίσης πως θα έπρεπε να μπορείς να ξεχωρίζεις αυτά που πραγματικά αξίζουν από το σύνολο που υπάρχει στη διάθεσή σου. Και στην τηλεόραση έχεις αμέτρητες επιλογές του τι να δεις. Πολλές είναι απλώς σαβούρες, κάποιες είναι ανεκτές και ελάχιστες αξίζουν. Η τηλεόραση σου φταίει που σου προσφέρει τα πάντα σε πλεόνασμα αν εσύ κάτσεις και δεις &#8220;Λάμψη&#8221; (και δεν εννοώ του Nicholson φυσικά)? Εσύ πρέπει να τα βάλεις όλα κάτω και να επιλέξεις τι αξίζει να του αφιερώσεις το χρόνο και τον κόπο σου. Είτε απλά για να ενημερωθείς πάνω σε αυτό είτε ακόμη και για ασχοληθείς τελικά μαζί του.

- Συνοψίζοντας:
Το marketing μπορεί να μας επηρεάσει μόνο κι όσο εσύ κι εγώ του το επιτρέψουμε. Είναι καλό να ξέρεις πάντα όλες τις εναλλακτικές σου και τι έχουν αυτές να σου δώσουν, κι αυτό ακριβώς σου προσφέρει το marketing. Αν εμείς είμαστε ανίκανοι να ξεχωρίσουμε τα junk από τα useful δε μας φταίει κανείς, right? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Στο ζήτημα προσωπική επιλογή έχεις απόλυτο δίκιο (γαμώτο να μην μπορώ να διαφωνήσω!)
Αλλά δηλαδή εσύ δεν επηρεάζεσαι έμμεσα από τους γύρω σου;!;! Ακόμη κι οι επιλογές της TV (junk TV) δεν είναι επιλογές των πολλών; Πες ωστόσο πως εμείς αποφασίζουμε να μην δώσουμε σημασία, και τι έγινε, οι υπόλοιποι δίνουν. Άρα ηττηθήκαμε πριν καλά καλά αρχίσει η μάχη.

Fallen_Angel wrote: Χα! Δηλαδή τα λεφτά που ξοδεύονται για τα εφφέ των δημόσιων προσώπων είναι λιγότερα? Κι αυτή η σπατάλη δεν έχει καν ως σκοπό την ενημέρωση (αθώα ή μη) του κοινού. Έχει σκοπό τον εντυπωσιασμό του! Και πόσοι άλλοι τομείς στους οποίους πετιούνται άδικα των αδίκων λεφτά?! Φίλτατε, εργάζομαι σε εταιρεία που έχει καθημερινές επαφές με &#8220;αυτό τον κύκλο&#8221; και σε διαβεβαιώ πως πάααρα πολλά (μα πάρα πολλά!) από τα λεφτάκια που πληρώνουμε σπαταλώνται για το εφφέ δημοσίων προσώπων. Αυτά τα λεφτά ξέρεις πού θα μας πήγαιναν? Ή μήπως αξιοποιήθηκαν σωστά? Ξανά ΧΑ! Τα χρήματα που σπαταλώνται σήμερα για ένα κάρο μ****** και με ποια λογική ξοδεύονται κατ&#8217; αυτό τον τρόπο, είναι άααλλη συζήτηση.

Ασε αν καταλαβαίνω καλά, όντως! Αλλά εσύ τουλάχιστον πληρώνεσαι να τους υπομένεις, εμείς για ποιόν λόγο θα πρέπει να τους φορτωθούμε, έχουμε και την δική μας ζωή να ζήσουμε! Από την άλλη υπάρχουν και κάποιοι που κατανοούν το τι σημαίνει καβαλημένο καλάμι, και απλά θεωρούν τα σκουπίδια που βγάζουν στον δρόμο ως κάτι χρησιμότερο! Κάπου στο ένα άκρο θα με βρεις και εμένα!

Fallen_Angel wrote: Εσένα σε πείραξαν αυτά που ουσιαστικά πλήρωσες εσύ εν γνώσει σου όταν αγόραζες ένα παιχνίδι?
Κι αυτά που πληρώνεις θες δε θες μέσα από φόρους? Συγγνώμη αλλά αυτά που χαραμίζονται για το marketing δεν είναι παρά μια σταγόνα στον ωκεανό.

Η επιλογή αγαπητή μου είναι επιλογή. Η κυβερνητική πολιτική δεν είναι; Νταβατζήδες θα βρεις παντού, αλλά τέτοιον όπως το "κράτος" πουθενά αλλού. Και υπάρχουν και κάτι βαθιές τσέπες!!! Άσε είναι θέμα που δεν προκαλεί διαφωνία, αλλά μια απέραντη πικρία. Και θέλει πολλά εκτός απο κουβέντα, αλλά βαριέμαι σε αυτήν την ζωή, θύμησε το μου όταν ξαναφτιαχτεί το σύμπαν και συμπέσουν οι συγκηρίες να ξαναυπάρξουμε (1 τετράκις με 1 οκτάκις μύρια χρόνια και βάλε δηλαδή!)

Fallen_Angel wrote: Σύλληψη και δημιουργία τεχνιτών αναγκών&#8230; χμμμ&#8230; could be the case! Παρόλα αυτά, δεν είναι τόσο &#8220;άσπρο ή μαύρο&#8221; κατάσταση. Το κινητό π.χ. μπορεί να μην αποτελεί μια βιολογική μας ανάγκη, αλλά σίγουρα καλύπτει (ή έστω ικανοποιεί μερικώς) άλλες βιολογικές μας ανάγκες, όπως αυτή της επικοινωνίας, της ασφάλειας / ανασφάλειας, κτλ. Μπορεί να είναι περιττό για λόγους επιβίωσης (καμία αντίρρηση σε αυτό) αλλά το να μπορείς να μιλήσεις όποτε θες με όποιον θες, να μπορείς να έχεις (ως γονιός) την ασφάλεια που σου προσφέρει η σκέψη πως το παιδί σου μπορεί να επικοινωνήσει ανά πάσα στιγμή μαζί σου ανα παραστεί κάποια ανάγκη, σίγουρα δεν είναι περιττές προσφορές που σου δίνει ένα κινητό! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Και θα πάρει τηλέφωνο η μαμα τον κανακάρη της την ώρα του μαθήματος (που ξέρει ότι είναι στο σχολείο!) για να ρωτήσει τι να του μαγειρέψει για το μεσημέρι. Και εκείνος την ώρα της φυσικής θα ανταλάσει μυνήματα με την δικιά του και ούτω καθεξής. Ή αλλιώς έχεις τον ψυχωτικό γονιό που κάθε πέντε λεπτά παίρνει το παιδί να δει τι κάνει και που είναι. (Ακραία αλλά υπάρχουν και αυτά στην ζωή). Καλό το κινητό υπό πολλούς όρους όμως.

Καλά ας μην το συγκεκριμενοποιούμε στην τηλεφωνία , υπάρχουν αναρίθμητες τεχνητές ανάγκες, σε κάθε τομέα της ζωής μας. Π.χ αντί ο συγγραφέας να γράφει πλέον ένα βιβλίο όσο μεγάλο σε μέγεθος κι αν βγει, λένε πουλάμε τριλογία. Και σε βάζουν να τρέχεις να μαζέψεις το story που κάλιστα θα το έπαιρνες εφάπαξ και θα τελείωνες. Δεν λέω πως όλα είναι άχρηστα, έχω διαβάσει και αρκετά καλά. Αλλά αντι για ένα, παρε Ν κομμάτια, ένα την εβδομάδα και ενδιάμεσα πάρε και αυτά τα κιλά άχρηστο διφημιστικό για να δικαιολογήσουμε και την καταστροφική οικολογική ζημιά που κάνουμε (Μην πιάσεις το τελευταίο θέμα, σε έφαγα!). Βέβαια το βιβλίο δεν είναι και τόσο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα, αλλά είναι κι αυτή μια μορφή τεχνητής ανάγκης όπως το κατάντησαν, για να μην πάω και αλλού δηλαδή και δεν μας φτάσει ένα forum ολόκληρο για την κουβέντα.

Fallen_Angel wrote: Καλά, από όλα αυτά, ξέρεις πού κόλλησα εγώ τώρα κι αδυνατώ να επανέλθω στο θέμα? Ο μπαμπάς διαβάζει εφημερίδα. Η μαμά πάει για κουτσομπολιό. Αυτά είναι τα πρώτα παραδείγματα ασχολιών ελεύθερου χρόνου για έναν άντρα και μια γυναίκα αντίστοιχα που σου ήρθαν στο μυαλό? Ο μεν άντρας διαβάζει εφημερίδα και ενημερώνεται για τα καθέκαστα του κόσμου γύρω του, ενώ η γυναίκα κατινεύει με φίλες της τι είπε η τάδε και τι φόρεσε η δείνα? Μα αυτή η εικόνα??? ΕΛΕΟΣ!

Ξεκόλλα! Είναι η χαρακτηριστική Ελληνική κοινωνία. Δυστυχώς ακόμη, και φοβούμαι πως θα πάρει γεννιές να αλλάξει. Κι όταν δεν διαβάζει εφημερίδα, ή δεν κουτσομπολεύει, ή δεν βλέπει την Katina-TV (είτε τριχωτές, είτε σιλικοναρισμένες "κατίνες", πάει ανάλογα με το βίτσιο), τότε απλά θα έχει παρκάρει το παιδί σε κάποιο φροντιστήριο/πιάνο/γυμναστήριο μπλα...μπλα...μπλα. για να ησυχάσει! Η επιλογή να πάρει κι ένα παιχνίδι για το παιδί σημαίνει και λίγο πιο έξυπνο γονιό. Ευτυχώς δεν είναι μύθος, υπάρχουν και αυτοί! Απειροελάχιστοι αλλά υπάρχουν. Από την άλλη τώρα να παίξει μαζί με το παιδί, τότε θα πρέπει να υπάρχουν δεινόσαυροι, και έξυπνες ξανθιές!

Fallen_Angel wrote: Δηλαδή η λύση των προβλημάτων μου στα board games δεν είναι προσωπικό μου θέμα? Όταν πρέπει να βρω τη λύση που θα με πάει ένα βήμα μπροστά από τον άλλο για να νικήσω, δεν είναι προσωπικό μου θέμα? Λες να με βοηθήσει ο αντίπαλος να τη βρω? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P -->

Γενικά πάντως, άλλη η χάρη των pc games κι άλλη των board games. Προσωπικά τα λατρεύω και τα δυο εξίσου. Το καθένα για αυτά που προσφέρει (που η αλήθεια είναι πως απέχουν πολύ ενώ παράλληλα έχουν τόσα κοινά στοιχεία). <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Όταν παίζεις με παρέα παίζεις για να παίξεις απλά. Χάσεις κερδίσεις δεν έχει σημασία, περνά ευχάριστα ή απλά χαλαρά η ώρα. Ο ανταγωνισμός σε κάθετι αν δεν γίνεται πρώτα με τον εαυτό σου, είναι, προσωπικά πάντα, ανούσιος! (Από την άλλη ο ανταγωνισμός στην κουβέντα αφυπνίζει την παραγωγή σκέψεων όσο παράλογες κι αν είναι αυτές! Ουδέν κακόν αμιγές καλού (μου αρέσει καλύτερα έτσι .))

Fallen_Angel wrote: Αυτάαα&#8230;

Δεν παίζω με έπιασες σε down κατάσταση!

P.S. Κάθε έλλειψη λογικής συνοχής μεταξύ των σχολίων είναι μια αποκλειστική προσφορά του γράφοντα.

Γεια σας παιδια, ειναι το πρωτο μηνυμα που σας γραφω (αν και σας παρακολουθω εδω και πολυ καιρο) και ενω εχω πολλα να σας πω(ειστε η πρωτη κοινοτητα ομοιδεατων σχετικα με το gaming αφου ολοι μου οι φιλοι ειναι θιασωτηες των action ) αλλα αφενος βαριεμαι να πληκτρολογω αφετερου, αν και αντικοινωνικος, προτιμω τις πιο αμεσες σχεσεις( δεν εχω κινητο <!-- s:o --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_surprised.gif" alt="" title="Surprised" /><!-- s:o --> , και ειμαι ο μονος στο τμημα, ακριβως για αυτον το λογο). Ο λογος που σας στελνω αυτο το μηνυμα ειναι για να σας θερμοπαρακαλεσω... να περιορισετε την εκταση των posts, μα καλα τι μακρυναρια ειναι αυτα , θελετε να σπασετε το ρεκορ; Χωρις παρεξηγηση ε; Απλα επειδη επαθα μια mini τυφλωση μεχρι να τα διαβασω ...

Fallen_Angel wrote: Χαχαχα! Λέω πως δε μπορείς! Και το πιστεύω σοβαρότατα αυτό. Και με ενισχύεις με την κλασσική μορφή υπεκφυγής, εχχμμμ&#8230; διπλωματίας εννοούσα, λέγοντας πως δε θες να το κάνεις! Typical excuse! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

No excuse at all, madam! Α!!! Παρακαλώ πολυ! Είμαι θεωρητικός διπλωμάτης! (απλά θα κρατούσα το φυτίλι!)
Αλλά, τώρα, το να βάλω το υποκειμενικό μου ενάντια στο υποκειμενικό σου μόνο και μόνο για να διαφωνήσω σε μια συφωνια διαφωνιών στο πως συμφωνούμε να διαφωνούμε; Θα ήταν σαν να επιχειρούσα να ανακατέψω το λάδι με το νερό! Λίγο περίεργος συνδιασμός δεν θα σου φαινόταν; (Ποιό άνετα θα άφηνα έναν χριστιανό και ένα λιοντάρι στην προσωπική μου αρένα. Που ξέρεις!?! Στο τέλος μπορεί και να τα βρίσκαν μεταξύ τους!) Προσωπικά δεν έχω ανέβει σε τέτοια υψηλά πνευματικά/διανοητικά επίπεδα ακόμη! Έχω και υψοφοβία! Οπότε το αφήνω να περάσει έτσι, αμαχητή, αλλά κρατόντας τα όπλα μου ακονισμένα και έτοιμα (καλά τις πτώσεις και όχι τα ύψη, ήθελα να πω, αμάν λεπτολόγα!). Πάντοτε, βέβαια, όλα είναι συζητήσημα (την σκότωσα την λέξη, μαλλον! ).

Fallen_Angel wrote: Το θέμα του χρόνου το κατανοώ απόλυτα. Μέγιστο πρόβλημα! Παρόλα αυτά θεωρώ προτιμότερο να &#8220;ικανοποιείσαι&#8221; με κάτι πλήρως, κι όχι να κάνεις μισές δουλειές για να κερδίσεις χρόνο. Και για να ξαναπιάσω το αγαπημένο μου παράδειγμα: θα διάβαζες ποτέ ένα βιβλίο από περίληψη? Το ζουμί του θα το λάμβανες, σίγουρα. Όλα τα υπόλοιπα όμως? Όχι, λυπάμαι αλλά διαφωνώ καθέτως. Ο χρόνος όντως μας περιορίζει και μας στερεί από το να δούμε και να κάνουμε τα πάντα. Δεν πρόκειται όμως να θυσιάσω στο βωμό του όσα έχει κάτι να μου προσφέρει για να προλάβω να δω περισσότερα. Εξαιρέσεις? Φυσικά υπάρχουν! Αν κολλήσω κάπου απίστευτα δε νοούμε να σπαταλήσω όλο μου το χρόνο εκεί, θα καταφύγω στις βοήθειες. Αλλά όχι και να ξεκινήσω με τις λύσεις εκτυπωμένες ή με το παραμικρό να τρέξω να τις κοιτάξω. Με αυτό τον τρόπο, χάνω πιο πολλά από όσα τελικά κερδίζω! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->
(κατάθεση καθαρά προσωπικής απόψεως φυσικά)

Αμ! Εδώ σε θέλω. Αν έχεις 500 πράγματα στο μυαλό σου και τα θέλεις όλα εδώ και τώρα. Και έχεις και την πραγματικότητα να μπλέκεται εκεί που δεν την σπέρνουν; Όσο για το βιβλίο και την περίληψη, ε, υπάρχουν και όρια, πχ. την εξήγηση για τα σόγια στις πρώτες σελίδες του άρχοντα απλά τις άφησα να περάσουν. Όχι δεν θέλω να γνωρίζω και του 106 ξαδέφους του Bilbo, και αφήστε με στην ησυχία μου με την σογοκατάσταση του hobbit-ville! Η περίληψη θα ήταν αναγκαία.

Στο θέμα μας τώρα, Ένα παιγνίδι θα σε προσελκύσει ούτως ή άλλως σε ένα δυο γρίφους (που και κάποιος να θέλει να τους λύσει μόνος του), φτάνει να σου αρέσουν. Τώρα μολονότι διαβάζω και μεταφράζω Χολμς μια ανάκριση σε ένα adventure δεν θα την έκανα ούτε με σφαίρες, απλά θα έπαιρνα το λυσάρι ή το strategy guide και θα γλύτωνα τα νεύρα από την δυστυχία τους. Δεν θα χαιρόμουν ποτέ να παίζω το κλασσικό "βρες το παξιμάδι, φτιάξε την πρώτη μηχανή, βρες το εκατοστό παξιμάδι φτιάξε την Νιοστή μηχανή," εκεί απλά θα έκανα "ευχάριστες" σκέψεις για την παραγωγό εταιρία. Για να μην πω για τους γρίφους στυλ, "πάρτε την γραμμή hint-line όταν τα βρίσκετε δύσκολα (ξέχασαν να μας πουν πως η λύση δεν υπήρχε πουθενά μέσα στο παιχνίδι). Υπερβολή και πραγματικότητα σε ένα πακέτο, λέγε με και Sierra θα το έλεγα. Πες πως έχουμε την τύχη και βγαίνουν (και τα αγοράζουμε) 20 παιχνίδια σε μικρό διάστημα μεταξύ τους. Μη μου πεις ότι δεν θα ήθελες να τα παίξεις όλα (αφού είσαι παμφάγο ον όσον αφορά τα παιγνίδια! (Βρε θηρίο πως το έπαιξες αυτό το echo!? Διάβαζες εγκυκλοπαίδιες όταν ήσουν μικρή; ) ;-P) και να τα τελειώσεις, και παράλληλα να βγεις με την παρέα σου Ν ώρες της ημέρας, να διαβάσεις, να ενημερωθείς, να παίξεις και κάτι άλλο, plus την survival ρουτίνα της πραγματικότητας! Εκεί τι θά κάνεις, πως θα τα βγάλεις πέρα!?!? Και αν η απάντηση δεν θα το κάνω δεν είναι η σωστή! (Όχι εδώ δεν έχει λυσσάρι!). Να μιλήσω για τα adventure τύπου you died, restore, restart, exit (παλιά φίλη), ή τα trial & error όσον αφορά τους γρίφους; Λίγη υγιής απαισιοδοξία και αρνητική προδιάθεση, δεν έβλαψε ποτέ κανέναν!

Και όσο για τις εκτυπώσεις, γιατί; Που πήγε η οικολογική σου συνείδηση!? Το Alt-Tab ή το Ctrl-Esc δεν σου κάνουν;

Fallen_Angel wrote: Γιατίιι? Δεν είναι μαγεία να βλέπεις χυμένα ανθρώπινα σωθικά, ποντίκια να εμφανίζονται αμέριμνα, δολοφόνους επί το έργο και διαμελισμένα σώματα? Δε σε καταλαβαίνω! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P -->
Πέρα από την πλάκα, μάλλον παρανοείς τι εννοώ μαγεία (=άπειρο συναισθηματισμό). Γιατί by default όταν σκέφτεσαι συναισθηματισμό σε συνάρτηση με τις γυναίκες, σκέφτεσαι ρομαντισμούς, ευαισθησίες, γλύκες κι αγάπες. Όχι ότι δεν υπάρχουν κι αυτά, αλλά μη στέκεσαι μόνο εκεί βρε παιδί. Υπάρχουν κι αρνητικά συναισθήματα που να θες να νοιώσεις να σε κατακλύζουν (κι ας είσαι γυναίκα). Φόβος, αγωνία, απέχθεια, σοκ, πόνος, θλιψή&#8230; Ειδικά αυτό το τελευταίο το ζεις έντονα σε μια σκηνή του Still Life. Πολύ έντονα! Αν λοιπόν, είσαι λίγο&#8230; χχμμμ&#8230; προβληματικός να το πω? Μαζοχιστής να το πω? Ιδιαίτερος να το πω? Whatever, you know what I mean, θα βρεις τη μαγεία και σε ένα παιχνίδι που έχει να κάνει με τελετουργικούς φόνους, όπως τη βρίσκεις και σε ταινίες τρόμου! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Χμ...Μάλιστα...και τότε η μητέρα σας τι είπε; Μα μην σηκώνεστε συνεχείστε να μιλάτε και χαλαρώστε όσο πιο πολύ μπορείτε. Αν δεν λειτουργήσει η συγκεκριμένη μέθοδο μην ξεχνάσετε πως έχουμε και την ύπνωση! (Θα σας κοστίσει κάτι παραπάνω, αλλά μπρος στην ψυχική υγεία σας!)

Tsk. Tsk. Tsk ή (Tut, tut, tur, my dear Watson!) Το σύνδρομο Fullci, Bava, Argento και τους υπόλοιπους Ιταλούς δεξιοτέχνες toy gialo και του (υπερ/παρά/μετά)φυσικού αλλά και τους Αμερικάνους τους πέρασα στα νιάτα μου (καλά στα 22 με 28 θα πρέπει να ήταν, αλλά να μην το κάνουμε και ζήτημα), (πολλοί τόνοι αίμα, αντεράκι ψιλοκομμένο, και νεφραμιές, συκωταριές και λοιπά, μαζί με λίγο Romero), και την σιωπή των αμνών πρώτα την διάβασα, και ήμουν προειδοποιημένος περί του χασμουρητού που θα προέκυπτε κατά την παρακολούθηση της ταινίας (για να μην μιλήσουμε για κάθε SK (Serial Killer στο δικό μου λεξιλόγιο) movie, και TV-series. Τι να σου πει το Still Life αν δεν έχεις δει Millenium.). Βέβαια μετά προσκάλεσα ορισμένους φίλους για γεύμα! Γευστικότατοι! (Που να παραγγέλνεις από το νεκροτομείο τώρα, και μέχρι να τους ξεπαγώσεις!)

Πέρα από τον μικρό μου καυτηριασμό σε κάτι που όντως έχω εντρυφίσει υπέρ του δέοντως κατά το παρελθόν, θα έλεγα πως μαγεία, καθαρή, ανυπέρβλητη, δεν είναι μόνο ο ρομαντισμός (άλλα βίτσια απο εκεί, ευτυχώς η εμπειρία της ηλικίας τα πήρε μαζί της!) Δηλαδή ένα χαμένο βασίλειο γεμάτο μυστήριο (του θαυσμασμού-δέους), ένας σοφός δράκος, ένας ερωτιάρης βάρβαρος που είναι και ψιλοκλέφτρόνι (και για την πάρτη του, αλλά και λίγο από πρώιμο Robin Hood) (call me Conan), ή κάποιες χαμένες ψυχές ή ένα μελαγχολικό φάντασμα τι το κακό έχουν (αν μιλάμε για μετα-ρομαντικό, ή και πρώιμο γοτθικό story), ή ακόμη και ένα πέρασμα από το Insmuth και τα υποχθόνια σπήλαια του παρέα με τους απογόνους των μεγάλων παλαιων, για να μην μιλήσω για μεγάλα Μαυσωλεία χαμένα στις ζούγκλες του Αμαζονίου; Άμα θέλουμε εντυπωσιασμό (τουτέστι συναισθηματισμό αγαπητή μου δεσποσύνη) να τον ψάχνουμε λίγο πιο πέρα από την πραγματικότητα! Δες "The Longest Journey", δυο κόσμοι ("Μαγείας", "Πραγματικότητας" έκρυβε κάτι από το μοναδικό Neverending Story (Michel Ende) σε ποιό σύγχρονη εκδοχή), δες Syberia (μόνο όνειρα και η πραγμάτωση τους, ποιανού τα όνειρα ειναι άλλο ζήτημα (μήπως she followed the old guy's dreams and not her own;), και η στιγμή στο τέλος(II) δεν είναι τόσο μελαγχολική ή ακόμη και συγκινητική ανάλογα με την οπτική, δες Sanitarium (η αγωνία της ψυχής ίσως), ή ακόμη και το απλό και καλό teen-horror-pseudo-erotica Phantasmagoria (το 2 ακόμη δεν το έχω τελειώσει). Όταν μιλάς για κάτι έντονο κούκλα μου τουλάχιστον go over the top, (leave reality behind before you follow) it's lonely, but it has a hell of a view up there! (Αν θέλεις πτώματα και SKs άνοιξε μια εφημερίδα και θα βρεις και ένα μύριο plus εκεί μέσα).

Και μετά σου λένε! Γυναίκες, πιο τρυφερές και απο ένα λουλούδι! Δηλαδή αν σου έδινα ένα τριαντάφυλλο, εσύ θα προτιμούσες τα αγκάθια του!?!?

(Που θα πάει θα το πιάσω κάποια στιγμή στα χέρια από κάποιο φιλαράκι το Still Life, και θα δω τα όσα μου αναφέρεις! Βέβαια σαν καθαρός τεχνοκριτικός, και τίποτα περισσότερο!)

Fallen_Angel wrote: Ο γνωστός Mortal που δεν έχει κακές διαθέσεις και δεν κατακρίνει ποτέ κανέναν και τίποτα? Πότε τον είδαμε καλέ αυτόν και δε το θυμάμαι? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P -->
Μα καλό μου, η μισή απόλαυση σε αυτά που λες είναι πως επικρίνεις τους πάντες και τα πάντα με επιχειρήματα! Κοίτα να μας το χαλάσεις τώρα&#8230; ασυγχώρητο λάθος! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Φτου! Με κατάλαβαν και εδώ! Πρέπει να αλλάξω τακτική! Να τους μπερδέψω. Να χάσουν τα ίχνη μου! Με καταδιώκουν! [Ήταν ένα απόσπασμα φυσιολογικά αφύσικης ροής σκέψης ή έλλειψης της, μιας συμβατικής κοινότυπης ημέρας!] [Όχι, σφύρα αδιάφορα και κοπάνησε την από την επόμενη πάροδο...]

Λάθος kidο! Ποιό λάθος!? Τι είναι λάθος! Ποιός κρίνει το λανθασμένο! Ποιό είναι το σωστό λάθος; (Όχι, μην τολμήσεις!) Αγαπητή μου , όταν με εφοδιάζεις με επιχειρήματα πρέπει να τα αξιοποιήσω καταλλήλως! Είναι ο κανόνας του παιχνιδιού. Ποιό παιχνίδι παίζουμε αλήθεια; Πρέπει να βρω κανά walkthrough!

Fallen_Angel wrote: Πάσο!

To ήξερα πως θα ήμουν ιδιαίτερα πειστικός!

Fallen_Angel wrote: Για να είμαι ειλικρινής, όχι. Δεν έχω διαβάσει ποτέ τόσους τίτλους μέσα σε ένα μήνα. Και να ήθελα (που μάλλον θα με κούραζε κάτι τέτοιο), δεν έχω επουδενί τόσο ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή μου για να αφιερώσω μόνο στα βιβλία. Θα περνούσα στερητικό σύνδρομο ταινιών, καφέδων και computing μετά! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Χεχε! Μπορείς να διαβάζεις ένα βιβλίο σε PDFάκι, την ώρα που βλέπεις στο powerDVD μια ταινιούλα, δουλεύοντας εκείνο το τελευταίο κειμενάκι απο πίσω, και κατεβάζωντας και εκείνο το μικρό αρχειάκι του ενος Terra! Όλα γίνονται, αν θέλεις και καφέ (μολονότι η παρέα στο τέλος θα στον αδειάσει στο κεφάλι αφού θα τους γράφεις) και σε φορητό, με μεγάλη μπαταρία! (Όχι αυτό δεν είναι το εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος του Αλιβερίου, η μπαταρία του φορητού μου είναι, ώχου!)

Fallen_Angel wrote: Τα κακά όμως τα θυμάσαι καλύτερα! Δυστυχώς, είναι στην ανθρώπινη φύση. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Όντως...

Fallen_Angel wrote: Η ακραία διαφήμιση προσωπικά άλλοτε με αφήνει αδιάφορη, άλλοτε θα με κάνει να γελάσω κι άλλοτε θα με εκνευρίσει. Όπως και κάθε άλλη διαφήμιση. Ξέρω ωστόσο άτομα που πραγματικά ελκύονται από προϊόντα που έχουν υπερβολικές διαφημίσεις. Νομίζουν ότι κάτι είναι. Άρα αγοράζουν τα προϊόντα, άρα ενισχύουν την πιθανότητα υπερβολής σε μελλοντικές διαφημίσεις. Τι το ψάχνεις? Όλα ξεκινάνε και τελειώνουν από εμάς! Τελεία! (πολύ δημοκρατικά ΔΕΝ το διαπραγματεύομαι αυτό! )

Κοίτα, αν είναι απο τις καλές διαφημίσεις που δείχνει το Μακεδονία κάποιες περιόδους, όντως να γελάσεις, με τις υπόλοιπες απλά αναρωτιέσαι γιατί ζουν ακόμη οι διαφημιστές που τις συνέλαβαν ως ιδέα και τους άφησαν να τις πραγματοποιήσουν.
Όσο για το Δημοκρατικά, δεν ξέρω, προτιμώ να μην ασχολούμαι με πολιτικά πειράματα! [Εικόνα doomοειδούς όπλου (κατα προτίμηση Rocket Launcher) με χέρι επί της σκανδάλης] Είπες πως δεν το διαπραγματεύεσαι μήπως;!

Fallen_Angel wrote: PS: Τις διαφημίσεις τις Q τις βρίσκω ιδιαίτερα ευφυείς και πετυχημένες. Παρότι δε θα έπαιρνα σύνδεση Q για άλλους λόγους, μέσα από αυτή τη σειρά διαφημίσεων, πλέον όταν σκέφτομαι ποιες συνδέσεις υπάρχουν θα μου έρθει κι αυτή στο μυαλό. Άρα το σκοπό της τον πέτυχε, άρα είναι πετυχημένη. Λες τελικά να ανήκω στην κατηγορία αυτών που κατακρίνω? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Χμ! Χμ! Χμ! Μάλιστα, μια στιγμή, δηλαδή θα πρότεινες κάτι που δεν θα χρησιμοποιούσες σε άλλον; Μα πως θα γνώριζες έτσι τα καλά και τα άσχημα του (αυτά δυστυχώς τα μαθαίνεις κατόπιν εορτής), για να το προτείνεις; (Ας μην είχα βαρεθεί να ακούω για τους ισολογισμούς της Quest που θα γύριζαν σε θετικό μόλις η Qphone έβγαινε σε κερδοφορία και να έβλεπες αν θα την θυμόμουν! Είπαμε καθένας με τα κολήματα του.)

Fallen_Angel wrote: Μισό λεπτό, μισό λεπτό! Να καταγράψω την ημερομηνία και την ώρα που συντελέστηκε το
θαύμα. Συμφώνησες? Κι απόλυτα? Wow! :shock: <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Νο comment! You 'll talk with my lawyer. I 'll claim temporary loss of (in)sanity!

Fallen_Angel wrote: Φυσικά επηρεάζεσαι από τους γύρω σου. Κι όχι έμμεσα, αλλά αμεσότατα! Αν έχεις την ατυχία (τύχη?) οι επιλογές σου συμβαδίζουν με των πολλών είσαι απόλυτα ευτυχισμένος. Αν δεν είσαι&#8230; get use to it και ψάξε να βρεις τους ομοίους σου και αυτά που έχουν να σου προσφέρουν αν θες να ευτυχίσεις. Μάχη δεν υπάρχει. Ποικιλομορφία υπάρχει. Πράγμα που είναι καλό σε τελική ανάλυση. Αν δεν υπήρχε θα ένοιωθες την ικανοποίηση που νοιώθεις όταν συναντάς έναν όμοιο (ούτε για εξωγήινες φυλές να μιλούσα, χεχε!) που εκπέμπει στο ίδιο μήκος κύματος ή όταν διαβάζεις κάτι που συμβαδίζει με τη σκέψη σου? Ουδέν κακόν λοιπόν αμιγές καλού, φίλτατε! Κάτι ήξεραν οι παλαιότεροι! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Ποικιλομορφία, ναι και όχι θα έλεγα. Αλλά η ποικιλία πρέπει να έχει και κάποιο γούστο βρε κορίτσι. Ναι καλό κανένας δεν διαφωνεί (όχι εγώ διαφωνώ για θέματα αρχής, ίσως και απο βίτσιο), αλλά ώρες ώρες φτάνεις να αναρωτιέσαι μα καλά πως είναι δυνατόν να ζούμε ακριβώς στην ίδια χώρα, πολλές φορές στην ίδια πόλη, να έχουμε τόσο διαφορετικές αντιλήψεις για θέματα που όντως θα έπρεπε να μας απασχολούν. (Καλά στην ανάλυψη, βάζεις τόσους πολλούς παράγοντες που και ο νέος κάτι Βlue της ΙΒΜ θα έγραφε απλά tilt!) Αν you get used to it τότε σημαίνει ότι απλά συμβιβάστικες, αν δεν το συζητάς καθόλου τότε η αφομοίωση είναι προ των πυλών.

Ουδέν σχόλιον περί της γενετικής μας καταγωγής! (Πάντως πλάκα πλάκα πρέπει να είμαι μόνος μου στην Χαλκίδα, αν επικοινωνήσεις με τα κεντρικά, στείλε ένα σήμα να στείλουν μερικούς απο τον πλανήτη Ε ακόμη γιατί έχω πήξει!) Αμαν οι Ε αυτό, οι Ε το άλλο, ώχου σε δουλειά να βρίσκονται. Όχι την τηλεχρονομεταφορά δεν την πουλάμε! Τελεία και παύλα! Λες; Μπορεί!

Fallen_Angel wrote: Το κινητό φταίει αν η μαμά του είναι κλώσα? Το κινητό φταίει αν ο μικρός βαριέται? Ή μήπως φταίει για την ψύχωση του γονιού? Ψυχραιμία. Μου θυμίζεις την απίστευτη ιστορία με τον μικρό που σκοτώθηκε όταν πήδηξε από το μπαλκόνι νομίζοντας πως είναι ο superman. Και φυσικά όλοι τρέξανε να κατηγορήσουν τα Comics και την τηλεόραση. Ποιος άλλος μπορεί να έφταιγε δηλαδή? Ο γονιός που δεν του μάθαινε τη διαφορά πραγματικού και φανταστικού ή τα ίδια του τα γονίδια που δεν του σήμαναν συναγερμό? Όχι φυσικά! Ο Superman έφταιγε και οι υπερφυσικές του δυνατότητες. Δεν χρειάζεται να σχολιάσω, έτσι? Είναι εμφανές τι θα ήθελα να αρχίσω να σέρνω αλλά λόγω καλής διαγωγής και ήθους, δε μπορώ! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Και για να επανέλθω: όλα είναι καλά υπό όρους. Το κινητό ως συσκευή είναι χρησιμότατο. Όπως και η πυρηνική ενέργεια. Όπως και τόσα άλλα. Το πώς θα χρησιμοποιηθούν από τον καθένα θα ορίσει τελικά όμως αν από χρήσιμα γίνονται εκνευριστικά ή κι επικίνδυνα. Πού καταλήγουμε άραγε πάλι? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Μάλιστα, και σου βγήκε κι αυτή η αγωνιστική διάθεση! Συμφωνείς! Είσαι καλά κορίτσι μου!?!?! Μήπως κάθισες πολύ στον ήλιο!?!?

Fallen_Angel wrote: Τεχνητές ανάγκες. Μεγάλη συζήτηση. Πολλά πράγματα τα θεωρούμε τεχνητές ανάγκες, εφόσον απλά δε μπορούν να καταταχθούν στις βιολογικές. Στην πραγματικότητα όμως καλύπτουν κάπως κάποιες (πιο συγκεκριμένη δε μπορούσα να είμαι <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->) βιολογικές μας ανάγκες. Όσες είναι πράγματι τεχνητές ανάγκες, έχουν τη γνωστή κοινή συνιστώσα: το χρήμα! Πρωτότυπο, ε?! Σε ότι αφορά στο παράδειγμα σου για τις τριλογίες βιβλίων, θα σου πω μόνο πως δε νομίζω πως αυτή η τακτική τα αναγάγει σε τεχνητή ανάγκη. Ναι μεν τα υποβαθμίζει σε καθαρά εμπορικό προϊόν, αλλά δε νομίζω πως τα καθιστά τεχνητή ανάγκη. Και καθότι δυσκολεύομαι να ακολουθήσω το συγκεκριμένο συλλογισμό σου πάνω στα βιβλία ως τεχνητή ανάγκη, εξακολουθώ να πιστεύω πως το κινητό (καλά για το βιβλίο ούτε καν το συζητώ) δεν αποτελούν τεχνητές ανάγκες, κατ&#8217; αρχήν τουλάχιστον. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P -->

Όχι στα βιβλία ως τεχνητή ανάγκη, η σκέψη και μόνο αποτελεί ιεροσυλία! Το έθεσες πιο σωστά με αυτό που εγώ σκέφτομαι ως ώφελος από το έργο κάποιου και ο υπόλοιπος κόσμος ως αισχροκέρδια. Και τα δυο είναι ταυτόσημα. Το "τεχνητή" ανάγκη το αναφέρω γιατί μετά απο την "τριλογία" έρχεται και η πλήρης εμπορευματοποίηση που πατάει πάνω στο ενδιαφέρον σου και πουλώντας 1 δις πράματα μαζί με το βιβλίο στο τέλος μειώνει το αρχικό έργο σε τέτοιο βαθμό που αρχίζει να σε ξενίζει το ίδιο το έργο.

Fallen_Angel wrote: PS: Την οικολογία δε θα την έπιανα ως θέμα ούτως ή άλλως. Η οικολογική μου συνείδηση είναι δυστυχώς υπό του μηδενός. Όλα σωστά αυτά που λένε, δεν αντιλέγω. Αλλά δε με αγγίζουν πρακτικά και τόσο, οπότε απλά απέχω κι από ανάλογες συζητήσεις.

Τα ίδια λέει και ο Bush για την συνθήκη του Κιότο, και το θερμοκήπειο(?) καλά κρατεί! Καλά δεν μιλάω και εγώ γιατί τις εποχές του GREEN και του ECO τις έχω αφήσει πίσω μου.

Fallen_Angel wrote: PS2: &#8220;Με έφαγες&#8221;&#8230; και πώς ακριβώς θα το έκανες αυτό? Εεε? Θα ξεκίναγες να μασουλάς το πληκτρολόγιο, σαν άλλος Rockerduck που μασουλάει το καπελάκι του? Χαχαχα! Για τόσο ενδιαφέρον αντάλλαγμα μπορεί και να την ξεκίναγα αυτή τη συζήτηση! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P -->

Γκρρρμφφφ! Λίγο αλάτι παρακαλώ! Που τον θυμήθηκες; Κάποιον από τους παπούδες δεν λές; Κάτι απο Will E.Coyote (Warner Universe) μου βγαίνει προσωπικά, το άκρον άωτον της γκαντεμιάς, αλλά ποτέ δεν ξέρεις!? Όσο για το πληκτρολόγιο για να το φάω δεν θα τόλμαγα, από την άλλη να το καπνίσω (old-holborn) και να το πιω (Nescafe) δεν θα είχα πρόβλημα. Ενδιαφέρον αντάλλαγμα!?! Πρέπει να έχεις δει πολλές ταινίες τρόμου μικρή, κορίτσι μου, έτσι? Άσε που μετά μπορεί να μου ανοίξει η όρεξη! Και δεν θέλω να αρχίσω με τα μπλέ και τα κόκκινα χάπια! Και πρέπει να προσέχω που πηγαίνω αυτές τις μέρες με τις DSL, μπορείς να βρεθείς σε καμιά Αυστραλία να κάνεις παρέα στα καγκουρώ στο τέλος! [Snap out of it!] [αυτοχαστουκίζεται αναρίθμητες φορές]. Μου πέρασε! Που είχαμε μείνει;

Fallen_Angel wrote: Προσπαθώ, I really do! Αλλά με σύγχυσες! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P --> (εικόνα ήταν αυτή τώρα???) Βγαίνει η όποια φεμινιστική μου τάση μαζεμένη!

Φεμινίστρια!!! Όχι! Kάτω! [(Illustration 1.a) Κρατώντας την καρέκλα και το μαστίγιο ο φεμινιστριοδαμαστής επιχειρεί να την βάλει πίσω στο κλουβί της]
Και που δηλαδή να σε βάλω να συζητήσεις με κάποιον απο την παρέα! Άρε πανηγύρια! Χμμ...δεν είναι κακή ιδέα, θα καταλάβεις μετά προς τι αυτή η τάση της διαφωνίας! Γίνεται 2η φύση η άτιμη. You have no idea, my friend!

Fallen_Angel wrote: Σε βρίσκω τουλάχιστον υπερβολικό. ΟΚ, δε διαφωνώ πως γενικά οι γονείς στερούνται απαραίτητων παιδαγωγικών γνώσεων (δεν απαντάμε &#8220;γιατί έτσι είναι&#8221; αντί για &#8220;είναι έτσι γιατί χι και ψι =χιψι&#8221; ή δεν παίρνουμε διασκεδαστικά μόνο παιχνίδια αλλά και ψυχαγωγικά παράλληλα, κτλ κτλ), όμως νομίζω πως αυτό συμβαίνει κυρίως λόγω άγνοιας (κατακριτέα μεν, με ελαφρυντικά δε). Επιπλέον, δε νομίζω πως στέλνουν τα παιδιά σε φροντιστήρια, πιάνα, γυμναστήρια, κτλ, για να ησυχάσουν αλλά για να τα εφοδιάσουν με όσα περισσότερα μπορούν. Η χρυσή μέση τομή πού σταματάνε οι υποχρεώσεις ενός παιδιού και πού ξεκινάει το παιχνίδι και η ξενοιασιά είναι πολύπλοκη και δύσκολη να τη διακρίνεις. Τέλος, αν ένας γονιός παίζει κι ο ίδιος παιχνίδια (ή έπαιζε στα νιάτα του) μου φαίνεται απίστευτο να μην παροτρύνει το παιδί του να παίξει κι αυτό, να μην προσπαθήσει να του εμφυσήσει αυτή την αγάπη. Απειροελάχιστοι είναι αυτοί? Μπααα&#8230; Τέλος, το να παίξει μαζί με το παιδί είναι το πλέον φυσιολογικό. Διασκεδάζει κι ο ίδιος ενώ παράλληλα περνάει some quality time με το παιδί του. Συγγνώμη αλλά δε το θεωρώ τόσο σπάνιο. Ίσως όχι standard, αλλά κυρίως λόγω του &#8220;επιπέδου&#8221; (άσχημη λέξη, αλλά δε μπορώ να βρω μια άλλη τώρα), της άγνοιας, της ρηχότητας που μας διακρίνει, του χρόνου που έχουμε στη διάθεσή μας ως ενήλικες, κτλ.

Λίγο υπερβολικός; Χμ...Λές; Καλά την άλλη φορά θα είμαι περισσότερο!

Εντάξει δεν μπορείς να ζητήσεις πράγματα τα οποία πολλοί δεν τα γνώριζαν μέχρι πριν απο μερικά χρόνια, πάσο. Δικαιολογούνται υπό όρους (κοντεύει να γίνει κακή συνήθεια αυτό το υπό όρους). Για το ψυχαγωγικά/διασκεδαστικά μακάρι να είχαν μια ιδέα τι είναι το καθένα Αν σκεφθείς πως και το για πολλούς "απεχθές" action αποτελεί μιας πρώτης τάξης άσκησης hand-eye coordination τότε αρχίζεις να τα βλέπεις διαφορετικά. Στο εξωτερικό μιλούσαν για προγράμματα Edutainment (Education - Entertainment) εδώ και δέκα χρόνια, όταν εμείς εδώ παραμέναμε χαμένοι στον κόσμο μας.

Όσο για το "εφοδιάζουν", το δέχομαι, μόνο όμως όταν το ζητήσει το παιδί (εξαιρουμένης της γλώσσας φυσικά που καλώς ή κακώς είναι επικοινωνιακή ανάγκη (για να μην πω και δυο γλώσσες)), και όχι επειδή το θέλει ο γονιός. Δεν μπορείς να πεις πως δεν ισχύει και κάποια τέτοια περίπτωση ακόμη στην σύγχρονη κοινωνία. Του τύπου, εγώ δεν το έκανα, γιατί να μην το κάνει το παιδί μου; Κοινώς να μην φορτωθεί το παιδί μου το όνειρο μου, και να ξεχάσει τα δικά του; Δεν θα έπρεπε να σου φαίνεται και τόσο παράξενο, βέβαια κάτι αλλάζει σήμερα, απλά με πολύ, μα πάρα πολύ αργούς ρυθμούς.

Όσο για το quality time, δεν πιστεύω να εννοείς την ατάκα στυλ, "ναι μπαμπά (οχτώ ωρες μετά και 10 επίπεδα παρακάτω), να παίξω και εγώ λίγο;. Δηλαδή σε πόσα σπίτια Ελληνικά θα βρείς έναν υπολογιστή (ή και δυο) στο γραφείο του σπιτιού, έναν υπολογιστή (ή και δυο για τους πολύτεκνους ) στο δωμάτιο των παιδιών; Ο χρόνος αφιερώνεται όπου έχει σημασία για τον καθένα μας, αν αποφασίσει κάποιος να κάνει το βήμα να φέρει ένα παιδί στον κόσμο, τότε αναλαμβάνει αυτόματα και μια full time απασχόληση. Απλά η τάση του part-time υπάρχει δυστυχώς (ή ευτυχώς) και σε αυτόν τον τομέα. Άγνοια, γιατί, πως; Την τηλεόραση πως την "ανάβουν", στο video πως γράφουν την ταινία τους, τόσο πιο πολύπλοκος είναι ο υπολογιστής και τα παιχνίδια του; Δεν τους ζήτησε κανένας να μάθουν αστροφυσική, βιοχημεία, ή τίποτα περίπλοκο, απλά να καταλάβουν το ΑΒητο του σήμερα. Δεν χρειάζεται να το μιλάνε και άπταιστα.

Fallen_Angel wrote: Καταρχήν, με ό,τι και να καταπιαστείς για να παίξεις παίζεις κυρίως απλά για να παίξεις και να περάσει ευχάριστα η ώρα. Αυτό ισχύει για όλες τις μορφές παιχνιδιού. Σε ότι αφορά στη νίκη τώρα, ισχύει ακριβώς αυτό που είπες: ανταγωνίζεσαι κυρίως τον εαυτό σου. Άρα και στα board και στα pc games πρωτίστως ανταγωνίζεσαι εσένα τον ίδιο και σε δεύτερη μοίρα το φίλο σου ή το δημιουργό ενός παιχνιδιού. Η μέγιστη διαφορά μεταξύ των δυο είναι ότι, μέσα από τη διασκέδαση, στο μεν στο πρώτο ικανοποιείς την ανάγκη σου για κοινωνικότητα στον μεν δεύτερο την μονήρη διάθεσή σου. Σε κάθε περίπτωση όμως παίζεις για να παίξεις και να διασκεδάσεις! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Μάλιστα! Αλλή μια μεγάλη περιπέτεια διαφωνίας έφτασε στο αίσιο τέλος της!

Η κοινωνικότητα ωστόσο δεν σημαίνει επικοινωνία πάνω από όλα; Οπότε αν το παιχνίδι απαιτεί συγκέντρωση αυξάνει την ψυχαγωγία/διασκέδαση αλλά δεν μειώνει έτσι την δυνατότητα επικοινωνίας/διαλόγου;
Οπότε συνεπάγεται παιχνίδι PC, single player, "μοναχικό", παρεϊστικο/δικτυακό, multiplayer, "κοινωνικό"! Δηλαδή παίζεις και "δικτυακά";

Fallen_Angel wrote: Πού να ήξερες σε τι φάση πιάνεις εσύ εμένα. Trust me παίζουμε επί ίσοις όροις! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Οκ! Πάντως αν όποτε μας πιάνει η Blues/Down/Μαύρη διάθεση γράφουμε τόσο "μικρά" μυνήματακια, σκέφτομαι τι θα γίνει όταν θα είμαστε σε καλή διάθεση! Πώπω ζημιά. :shock:

exelsior wrote: Γεια σας παιδια, ειναι το πρωτο μηνυμα που σας γραφω (αν και σας παρακολουθω εδω και πολυ καιρο) και ενω εχω πολλα να σας πω(ειστε η πρωτη κοινοτητα ομοιδεατων σχετικα με το gaming αφου ολοι μου οι φιλοι ειναι θιασωτηες των action ) αλλα αφενος βαριεμαι να πληκτρολογω αφετερου, αν και αντικοινωνικος, προτιμω τις πιο αμεσες σχεσεις( δεν εχω κινητο <!-- s:o --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_surprised.gif" alt="" title="Surprised" /><!-- s:o --> , και ειμαι ο μονος στο τμημα, ακριβως για αυτον το λογο). Ο λογος που σας στελνω αυτο το μηνυμα ειναι για να σας θερμοπαρακαλεσω... να περιορισετε την εκταση των posts, μα καλα τι μακρυναρια ειναι αυτα , θελετε να σπασετε το ρεκορ; Χωρις παρεξηγηση ε; Απλα επειδη επαθα μια mini τυφλωση μεχρι να τα διαβασω ...

Ave! Join the club! Έλα, έλα μέσα! Καλώστονα

Δεν δαγκώνουμε, γράψε και εσύ, απλά μπορεί να σου απαντήσουμε, όπως έχουμε υποσχεθεί να κάνουμε, και μετά εσύ να ανταπαντήσεις και ούτω καθεξής!

Και δεν είναι βρε παιδί μακρυνάρια, όπως είπε και η Fallen Angel απλά παραθέτουμε πολλά απο τά κείμενα του άλλου για να "τεκμηριώσουμε" (διάβασε "διαφωνήσουμε με") την άποψη του άλλου!

Το ρεκόρ τώρα που το λες δεν το σκεφθήκαμε καθόλου, λες να το δοκιμάσουμε!?!? Δεν είναι κακή ιδέα!!! Καθόλου κακή!!

Τουλάχιστον έχει ενδιαφέρον η μη σαπουνόπερα (αποκαλείται και έτσι στις μέρες μας!);

Ο τρελλός του forum (κάποιο χωριό ψάχνει τον τρελλο του)

P.S. είδες πόσο γρήγορα και περιεκτικά μπορεί να απαντήσει κάποιος σε ένα μήνυμα!?

P.S. #2 Δηλαδή τι τρέχει με τους actionάδες?!?!

P.S. #3 Και όσο το κινητό δεν χάνεις και πολλά, αντιθέτως γλιτώνεις έναν ακόμα λογαριασμό από τους αναρίθμητους που θα 'χες να φροντίσεις, και δεν χρειάζεται να σέρνεις και ένα φορτιστή όπου πας (ή μια δεύτερη ή και τρίτη μπαταρία), και συν του άλλου δεν σε βρίσκει και κανένας και έχεις και το κεφάλι σου ήσυχο.

P.S #4 Εμείς που τα γράφουμε δηλαδή τι να πούμε!

Elessar wrote:

exelsior wrote: Γεια σας παιδια, ειναι το πρωτο μηνυμα που σας γραφω (αν και σας παρακολουθω εδω και πολυ καιρο) και ενω εχω πολλα να σας πω(ειστε η πρωτη κοινοτητα ομοιδεατων σχετικα με το gaming αφου ολοι μου οι φιλοι ειναι θιασωτηες των action ) αλλα αφενος βαριεμαι να πληκτρολογω αφετερου, αν και αντικοινωνικος, προτιμω τις πιο αμεσες σχεσεις( δεν εχω κινητο <!-- s:o --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_surprised.gif" alt="" title="Surprised" /><!-- s:o --> , και ειμαι ο μονος στο τμημα, ακριβως για αυτον το λογο). Ο λογος που σας στελνω αυτο το μηνυμα ειναι για να σας θερμοπαρακαλεσω... να περιορισετε την εκταση των posts, μα καλα τι μακρυναρια ειναι αυτα , θελετε να σπασετε το ρεκορ; Χωρις παρεξηγηση ε; Απλα επειδη επαθα μια mini τυφλωση μεχρι να τα διαβασω ...

Καλησπέρα και καλωσόρισες στο site!!

H αλήθεια είναι ότι το έχουν παρατραβήξει αρκετά αυτοί οι δύο, γι' αυτό θα αναγκαστώ να πάρω άλλα μέτρα. Μόλις γυρίσω απο Ρέθυμνο, θα κλειστώ 2 μέρες στο δωμάτιο μου, με ξηρά τροφή και αλκοόλ, και θα κάτσω να γράψω ένα τιτάνιο post.

Προσέξτε Fallen_Angel και Mortal: Θα το διαβάσετε ΟΛΟ. Μέτά θα σας εξετάσω. Έτσι, για να δείτε τι τραβάμε και οι υπόλοιποι....!!!!

Η εξέταση θα γίνει με ανοικτά βιβλία?

Άντε εγώ πάντως σας προτρέπω να απαντήσετε, το θέμα είναι ότι ήδη στο one on one χάσαμε την μπάλα, σκέψου να μπείτε π.χ. π.χ. κι άλλοι δέκα στην κουβέντα, (άλλες 10^10 διαφορετικές απόψεις)!!! Έρε τι έχει να γίνει!!! Do it! I will try to keep up.

Το ζήτημα είναι ποιός θα εκδόσει το βιβλίο κατόπιν!

P.S. Ξηρά τροφή - που το θυμήθηκες τώρα, εκτός κι αν εννοείς McDonalds! Όντως εκεί έχεις δίκιο!

Επειδή στο γρήγορο διάβασμα πήγε το μάτι για το UHS και ρώτησε κάποιος. Ορίστε το γνωστότερο site
www.uhs-hints.com/

Είναι αρκετά παλιό styl. Θυμάμαι ότι κάποιος φίλος μου, μου είχε δώσει μία δισκέτα με dos πρόγραμμα που ήτανε σε UHS στυλ οι λύσεις του. Μιλάμε για τουλάχιστον πριν 10 χρόνια.

Απίστευτο είναι το κουράγιο σας (και ο χρόνο σας βέβαια) που μπορείτε και γράφετε τόσα μεγάλα κείμενα.

Zagorin wrote: Επειδή στο γρήγορο διάβασμα πήγε το μάτι για το UHS και ρώτησε κάποιος. Ορίστε το γνωστότερο site
www.uhs-hints.com/

Είναι αρκετά παλιό styl. Θυμάμαι ότι κάποιος φίλος μου, μου είχε δώσει μία δισκέτα με dos πρόγραμμα που ήτανε σε UHS στυλ οι λύσεις του. Μιλάμε για τουλάχιστον πριν 10 χρόνια.

Χεχε! Σε πρόλαβε αν θυμάμαι καλά ο Elessar, αλλά είναι ευχάριστο να γνωρίζουμε πως κάποιοι ασχολούνται με το ευγενές σπορ των Hints! (προσωπικά προτιμώ το κυρίως πιάτο κοινώς αποκαλούμενο χαιδευτικά και λυσάρι (για τα πόσα σίγμα έχει μην τα ρωτάς ποτέ δεν το κοιτάζω)!

Zagorin wrote: Απίστευτο είναι το κουράγιο σας (και ο χρόνο σας βέβαια) που μπορείτε και γράφετε τόσα μεγάλα κείμενα.

Θέλει λες; Όντως, είναι πιθανό. Αλλά μετά από το πρώτο forum όλα πάνε νεράκι! Το πρόβλημα μετά είναι πως το throughput του μυαλού με το interfacing στα δάκτυλα είναι προβληματικό, ούτε πάνω σε AMD επεξεργαστή να ήταν βασισμένο! Και μπορείς να συναντήσεις περίεργες λεξιπλασίες μέσα στα μεγάλα κείμενα!