Από μουσική πως πάμε; Και που πάμε αλήθεια; ;-)

Βασικά έχουμε κουβεντιάσει πολλά (ή και δεν τα κουβεντιάσει), αλλά κάτι το έχουμε αφήσει επιμελώς απέξω. Και με παραξενεύει που ούτε καν έχει αναφερθεί. Μουσική δεν ακούει κανένας;
Αλήθεια τι μουσική ακούνε οι adventurάδες (και μη) όταν δεν ακουν τα μαγευτικά soundtrack των αγαπημένων τους παιχνιδιών;

Προσωπικά θα επιλέξω δίχως σκέψη σαν βάση metal & rock, σε μελωδικές/speed/power μα περισσότερο progressive εκδοχές, την φυσική διαδρομή προς την κλασσική μουσική (επιλεκτικά φυσικά από τον Malmsteen πας χαλαρά στον Bach, περνάς για ένα γεια από τον Beethoven (και αν δεν πας μετά την "σονάτα του σεληνόφωτος" στους Candlemass)και ξαναεπιστρέφεις στους Kamelot, για να δεις τους συντελεστές του project Ayreon να στην έχουν στημενη στην γωνία και μπλα μπλα μπλα κ.λ.π κ.λ.π κ.λπ.) και μια ιδέα από Broadway, κομμάτι Electronica, μια στάλα NewAge και ίσως λίγο Ethnic, και κάτι ψιλά από παλαιολιθικό Pop.

Για να ακούσουμε και άλλες μουσικές γεύσεις. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Θυμάμαι αχνά ότι είχε υπάρξει ένα ανάλογο thread παλιότερα. Λοιπόν για εμένα τα μουσικά γούστα βρίσκονται κατά κύριο λόγο στο metal, αλλά σε τελείως διαφορετικές εκφάνσεις από αυτές του κύριου κύριου Mortal. Για κάποιο λόγο ποτέ μου δε συμπάθησα τα μελωδικά φωνητικά στη μεταλλική μουσική (με αρκετές βέβαια εξαιρέσεις, αλλά ως γενικό κανόνα αυτό ισχύει) οπότε με τη μια αποκλείουμαι τα heavy, power, speed, progressive πράματα. Τι μένει? Ακραίο metal! Κάπου στα 16 μου με κέρδισε η επιθετικότητα και η ωμότητα κάποιων τέτοιων ακουσμάτων, και συνεχίζει μέχρι σήμερα να με συγκινεί, αν και όχι στον ίδιο βαθμό και λίγο πιο απαιτητικός πλέον αναζητώ υψηλή τεχνική, έξυπνες συνθέσεις και βαρβαρότητα στο full των ακουστικών τυμπάνων προερχόμενη κυρίως από λαρύγγια παρά ενισχυτές.
Τον τελευταίο καιρό έχω κάνει και μια στροφή σε συγκροτήματα με πλατιές ατμοσφαιρικές συνθέσεις, με πλήρη ή μη απουσία φωνητικών και ταξιδιάρικες ambient διαθέσεις. Κατάλληλο αντίδοτο όταν οι ηχητικοί μου δέκτες δε σηκώνουν πλέον πολλά decibel αλλά και ως συντροφιά σε περιστάσεις που απαιτούν ένα παθητικό άκουσμα και η προσοχή να στραφεί σε κοπιαστικές απόπειρες μελέτης.
Από κει και πέρα, φανατικός Sabbathικός και λάτρης της εποχής των early 70's δημιουργημάτων των συγκροτημάτων του ροκ ιδιώματος που χαρακτήρισαν μια ολόκληρη γενιά μουσικών πάνω στην οποία οικοδομήθηκε όλος ο μετέπειτα σκληρός ήχος.
Ελαφρά ακούσματα και λαϊκά πάντα ευπρόσδεκτα ανάλογα το κέφι και τη παρέα συμπληρώνουν το πορτραίτο των μουσικών μου προτιμήσεων.
Αυτά

Η μουσικη μου ταυτοτητα αρχισε πολυ πολυ αργα, οταν επαιξα oncquests of camelot. Δεν ειχα ασχοληθει ποτε μα ποτε στο παρελθον με μουσικη και δεν φανταζομουν οτι μια μουσικη θα μπορουσε πραγματικα να σε ταξιδεψει σε αλλους χρονους και εποχες. Δενμπορουσα να καταλαβω τι ηταν αυτο που εκανε μια μουσικη 'μεσαιωνικη', κατι που ειχα λατρεψει.

Δεν ηταν καποιο σημαντικο βημα, αλλα το συγκεκριμενο ηταν αυτο που με χαρακτηρισε απο τοτε 'celticά' και 'ethnicά (όχι εθνικιστή )

Για αρκετα χρονια δεν ειχα μουσικη προτιμιση γιατι τιποτα δε μου ελγε κατι στις 'υπαρκτες' μουσικες. Απο δω κι απο κει ενα soundtrack απο ενα παιχνιδι, μια εκπομπη στην τηλεοραση... Μεχρι που ακουσα μερικα του Υαννι. Μη βαρατε... απο αυτον τελικα μου αρεσα πολυ λιγα κοματια, και μαλιστα σε μερικα τους σημεια.

Μετα ομως ανακαλυψα τι ηταν αυτο που εψαχνα.

Η μουσικη που τελικα μου αρεσει, και παντα μου αρεσε, και παντα την εψαχνα και νομιζα οτι θα την εβρισκα στον Υαννι... δεν εχει ονομα ως ειδος, δεν υφισταται ως ειδος, αλλα υπαρχει παντου, τμηματικα σε soundtracks ταινιων φαντασιας, σε καμενες συλλογες ambient και new age, αλλα ποτε κανενας δεν ασχοληθηκε αποκλειστικα να συνθεσει σε αυτο το 'ειδος' μουσικης. Κανενας ποτε δεν ακουσε αποκλειστικα αυτο το ειδος

Οταν εμαθα οτι υπαρχει ενα συγκεκριμενο cd σε αυτο το ειδος για 2 χρονια εις ματην. Τελικα δε χρειαστηκε να το βρω γιατι ηρθε στο ιντερνετ και τελικα το κατεβασα

ναι, μιλαω για ολη τη μουσικη του Dig!!

Φανταστειτε για λιγο οτι αυτη η μουσικη που ακουγεται δεν ειναι μια προσωρινη εκλαμψη καποιου μουσικου. Φανταστειτε οτι πραγματι υπαρχει ως ειδος, οτι υπαρχουν κι αλλα εργα, συνθετες, δισκοι με αυτη τη μουσικη. Για χρονια εψαχνα να βρω ονομα. Μου ελεγαν ambient αλλα τελικα δεν το δεχομαι.

Κι ομως, μετα απο χρονια, απο δω κι απο κει, οταν βρισκω κατι που καπως μοιαζει, το γραπωνω και εχω φτιαξει μια συλλογη με αρκετα κοματια αυτου του 'ειδους'. Παροτι οπως ειπα δεν υπαρχει το ειδος, καποιος που θα τα ακουγε ολα αυτα που εχω, πραγματικα θα εβρισκε ενα κοινο σημειο αναφορας μεταξυ τους.

(οχι δεν ειμαι κολημενος με αυτο το παιχνιδι, απλα με σημαδεψε. Οπως ενα γνωστο μου το Full Throttle Που εξ αιτιας του εγινε ροκας!!!)

Η ambient μουσική γενικά όπως είδες είναι απλά "ηχόβαθρο" (tm) για πραγματική μουσική θα την βρείς από το ταπεινό pop κομματάκι μέχρι και το πιο σύνθετο metal θέμα, γενικά θυμίζει αέναη επανάληψη απροσδιόριστων μελωδιών (ας είναι καλά ο Jarre, οι Tangerine Dreams, o Vangelis (ο δικός), ή έστω ο Andreas Volleweider (sp?) για κάποιες από τις σύγχρονες επιρροές), και φυσικά υπάρχει για να δένει κύρια θέματα, εικόνα, σημεία ανάπαυλας, κ.λ.π., δεν είναι φυσικά απλό να φτιάξει κάποιος ένα καλό "ηχόβαθρο" αλλά όταν τα καταφέρει δίνει όντως άλλη ατμόσφαιρα στα πάντα.

Φυσικά και το προσθέτω όπως το έχω γνωρίσει, αν καποιος έχει περισσότερο τεχνική εμπειρία ας μας διαφωτίσει όλους.

Παρακαλώ, συνεχίστε τις μικρές σας ιστορίες! Είμαστε όλο αυτιά (αφού είμαστε ως γνωστόν και μουσικά ζώα <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P -->) <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Ο Ζαρ και ο Βαγγελης (πλην μερικων εξαιρεσεων ο τελευταιος) με αφηνουν αδιαφορο και δεν εχουν καμια σχεση με αυτο που ακουω.
Γιαυτο και δεν αποκαλω αποκαλω αυτο που ακουω 'ambient'

(εχω προσπαθησει να κανω βαφτισια αλλα τα αποτελεσματα που βγαζω ειναι γελοια :Ρ)

Power και Progressive Metal (αν και ακούω πολλά είδη) καθώς και κλασική μουσική (λατρεύω Τσαϊκόφσκυ). Το αγαπημένο μου συγκρότημα είναι οι Savatage και το αγαπημένο μου κομμάτι είναι το Believe των Savatage. Έχω και αυτόγραφά τους . Και η υπογραφή μου είναι η τελευταία φράση από το When the crowds are gone.

Χμμμ μου κάνει εντύπωση λιγάκι βασικά που ακούμε όλλοι rock/metal .Μεγάλες μου αγάπες είναι το ατμοσφαιρικό/μελωδικό,το progressive και το power metal.Μικρότερες αγάπες είναι το επικό metal και η κλασική μουσική.Σπανίως ακούω thrash ή black metal.Μπάντες αγαπημένες πραγματικά πολλές .

ΥΓ.Δεν κανονίζουμε το επόμενο meeting σε καμιά καλή συναυλία ?

ΥΓ2.Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει γιατί οι Savatage έχουν τόση πέραση στο αντίθετο φύλο?Σε λίγο θα ξεπεράσουν και τους Placebo σε θηλυκούς fans!

Ένα σχόλιο μόνο και αφήνω να συνεχίσετε.

Βασικά δεν θεωρούμαι και ο καλύτερος κριτής σε τέτοια θέματα (ίσως υπερβολικά ουτοπιστής), αλλά μήπως το metal ασχολείται περισσότερο στους στοίχους του με τον ίδιο τον άνθρωπο, τις αισθήσεις, και την σχέση του με τον κόσμο από ότι όλα τα άλλα μουσικά είδη οπότε και για αυτό μας προσελκύει; Μήπως επειδή μαζί του ασχολούνται, σε γενικές γραμμές, νεώτερα παιδία που ακόμη έχουν την θέληση και την υπομονή να ψάχνουν και να θέλουν κάτι καλύτερο για το μέλλον;

Χαρακτηριστικά παραδείγματα Ayreon, Dream Theater, Stream Of Passion, Stratovarious (περιοσσότερο απλοϊκά ή και "παιδικά", Nightwish, Sonata Arctica, Kamelot, Riverside.

Συνεχείστε την κουβέντα, απλά ένα ερώτημα που από παλιά σκέφτομαι, γιατί έχω δει (προσωπικά πάντα) πως η μουσική μπορεί να καταλάβει ένα πολύ μεγάλο μέρος της ζωής ενός ανθρώπου.

@Sandman

Γενικά δεν έχω ακούσει πολύ Savatage αλλά μου κάνουν για πιο ρομαντικοί και πιο ήπιοι από ότι παλαιότερα συγκροτήματα. Είναι πιο δύσκολο για μια κοπέλα να ακούσει Priest ή Maiden από ότι Savatage.

[Off-Topic]
Μα κούκλα μου ένα κομμάτι επειδή έχει απαλή μουσική δεν σημαίνει ότι είναι και μπαλάντα! Αν ακούσεις το Angels Fall First των Nightwish θα δεις ότι πρόκειται για ένα πολύ θλιμμένο κομμάτι που καμία σχέση με το ρομαντικό δεν έχει, αλλά που μιλάει για την απώλεια του θανάτου. Βέβαια θα μου πεις, πόσοι προσέχουν τους στοίχους των κομματιών που ακούνε; Εκεί πάω πάσσο. Για τους Mettalica (Φλωροmetal πλέον <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->) λογικό είναι να φαντασθώ πως θα αναφέρεσαι σε Nothing Else Matters και μόνο, έτσι;
Και έχω παράδειγμα κοπέλας που άκουγε Maiden σε ολες τους τις πτυχές (παλιά ιστορία, ναι κάποτε ήμουν τυχερός). <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->
[/Off-topic]