Από μουσική πως πάμε; Και που πάμε αλήθεια; ;-)

Ακριβώς αυτό εννοώ και εγώ όταν κάποιος είναι κολλημένος και από την αρχή είπα ότι δεν μπαίνω σε αυτή την διαδικασία με τέτοια posts.

Αν θεωρείς το old-school και όλη την τότε κουλτούρα του hip-hοp με καλλιτέχνες του τότε και του σήμερα (που προφανώς δεν γνωρίζεις) που στις μέρες μας έχουν πολύ ποιοτικά κομμάτια (δεν με ενδιαφέρει τι δείχνει η τηλεόραση, in fact... δεν βλέπω) και κάνεις αναφορά μόνο σε ότι βλέπεις στην τηλεόραση, κρίμα αλλά το αυτί σου χάνει εμπειρίες. Για electronica επίσης ισχύει το ίδιο. Φυσικά το τραγικό δεν είναι αυτό, αλλά το ότι θα μπορούσες να ρωτήσεις για να ψαχτείς περαιτέρω και να έχεις περισσότερα ακούσματα. Το να μην σου αρέσει το καταλαβαίνω και το σέβομαι, αλλά να βλέπω statements του τύπου: "To 95% είναι μπούρδες από αυτά", τα θεωρώ κολλημένες αντιλήψεις και χαίρομαι που δεν θα σου κάνω την χάρη να μπλέξω.

ΥΓ1. Φυσικά και δεν μιλάω για επιτυχίες και εμπορικότητα, μάλιστα ανέφερα και ένα label από hip-hop παραπάνω που αμφιβάλω αν έκανες τον κόπο απο περιέργεια έστω να το ακούσεις. Για electronica δεν έχω εμπειρία ΚΑΙ φυσικά δεν μπαίνω σε διαδικασία να κράζω...

ΥΓ2. Ζήτω οι Motorhead (δεν κάνω πλάκα).

Later.

Sandman wrote: Η μουσική είναι τέχνη.Όταν σε μερικά είδη μουσικής(electronic,hip-hop) τουλάχιστον το 95% δεν είναι καλλιτέχνες και αυτά τα είδη γνωρίζουν διαρκώς μεγαλύτερη επιτυχία τότε κατά τη γνώμη μου μόνο κακό μπορούν να προσφέρουν στη μουσική.Ακριβώς αυτή η πολυπλοκότητα που υπάρχει στα περισσότερα είδη μουσικής είναι αυτό που της δίνει όλη την μαγεία της.

Ελα ντε!Ερχεται λέει στην Αθήνα ο dj τάδε (μου διαφεύγει και το όνομα του αυτή τη στιγμή) και γίνεται χαμός!!Τι είναι ρε παιδιά αυτός ο κύριος,δεν κατάλαβα,γράφει μουσική,γράφει στίχους,παίζει κάποιο όργανο?
όχι!Τι κάνει?Αναμιγνύει διάφορους ήχους μεσα από ενα pc και αυτό λέγεται μουσική και μάλιστα συρρέουν τα πλήθη να τον δούνε και γίνεται και διάσημος και πάμπλουτος! Γιατί ρε παιδιά αυτό είναι τόσο ξεχωριστό?
Και δεν έχω καμία διάθεση να κράξω ούτε να προσβάλλω το γούστο οποιουδήποτε,δεν μπαινω σε αυτή τη διαδικασία,απλά δεν μπορεί (το δικό μου μυαλο τουλαχιστον)να κατανοήσει ποιά ειναι η σχέση τέτοιων ατόμων με την έννοια του "μουσικού".

Αυτό καταλάβες από αυτα που είπα... Αντίο ζωή...

ΥΓ. Το φοβόμουν αγαπητέ mortal αυτό και λέω να αποχωρήσω στον vim και στις συναρτήσεις μου τώρα... Συνεχίστε μόνοι σας

aiRness wrote: Αυτό καταλάβες από αυτα που είπα... Αντίο ζωή...

ΥΓ. Το φοβόμουν αγαπητέ mortal αυτό και λέω να αποχωρήσω στον vim και στις συναρτήσεις μου τώρα... Συνεχίστε μόνοι σας

Αυτό κατάλαβε από αυτά που είπες ποιός?Γιατί αν αναφέρεσαι σε μενα ,δεν πρόλαβα καν να διαβάσω τι έγραψες,εφόσον αν το προσεξες γράφαμε ταυτόχρονα

Θα συνεχίσουμε Άκη, η κουβεντούλα είναι σίγουρο πως δεν σταματά εδώ!

Λοιπόν σχολιάκια μόνο. Μιλήσαμε και διαφοροποιηθήκαμε στο ζήτημα της πολυπλοκότητας και της απλότητας, πιθανόν όπως το αντιλαμβάνομαι προσωπικά βλέπεις την μουσική ως ένα κοινωνικό εργαλείο αντίδρασης σε κατεστημένα (γιατί αυτό ήταν το punk, και ίσως αυτό να με κάνει να το σέβομαι ακόμη και αφού δεν με εκφράζει ηχητικά) και δεν αντιλέγω σε αυτό, μάλλον εκεί εμμένεις να θεωρείς το punk και με το δίκιο σου, αν έχει έτσι, ικανό μουσικό είδος. Ίσως να υπήρξαν και στίχοι από κάποια συγκροτήματα που να το δικαιολογούν. Απλά πες πως για μένα τα όσα άκουσα δεν έκαναν αυτό το κλικ σε κάποια θέσης του μυαλού μου. Το συναίσθημα που προκαλεί η μουσική είναι κάτι πολύ περίεργο, και όπως καταλαβαίνεις δεν λειτουργεί ούτε σε όλους μας με τον ίδιο τρόπο, αλλά ούτε και οι στίχοι του κάθε κομματιού μας οδηγούν στις ίδιες διαδρομές, οπότε δεν μπορώ ούτε να συμφωνήσω ούτε να διαφωνήσω στο συγκεκριμένο ζήτημα. Τα ακούσματα μου καλώς ή κακώς διαμορφώθηκαν (και διαμορφώνονται πλέον με πολύ πιο αργούς ρυθμούς πάνω σε συγκεκριμένους άξονες) αν σκεφθείς ότι ξεκίνησα να μαζεύω και να ακούω συνέχεια μουσική κάπου το 83 περνώντας από αρκετά είδη (ναι έχω υπομείνει και την disco ακόμη <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->), κάπου έχω κλειδώσει στις μελωδίες που μπορούν να δημιουργήσουν μια εικόνα ή κάτι θετικό στο μυαλό μου.

Τα folk κομμάτια τα βρίσκεις παντού, ευτυχώς. Ακόμη και το μαντολίνο του Blackmore (Σαν Blacmore's Night) έχει τις επιροές από παραδοσιακά κομμάτια της κεντρικής ευρώπης του 14ου αιώνα. Ακόμη και οι Dead Can Dance έχουν βαθιές επιροές σε αυτό το είδος. Ακόμη και ο μέγας για την ηλεκτρονική σκηνή Vaggelis έχει διασκευάσει παραδοσιακά Ελληνικά κομμάτια. Ναι όσο και να μην μου αρέσει η νότια παραδοσιακή με κυνηγάει και από το εξωτερικό! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Αλλά δεν προσπαθώ να σε πείσω, απλά σου λέω τι έχω δει ή καλύτερα τι έχω συναντήσει μέσα από το μικρό μου προσωπικό μουσικό ταξίδι περνώντας από περίεργα, και ίσως κάποτε μοναχικά μονοπάτια (ευτυχώς ακολουθεί πλέον περισσότερος κόσμος). Ακόμη και σε soundtrack θα τα βρεις. Ακόμη και σε εκδοχές που κάποιος δεν θα φανταζόταν (Tolkie (ο κιθαρίστας των Stratovarius) - Greensleeves (13-14ου?)).

Ποιός είπε πως το Ρεμπέτικο δεν είναι Rock!?!?! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Αν σου πω ότι το πρώτο άλμπουμ που αγόρασα στην ζωή μου ήταν το Ρεμπέτικο! "Να κατέβουν οι Αγγέλοι να χορέψουν τσιφτετέλι, με βιολί σαν του Ροβιόλη να χορέψουν και οι διαβόλοι!". Φίλε όλα έχουν την ώρα τους και την θέση τους.

Όσο για grunge (να φαντασθώ πως αναφέρεσαι σε Nirvana κατάσταση μάλλον όχι, δεν μου 'δωσε μελωδία.

Στον Gilmour (κάτσε γιατί τον θυμάμαι σαν τραγουδιστή των Purple και όχι σαν κιθαρίστα... καλά τέσπα, κενά μνήμης ή και χάσματα <!-- s:-( --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_sad.gif" alt="" title="Sad" /><!-- s:-( --> μιλάς για τον David Gilmour και όχι για τον Ian Gillan! Doh! Μνήμη να σου πετύχει!) θα συμφωνήσω (χμ...καλά υπό όρους, δεν σκίζω και τις φλέβες μου για τους floyd, μολονότι ο Waters κάτι συνεχίζει να λέει ως και σήμερα), αλλά θα προτιμήσω την κιθάρα του Santana και όχι του Hendrix (πολύ νευρικός ήταν!).

Ο Sandman και ο Omen πάντως είδαν και έχουν αντιληφθεί ίσως τον φόβο μου της καθαρής εμπορευματοποίησης και της διάβρωσης της μουσικής ως εργαλείο παραγωγής σκέψης και της μεταβολής της σε εργαλείο παραγωγής χρημάτων και μόνο. Αυτό που λέει ο omen είναι η κατάντια της εποχής (και δεν πιστεύω πως αναφέρεται στο HipHop ή σε άλλο είδος) μα στο συγκεκριμένο φαινόμενο του ένας ασχετος αλεξιπτωτιστής βγάζει χρήματα και γίνεται διάσημος παίζοντας με μια κονσόλα και αξιοποιώντας τον κόπο άλλων. Είναι σαν να παίρνεις κώδικα που άλλοι έχουν παιδευτεί να γράψουν και να τον πουλάς σαν δικό σου. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Το Hip-Hop τώρα, ναι, και;;; Πολιτική αντίδραση όπως και το πρώιμο rap, ε και;;; Εντάξει δεν λέω, αν σε αγγίζει να το ακούσεις, αλλά άν δεν σου λέει κάτι; Η κουλτούρα του πλέον έγινε εμπόριο, μπλουζάκια και hip-hop/trip-hop/κάτι-hop και λοιπά, το κατάλαβαν μέχρι και οι system of a down (ναι metal hip hop! Τι λέγαμε;, τους οποίους προσωπικά δεν πλησιάζω, αλλά αποδυκνείεται πως ότι αρέσει (ακόμη και να μην έχει μουσικότητα) περνάει και μεταδίδεται και στα άλλα είδη. Είχα δει documentary στο οποίο παλιοί hip-hopάδες απλά το απέριψαν και συνέχισαν την ζωή τους, και άλλους που έφτιαξαν μια πολύ πλούσια ζωή πάνω στο εμπόριο που δημιούργησαν οι αποχωρίσαντες.

Εν κατακλείδι!

Η θεματολογία διαμορφώνει και τα μουσικά είδη. Υπαρξιακό, κατά το μέγιστο, σε επίπεδο δεύτερων σκέψεων, είδος είναι μόνο το rock και τα παιδιά του. Άρα είναι κάτι που μπορεί να έχει πιθανό αντίκτυπο σε μεγαλύτερες ομάδες κόσμου, αλλά πάλι σε πολύ λιγότερο από όσον το pop.
Αυτό το pop (το υπερβολικά mainstream) δυστυχώς έχει μεταβληθεί σε έναν οχετό που όλοι ρέουν εντός και κάποιοι βγάζουν πολύ χρήμα, οπότε την παρούσα στιγμή μόνο μικρά ή μεσαία labels metal αντιδρούν και όχι γιατί πρέπει αλλά γιατί υπάρχουμε και μερικοί που αντιστεκόμαστε σαν ιδέα στην απόλυτη ισοπέδωση του pop και έχουμε αποφασίσει να διαθέσουμε τα χρήματα μας εκεί, οπότε μας αξιοποιούν ως οικονομική βάση. Έτσι λοιπόν απλά οι αντιδραστικοί τροφοδοτούμε το "μικρό" εμπόριο. Εσύ θέλεις να λειτουργήσεις ακόμη μικρότερα labels για αυτό ψάχνεις τα είδη. Προσωπικά κουράστικα και απλά επιλέγω μόνο ότι στα πρώτα 30 secs μου αρέσει και συνεχίσει να παίζει. Ότι δεν περάσει αυτό το test πέθανε, έσβησε, ταξίδεψε στην λήθη. Είναι αρκετά απλή η αντιμετώπιση, πιστεύω

Airness δεν είναι δύσκολο να κάνουμε κουβέντα σαν άν8ρωποι.Είπα κάτι πολύ απλό και άρχισες αμέσως την ειρωνία και το flame.Εσύ ο ίδιος απο τη μία λες ότι δεν μιλάς για εμπορικότητα και επιτυχία και από την άλλη δεν δέχεσαι το 95% που ανέφερα.Δηλαδή εσύ θεωρείς ότι το ποιοτικό hip-hop έχει ποσοστό μεγάλο σε πωλήσεις αν το συγκρίνεις με το συνολικό ποσοστό του?

Δεν snobara καθόλου το hip-hop απο καλλιτεχνικής απόψεως αλλά έκανα ένα σχόλιο στα άπειρα σκουπίδια που έχei δημιουργήσει στις μέρες μας και δυστηχώς αυτά καλύπτουν τη μεγαλύτερη πίτα πωλήσεων.Σε άλλα είδη μουσικής πολλές φορές η ποιότητα συμβαδίζει και με την εμπορικότητα.Στο hip-hop πιστεύεις ότι συμβαίνει το ίδιο?

Όπως κι εσύ δεν μου αρέσουν οι ετικέτες στη μουσική αλλά δυστηχώς μερικά είδη μουσικής σου δίνουν τη δυνατότητα να κάνεις επιτυχία χωρίς ίχνος καλλιτεχνικής αξίας.Αυτό έχει σαν επακόλουθο να ασχολούνται με τη μουσική άτομα που δεν τη κατέχουν ούτε κατα διάνοια και στο τέλος πολλές φορές γνωρίζουν και επιτυχία.Αυτό μόνο ως αρνητικό μπορώ να το εκλάβω για το συγκεκριμένο είδος αλλά και για τη μουσικη γενικότερα(όσον αφορά το μέλλον της κυρίως).

Νομίζω σου εξήγησα τι ήθελα να πω προηγουμένως και αν συνεχίζεις να διαφωνείς no problem.Δεν χρειάζεται να γίνεσαι τόσο επιθετικός πάντως.Υποθέτω ότι υφίσταται ένας αμοιβαίος αλληλοσεβασμός στα πιστεύω του καθενός και δεν υπάρχει λόγος να χαλιόμαστε.

ΥΓ1.TV ανοίγω μια φορά τη βδομάδα για το παρα πέντε.

ΥΓ2.Δεν υπάρχει είδος μουσικής(από τα άπειρα ουσιαστικά που υπάρχουν) που να θεωρώ ότι δεν μπορεί να μου δώσει ένα μύνημα η ένα έντονο συναίσθημα.Καταδικάζω κι εγώ αυτούς που βάζουν ετικέτες στη μουσική(και δυστηχώς γίνετια σε πολλές μορφές τέχνης)και μετά αρχίζουν το θάψιμο.

ΥΓ3.Καληνύχτα

Όχι λάθος κάνεις και επιβαιβεώνομαι. Καμία σχέση, δεν βλέπω την μουσική ως "εργαλείο αντίδρασης σε κατεστημένα", σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση. Την μουσική την έχω σαν εικόνες στο μυαλό μου καταρχάς. Δεν μπαίνω σε περαιτέρω ανάλυση, θα σχολιάσω αυτό που είπες τώρα. Όποιος ακούει punk δεν σημαίνει πως βλέπει την μουσική όπως νομίζεις, γι'αυτό και σου ζήτησα να ακούσεις παραπάνω. Το punk μιλάει για χαρούμενα πράγματα επίσης όπως και για την ζωή (όπως κι αλλά πολλά, *μην κολλάς*). Επίσης το punk πιάνει λίγο χώρο στα μουσικά μου γούστα. Αν δεν σου κάνει κλικ το δέχομαι και τέλος.

Σε Blackmore's Night δεν έχω πολυ εμπειρία, ψήνομαι να ακούσω παραπάνω πάντως. Dead Can Dance δεν με χαλάνε.

Το ρεμπέτικο μετράει γενικότερα.

Grunge ναι, κυρίως Nirvana, Pearl Jam, Soundgarden, Alice in Chains (μου αρέσουν πολύ οι συγκεκριμένοι) και πάει λέγοντας.

Τον Gilmour τον θεωρώ μεγάλο κιθαρίστα (και είναι) και προσωπικά είναι ο αγαπημένος μου μουσικός, όσον αφορά τον "μουσικό" τομέα, για να έρθουμε και σε προηγούμενες αναφορές περί τεχνικών θεμάτων κτλ. Επίσης δεν έχω ακούσει καλύτερα solos απο κανέναν (καθαρά γούστο). Ο Waters τώρα, όπως και o Gilmour *είναι* ενεργοί. O Waters έφυγε από τους floyd το 85 και έβγαλε μερικά solo lp's, καθώς και μία όπερα πρόσφατα, την Ca Ira, δεν ξέρω αν έχεις ακουστά, μιας και ο άνθρωπος είναι καλλίτεχνης με τα όλα του, και όχι τόσο φοβερός μουσικός, still, ήταν ο ηγέτης των floyd και οι Pink Floyd όλοι ξέρουμε ποιοι είναι και τι εχουν κάνει... Ο Gilmour είχε ήδη δύο (πριν φύγει ο Waters) και πάει για το τρίτο του τώρα, που στο συνιστώ (ειδικά αν σου άρεσε το Division Bell των floyd, που το θεωρώ τον καλύτερο δίσκο μετά την δεκαετία του 70, που οι floyd ότι βγάλανε έμεινε στην ιστορία). Τέλος, όποιος χάσει το live του Waters θα χάσει δεν ξέρω κι εγώ τι...

Το θέμα είναι οτί εγώ ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ (ΕΝΑ ΔΥΟ; (δεν πάει σε σένα)) για την εμπορευματοποίηση της μουσικής όμως αλλά για τις εξαιρέσεις και μετά από τετοιου είδους posts δεν μπορώ να κάθομαι να γράφω αν ο άλλος δεν έχει διάθεση να ακούσει μουσική.

Αν δεν σου λέει κάτι το hip-hop μην το ακούς, αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν group με ποιότητα (άλλο αν δεν τα γνωρίζεις εσύ ή κάποιος άλλος επειδή δεν πουλάνε όσο οι καραγκιόζηδες της τηλεόρασης).

Οι System of a Down είναι πρωτοπόροι σε αυτό που κάνουν και τους παραδέχομαι και σε αυτά που βγαίνουν και λένε επίσης. Τώρα βέβαια το λέμε metal-hiphop το hardcore/nu-metal whatever, αν όμως το αναφέρεις πουθενά άλλου αρχίζουν μερικοί κολλημένοι και γκαρίζουν. Εξέλιξη είναι και αυτό.

Παλιοί rappers έφτιαξαν την ζωή τους, είτε πάνω στο εμπόριο που δημιούργησαν, είτε το απέριψαν, όπως τόοοοσοι και τόοοοσοι άνθρωποι του rock και του metal. Simple as that.

ΥΓ. Δεν είναι τυχαίο και το περίμενα να υπάρχουν αντιδράσεις στα εξής είδη μουσικής (πάντα από ανθρώπους που ακούνε κατά 80%-90% metal): hip hop, electronica, punk, grunge κτλ. Μιλάω γενικά τώρα, έχω συζητήσει με διάφορους για το θέμα.

Εγώ προσωπικά δεν χαλάστηκα, απλά αναφέρω σε πολλά posts γιατί πράγμα μιλάω και το επαναλαμβάνω πολλές φορές. Επίσης, ειρωνικός είμαι ναι, μάλιστα το θεωρώ μέρος του χαρακτήρα μου και γενικότερα αρκετές φορές μαεστρικό, μαζί σου δεν ήμουν πάντως, επιθετικός ίσως, όπως και εσύ με την μουσική. (αυτό εννοώ στην πρώτη πρόταση, μην παρεξηγήσαι δεν έχω τίποτα μαζί σου).

Το flame δεν νομίζω να το άρχισα εγώ, αλλά δεν με ενδιαφέρει και ποιος το άρχισε, συμβαίνουν αυτά. Και ο mortal με εκνευρίζει , αλλά συνεχίζω να μιλάω μαζί του, np.

Τα άπειρα σκουπίδια είναι το 95% δηλ., μάλιστα... (μιλάω για τα 2 είδη που αναφέρθηκες). Χμμμ... το βρίσκω υπερβολικό . Αν όμως έτσι θες να το βλέπεις np by me.

ΥΓ. Όποιος είναι επιθετικός δεν σημαίνει δεν σέβεται τον άλλον.

Σχετικά με το υστερόγραφο που μου χτύπησε νότα, από προσωπική πείρα έχει να κάνει μόνο και μόνο με το βάθος μελωδίας. Το metal σε μεγάλο ποσοστό είναι υπερβολικά μελωδικό για πολύ κόσμο και για αυτό ζητάνε και το "ανάλαφρο". Αλλά από άτομα που έχω συναντήσει (εκτός από τα δικά μου κολλήματα) τα ακούσματα κάποιας ομάδας "μεταλλάδων" πηγαίνουν χαλαρά προς την κλασσική μουσική. Είναι γενικά πιο σύνθετα και ψάχνονται σε παλιές ακουστικές φόρμες αλλά με νέα σύγχρονη μορφή, ενώ τα είδη που έφερες σαν παράδειγμα απλά προσπαθούν από ένα σχετικό πουθενά να σταθούν από μόνα τους. Δεν σου κάνει λίγο δύσκολο; Το Hip-Hop ποιόν κλασσικό συνθέτη θα μου φέρει εμένα προσωπικά στο μυαλό; Μήπως κανέναν; Ποιόν ποιητή θα μου φέρει ο στίχος στο μυαλό, τον Poe, τον Coleridge, τον Lovecraft, μάλλον όχι θα έλεγα πάλι! Σωστά!? Εδώ πιστεύω ότι γίνεται μεγάλος διαχωρισμός στα ακούσματα. Γιατί καθένας μας άλλο ζητά από την μουσική και τα συνοδευτικά της.

Αλλά γιατί σύγκριση με το metal μονο; Aς πάμε στο New Age Rock του Oldfield, την πυκνότητα σύνθεσης έστω και του πρώτου άκρως πειραματικού Tubular Bells ποιό HipHop/Grunge/Punk θα μου την δώσει; Την μοναδική μαγευτική φωνή της Brightman μέσα από το Phantom of the Opera και την δύναμη του μουσικού θέματος του Webber ποιό άλλο είδος μπορεί να την προσφέρει. Τουλάχιστον σε metal μεταφέρθηκε αξιοπρεπώς με την εξίσου δυνατή φωνή της Tarja Turunen και την έξοχη διασκευή της μουσικής σε μια πιο ζωντανή metal εκδοχή.

Δεν αναφέρθηκα μόνο γιατί οι rappers (καλά γιατί το μυαλό μου πάει κάτι σε music's rapers? )το παράτησαν, αλλά απλά γιατί κάποιοι σιχάθηκαν την εμπορευματοποίηση του είδους πριν ακόμη φύγουν. Εκεί διαφέρει. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Δεν βλέπω πλέον φίλε μου τηλεόραση απλά πάω samplάρω μέσα από φίλους και πειραματίζομαι πλέον σε ένα είδος που ξέρω ότι δεν πετάω 15Ευρα για πλάκα. Το κανα κάποτε αλλά για καλή μου τύχη τα πειράματα μου δεν ήταν όλα αποτυχημένα όπως κατάλαβα. Τώρα πλέον δεν ξέρω πόσα από τα νέα παιδιά θα έχουν τόσο πολύ τύχη. Οι πιθανότητες να βρουν καλό άλμπουμ κατά τύχη έχουν μειωθεί δραματικά.

Γενικά τώρα κάνω ένα μάζεμα δισκογραφιών (και όχι full πλέον) και είμαι κοντά να τελειώσω Ayreon (δηλαδή Luccassen), έχω βάλει παραγγελία για Sonata Arctica, και Rhapsody (μερικά πρέπει να υπάρχουν στην συλλογή, αλλιώς δεν αξίζει η συλλογή <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->), και ίσως μετά να δοκιμάσω για περισσότερο Waters και Gilmour. Δεν είναι κακή πρόταση, καθόλου κακή θα έλεγα! Thanks. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Καλώς ή κακώς δεν κάνω λάθος, η μουσική είναι μια μορφή πλύσης εγκεφάλου (τόσο με την καλή όσο και με την αηδιαστική έννοια του όρου) οπότε δυστυχώς ακόμη και για αυτά που ακούμε δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Και για αυτό είμαι σχεδόν βέβαιος όσο περνάνε τα χρόνια. Και φυσικά δεν το μαζικοποιώ πως όλοι θα κάνουν αυτό, θα κάνουν εκείνο, αν ακούσουν αυτό, αλλά απλά πως θα επηρεαστεί ο τρόπος σκέψης τους. Είσαι βέβαιος και εσύ πως δεν θα αντιδράσουν σε κάποια από τα μυνήματα ενός μουσικού είδους, και δεν έχω στο μυαλό μου τις ανοησίες του παρελθόντος αλλά τα μυνήματα που περνά ο στίχος για πολιτικοκοινωνική αντιμετώπιση. Και δεν μπορούμε να αναφερόμαστε μόνο στους εαυτούς μας για τέτοια ζητήματα. Τα Αγγλόπουλα έχουν ακόμη το κουσούρι να τα διαλύουν όλα. Οι Gothάδες έχουν φάει τα κολλήματα τους με το σκοτάδι και τα παράλλογα ντυσίματα δίχως να καταλάβουν πως το goth(ic) είναι μια ψυχική κατάσταση (ίσως και μια μορφή κατάθλιψης) και όχι ένα ντύσιμο και μια αντικοινωνική συμπερίφορα (το ίδιο ισχύει και μερικούς punk). Δεν μπορώ να δω την μουσική, όσο και αν μου αρέσει έξω από την "πραγματική" ζωή. Δυστυχώς πέρα από εμπόρευμα είναι και εργαλείο, και όχι μόνο για να βρει κάποιος στιχουργός ή συνθέτης την δική του γαλήνη βγάζοντας κάτι από μέσα του, αλλά και για να διαμορφωθεί κάποια ιδέα. Και όχι με την ιδέα της θεωρίας συνομωσίας, αλλά με την ιδέα της συνήθειας και του μεγάλου χρονικού ορίζοντα που θα απαιτήσει μια τέτοια αντιμετώπιση. Τα παιδιά των λουλουδιών είχαν γενικά εύκολη επανάσταση, αλλά η επανάσταση τους είχε αρχίσει λίγο μετά το πενήντα με κάποιους Elvis, κάποιους J.L.Lewis, κάποιους Little Richard που τα έβαλαν με την πουριτανική Αμερική, και άλλαξαν την αντιμετώπιση της νεολαίας. Μπορείς να είσαι σίγουρος πως και την επόμενη φορά θα είναι κάτι τόσο απλό και τόσο αθώο;

Blackmore's Night έχω πάρει το Under a Violet Moon, και ένα live πρόσφατο σχετικά και με εντυπωσίασαν φοβερά. Αλλά να σε προειδοποιήσω έχει folk επηρεασμούς που σου ανέφερα, και η Candice τραγουδάει και ένα κουτούτσικο, άλλα όμορφο, κομμάτι στα Ελληνικά.

Το 95% το ανεφέρα σαν παροντικό ποσοστό.Τα τελευταία χρόνια δλδ λόγω της διάδοσης τους σε συνδυασμό με την ευκολία σύνθεσής τους,ώθησε πάρα πολύ κόσμο στο να ασχοληθεί μαζί τους.Αποτέλεσμα τα άπειρα σκουπίδια .Φυσικά μαζί τους δημιουργήθηκαν και περισσότερα ποιοτικά κομμάτια αλλά δεν παύουν να καλύπτουν ένα μικρό κομμάτι της πίτας.

Γενικά θεωρώ το ότι όταν ένα είδος μουσικής γνωρίζει τόσο διαδεδομένη εμπορευματοποίηση τότε μακροπρόθεσμα όλοι αργά η γρήγορα στοχεύουν στο χρήμα που ρέει.Σε όλα τα είδη μουσικής συμβαίνει αυτό,όμως τα τελευταία χρόνια καλώς η κακώς η ηλεκτρονική μουσική και το hip-hop γνώρισαν τη μεγαλύτερη άνθιση.Για τον καταναλωτή στη παρούσα φάση αυτό μπορεί να είναι και καλύτερο.Δηλαδή σε ένα χρόνο να βγαίνουν px.30 περισσότερα γαμάτα albums.Απλώς κατεμέ όταν κάτι γίνεται τόσο famous με το καιρό γυρνάει σε μπούμερανγκ.Ειδικά προς τα άτομα που τους αρέσει να ψάχνονται για κάτι το διαφορετικό.

Δυο-τρεις παρατηρήσεις μόνο σε μερικά λάθη που έκανες mortal.

Ποιητή το hip-hop...; Έλα ρε mortal τώρα, το hip-hop είναι είδος που βασίζεται στον στίχο, έχει ποιήματα που έχουν γίνει τραγούδια. Γίνεσαι λίγο στενόμυαλος τώρα και δεν είσαι, υπάρχουν και ποιητές σε πολλούς ακόμα κλάδους. Δεν είναι μόνο τα γούστα σου ποιήματα της προκοπής.

Όχι ας μην πάμε στην σύγκριση που αναφέρεις γιατί όλο γυρνοφέρνουμε γύρω από το metal και το rock και βαρέθηκα .

Λάθος επίσης είναι το issue με τα "παιδιά των λουλουδιών"... Αν εννοείς τους χίπιδες μην τους συγχέεις με τον Elvis (τον θεωρώ μούφα αυτόν τον άνθρωπο) και τον Jerry Lee Lewis (αυτός δεν με χαλάει). Με άλλα ακούσματα έχουν σχέση. Το κίνημά τους δεν αφορούσε τα ονόματα που αναφέρεις (μουσικά πάντα μιλώντας), τουλάχιστο μαζικά, ήταν λίγο πιο σκληροί από τα milk-sake και τις βόλτες με τις κάντιλακ.

ΥΓ. Επαναλαμβάνω... Μου αρέσουν τα πολύπλοκα πράγματα όσο δεν φαντάζεσαι οταν δημιουργούνται για τους λόγους που προανέφερα. Πρώτα είναι συναίσθημα και κατάθεση ψυχής η μουσική και μετά ντο-ρε-μι.

Γενικά η συνέχεια θα πέσει αύριο, αλλά για σκέψου το λίγο, σαν συνέχειες, η νεολαία διαρκώς έβρισκε καινούργιους τρόπους να αντιδρά, και τα μουσικα είδη κάποιες στιγμές αντιδρούσαν και αυτά. Το Roll n Roll, μολονότι δεν το πάω (παραείναι χαρωπό για τα γούστα μου), έφερε την "επανάσταση" λίγο πιο κοντά, για να σου βγούν μετά οι Doors (ούτε αυτούς τους πάω αλλά τους θυμάμαι, τέσπα), οι Zeppelin, οι Iron Batterfly, και όλα τα μακρυμάλλικα παιδιά του 60φεύγα προς 70 και κάτι ψιλά, να μιλήσουν για φευγάτα τριπαρισμένα όνειρα της μαριχανουάνας και λοιπά και για μια κυρά που ψάχνει να αγοράσει μια σκάλα προς τους ουρανούς. κα έπειτα να αρχίσουν και οι Άγγλοι τα δικά τους. Και ευτυχώς ή δυστυχώς έγινε και μπόρεσαν και οι λοιποί πουριτανοί ανόητοι να φορτώσουν και το γνωστό "sex, drugs, and rock (n roll)" σε διάφορες εκδοχές σε μια μουσική που είχε περισσότερη ψυχή.

Οι Rock n Rollάδες που ανέφερα απλά έστρωσαν τον δρόμο, γιατί κυνηγόντας την καλοπέραση τους βοήθησαν πολλά από τα παιδιά να σπάσουν τους δεσμούς με την συμβατική κοινωνία και να ακολουθήσουν μια νεα δική τους πορεία.

Στο θέμα της ποίησης θα απαντήσω πως, ναι, υποκειμενικά για την ώρα δέχομαι ελάχιστους ποιητές που το έργο τους κάτι μου εδωσε που το είχα και το έψαχνα! Και από Έλληνες γιατί δηλαδή μόνο ένας Καβαδίας και ένας Καρυωτάκης αξίζουν. Άντε, έστω και λίγος Ελύτης και κάτι ψιλά (μα πάρα πολύ ψιλά) από Σεφέρη! <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P --> <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Πάω για ύπνο! Άυριο.

Mortal,ναι,αυτό ακριβως που είπες εννοω΄.Επίσης συμφωνώ και σε όλα τα υπόλοιπα που είπες εκτός από ένα : δεν είμαι ο omen , είμαι η omen

Airness δεν καταλαβαίνω γιατί αρπάζεσαι και γιατί κάθε λέξη σε κάθε ποστ την παίρνεις προσωπικά .Συζήτηση γίνεται ,δεν επιτέθηκε κανείς σε εσένα προσωπικά ούτε στο γούστο σου.

Οοπς! Sorry για την αλλαγή φύλου βρε κορίτσι! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Αλλά ξέρεις το μυαλό μου πάει στον οιωνό (άσχετο αν η σειρά ταινιών είχε αποδωθεί ως Προφητεία), οπότε και καταλαβαίνεις το πως λειτουργεί η σκέψη!

Mortal wrote: Οοπς! Sorry για την αλλαγή φύλου βρε κορίτσι! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Αλλά ξέρεις το μυαλό μου πάει στον οιωνό (άσχετο αν η σειρά ταινιών είχε αποδωθεί ως Προφητεία), οπότε και καταλαβαίνεις το πως λειτουργεί η σκέψη!

χεχε,ναιιι,δεν είσαι ο μόνος που με περνάει για αντρα σε φόρουμ.Γιατί ρε παιδιά,δηλαδη για να καταλάβετε οτι ειμαι γυναίκα έπρεπε να εχω κανα γελοίο νικ του στυλ: καραμελίτσα,ζουζουνίτσα ,ροζ ευαίσθητη καρδούλα ,ανέμελη ανεμώνα ή κανα τετόιο συναφή?
Πλάκα κάνω ε,μην παρεξηγηθείς κι εσυ.....