Προτάσεις για βιβλιο-διαδρομές...

Φαντάζομαι πως όλοι λίγο πολύ διαβάζετε κάμποσα βιβλία ετησίως και μιας και μόλις τελείωσα δύο που μου άρεσαν πολύ, είπα να σας τα προτείνω. Έρχεται και καλοκαιράκι που σημαίνει περισσότερος ελεύθερος χρόνος για τους περισσότερους... Λοιπόν, έχουμε και λέμε:

α. Το κράτος του Φόβου, του Michael Crichton
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα αγωνίας. Και για να γίνω γραφική, μιας και συνηθίζεται στις μέρες μας, θα το συσχετίσω με τον τρόπο γραφής του Dan Brown: γρήγορος, γεμάτος δράση κι ανατροπές. Κοινό τους επίσης σημείο το γεγονός πως κι ο Crichton χρησιμοποιεί αληθινά γεγονότα, ονόματα, κτλ, για να πλέξει ένα μυθιστόρημα. Αυτή τη φορά γύρω από το περιβάλλον, τις επικείμενες καταστροφές, κι άλλα σχετικά. Να πω πως δεν είμαι ιδιαίτερα (έως καθόλου) οικολόγος και πως το βιβλίο δεν προσπαθεί να περάσει ένα οικολογικό μήνυμα. Ίσα-ίσα περνά ένα μήνυμα πολύ πιο βαθύ και δελεαστικό (τουλάχιστον για το δικό μου το κεφάλι). Δεν είναι πρωτότυπο (σαν βαθύτερο νόημα) και δεν είναι κάτι που θα διαβάζετε για πρώτη φορά. Αλλά είναι δοσμένο μέσα από ένα όμορφο και γοργό μυθιστόρημα (που ΔΕΝ έχει love story!) και σε κρατά θέσμιο προκειμένου να δεις πώς θα καταλήξει.

Ό,τι πρέπει για ανάγνωση στην παραλία, κάτω από την ομπρελίτσα, με τον καφέ να δροσίζει, και μία γενικότερη καλοκαιρινή διάθεση να αιωρείται. Οι προβληματισμοί που ίσως γεννήσει αντίθετα, είναι ό,τι πρέπει για ένα καφέ με παρέα και τιτάνιες διαμάχες πάνω στη σύγχρονη πραγματικότητα και την "πολιτική" που ακολουθεί.

Για όσους έχουν διαβάσει τη Σφαίρα, το Θήραμα ή τα Jurassic Park, να πληροφορήσω πως είναι του ιδίου. Ο άνθρωπος ξέρει να γράφει και να καθηλώνει._ (πολύ δημοκρατικά! )

β. 9 ΕΦ. Εννέα Έλληνες συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας.
Είναι μία συλλογή διηγημάτων επιστημονικής φαντασίας Ελλήνων συγγραφέων (προφανώς!), που παρότι οι επιρροές των περισσοτέρων είναι εμφανείς, θεωρώ πως εξακολουθούν να είναι όλα ένα κι ένα διαλεγμένα. Τα διηγήματα ποικίλουν ως προς το ύφος, την ταχύτητα, το βάθος, αλλά και το ίδιο το περιεχόμενο, με μοναδική κοινή συνιστώσα την αγχωτική πραγματικότητα και καθημερινότητα.

Ένα ανδροειδές που επισυνάπτει ερωτική σχέση με άνθρωπο, κι ό,τι αυτό συνεπάγεται... Ένας άνθρωπος που πουλά τις μνήμες του (άρα και τον εαυτό του) ως εμπορεύσιμο προϊόν σε εύπορους που αναζητούν συγκινήσεις... Ένας άλλος που εγκλωβίζεται μέσα σε μια εικονική πραγματικότητα και δε μπορεί να αποκοπεί από αυτήν ή μήπως...? Άνθρωποι μεταλλαγμένοι που τους έχει οριστεί ημερομηνία απόσυρσης που τη γνωρίζουν... Ανθρώποι που επιλέγουν να ζήσουν αιώνια μέσα σε μία εικονική πραγματικότητα που οι ίδιοι επέλεξαν ή να μη ζήσουν καθόλου, ή μήπως είναι αντίστροφα...? Και πολλά άλλα όμορφα θεματάκια που μέσα από την "παρακμιακή" ατμόσφαιρά τους καταφέρνουν να ξυπνήσουν τη φαντασία, τα άγχη και τα όνειρά μας και να τα επανατοποθετήσουν (ίσως). Ή απλώς εμένα μου άρεσαν και τα λέω όλα αυτά. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Ό,τι πρέπει για ανάγνωση το βραδάκι λίγο πριν τον ύπνο για να αφήσουν στο μυαλό να περιπλέξει και να προχωρήσει την ιστορία τους, να κρατήσει όσα θέλει και να 'ξεχάσει' όσα δε του άρεσαν, με απλές αλλά καθόλου ξεκάθαρες διαδικασίες!

Αυτά...

Η αλήθεια είναι πως και σε αυτό το βιβλίο η βιβλιογραφία σοκάρει ως προς το μέγεθος και το εξειδικευμένο του περιεχομένου. Αλήθεια τα διαβάζει όλα αυτά και τα καταννοεί ή κάποιος του χώρου του τα συνοψίζει και του δίνει τις χρήσιμες παραπομπές? Μου φαίνεται απίστευτο να μπορεί να διαβάσει μερικά τόσο εξειδικευμένα βιβλία και να τα κατέχει σε τέτοιο βαθμό που να τα χρησιμοποιεί και ως παραπομπές. Αλλά πάλι... ότι πρόκειται για άνθρωπο που το μελετά καλά προτού εκφέρει άποψη το θεωρώ λίγο πολύ δεδομένο.

Στο συγκεκριμένο βιβλίο πάντως, μετά το τέλος του μυθιστορήματος, παραθέτει σε μερικές σελίδες τις προσωπικές του απόψεις και πεποιθήσεις γύρω από τα θέματα που θίγει και κλείνει με ένα απίστευτα όμορφο κειμενάκι που ενδυναμώνει τους όλους προβληματισμούς που γέννησε μέσα από το μυθιστόρημα με πολύ δυνατά επιχειρήματα.

Πολύ καλό πάντως και σαν σκέψη... γρήγορο μυθιστόρημα που σε ευχαριστεί στην ανάγνωση (σαν καλή ταινία δράσης), και παράλληλα (εμμέσως πλην σαφώς, και σαφέστατα στο τέλος) να δίνει έντονους προβληματισμούς γύρω από σοβαρά κι επίκαιρα θέματα. Μυθιστόρημα πάντα, δε λέω... αλλά και λίγο food for thought between the lines δεν κάνει κακό.

EmperorΧΙΙΙ,
Μαθηματικές ανησυχίες? Μου θύμισες κάτι βιβλία που ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ σε εκλαϊκευμένη γλώσσα εξηγούν τους μαθηματικούς νόμους του σύμπαντος, σου συστήνουν τα μαθηματικά ως έννοια, κι άλλα τέτοια όμορφα, και που τελικά δεν καταλάβαινα σχεδόν τίποτα και τα παράταγα πολύ σύντομα. Με τις Χίλιες και Μια Νύχτες, κάτι γίνεται...

Pornostar (τι nick κι αυτό...),
Η αλήθεια είναι πως ποτέ δε τα πήγαινα καλά με την ιστορία κι ουδέποτε έχω κάτσει να διαβάσω ιστορικό (ή ιστορικού περιεχομένου) βιβλίο (τουλάχιστον χωρίς να θέλω κάτι για νανούρισμα ). Αλλά έτσι όπως το παρουσίασες ακούγεται ενδιαφέρον. Τι εννοείς όμως άκρως πολιτικό βιβλίο? Γιατί και με τα πολιτικού περιεχομένου βιβλία δε τα πάω καλά. Ή μάλλον για να γίνω πιο σαφής στην ερώτησή μου: σε κάποιον που δε διαβάζει ούτε ιστορικού, ούτε πολιτικού περιεχομένου βιβλία, θα το συνιστούσες? Το θεωρείς ικανό ως βιβλίο να τον έλξει?

Mortal,
Ειλικρινά όλο και κάτι σου δίνει ως βιβλίο. Εντάξει δε σε συνταράσσει με την νέα αποκλειστική αποκάλυψη ή σύλληψη, αλλά σου γεννά-επαναφέρει προβληματισμούς που πάντα συζητώνται αν τύχει η συζήτηση. Και σου δίνει τη δική του σκοπιά πάνω σε αυτούς.