Προτάσεις για βιβλιο-διαδρομές...

Loipon, xthes bradi teleiosa to proto biblio apo tis 1000 kai 1 nixtes!! To sistino anepifilakta!! O kirios fobos mou itan mipos tis perissoteres istories tis eixa dei/diabasei se metafora kai mou fainontousan "gnostes" kai ksenerona, pragma pou simbainei opote pao na diabaso elliniki mithologia distixos.,.
Tora etoimazomai gia enan tomo olokliro, to "Xroniko ton Epistimonikon Anakalipseon" apo Isaac Asimov!!

Gia sintomia pornostar sou apanto edo , den nomizo na paizei problima gia tis ekdoseis siga xalara ta leme..
Loipon ekdoseis iridanos metafrasi kapoiou Kosta Trikoglidh kai einai pragmatika poly kalh, deixnei gnoseis tis arabikis glossas kai koultouras me tis epeksigiseis tou!!! Saxrazat legetai i kopela pantos magiko biblio exei mia monadiki atmosfaira!!

Βασικά για το προηγούμενο μήνυμα σου που λές για το βιβλίο του Asimov, δεν ξέρω βρε παιδί αλλά το θεωρώ μαζί με το Χρονικό του χρόνου σαν βιβλία αναφοράς. Τα έχω αλλά τα χρησιμοποίησα μια δυο φορές για άλλα θέματα που έψαχνα για να βρω μερικά στοιχεία και μόνο. Αλλά μπορεί να κάνω και λάθος. Για το 1000 και 1 νύχτες πρέπει να είχα διαβάσει μέρος τους μικρός, αλλά δεν μου έχει μείνει κάτι ιδιαίτερο στο μυαλό. Ωστόσο και ταινίες το έχουν διαπραγματευθεί αλλά και παιχνίδια (Atlantis 2?). Η πρώτη μετάφραση και το μάζεμα των ιστορίων πρέπει να είχε γίνει (αν δεν είναι κάποιος μύθος) από κάποιον άγγλο συγγραφέα και από πολλές παλαιότερες πηγές κάπου μεταξύ 1850-1900.

Προσωπικά τον Asimov τον γνώρισα πρώτα για τα robot του (Ι, Robot, Foundation books, The Robots Of Dawn, The Little Ugly Child κ.α.) και το φανταστικό του έργο και μετά για το επιστημονικό του (για το οποίο δεν γνωρίζω και πολλά πέρα του ότι έχει γράψει αρκετά συγγράματα (ίσως και εκατοντάδες) στους τρεις ή 4 κλάδους με τους οποίους ασχολήθηκε (πρωτοιστορία, βιολογία, χημεία και κάτι άλλο). Το Χρονικό του χρόνου έτσι όπως το ξεκίνησα να το κοιτάξω πριν από καιρό είναι πολύ καλογραμμένο, ωστόσο δεν μπορώ να ξεφύγω από το να το θεωρώ ως μια ειδικού θέματος εγκυκλοπαίδεια. (Να φαντασθώ πως όλοι μας έχουμε τις εκδόσεις Π.Ε.Κ. - Ι.Τ.Ε.?)

Όντως για αυτές τις εκδόσεις μιλάμε.

Θυμάσαι τι έλεγα για το πως έχει περάσει η φαντασία στην Ελλάδα? Και βλέπεις τι λες και μόνος σου όταν ξεκινάς? "Όταν πρωτοείδα το βιβλίο στα ράφια των βιβλιοπωλείων αρκετά χρόνια πριν δεν έδωσα και ιδιαίτερη σημασία επειδή θεωρώντας τον συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας είπα από μέσα μου 'τι θέλει αυτός τώρα και ασχολείται με άλλο είδος'".

Αυτό είναι που με παραξενεύει, (όχι μόνο εδώ αλλά και με αρκετό κόσμο) γιατί σε γενικές γραμμές η επιστημονική φαντασία γράφεται από ανθρώπους που ασχολούνται σε μεγάλο βαθμό με κάποιο επιστημονικό τομέα, και κατόπιν γίνονται συγγραφείς (αν το θελήσουν ή έχουν κάποιο ταλέντο και παρωτρυνθούν λίγο καλύτερα (όχι αυτούς που γράφουν για να αποπληρώσουν το δάνειο δηλαδή! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->). Δεν συμβαίνει πάντα, αλλά όσοι το κατορθώνουν πέρα από μια εξαιρετική αφήγηση φυτεύουν και τις απαιτούμενες αμφιβολίες για να αρχίσει η παραγωγή σκέψης. Άλλος μεγάλος ήταν o Arthur C Clarke ο οποίος εργαζόταν με την RAF και μετάξυ 40-60 (μη ζητάς πολλά από μια διαλυμμένη μνήμη) έγραψε ένα paper σχετικά με την γαιοστατική ζώνη των δορυφόρων (και πιθανόν και άλλα που δεν τα γνωρίζω γιατί δεν μελέτησα καλά το μάθημα μου) που χρησιμοποιείται ως σήμερα το αποτέλεσμα του. Το που θα πας (είτε κατά την διάρκεια μιας ιστορίας, είτε κλείνοντας το οπισθόφυλλο) είναι πάντοτε προσωπικό θέμα, ωστόσο κάπου θα πας.

Βέβαια δεν μπορώ να πω και η "κλειδωμένη" (μέχρι να αναιρεθεί από νεώτερες ανακαλύψεις ή θεωρίες) είναι αναγκαία, οπότε θα επέλεγα πάντοτε έναν καλό συγγραφέα (που να γνωρίζει καλά ένα θέμα) ώστε να το αποδώσει και πιο ευχάριστα. Οπότε και το χρονικό του χρόνου (μολονότι ίσως κάποια από τα θέματα που διαπραγματεύεται να έχουν αναιρεθεί ή διαφοροποιηθεί από την αρχική αντίληψη του τότε) καλό είναι on its own merits.

Φίλε μου δυστυχώς δεν μπορούμε να γράψουμε για "επικοινωνία με εξωγήινους", το μόνο που μπορούμε να κάνουμε στην καλύτερη είναι να πάρουμε μια υπάρχουσα φυλή, κοινωνική, ομάδα, ιδεολογική κλπ και στηριζόμενοι σε μια εξωτερική εμφάνιση που να εφαρμόζει στα δεδομένα του πλανήτη στον οποίο θα αναφερθούμε να δημιουργήσουμε ένα νέο είδος το οποίο είτε έχει τα καλύτερα χαρακτηριστικά του είδους είτε τα χειρότερα, είτε, έστω κάποια χαρακτηριστικά. Μόνο εμάς γνωρίζουμε, και κανέναν άλλον, οπότε; <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Και καταλαβαίνω πως το λες, αλλά η φιλοσοφία δεν πρέπει (μάλλον δεν θα έπρεπε) να είναι κάτι το στριφνό ή το τεχνικό που πρέπει να αναλύεται με σκληρά τεχνικά παραδείγμα του νοητού, του φυσικού ή της ιδέας, αλλά κάλιστα θα μπορούσε να αποδωθεί με μια ισχυρότερη παρομοίωση σε μια φανταστική κοινωνική ομάδα ώστε να δείξει τις πιθανές προοπτικές ή ελλείψεις της. Για σκέψου κι από αυτή την πλευρά, γιατί έχω φτάσει να πιστεύω πως κοντεύουμε να ξεχάσουμε την έρευνα για νοήματα και ιδέες μέσα από τις ιστορίες και βλέπουμε μόνο όπλα και μπαμ μπουμ (καλά τα βλέπουμε κι αυτά). Δεν χρειάζεται μάλιστα να πας σε υπερερμηνείες και να βρεις αυτά που δεν υπάρχουν ή να δημιουργήσεις έναν κλάδο νέο. Το Βυζάντιο που λες κάλιστα θα μπορούσε να δείξει ένα παρακμιακό καθεστώς πλουτοκρατών, δολοφόνων, και ελάχιστων διανοητών σε μια ομοσπονδία πλανητών που για τα συμφέροντα τους να προσπαθήσουν να διαλύσουν όποιες συμμαχίες υπάρχουν ή έχουν με σκοπό να επεκταθούν αναίμακτα μέσω της πολιτικής. Ωστόσο εσύ έχεις τα ιστορίκά στοιχεία για να πας εκεί, ενώ εγώ όχι. Μην περιορίζεσαι επειδή σου είπαν πως λέγεται Βυζάντιο, υπάρχει η μετατόπιση ή αλλιώς αποξένωση και η μεταφορά ενός περιβάλλοντος είτε ιστορικού είτε του εμπειρικού (του κόσμου του γράφοντος (?)) σε ένα προστατευμένο ή ένα περιβάλλον μεγαλύτερης ή μικρότερης επιροής. Έτσι μάλιστα ίσως να μπορούσες να αντιληφθείς και προβλήματα που δεν γνώριζες πως υπήρχαν. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Για όλα υπάρχει ένας αντίλογος και πιθανόν μια διαφορετική προσέγγιση! <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P --> <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> (Αν έβλεπες B5 ψάξε λίγο τους Κενταυριανούς και την σχέση τους με την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ως βάση για την σύλληψη τους.)

Nai, apo panepistimiakes ekdoseis kritis einai, to pira prin kana mina apo tin ekthesi bibliou pou eixe ginei ston pezodromo sto kentro tis athinas, ton pasignosto nai nai pou den thimamai to onoma tou, kai malista to pira 30euro eno kanoniki timi exei nomizo giro sta 38!! Oso gia to pos diabazetai mortal, einai aplo, pos blepeis ena ntokimanter , etsi apo tin arxi kai tin proistoria mexri to telos... einai poly euxaristo pantos, stin arxi eimai akoma alla se ftiaxnei..Distixos to Atlantis 2 den to xo opote den exo gnomi (eno ta ipoloipa atlantis pou exo akomi den exo brei xrono na ta paikso,., :pPpP )

Βασικά θα πρότεινα να ξεκινήσεις με το αρχικό Dune και μετά να συνεχίσεις στο Dune Messiah και στο Dune Children. Τα τελευταία τρία απο τον πατέρα Herbert δεν θα έχω διαβάσει δυστυχώς (Dune Chapterhouse κλπ). Και όσο για τα καινούργια στην ουσία είναι prequels από τον γιο του συγγραφέα και από κάποιον Nebula (καλός, χρυσός, αλλά ο πατέρας Herbert είναι αξεπέραστος) αν θυμάμαι καλά (Atreides, Harconen, Corino House books συν πολλά διηγήματα που ανοίγουν και κλείνουν βαλβίδες στην ιστορία <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->).

Το αρχικό dune βασίζεται στην ιδέα ενός συστήματος πλανητών (καθένας με το δικό του πολιτικό σύστημα) και με κεντρική την παρουσία του Arrakis ή Dune του πλανήτη της ερήμου (ο οποίος έχει τους δικούς του αυτόχθονες κατοίκους οι οποίοι υποχρεώνονται να συμβιβαστούν υπό όρους με την αυτοκρατορία) στον οποίο παραγεται το μοναδικό spice melange, το οποίο αποτελεί τον μοναδικό τρόπο για την συνέχιση των διαστρικών ταξιδιών (συντεχνία των πλοηγών). Ωστόσο διάφορες πολιτικές φράξιες (το λέμε?) και μια μορφή θρησκείας παράλληλα με την αυτοκρατορική δίοικηση (και τα πολιτικά παιχνίδια όλων) δημιουργούν ένα αξεπέραστο αποτέλεσμα σκέψης και ίσως κριτικής (για όσους συσχετίζουν περισσότερα ιστορικά στοιχεία από την ιστορία μας). Τόσο συγγραφικά όσο και ιδεολογικά. Δεν μπορώ να το εξηγήσω (το έχω διαβάσει κάπου 7 φορές από τα 16 μου και μετά (η τελευταία φορά ήταν πριν από 2-3 χρόνια)) αλλά το όλο αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό και σε ελκύει κάθε φορά το ίδιο άνετα και σου δίνει ακόμη μεγαλύτερη ικανοποίηση. Έχει ότι μπορεί να ζητήσει κάποιος από ένα έπος στην σύλληψη και σε μια διατριβή πάνω σε όλα όσα ανέφερε ο Elessar. Θα το βρεις στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Anubis, σε καλές μεταφράσεις (έχω τα δυο πρώτα και είναι καλά δουλεμένα (δεν θυμάμαι να με ξένισε κάτι στην απόδοση, μολονότι κάποια ίσως να μην έπρεπε να αποδωθούν αλλά απλά να μπουν ως υποσημειώσεις).

Προσωπικά το θεωρώ επίσης κι ένα βιβλίο που δοκιμάστηκε από τον χρόνο και το εμπόριο και όχι απλά επιβίωσε αλλά συνεχίσει να γοητεύει πολύ κόσμο ακόμη και στις μέρες μας (πρέπει να γράφτηκε το 67?).