Beyond - Two Souls

"I've been living with an entity I know nothing about since the day I was born."

Οι αέναες αψιμαχίες ξεκίνησαν. Πώς ορίζεται ένα adventure; Ποια παιχνίδια ανήκουν -ή δεν ανήκουν- στην κατηγορία ως sub-genre; Ας ξεμπερδέψουμε με το βραχνά της ετικέτας ευθύς εξαρχής: εάν έχετε τέτοιου είδους προβληματισμούς, τότε μάλλον δε θα θεωρήσετε ούτε το "Beyond - Two Souls" adventure. Όμως, εάν ζήσατε ξεχωριστές gaming στιγμές με παιχνίδια όπως το Heavy Rain της Quantic Dream και το Walking Dead της Telltale, είτε τα βαφτίσατε adventure games είτε interactive dramas, τότε ετοιμαστείτε για μια παρόμοια, ξεχωριστή εμπειρία. Ίσως όχι συγκλονιστική όπως, σχεδόν με αλαζονεία, πρέσβευε ο David Cage κι ανέβαζε την προσμονή μας σε θεώρατα ύψη, αλλά σίγουρα ξεχωριστή κι αξιόλογη.

Σενάριο

Βρισκόμαστε σε ένα πιθανό μέλλον, ή παρόν. Το σκηνικό δεν είναι φουτουριστικό, ο κόσμος είναι ίδιος με το δικό μας. Ορισμένοι άνθρωποι πιστεύουν στα πνεύματα, το υπερπέραν και τις υπερφυσικές ικανότητες. Άλλοι όχι. Ο Πέρα Κόσμος (infraworld), όμως, υπάρχει. Κι είναι γεμάτος ψυχές, και τέρατα.

(οι υπερφυσικές ικανότητες είναι ευχή και κατάρα μαζί)

H Jodie Holmes γεννήθηκε άρρηκτα συνδεδεμένη και ψυχικά ενωμένη με μια αόρατη οντότητα, τον Aiden. Δεν τον βλέπει ποτέ, μα τον αισθάνεται πάντοτε δίπλα της. Δεν τον ακούει, μα μπορεί να του μιλάει και να του ζητάει πράγματα. Κι εκείνος δεν της χαλάει (συνήθως) χατήρι, προσδίδοντάς της έτσι υπερφυσικές ικανότητες. Μπορεί να βλέπει μέσα από τοίχους σε κοντινά δωμάτια, μπορεί να τηλεκινεί αντικείμενα, να θεραπεύει πληγές, να κυριεύει ανθρώπους και να ελέγχει τις κινήσεις τους, να βλέπει τις τελευταίες αναμνήσεις ενός νεκρού, και να πνίγει με τη δύναμη του νου.

Η κυβέρνηση κι ο στρατός θέλουν προφανώς να εκμεταλλευτούν αυτήν της την ιδιαιτερότητα, την υπεροχή. Θέλουν, επίσης, να αποκτήσουν πρόσβαση στον Πέρα Κόσμο· θέλουν να συνδέσουν κι άλλες ψυχές με ανθρώπους, με στρατιώτες, ώστε να αποκτήσουν πολεμικό προβάδισμα έναντι των αντιπάλων. Έτσι, λοιπόν, η Jodie μεταφέρεται έξι χρονών κοριτσάκι σε ένα μικροσκοπικό διαμέρισμα γεμάτο κάμερες παρακολούθησης στο τμήμα ερευνών παραφυσικών δραστηριοτήτων της CIA. Κι εκεί περνάει τα επόμενα χρόνια της ζωής της υπό το άγρυπνο βλέμμα των Dr. Dawkins και Dr. Cole, οι οποίοι τη μελετούν και τη μαθαίνουν να ελέγχει τις δυνάμεις της.

Παρότι το υπερφυσικό στοιχείο είναι διάχυτο σε ολόκληρο το παιχνίδι, η Quantic Dream δε ρίχνει εκεί τελικά το βάρος της ιστορίας, μιας και η γεμάτη ζωή της Jodie μάς ταξιδεύει σε σκηνικά διόλου φανταστικά και καθ'όλα ρεαλιστικά και τρομακτικά. Βλέπουμε ένα κοριτσάκι να αποζητά τη στοργή κι αντ’ αυτού να μένει μόνο του, φοβισμένο κι αποκλεισμένο.

(έτσι σκοτώνουμε με τη δύναμη του νου) 

Βλέπουμε τη ζωή άστεγων ανθρώπων σε μια μεγαλούπολη το χειμώνα. Η πείνα, το κρύο και η παγωνιά αποτελούν καθημερινό εχθρό τους. Βλέπουμε τη ζωή Ινδιάνων στο Navajo, όσων απέμειναν όταν η φυλή τους εκδιώχθηκε από τους λευκούς. Βλέπουμε τον εμφύλιο πόλεμο σε μια αφρικανική χώρα. Στρατιώτες και τανκς σαρώνουν τη μισοκατεστραμμένη πόλη, "προδότες και αντάρτες" παραμένουν κρεμασμένοι από λάμπες στους δρόμους ώστε να θυμίζουν στους υπόλοιπους τι θα συμβεί αν εναντιωθούν. Βλέπουμε μια κυβέρνηση με ισχύ να διασφαλίζει τη συνέχιση του πολέμου για να εξυπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα. Βλέπουμε μειονότητες, πόνο, μάχη για επιβίωση. Βλέπουμε τη γκρίζα ζώνη του δικού μας κόσμου μέσα από τα μάτια της Jodie...

Gameplay

Η Quantic Dream έχει παράδοση στο απλό gameplay που δε μας απομακρύνει καθόλου από την ιστορία. Με σκοπό να μη σκεφτόμαστε κι απλώς να αντιδράμε ενστικτωδώς στα ερεθίσματα, διώχνει αυτή τη φορά τα QTE κι αφήνει μονάχα μια λευκή κουκκίδα (αντί για κέρσορα) σα μοναδική υπενθύμιση πως είναι παιχνίδι αυτό που βλέπουμε στις οθόνες μας. Η κίνηση είναι απλοποιημένη, η διαδραστικότητα με το περιβάλλον περιορισμένη, και οι σκηνές δράσης πλέον απαιτούν να κινήσουμε απλώς τον αναλογικό μοχλό προς τη σωστή κατεύθυνση ώστε να ακολουθήσει κι ο χαρακτήρας. Παραδείγματος χάριν, αν μας επιτίθεται κάποιος με το δεξί του χέρι, εμείς θα πρέπει απλώς να κινήσουμε προς τα αριστερά τον αναλογικό μοχλό, ώστε και η Jodie να πάει αριστερά και να αποφύγει το χτύπημα. Ομοίως, όταν χειριζόμαστε τον Aiden και λειτουργούμε πλέον σε υπερφυσικό επίπεδο, οι επιλογές και οι κινήσεις μας μπορεί να αλλάζουν εντελώς, αλλά ο πυρήνας παραμένει επίσης απλοϊκός, λιτός και κυρίως εύκολος. Η υπεραπλούστευση, όμως, του gameplay στο βωμό της αβίαστης διαδραστικότητας και της απερίσπαστης εξέλιξης της ιστορίας αποτελεί δίκοπο μαχαίρι μιας και καταλήγει τελικά να μας προσφέρει μια κάπως χλιαρή εμπειρία. Θα θέλαμε να ζήσουμε την αγωνία του "death" σε περίπτωση λάθους ή την ικανοποίηση της επίλυσης ενός γρίφου.

Αντίθετα, ένα εξαιρετικό στοιχείο που ενσωματώθηκε είναι η δυνατότητα co-op (duo mode) όπου παίζουν ταυτόχρονα δύο παίχτες. Ο ένας χειρίζεται τη Jodie κι ο δεύτερος τον Aiden (επιλέγοντας ο καθένας τους ξεχωριστά το επίπεδο δυσκολίας που επιθυμεί ανάλογα με την πείρα του). Η σύμπραξη δύο παιχτών σε ένα τέτοιου είδους παιχνίδι είναι ενθαρρυντικά πρωτότυπη και σίγουρα βοηθά όσους ψάχνετε τρόπο κι αφορμή για να προσελκύσετε το έτερον ήμισυ στον κόσμο των adventures. Σε αυτό, μάλιστα, θα σας βοηθήσει και η μεγαλύτερη αλλαγή που έγινε στο gameplay: πουθενά και με κανένα τρόπο δεν μπορείτε να χάσετε, η Jodie δεν μπορεί να πεθάνει. Ωστόσο, χάνοντας σε action ακολουθίες, θα χάνετε (ενίοτε μεγάλα) κομμάτια της ιστορίας και φυσικά δε θα έχετε στο τέλος τη δυνατότητα να δείτε πολλά από τα εναλλακτικά endings. Μη σας κάνει εντύπωση, λοιπόν, αν η ιστορία που είδατε εσείς διέφερε πολύ από αυτή που σας αφηγείται ένας φίλος. 

 (οι μεταμορφώσεις της Jodie είναι εντυπωσιακές στην κάθε τους λεπτομέρεια)

 Γραφικά / Διάλογοι-Ήχος

Ολόκληρο το παιχνίδι έχει γυριστεί σε motion-capture (τεχνική όπου βιντεοσκοπείται ένας ηθοποιός κι έπειτα το βίντεο χρησιμοποιείται για τη δημιουργία της αντίστοιχης κίνησης του ήρωα στο παιχνίδι, ώστε να διαθέτει αληθοφάνεια και λεπτομέρεια). Η Quantic Dream, όμως, δε χρησιμοποιεί απλώς αυτήν την τεχνική. Την αξιοποιεί για να παντρέψει τα video games με το Hollywood, φέρνοντας στο πλατό των γυρισμάτων του Beyond όχι δύο οποιουσδήποτε ηθοποιούς, αλλά την Ellen Page και το Willem Dafoe!! Έχοντας αναφέρει αυτά τα δύο ονόματα, μάλλον δε χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο για τις ερμηνείες... Μάλιστα, η Ellen Page καλείται να υποδυθεί την Jodie σε διαφορετικές φάσεις της ζωής της (η οποία παρουσιάζεται σε μη-γραμμική χρονικά αφήγηση). Τη βλέπουμε ως ένα φοβισμένο κοριτσάκι έξι ετών, ως αγανακτισμένη έφηβο, ως κουρασμένη άστεγο, ως σαγηνευτικό θηλυκό, ως νέα γυναίκα που αποχωρεί από όλους κι από όλα και φεύγει μακριά αναζητώντας τον εαυτό της, ως κομάντο του στρατού, ως δυνατή πλέον συναισθηματικά γυναίκα που κρατά τη μοίρα του κόσμου στα χέρια της. Η εμφάνιση και η κινησιολογία της Jodie αλλάζουν κάθε φορά για να συνάδουν τόσο με την ηλικία όσο και με την ψυχοσύνθεσή της. Γενικώς, θα λέγαμε πως ο οπτικοακουστικός τομέας του παιχνιδιού είναι με μια λέξη... BEYOND.

Μοναδική μας ένσταση, για άλλη μια φορά, η προβληματική οπτική της κάμερας σε σχέση με την κίνηση του χαρακτήρα. Σε ορισμένες περιπτώσεις θέλουμε να κινηθούμε προς μία κατεύθυνση, αλλά η κάμερα αρνείται πεισματικά να αλλάξει οπτική και μας αναγκάζει να κινούμαστε ουσιαστικά στα τυφλά.

Συμπεράσματα

Πρόκειται για ένα ξεχωριστό παιχνίδι, που όμως δεν ενδείκνυται για όλους. Η ενδιαφέρουσα sci-fi ιστορία του τολμά να θίξει ώριμα κοινωνικά θέματα με οξυδερκή τρόπο. Η φωτογραφικής λεπτομέρειας απεικόνιση των τοποθεσιών και των χαρακτήρων, η ασφαλώς επαγγελματική ερμηνεία των ηθοποιών, αλλά και η κινηματογραφική σκηνοθεσία συνδράμουν στη δημιουργία ενός πλασματικού κόσμου που μας αγκαλιάζει και μας βυθίζει βαθιά μέσα του. Ωστόσο, η παντελής έλλειψη gameplay σίγουρα είναι αποθαρρυντική. Εμείς, πάντως, σας προτείνουμε το Beyond - Two Souls ως μια ιδιαίτερη gaming εμπειρία που μπορείτε να μοιραστείτε με μη-gamers αγαπημένους σας.

(ζούμε 15 χρόνια από τη ζωή της Jodie σε ≈10 ώρες παιχνιδιού)