Technobabylon

Πέμπτη, 16 Ιουλίου 2015, Συντάκτης: Constantine_R

  • Κυκλοφορία: 2015
  • Ανάπτυξη: Technocrat Games, Wadjet Eye
  • Πλατφόρμα: PC

Όπως πολλές indie εταιρίες, έτσι και η Technocrat Games ξεκίνησε το 2010 από μια παρέα νέων που ήθελαν να κάνουν το χόμπι τους επάγγελμα. Αρχικά προσπαθούσαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στο χώρο μέσα από freeware παιχνίδια βασιζόμενα στην AGS και ένα μικρό εμπορικό adventure, το Nancy. Μέχρι που τους ανακάλυψε “η μεγάλη των μικρών” Wadjet Eye (ο Dave Gilbert δηλαδή) και συμφώνησαν να δουλέψουν πάνω σε ένα αρχικό freeware της Technocrat, το Technobabylon. Εδώ και λίγο καιρό το πρώτο μεγάλο εμπορικό παιχνίδι των Λονδρέζων κυκλοφόρησε και μας ταρακούνησε για τα καλά.

Bio-computing

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με μια σειρά. Το Technobaylon διαδραματίζεται στο μέλλον και συγκεκριμένα το καλοκαίρι του 2087 στη Newton, μια πολυπολιτισμική μεγαλούπολη που ζει και ορίζει τον σύγχρονο παλμό του κόσμου. Η επιστήμη της πληροφορίας έχει ξεπεράσει τα συμβατικά ηλεκτρονικά κυκλώματα και έχει εξελιχθεί στον τομέα της μηχανικής γενετικής. Τρανζίστορ και πυκνωτές έχουν αντικατασταθεί με ένζυμα και πρωτεΐνες και ο καθένας μπορεί να “ταξιδεύει” στον απέραντο χώρο της Trance, το μελλοντικό διαδίκτυο, μόνο με τη σκέψη του. Αρκεί βέβαια να υποβληθεί στην κατάλληλη επέμβαση.

Μέσα σε αυτόν τον τεχνολογικό οργασμό συναντάμε την Latha Sesame. Μεγαλωμένη σε ορφανοτροφείο, ζει τα τελευταία δυο χρόνια σε μια τρώγλη, άνεργη και εθισμένη στην Trance. Η Latha πραγματοποιεί οποιαδήποτε κοινωνική συναναστροφή μόνο μέσα από τον κυβερνοχώρο όπου κυκλοφορεί με το alter ego της, Mandala. Αποκομμένη από τον πραγματικό κόσμο, δεν βγαίνει σχεδόν ποτέ από το διαμέρισμά της εκτός και αν υπάρξει κάποιο πρόβλημα. Όπως ακριβώς συμβαίνει στην αρχή της ιστορίας. Το δίκτυο πέφτει και πηγαίνοντας να ειδοποιήσει τον ιδιοκτήτη διαπιστώνει ότι η πόρτα έχει μπλοκάρει. Την στιγμή που καταφέρνει να την ανοίξει, το διαμέρισμά της εκρήγνυται…

(Ο Regis και η Lao επί τω έργο)

Παράλληλα με την Latha, συναντάμε τους Dr. Charlie Regis και Dr. Max Lao, δυο πράκτορες της C.E.L. (μια υπηρεσία παντός προστασίας του πολίτη) που βρίσκονται στα ίχνη ενός κατά συρροή… Mindjacker. Ο εν λόγω τύπος επιτίθεται στο τροποποιημένο για την Trance νευρικό σύστημα των θυμάτων του και κλέβει τις αναμνήσεις και τις γνώσεις τους καίγοντας τον εγκέφαλό τους. Οι δυο πράκτορες λογοδοτούν στην Central, μια τεράστιας δυναμικότητας Τεχνική Νοημοσύνη (A.I.) που ρυθμίζει και φροντίζει όλες τις λειτουργίες της Newton.

Ο Regis είναι η παλιά καραβάνα στο σώμα. Πρώην γενετιστής, χήρος και μόνιμα τσακωμένος με την καινούργια τεχνολογία, κουβαλά βαριά φορτία που αν μπορούσε θα τα είχε αποτάξει καιρό τώρα. Η Lao από την άλλη είναι η φιλόδοξη νέα που ζει στο ρυθμό της Newton. Η σοκαριστική κυνικότητά της είναι ένα προπέτασμα των δικών της μυστικών αλλά όσο κυνική και να θέλει να δείχνει, αποζητά την έγκριση του γηραιού συνεργάτη της. Η μοίρα θα μπλέξει πολύ γρήγορα τα μονοπάτια των δυο συν ένα πρωταγωνιστών και θα τους φέρει αντιμέτωπους με μεγάλα συμφέροντα, διαταραγμένες προσωπικότητες, φαντάσματα του παρελθόντος αλλά και ηθικά διλλήματα που ίσως και να καθορίσουν τον τρόπο σκέψης του μέλλοντος.

Το Technobabylon είναι μια καρα-cyberpunk ιστορία που με εξέπληξε ευχάριστα. Σκοτεινό μέλλον, ανισότητες, κυνικότητα, τεχνολογική εξάρτηση και αληθοφάνεια, σοκαριστικά ήθη, μαύρο χιούμορ και μια πένα ξυράφι συγκροτούν μια ιστορία που όχι μόνο θα σας διασκεδάσει αλλά και θα σας προβληματίσει. Διατηρώντας ένα πραγματικό sci-fi πνεύμα, το Technobabylon μας παρουσιάζει έναν παραμορφωτικό καθρέφτη της σύγχρονης καλπάζουσας τεχνολογίας και των κινδύνων που κρύβει. Από τις πιο δυνατές ιστορίες τα τελευταία χρόνια.

Once a Wadjet Eye… always a Wadjet Eye

Άπαξ και η Wadjet Eye πάρει υπό την αιγίδα της ένα παιχνίδι, αμέσως το μυαλό μας πηγαίνει στα πιξελωτά γραφικά που νομίζω ότι είναι άδικο να τα λέμε (ακόμα) ρετρό∙ και το Technobabylon δεν αποτελεί εξαίρεση. Ο ταλαντούχος Ben Chandler έχει δουλέψει τόσο τα backgrounds όσο και τους χαρακτήρες και πραγματικά πιστεύω ότι έχει φτάσει την τεχνοτροπία αυτή στα όριά της. Όσοι έχετε παίξει προηγούμενα adventures που έχει αναμειχθεί θα αναγνωρίσετε αμέσως το χαρακτηριστικό του στυλ και το πόσο όμορφα ντύνει τις εικόνες με χρώματα, από την άλλη όμως ο περιορισμός του animation κρατάει το παιχνίδι μισό σκαλί κάτω καθώς έχει στιγμές που “χάνουν” σε ένταση από αυτό. Κατά τη διάρκεια των διαλόγων εμφανίζονται μεγάλα και καλοσχεδιασμένα πορτρέτα των ηρώων που έχουν την ανάλογη έκφραση. Σε ορισμένα σημεία μπορεί να συναντήσετε κάποια προβληματάκια που συνήθως έχουν να κάνουν με την κίνηση των ηρώων στο χώρο αλλά τίποτα το τραγικό για να σας χαλάσει τη διάθεση.

(Η avatar της Latha, Mandala)

Οι φωνές των ηρώων έχουν την επιμέλεια του Dave Gilbert και αυτή τη φορά ηχογραφήθηκαν σε επαγγελματικό στούντιο και όχι στην κρεβατοκάμαρα του (όπως ο ίδιος λέει). Όχι ότι μπορεί να καταλάβετε τη διαφορά, είναι όμως πολύ καθαρές ενώ έχουν προστεθεί πολλά εφέ που τις αλλοιώνουν ανάλογα με την περίπτωση. Η διανομή ρόλων είναι εξαιρετική και ταιριάζει γάντι σε κάθε χαρακτήρα. Υπάρχουν κάποιες παραφωνίες, μιλάμε όμως για ρόλους κομπάρσους που ο ίδιος ο Dave αποφάσισε να κάνει. Δύσκολα να πείσει για μπράβος. Εντύπωση πάντως μου έκανε πως πέρασε ένα μικρό glitch στην αρχή ορισμένων διαλόγων χωρίς να το πάρουν (;) χαμπάρι.

Η μουσική κινείται σε αργόσυρτα ηλεκτρονικά μοτίβα που φέρνουν στο μυαλό ταινίες όπως το Blade Runner. Είναι πολύ διακριτική σε σημείο να φτάσω στα μισά του παιχνιδιού για να συνειδητοποιήσω ότι ακόμα δεν έχω άποψη για αυτή. Μάλιστα αναγκάστηκα να τη δυναμώσω από τα options του παιχνιδιού για να την ακούω καλύτερα. Τα εφέ από την άλλη βρίσκονται παντού και ντύνουν εξαιρετικά το κυβερνοσύμπαν του παιχνιδιού. Τέλος, όπως σε κάθε παιχνίδι της Wadjet Eye, υπάρχει το απαραίτητο commentary όπου οι συντελεστές σχολιάζουν τη δουλειά τους και τον Dave Gilbert να μας λέει, ακόμα μια φορά, ότι αυτή τη φορά δεν θα μιλήσει πολύ αλλά πάλι να αποδεικνύεται ο πιο πολυλογάς. Αν αρχίσει, δεν σταματά με τίποτα.

Cyber Riddles

Το Technobabylon αρχικά προοριζόταν να είναι χωρισμένο σε επεισόδια, από τη στιγμή όμως που αναμείχθηκε η Wadjet Eye αποφασίστηκε να κυκλοφορήσει σε μια ενιαία μορφή. Μια απόφαση σοφή καθώς το τελικό αποτέλεσμα είναι παραπάνω από χορταστικό. Στις περίπου 15 ώρες που θα σας πάρει να δείτε τους τίτλους τέλους θα παίξετε και με τους τρεις χαρακτήρες, θα συναναστραφείτε με πολλούς “περίεργους”, θα ταξιδέψετε σε διάφορα σημεία της πόλης και θα κληθείτε να λύσετε μια πλειάδα διασκεδαστικών και απαιτητικών γρίφων. Όλοι έχουν ενσωματωθεί άψογα στη περιπέτεια, χρειάζονται σκέψη, ενώ η ιδέα του κυβερνοχώρου γεννά πρωτότυπες ιδέες δράσης. Μάλιστα στο τέλος θα χειριστείτε ταυτόχρονα και τους τρεις χαρακτήρες σε έναν μεγάλο συνδυαστικό γρίφο.

(Trance junkies)

Η  καινοτομία βέβαια του παιχνιδιού είναι η Trance. H Latha, μέσω μιας πρωτεϊνικής σύνθεσης ζελατίνη, το Wetware, μπορεί να συνδέεται με οποιαδήποτε ηλεκτρονική συσκευή και να αλληλεπιδρά με αυτή στην Trance. Το ίδιο μπορεί να κάνει και η Lao (και θεωρητικά οποιοσδήποτε πολίτης) αλλά δεν θα τη δούμε άμεσα σε δράση. Η συναναστροφή με τις μηχανές θα σας θυμίσει πολλές καταστάσεις που συναντάτε στo διαδίκτυο και αποτελεί τη χιουμοριστική πινελιά του παιχνιδιού. Πάντως δεν μπορώ να πω ότι το παιχνίδι μου έδωσε να καταλάβω την απεραντοσύνη και ελευθερία του κυβερνοχώρου, από την άλλη βέβαια αν τα είχε καταφέρει θα μιλούσαμε για ένα μικρό θαύμα, δεδομένου της δυναμικότητας του.

Τέλος, κατά τη διάρκεια της ιστορίας θα κληθούμε να πάρουμε κάποιες αποφάσεις σχετικά με την συμπεριφορά των ηρώων αλλά και τις συμμαχίες που θα κάνουμε. Στο τέλος θα δούμε τα αποτελέσματα αυτών των επιλογών χωρίς όμως κάποιες δραματικές αλλαγές. Ο βασικός κορμός της ιστορίας παραμένει αναλλοίωτος.

Ο χειρισμός είναι απλούστατος και δε χρήζει μεγάλης ανάλυσης. Αριστερό κλικ: ενέργεια, δεξί κλικ: περιγραφή. Προσέξτε μόνο ότι και η περιγραφή παίζει και αυτή το ρόλο της καθώς ένα από τα μεγαλύτερα κολλήματά μου οφειλόταν σε αυτό το δεξί κλικ. Το inventory ανοίγει αυτόματα στο κάτω μέρος της οθόνης όπου μπορούμε να πάρουμε, εξετάσουμε και συνδυάσουμε τα αντικείμενά μας.

Cyberpunk Delight

Blackwell, Gemini Rue, Resonance, Primordia (άντε και το Golden Wake) και τώρα το Technobabylon. Η Wadjet Eye τα τελευταία χρόνια μας δίνει σταθερά εξαιρετικά adventures που και εγώ δεν ξέρω τι θα λέγαμε αν είχαν αναπτυχθεί με μεγαλύτερο κεφάλαιο. Το μόνο που μπορεί να προσάψει κάποιος είναι τα χαμηλής ανάλυσης γραφικά, που ναι μεν είναι πανέμορφα αλλά είναι… ε… χαμηλής ανάλυσης. Από την άλλη όμως έχουμε να κάνουμε με μια πολύ μικρή εταιρεία που όλον αυτό τον καιρό πορεύεται μεθοδικά, με τις δικές της δυνάμεις (όταν η πλειοψηφία τρέχει στο Kickstarter) και, το κυριότερο, έχει αποκτήσει το σεβασμό όλων.

Εννοείται λοιπόν από τα παραπάνω ότι το Technobabylon είναι ένα adventure που πρέπει να δει κάθε φίλος του είδους. Καταπληκτικό sci-fi σενάριο, πλούσιο και διασκεδαστικό gameplay και όμορφος οπτικοακουστικός τομέας συνθέτουν ένα πακέτο που να αποζημιώσει τα χρήματα και το χρόνο σας. Ακόμα όμως και όσοι δεν παίζετε συχνά adventures (ή videogames γενικότερα) αλλά σας αρέσει η sci-fi και ιδιαίτερα η cyberpunk, στο Tecnhobabylon θα βρείτε μια έντονη και καλογραμμένη ιστορία, που θα σας κρατήσει κολλημένους στις οθόνες σας.

Σχόλια

Πρέπει να συνδεθείς για να σχολιάσεις
  • Το τέλειωσα κι εγώ.

    Πολύ ενδιαφέρουσα υπόθεση, η φωνή της Max καταπληκτική, οι γρίφοι ικανοποιητικοί αν και τους ήθελα μια στάλα δυσκολότερους.

    4/5 από μένα.

  • Εξαιρετικό παιχνίδι! Κάθε φίλος του cyberpunk πρέπει να το δει οπωσδήποτε!
    Μπράβο και στον Κώστα για το κατατοπιστικότατο review του!

  • Φτάνοντας στο τέλος του παιχνιδιού, ένα έχω να πω: Καταπληκτικό παιχνίδι και ακόμα πιο καταπληκτικό το review! Μπράβο Κώστα! Το κείμενο σου περιγράφει με τον πλέον άψογο και κατατοπιστικό τρόπο ένα παιχνίδι που λόγω ιδιάζουσας και πολυσύνθετης πλοκής δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να το παρουσιάσεις. Thanks που με το κείμενο σου με παρακίνησες να το αγοράσω εσπευσμένα και έτσι έζησα μια πραγματικά εξαιρετική adventuring εμπειρία. Πλοκή, γρίφοι, συναίσθημα, στυλάτα γραφικά (αν και χαμηλής ανάλυσης), όλο το πακέτο! Προσωπικά δεν το θεωρώ το καλύτερο της Wadjeteye (τα Resonance και Primordia μου άρεσαν περισσότερο), αλλά χωρίς αμφιβολία ένα παιχνίδι που πρέπει να παίξει κάθε adventurer! Μπράβο στους δημιουργούς και μπράβο στον Κώστα για το άξιο review του!

  • Μπορούμε να κάνουμε κάτι και να αυξήσουμε τον αριθμό των απαντήσεων;

    crocark Σε απάντηση: Castledoque

    A! Εδώ μ' αφήνει να απαντήσω. Ωραία. Ρε σεις - εντάξει δε θα ανοίξω επί της ουσίας κουβέντα γιατί δε λέει πια - προσέξτε όμως λίγο μερικές λέξεις. Τι εναλλακτικά λες; Εναλλακτικά τα λες όταν ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ο κανόνας. Όταν είναι ο κανόνας, δεν τα λες έτσι. Άν δηλαδή εγώ διαβάσω ένα ρίβιου σου και σε δω να γράφεις ότι το τεκνοτέτοιο έχει εναλλακτικά γραφικά, θα καταλάβω ότι βλέπονται, όλως παραδόξως, μετά από χρόνια ανεβάσματος αστιγματισμού κλπ.

    @ mkllds
    Ζήτα το αλλιώς. Πες οτι θες δυο βαθμολογίες, μια για καμμένους και μια για άκαφτους. Έτσι το χ παιχνίδι της γουάτζετ θα μπορεί να παίρνει ταυτόχρονα ένα 4,5/5 για τους πρώτους κι ένα 2/5 για τους άλλους. Παραμετροποιημένη βαθμολόγηση :p:p:p


    Σωστός ο croc... εγώ (αν διάβασες το review) δεν θέλω να τα λέω ούτε retro γιατί νιώθω σαν να τους δίνω μια δικαιολογία, πάντως (αν κατάλαβα καλά) του τεκνοτέτοιου δεν βγάζουν μάτια, δεν τα δοκίμασα πάντως και σε 42" τηλεόραση... :)

    Όσο για τη διπλή βαθμολογία, ΈΝΑΣ μόνο τρισμέγιστος το έχει κάνει μια φορά (σίγουρα στην Ελλάδα και ίσως και παγκοσμίος) και ήταν ο μοναδικός που μπορείς να πεις ότι είχε δικαίωμα και κότσια... σας το αφήνω σαν γρίφο (για όσους έχουν καλή μνήμη βασικά) ... Συνεπώς ποιοι είμαστε εμείς οι ταπεινοί για να κάνουμε τέτοια; :)
    Μπορεί πάντως να μην έχουμε κάμμενη και άκαφτη βενζ... εε... βαθμολογία αλλά έχουμε βαθμολογία reviewer και λοιπών απελευθερωτικών δυνάμεων. Όποιος έχει άποψη για κάθε παίγνιο μπορεί να βάλει όσο θέλει, σε ικανοποιητικό δείγμα, ο μέσος όρος σπάνια λέει ψέματα.

  • Σε απάντηση: Constantine_R

    Κάτι θυμήθηκα τώρα, αλλά δεν ξέρω αν το έχει πει άλλος ή είναι κάτι που το σκέφτηκα παλιότερα εγώ. Και λέω παλιότερα που υπήρχε όσο να πεις πιο συνεπής κίνηση από τους εδώ μέσα στο παίξιμο παιχνιδιών, οπότε θα είχε και περισσότερο αποτέλεσμα. Φτιάξε ρίβιου (και 2 και 3 άμα λάχει για ένα παιχνίδι ...) χωρίς βαθμολογία κι άσε τα αστεράκια να μαζεύονται μέσα σε ένα 2μηνο - 3μηνο από τους παίκτες (μέσος όρος κλπ.). Όχι ρε συ. Μη με φοβάσαι. Πρώτον δεν παίζω, άρα δε βαθμολογώ - κανόνας αυτός έτσι; όσοι δεν το έχουν παίξει δε θα βάζουν αστέρια ... Και δεύτερον, άμα τυχόν έβαζα κανέναν άσσο, όλο και κάποιος -ή δυο τρεις- θα έβαζε για το ίδιο ακριβώς παιχνίδι τάληρο ;) Άσε που δίνεις ντεμέκ και τη δύναμη στον κόσμο ... ε, όλο και κάτι θα έχεις να κερδίσεις από αυτό φαντάζομαι - όχι εσύ, το σάιτ γενικά λέω, το είδος κλπ.

    Ξέχασα. Έχει ζέστη και βαριέμαι λέμε κλπ. Και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να γίνει ανεκτός αιωρούμενος ο μοναδικός ενδιαφέρων γρίφος του τελευταίου μήνα. Βρες έναν τρόπο, τόπο κλπ. και πες ΓΡΗΓΟΡΑ την απάντηση. Υποψιάζομαι κάτι ψιλά, αλλά για μέχρι εκεί είμαι. Μην το ξεφτιλίσουμε με παρακαλετά και χαζά, ε;

  • Σε απάντηση: crocark

    Ε! αφού μου ζεστένεσαι.... :p Ο Π.Α.Τ (τι πάει να πει ποιος έιναι ο ΠΑΤ; ένας έιναι ο ΠΑΤ!) στο review του Broken Sword 3 έβαλε κανονικότατα δυο βαθμολογίες, μια που αγνοούσε το χειρισμό και ήταν πολύ καλή (δεν θυμάμαι ακριβώς τα νούμερα) και μια λαμβάνοντας υπόψη τον χειρισμό και ήταν κακή (σε νούμερα ΠΑΤ πάντα). Τον θυμάμαι ακόμα να παραπονιέται, με τον δικό του ευγενικό τρόπο, για το πόσο τον παίδευε να παίζει με το πληκτρολόγιο ένα παιχνίδι που είχε σχεδιαστεί και για gamepad. :)

  • Σ' ένα review κάποια πράγματα θα έπρεπε να ρίχνουν τον βαθμό. Αλλιώς τότε θα έπρεπε να έχουν την ίδια βαθμολογία παιχνίδια με όμορφα και σύγχρονα γραφικά με κάποια που έχουν ρετρό γραφικά. Δεν θέλω να κάνω υποδείξεις στον C_R ή στον Castle για τα reviews τους, που τα βρίσκω πάρα πολύ καλά, αλλά πιστεύω ότι θα έπρεπε να υπάρχουν κάποιες διαχωριστικές γραμμές. Και στο κάτω-κάτω δεν νομίζω να κολλήσει κάποιος στην βαθμολογία εάν διαβάσει όλο το άρθρο.

  • Σε απάντηση: mkllds

    Προς απάντηση του τελευταίου ποστ:
    Συγχώρεσε με για την καθυστέρηση στην απάντηση αλλά πριν δυο μέρες έγραφα ένα κατεβατό πάνω στον browser και στην τελευταία γραμμή έκανα πατάτα και το έχασα (δε θα μάθω ποτέ…), επίσης οφείλω ένα ευχαριστώ που σου αρέσουν τα κείμενά μου και ως γάιδαρος ξέχασα την τελευταία φορά να σου πω.
    Τώρα λοιπόν που ξαναβρήκα λίγο χρόνο (και κουράγιο), δυο τελευταίες κουβέντες: συμμερίζομαι τον προβληματισμό σου αλλά αυτό που λες δεν είναι δυνατόν να εκφραστεί στην γενική βαθμολογία καθώς συγκαταλέγονται διάφοροι παράγοντες. Αν όπως λες έπρεπε να ξεκινάμε από ένα πλαφόν και κάτω λόγο γραφικών, τότε αδικούμε και το παιχνίδι αλλά και τα υπόλοιπα adventures που χρησιμοποιούν άλλου είδους γραφικές απεικονίσεις. Θα μπορούσα να αραδιάσω 5-6 επιχειρήματα γιατί αλλά δυστυχώς δε με πετυχαίνεις με πολύ ελεύθερο χρόνο.
    Παρόλα αυτά: αν και δεν είμαι υποχρεωμένος και δεν μου αρέσει (καλά μη φανταστείς ότι εκνευρίστηκα :) ), θα σου πω τι έχω βάλει στις σημειώσεις μου για κάθε παράμετρο του Technobabylon όπως έκανε κάποτε το PC Master:
    Γραφικά: 7/10
    Ήχος:8/10
    Σενάριο/ατμόσφαιρα: 10/10
    Γρίφοι/gameplay: 9.5/10
    Όπως βλέπεις στα γραφικά έχω τον χαμηλότερο βαθμό. Βγάλε μέσο όρο, στρογγυλοποίησε και θα δεις σε πόσα αστεράκια αντιστοιχεί. Δεν θα ήταν λοιπόν «τιμωρία» αν επίτηδες κατέβαζα τη βαθμολογία;
    Αν είχαμε επί μέρους βαθμολογίες τότε ο ισχυρός σου θα είχε βάση και θα ήταν εφικτός, αλλά έτσι που κρίνουμε στο Adv_adv τα adventures αναγκαστικά η κάθε παράμετρος αναλύεται στο κείμενο, πράγμα που προσωπικά προτιμώ 1000 φορές από το να κοιτώ 4-5 νούμερα (και ξέρω και εσύ). Εξάλλου στα «κατά» αναφέρομαι στη στασιμότητα και περιοριστικότητα των γραφικών. Αυτά.
    Έχω γράψει καμιά εικοσαριά reviews και είναι η δεύτερη ή τρίτη φορά που εξηγώ/δικαιολογώ τη βαθμολογία μου… ε! θα συνεχίσω να γράφω…

  • Σε απάντηση: Constantine_R

    Κοίτα. Δεν ήθελα να σε κάνω να δικαιολογήσεις την βαθμολογία σου, ούτε να μου αναλύσεις το πως βγήκε και ούτε να απολογηθείς. Από περιέργεια ρώτησα γιατί να μην πάρει πιο χαμηλό βαθμό λόγο γραφικών. Επίσης βλέποντας την ανάλυση της βαθμολογίας θα έλεγα ότι το 7/10 το θεωρώ υψηλό για τέτοιου είδους γραφικά. Δεν είναι το θέμα αν είναι καλαίσθητα αλλά το ότι είναι γραφικά που είχαν εμφανιστεί πριν από 15 χρόνια και πλέον δεν υπάρχουν. Ήδη από το 1995 είχαν αρχίσει να μην χρησιμοποιούν αυτού του είδους τα γραφικά. Ένα text adventure με στατικές εικόνες αν εμφανιστεί τώρα δεν θα ήταν λογικό να πάρει 1/10 βαθμό; Ε, κάπως έτσι το βλέπω και με τα παιχνίδια της Wadget. Θα έπρεπε να βαθμολογούνται μ’ ένα 4 ή 5 στα 10. Ένα 7/10 πιστεύω ότι θα έπαιρνε ένα παιχνίδι με πιο σύγχρονα γραφικά αλλά όχι και τόσο καλά. Τέλος πάντων. Επειδή δεν είχα σκοπό να στην πω ή να μειώσω το review σου σταματώ εδώ γιατί έτσι κι αλλιώς η βαθμολογία δεν είναι κάτι που παίζει πρωτεύοντα ρόλο όταν διαβάζω κάποιο review.

  • Σε απάντηση: mkllds

    Μα να μου την πεις!! όπως να μου τη λες όταν δεν συμφωνείς με αυτά που γράφω, όπως τα γραφικά (πολύ σεβαστό που νομίζεις ότι το 7 είναι πολύ) ή να μου πεις τι μπαγλαμάς είμαι που θεωρώ το σενάριο πολύ καλό :). Αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Εγώ ο κακομοίρης λέω ότι στη συνολική βαθμολογία δε μπορεί να φανεί πάντα εύκολα ένας κακός/μέτριος τομέας όταν σε άλλους είναι πολύ καλό (γιατί πιστεύω για αυτό συζητάμε). Δηλαδή αν έβαζα 5/10 ή ακόμα-ακόμα 4/10 και τα βάλεις κάτω, η διαφορά είναι μισό αστεράκι (περίπου μια δεκάδα στα εκατό). Άρα μόνο διαβάζοντας, καταλαβαίνει κανείς ακριβώς τι παίζει (και εδώ βέβαια δεν υπάρχει θέμα διαφωνίας).

Τοποθετήστε Περισσότερα

Αγαπημένα

  • Σε απάντηση: Castledoque

    A! Εδώ μ' αφήνει να απαντήσω. Ωραία. Ρε σεις - εντάξει δε θα ανοίξω επί της ουσίας κουβέντα γιατί δε λέει πια - προσέξτε όμως λίγο μερικές λέξεις. Τι εναλλακτικά λες; Εναλλακτικά τα λες όταν ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ο κανόνας. Όταν είναι ο κανόνας, δεν τα λες έτσι. Άν δηλαδή εγώ διαβάσω ένα ρίβιου σου και σε δω να γράφεις ότι το τεκνοτέτοιο έχει εναλλακτικά γραφικά, θα καταλάβω ότι βλέπονται, όλως παραδόξως, μετά από χρόνια ανεβάσματος αστιγματισμού κλπ.

    @ mkllds
    Ζήτα το αλλιώς. Πες οτι θες δυο βαθμολογίες, μια για καμμένους και μια για άκαφτους. Έτσι το χ παιχνίδι της γουάτζετ θα μπορεί να παίρνει ταυτόχρονα ένα 4,5/5 για τους πρώτους κι ένα 2/5 για τους άλλους. Παραμετροποιημένη βαθμολόγηση :p:p:p

  • Σε απάντηση: mkllds

    Μα να μου την πεις!! όπως να μου τη λες όταν δεν συμφωνείς με αυτά που γράφω, όπως τα γραφικά (πολύ σεβαστό που νομίζεις ότι το 7 είναι πολύ) ή να μου πεις τι μπαγλαμάς είμαι που θεωρώ το σενάριο πολύ καλό :). Αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Εγώ ο κακομοίρης λέω ότι στη συνολική βαθμολογία δε μπορεί να φανεί πάντα εύκολα ένας κακός/μέτριος τομέας όταν σε άλλους είναι πολύ καλό (γιατί πιστεύω για αυτό συζητάμε). Δηλαδή αν έβαζα 5/10 ή ακόμα-ακόμα 4/10 και τα βάλεις κάτω, η διαφορά είναι μισό αστεράκι (περίπου μια δεκάδα στα εκατό). Άρα μόνο διαβάζοντας, καταλαβαίνει κανείς ακριβώς τι παίζει (και εδώ βέβαια δεν υπάρχει θέμα διαφωνίας).

  • Σε απάντηση: Constantine_R

    Κοίτα. Δεν ήθελα να σε κάνω να δικαιολογήσεις την βαθμολογία σου, ούτε να μου αναλύσεις το πως βγήκε και ούτε να απολογηθείς. Από περιέργεια ρώτησα γιατί να μην πάρει πιο χαμηλό βαθμό λόγο γραφικών. Επίσης βλέποντας την ανάλυση της βαθμολογίας θα έλεγα ότι το 7/10 το θεωρώ υψηλό για τέτοιου είδους γραφικά. Δεν είναι το θέμα αν είναι καλαίσθητα αλλά το ότι είναι γραφικά που είχαν εμφανιστεί πριν από 15 χρόνια και πλέον δεν υπάρχουν. Ήδη από το 1995 είχαν αρχίσει να μην χρησιμοποιούν αυτού του είδους τα γραφικά. Ένα text adventure με στατικές εικόνες αν εμφανιστεί τώρα δεν θα ήταν λογικό να πάρει 1/10 βαθμό; Ε, κάπως έτσι το βλέπω και με τα παιχνίδια της Wadget. Θα έπρεπε να βαθμολογούνται μ’ ένα 4 ή 5 στα 10. Ένα 7/10 πιστεύω ότι θα έπαιρνε ένα παιχνίδι με πιο σύγχρονα γραφικά αλλά όχι και τόσο καλά. Τέλος πάντων. Επειδή δεν είχα σκοπό να στην πω ή να μειώσω το review σου σταματώ εδώ γιατί έτσι κι αλλιώς η βαθμολογία δεν είναι κάτι που παίζει πρωτεύοντα ρόλο όταν διαβάζω κάποιο review.

  • Deja vu: Μετά από μια περσινή πολύ καλή χρονιά με πολλές επανεμφανίσεις και ποιοτικούς τίλους, η φετινή δεν μοιάζει (μέχρι στιγμής βέβαια) 2009;
    Για σκεφτείτε: έχουμε μόνο έναν ΑΑ τίτλο που ονομάζεται... Book of Unwritten Tales... και από όσους το έχετε παίξει ακούω τα καλύτερα, και από την άλλη μοναδικός αξιόλογος αντίπαλος φαίνεται να είναι ένα indie... sci-fi... από την Wadjet... ειλικρινά υπάρχει άλλο adventure που μπορούμε να πούμε ότι πάει για game of the year; εμένα δεν μου έρχεται κάτι στο νου...
    (δικό μου review και έχω γράψει ήδη τρία σχόλια... ωραία... σε λίγο θα αρχίσω να μου μιλώ στο τρίτο πρόσωπο...)

  • Ωραίο review φίλε! (Όπως πάντα...)

    Τόσο καλό παιχνίδι ε; Πραγματικά με ιντριγκάρεις... :)
    Δηλαδή αν κατάλαβα καλά με γραφικά επιπέδου Daedalic και πάνω θα πήγαινε για 5άρι;;;