Preview: Lamplight City

"You’re not going crazy on me, are you Miles?"

Συνεπής στο ραντεβού του ανά διετία, ο ανεξάρτητος σχεδιαστής παιχνιδιών Francisco Gonzales πρόκειται σε λίγες ημέρες να κυκλοφορήσει την τρίτη point 'n' click περιπέτειά του, έπειτα τα ενδιαφέροντα A Golden Wake και Shardlight. Αυτή τη φορά, θα μας μεταφέρει σε μια βικτοριανή αστυνομική περιπέτεια μυστηρίου, με πέντε διαφορετικές υποθέσεις για να διαλευκάνουμε και μια τεράστια πρόκληση: να καταφέρουμε όντως να τις διαλευκάνουμε, γιατί αντίθετα με το σύνηθες στα adventures, εδώ δεν είναι διόλου σίγουρο πως πράγματι αργά ή γρήγορα θα λύσουμε έστω και μία υπόθεση και δε θα οδηγηθούμε ηττημένοι να τις ανακηρύξουμε «ανεπίλυτες».

Σενάριο

Βρισκόμαστε στο 1844 στην πόλη της New Bretagne όταν μια παράξενη υπόθεση τραβά την προσοχή της αστυνομίας. Σε μια ιδιαιτέρως κακόφημη συνοικία της πόλης, κάποιος κλέβει κρίνους από ένα συγκεκριμένο ανθοπωλείο το βράδυ μετά το κλείσιμο, μα αφήνει χρήματα πίσω του για τα λουλούδια που έκλεψε. Παρότι η υπόθεση δεν παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, δύο αστυνομικοί τυχαίνει να εντοπίσουν το μοτίβο δράσης του κλέφτη, οπότε του στήνουν ενέδρα και τελικά τον πιάνουν στα πράσα. Για την ακρίβεια, τον πιάνουν στα πράσα να διαπράττει το αδίκημα, αλλά δεν καταφέρνουν να τον συλλάβουν. Καθώς τον κυνηγούν και πάνω στη συμπλοκή, ένας από τους δύο αστυνομικούς σκοτώνεται. Και κάπως έτσι μια σαχλή υπόθεση μετατρέπεται στην πιο σημαντική και θλιβερή υπόθεση στη ζωή του Miles Fordham, του επιζήσαντα αστυνομικού, ο οποίος πρέπει τώρα μόνος του να βρει τον κλέφτη, τον υπαίτιο του θανάτου του καλού φίλου και συνεργάτη του.

Έχουν περάσει τρεις μήνες από το τραγικό συμβάν, μα ο Miles δεν πέρασε ούτε μια μέρα μακριά από το (νεκρό) συνεργάτη του. Τον ακούει μες στο μυαλό του κάθε μέρα, όλη μέρα. Τον ακούει να του μιλάει περί ανέμων και υδάτων, να διαβάζει και να σχολιάζει τις σκέψεις του, να του ζητάει διαρκώς να βρει τον κλέφτη του ανθοπωλείου που ευθύνεται για τον αιφνίδιο θάνατό του, να σχολιάζει κάθε τι που βλέπει κι ακούει… αργά, μα σταθερά, τον οδηγεί στην τρέλα. Η ενεργή παρουσία του νεκρού μέσα στις σκέψεις του σε συνδυασμό με τις τύψεις για την αδυναμία του να εντοπίσει τον κλέφτη, έχουν εξωθήσει τον Miles στα ναρκωτικά. Για να μπορέσει να κοιμηθεί έστω και λίγο, παίρνει φάρμακα και μουδιάζει ηθελημένα το μυαλό του. Δεν είναι πλέον παρά μια σκιά του εύστροφου ντετέκτιβ που κάποτε ήταν.

(η χαμηλή ανάλυση των γραφικών δεν επηρεάζει το πλήθος των λεπτομερειών)

Μην έχοντας κανένα στοιχείο για να ξεκινήσει από κάπου την έρευνά του για τον κλέφτη του ανθοπωλείου, ο Miles περνά τις μέρες του εξιχνιάζοντας άλλες υποθέσεις. Παρότι έχει παραιτηθεί πλέον από το Σώμα και εργάζεται ως ιδιωτικός ντετέκτιβ, μία φίλη του από την αστυνομία του αναθέτει σταθερά νέες υποθέσεις. Στην preview έκδοση παίξαμε την πρώτη από τις πέντε συνολικά υποθέσεις που θα απασχολήσουν τον Miles στο Lamplight City. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα υπόθεση που καταφέρνει να κινήσει την περιέργειά μας εξ αρχής, ενώ όσο προχωράει περιπλέκεται και αποκτάει αναπάντεχο βάθος, αποκαλύπτοντας τις επιρροές της από το γοτθικό και μακάβριο ύφος της λογοτεχνίας του 19ου αιώνα.

Gameplay

Παρότι διαθέτει απλό point ‘n’click χειρισμό και ένα casebook στο οποίο βρίσκουμε ανά πάσα στιγμή ό,τι χρειαζόμαστε, το Lamplight City φέρνει αέρα φρεσκάδας στα παραδοσιακά adventure games. Η μεγάλη ιδιαιτερότητά του έγκειται στο γεγονός πως κάθε υπόθεση διαθέτει πολλαπλά στοιχεία (άλλα αληθινά, άλλα παραπλανητικά) και μπορεί να καταλήξει σε διαφορετικά αποτελέσματα και σε διαφορετικούς υπόπτους. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια των ερευνών μας, μπορούμε να χάσουμε εντελώς στοιχεία, να ακολουθήσουμε παραπλανητικά στοιχεία, ή ακόμη και να χάσουμε την ευκαιρεία να μιλήσουμε με ένα μάρτυρα επειδή τον προσεγγίσαμε με λάθος τρόπο και αρνείται έπειτα να μας ξαναμιλήσει. Στην υπόθεση που παίξαμε στο preview, καταλήξαμε στο τέλος να επιλέγουμε εμείς ποιον θα κατηγορήσουμε ως ένοχο, αλλά και με ποια στοιχεία θα υποστηρίξουμε την ενοχή του, ενώ δυστυχώς δεν καταφέραμε ποτέ να μιλήσουμε με μία μάρτυρα επειδή στην πρώτη μας επικοινωνία μαζί της κάναμε κάτι που την εκνεύρισε.

 
(η ανυπαρξία inventory δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν πολλοί γρίφοι να λύσουμε)

Μία ακόμη ιδιαιτερότητα του παιχνιδιού είναι πως δε διαθέτει inventory και τα αντικείμενα που συλλέγουμε μπορούμε μεν να τα παρατηρούμε, αλλά όχι να τα χρησιμοποιούμε σε hotspots ή να τα συνδυάσουμε μεταξύ τους. Προτού βιαστείτε να ρίξετε τη συγκεκριμένη επιλογή στην πυρά της Κολάσεως των υβριδίων, θα θέλαμε να σας θυμήσουμε ότι και το Blade Runner είχε την ίδια ακριβώς λογική και κάθε αλλό παρά παραπονεμένους άφησε τους adventurers τότε. Η αλήθεια είναι πως για να μπορέσουμε πράγματι να επικεντρωθούμε στην έρευνα και τις ανακρίσεις που απαιτεί η υπόθεση για να διαλευκανθεί, δε γίνεται να αποσπάται η προσοχή μας από inventory-based γρίφους και τη συλλογή αντικειμένων που ψάχνουμε έπειτα πού ή πώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Τα ελάχιστα αντικείμενα που συλλέγουμε στο Lamplight City εμφανίζονται αυτόματα ως επιλογή αλληλεπίδρασης στο σωστό hotsopt, ενώ τα περισσότερα πρέπει απλώς να τα παρατηρήσουμε καλά για να εντοπίσουμε το hint που εμπεριέχουν, το οποίο θα μας οδηγήσει στη λύση κάποιου puzzle (από αυτά έχουμε κανονικά).

Γενικά, ο βαθμός δυσκολίας του παιχνιδιού είναι αρκετά χαμηλός και ξέρουμε πάντα πού πρέπει να πάμε και τι πρέπει να κάνουμε για να προωθήσουμε την ιστορία, ενώ τις λίγες φορές που κολλήσαμε έπρεπε απλώς να επιστρέψουμε σε κάποια προηγούμενη τοποθεσία επειδή με τα νέα δεδομένα είχαν δημιουργηθεί νέες επιλογές στους διαλόγους, ή νέα hotspots στην οθόνη. Αν η δυσκολία των υποθέσεων αυξάνεται στην πορεία ή παραμένει σταθερά χαμηλή, θα το διαπιστώσουμε προφανώς μόλις παίξουμε και τις υπόλοιπες τέσσερις υποθέσεις. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η χαρά να λύνεις όντως την υπόθεση (γνωρίζοντας πως αυτό δεν είναι το δεδομένο αποτέλεσμα) επαρκεί ως πρόκληση και προσφέρει μια ενδιαφέρουσα adventuro-εμπειρία από μόνη της.

Γραφικά / Διάλογοι-Ήχος

Η πλασματική πόλη της New Bretagne (γνωστή με το ψευδώνυμο «Lamplight City») αποδίδει ένα εναλλακτικό βικτοριανό παρελθόν. Διαθέτει αρχιτεκτονικές που αντλούν έμπνευση από την απόλυτα γοτθική Νέα Ορλεάνη, θυμίζει Λονδίνο του 19ου αιώνα, ενώ ταυτόχρονα κρύβει γωνιές που μαρτυρούν επιρροές από τη σύγχρονη Νέα Υόρκη. Η πολύ ιδιαίτερη επιλογή φωτοσκιάσεων και χρωμάτων καταφέρνει να μεταφέρει αβίαστα όλα όσα θέλει ο δημιουργός να επιτύχει μέσα από τις εικόνες. Όπως ο ίδιος μας λέει, σκοπός του ήταν να νοιώσουμε σα να βρισκόμαστε μέσα σε ένα πίνακα του βικτοριανού καλλιτέχνη John Atkinson Grimshaw (ο οποίος φημίζεται για τα νυχτερινά του τοπία), και να περιπλανηθούμε σε έναν κόσμο ατμοσφαιρικό και υποβλητικό. Πράγματι, στο Lamplight City αυτή η αίσθηση μας συντροφεύει πάντοτε, παρά τα γραφικά χαμηλής ανάλυσης, τα οποία για να είμαστε ειλικρινείς κουράζουν λίγο μόνο στην ανάγνωση των κειμένων με καλλιγραφικά γράμματα.

(οι επιλογές μας στους διαλόγους επηρεάζουν αισθητά την έκβαση της εκάστοτε έρευνας)

Και ηχητικά το παιχνίδι είναι πολύ ατμοσφαιρικό με τις κατάλληλες συνθέσεις κλασσικής μουσικής να οδηγούν σε καλά τοποθετημένα κρεσέντο και τα διάσπαρτα ηχητικά εφφέ να προσδίδουν ζωντάνια στον κόσμο. Την παράσταση, όμως, κλέβουν δίχως αμφιβολία οι εκτενέστατοι και καλογραμμένοι διάλογοι, οι οποίοι διαθέτουν επαγγελματικές και πραγματικά εξαιρετικές ερμηνείες, ενώ αποτίουν φόρο τιμής στο Gabriel Knight εφόσον διαθέτουν την ίδια τεχνοτροπία: τα κοντινά πορτρέτα των συνομιλητών (πάνω σε κατάμαυρο αυτή τη φορά φόντο) καταλαμβάνουν ολόκληρη την οθόνη. Το περιεχόμενο των διαλόγων παίζει τεράστιο ρόλο στο gameplay, οπότε η συγκεκριμένη επιλογή αποδεικνύεται πολύ εύστοχη μιας και μας επιτρέπει να επικεντρωθούμε απόλυτα στο περιεχόμενό τους. Παράλληλα, όμως, οι κινήσεις και το ψευτο-animation των ματιών και των φρυδιών, προσφέρουν ερέθισμα στο μάτι μας και φροντίζουν να μη φαντάζει φτωχό το συνολικό αποτέλεσμα ούτε σε αυτές τις οθόνες, τις μόνες που στερούνται λεπτομεριών.

Συμπεράσματα

Όλα δείχνουν πως το Lamplight City θα είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα περιπέτεια μυστηρίου, η οποία δε φοβάται να χρησιμοποιήσει παλιές επιτυχημένες συνταγές για να προσεγγίσει με ολόφρεσκο τρόπο την ανάγκη (και χαρά) μας να υποδυόμαστε τους ντετέκτιβς. Έχοντας δει την πρώτη μόνο υπόθεση ανυπομονούμε να δούμε και τις υπόλοιπες, ενώ σίγουρα είμαστε πολύ περίεργοι να διαπιστώσουμε αν θα καταφέρουμε να τις επιλύσουμε όλες ή θα αναγκαστούμε να καταχωρήσουμε κάποια ως «ανεπίλυτη» επειδή ακολουθήσαμε λάθος στοιχεία ή προσεγγίσαμε με λάθος τρόπο ένα μάρτυρα. Η υπόσχεση πως δεν είναι βέβαιο ότι θα «νικήσουμε» αυτό το adventure φτάνοντας στο τέλος του είναι τουλάχιστον συναρπαστική!