Με ποιό adventure ασχολείστε αυτό τον καιρό?

Καλησπέρα και απο εμένα, αυτο τον καιρό παίζω το sherlock holmes vs jack the ripper.
Mέχρι στιγμής έχω παίξει σχεδόν όλα του sherlock holmes και είναι απο τίς αγαπημένες μου σειρές.
Πολλές φορές λέω πώς μακάρι πολλά απο τα adventures να είχαν αρκετά στοιχεία απο αυτά τα παιχνίδια.
Ωστόσο ναί θα παραδεχτώ πώς υπάρχουν φορές που το βαριέμαι, υπάρχουν φορές που ξέρω πώς για να λύσεις ένα γρίφο ή μία δολοφονία θα σου πάρει χρόνο και μάλιστα αρκετά βαρετά, υπάρχουν στιγμές που το θεωρώ απο τα πλέον "βαριά" παιχνίδια, και όταν πρέπει να διαβάσεις κάποιο γράμμα ή κάποιο έγγραφο... πάντα μέσα στο δωμάτιο μου ακούγεται ένα "όοχι πάλι" αφού συνήθως πρέπει να διαβάσεις τουλάχιστον 5 σελίδες γραμμένα σε παλαιομοδίτικα αγγλικά, αλλά... αυτή είναι η γοητεία αυτών των παιχνιδιών.
Τρομερή ατμόσφαιρα μιας και νομίζεις οτι πραγματικά βολτάρεις στους δρόμους του τότε λονδίνου, και σίγουρα απο τίς καλύτερες φωνές με σωστά αγγλικά για τους ήρωες.

Ενω για άλλη μια φορά ο watson δίνει ρέστα να σου σπαεί τα νεύρα με το να μπαίνει συνέχεια στην μέση, ''κάνε στην άκρη ανθρωπέ μου..."

- What should we do now holmes ?
- And now, on to the next step watson.

Μέτριο παιχνίδι.
Είναι σχετικά εύκολο αλλά καλύτερα έτσι παρά η παράνοια του προηγούμενου της σειράς.
Έχει ικανοποιητική διάρκεια, η ιστορία δε λέει και πολλά πράγματα βέβαια.
Εν τέλει, κανένα από τα SH δε μ'έχει ενθουσιάσει, παρ'όλο που είμαι πολύ μεγάλος φαν των βιβλίων. Ίσως αυτός να ναι κι ο κυριότερος λόγος τελικά.

Ποια ήταν η παράνοια στο προηγούμενο? σαφώς ήταν μεγαλύτερο σε διάρκεια, πιο όμορφο και σαφώς πιο δύσκολο. Εμένα μ' άρεσε πολύ το arsene loupin. Για μένα όσο πιο δύσκολο είναι τόσο το καλύτερο. Απορώ γιατί δεν σας αρέσουν τα δύσκολα. Ας γίνεται και η ζωή μας μία φορά δύσκολη, να μην μας τα δίνουν στο πιάτο . Φιλικά πάντα

Συμφωνώ φίλε μου, όσο πιο δύσκολο τόσο το καλύτερο. Με μία βασική προυπόθεση, όταν λέμε δύσκολο να μην εννοούμε και παράλογο. Όταν αυτοσκοπός ενός παιχνιδιού γίνεται το να ναι δύσκολο αυτόματα αποτυγχάνει. Δηλαδή υπήρχαν μέσα γρίφοι απ το πουθενά εντελώς ασύνδετοι με την ιστορία. Επίσης υπήρχαν απαράδεκτα σεναριακά σφάλματα, όπως πχ μια συνεργασία που γίνεται μέσα στο παιχνίδι.
Γούστα είναι αυτά όμως και προτιμήσεις, ο καθένας με τη γνώμη του.

ΥΓ.Ζητώ συγνώμη για το αόριστο των επιχειρημάτων όμως πάνε χρόνια από τότε που ασχολήθηκα με το παιχνίδι και θυμάμαι απλώς τις εντυπώσεις που μου άφησε τότε.

Πρώτες εντυπώσεις από Lost Crown. Θα έλεγα ότι είμαι λίγο απογοητευμένος. Ίσως τα πράγματα βελτιώνονται στη συνέχεια που αρχίζει να ξετυλίγεται και το σενάριο, αλλά μετά από περίπου 3 ώρες έχω αρκετά παράπονα και γι αυτό θα γκρινιάξω. Μα 8 save slots? Κίνηση μόνο στα hotspots; Καλέ μου Boakes, είσαι καλός δημιουργός μα μήπως να άφηνες κανέναν άλλον να υποδυθεί τον πρωταγωνιστή Nigel; Κάνεις τον τύπο που ερμήνευε τη φωνή του Samuel στο Black Mirror να φαντάζει επιπέδου Christopher Lee.
Και πάνω από όλα: Δε ξέρω βρε παιδιά αλλά μερικές καταστάσεις μου φαίνονται πολύ ψεύτικες. Αναληθοφανείς.

Μισή ώρα παιχνιδιού και στέκομαι μπροστά σε μία καγκελόπορτα σε μία σπηλιά και βλέπω με τα μάτια μου ένα φάντασμα (διαφανές αλλα ευδιάκριτο) να κόβει βόλτες μπροστά στο Nigel ο οποίος στέκεται ατάραχος λες και είναι σπίτι του και κάνει κάτι άκυρα σχόλια. Πάλι καλά που δεν του έπιασε και την κουβέντα. Αργότερα πρέπει να πάω να τηλεφωνήσω στο αφεντικό, αλλά τηλέφωνο υπάρχει μόνο σε ένα θάλαμο στην άλλη γωνία της πόλης όπου δε μπορώ να πάω διότι κάποιος έχει... ξεχάσει μια βάρκα και τρία κασόνια στη γέφυρα. Το 1/4 δηλαδή της πόλης είναι απολύτως αποκομμένο από όλη την υπόλοιπη. Είναι γελοίο. Εφαγά δε ξέρω και γω πόση ώρα να προσπαθώ να ψάχνω δρόμο, σχεδόν νόμιζα ότι ήταν bug. Και ένα-δυο άλλα παραδείγματα. Έτσι χάνεται εντελώς η ατμόσφαιρα που δημιουργούν τα μοναδικά γραφικά και ο καλός ήχος (πλην των φωνών). Γιατί τόση προχειρότητα;

Δε ξέρω, ίσως ακούγομαι υπερβολικός, αλλά μ αυτά και μ αυτά σε καμία στιγμή δε μ άφησε το παιχνίδι να απορροφηθώ στον κόσμο του...

Τελείως φιλικά, ναι, είσαι λίγο (πολύ λίγο) υπερβολικός. Κι εγώ είχα εκνευρισμό για τα ίδια πράγματα με το παιχνίδι αυτό. Προφανώς έτσι είναι φτιαγμένο επίτηδες. Δηλαδή δεν πρέπει να πας ακόμη την άλλη μισή πόλη. Θα ξεκλειδωθεί λίγο αργότερα. Για τη φωνή, επειδή είναι χιλιοειπωμένο, νομίζω ότι δεν είναι πια και τόσο σοβαρό θέμα. Το παιχνίδι κανείς δεν είπε ότι είναι εύκολο. Οι 3 ώρες δεν είναι τίποτα ακόμη. Οπλίσου με υπομονή

Ναι, εντάξει το παραδέχομαι, η υπομονή ποτέ δεν ήταν το δυνατό μου σημείο (όχι μόνο στα adventures αλλά γενικότερα). Εννοείται πως θα συνεχίσω το παιχνίδι (δεν είπα άλλωστε πως είναι κακό), απλά είπα να μοιραστώ κάποια ανησυχητικά σημεία που παρατήρησα.

Λυπάμαι με πόση ευκολία θάβετε τα περισσότερα παιγνίδια, και εγώ είμαι αρνητική σε μερικά αλλά όταν αξίζουν ας τους δώσουμε μια ευκαιρία. Εξάλλου εάν δεν σας αρέσει μην το παίξτε

Κατά την ταπεινή, προσωπική μου άποψη τα παραπάνω είναι ψείγματα μπροστά στις αρετές του Lost Crown. Ιδίως ως προς τα περί αληθοφάνειας σ' ένα παιχνίδι που πραγματεύεται το μεταφυσικό νομίζω πως μπορούμε να είμαστε πιο ανεκτικοί. Εντάξει οι βάρκες έχουν σαν μοναδικό στόχο να αποκλείσουν τον παίχτη από το να επισκεφθεί από την αρχή όλη την πόλη. Μικρό το κακό. Η φωνή του Boakes είναι όντως out of place αλλά, όπως σχολίασα και στο Darkfall: Lights out, στα δικά μου τουλάχιστον αυτιά πλέον αντηχεί ως cult! Παρολαυτά οφείλει πιστεύω να εμπιστευτεί τους κεντρικού χαρακτήρες του σε επαγγελματίες ηθοποιούς στο μέλλον. Tα saves λίγα όντως και η απαγόρευση προσπέλασης των διαλόγων αναμφίβολα το μεγαλύτερο αγκάθι του Lost Crown.

Και για να επιστρέψω στον αρχικό σκοπό του θέματος μετά από τον ψυχναγκασμό που τράβηξα προκειμένου να τελειώσω το απαράδεκτο (once more) Art of Murder 3: Cards of Destiny, ασχολούμαι πλέον με το Lost Horizon, που φαίνεται πολλά υποσχόμενο τουλάχιστον από τα πρώτα, πολύ εισαγωγικά και σύντομα κεφάλαια που έπαιξα.

@Tasos

Και εγώ παίζω το Lost Horizon και έπαθα την πλάκα μου, είναι πρώτη φορά σε παιγνίδι που με πηγαίνει σε μια καινούργια τοποθεσία και πετάχτηκα από την καρέκλα μου για την τελειότητα του, τι γραφικά, τι υπέροχο background, τι όλα. Ακόμα όλες οι φωνές των πρωταγωνιστών συναγωνίζονται την τελειότητα. η Γερμανίδα μιλάει Αγγλικά με Γερμανική προφορά, ο Κινέζος τα δικά του. Τι να πω για εμένα είναι τέλειο, Δες την βροχή που πέφτει τα πρόσωπα τους τα όλα τους, δεν ξέρω εάν μέχρι τέλος θα μου αρέσει αλλά μέχρι τώρα το λάτρεψα.

Tasos wrote: Tα saves λίγα όντως και η απαγόρευση προσπέλασης των διαλόγων αναμφίβολα το μεγαλύτερο αγκάθι του Lost Crown.

Elessar wrote: Στα μείον πρόσθεσε πως δεν μπορείς να κάνεις skip στους διαλόγους

Συμφωνώ. Σημαντικό πρόβλημα. Δεν ξέρω αν θα του έκοβα αστέρια όμως γι' αυτό. Μάλλον όχι.

Tasos wrote: Κατά την ταπεινή, προσωπική μου άποψη τα παραπάνω είναι ψείγματα μπροστά στις αρετές του Lost Crown

Αυτό λέω κι εγώ. Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορούμε να εμμένουμε στις λεπτομέρειες (και να τις βροντοφωνάζουμε), όταν ομολογούμε ότι το σύνολο μας έχει συνεπάρει. Το μόνο που θα με έκανε να καταδικάσω ένα παιχνίδι όσο ωραίο κι αν ήταν θα ήταν ένα bug, ακόμη και να το είχαν διορθώσει εγκαίρως. Το Lost Crown μου έσπασε τα νεύρα, με δυσκόλεψε όσο λίγα (απ' αυτά τουλάχιστον που τελείωσα μόνος), με έκανε να ... "λερωθώ" από το φόβο μου, αλλά από την άλλη, κυλά τόσο ομαλά όσο ελάχιστα και σε απορροφά με όλη του τη δύναμη. Στο είδος του δε θεωρείται κορυφαίο μόνο από εμένα, το ξαναέγραψα αυτό κάπου νομίζω.

Στο θέμα τώρα, όχι για τίποτ' άλλο, αλλά γιατί νιώθω την ανάγκη να εξομολογηθώ. Τόσα παιχνίδια να περιμένουν για τόσο καιρό κι εμένα μου τη γύρισε και το 'ριξα μετά από πολύ καιρό σε RPG. Παίζω το Sith Lords και για χάρη του είμαι ξενυχτισμένος.

crocark wrote:
Παίζω το Sith Lords και για χάρη του είμαι ξενυχτισμένος.

Ah, I sense that to the Dark Side you have succumbed. Welcome my child, welcome.

Εγώ πάλι μόλις τελείωσα το Assassin's Creed II το οποίο αποτελεί μια από τις αρτιότερες παραγωγές που έχουν πέσει στα χέρια μου ανεξαρτήτως είδους (όχι, Giovanna, δεν είναι adventure) και είναι τόσο αισθητά βελτιωμένο σε σχέση με το πρώτο μέρος ώστε μοιάζει πραγματικά αγνώριστο. Αν θέλετε το πιστεύετε, αλλά μέσα σε όλα περιέχει και αρκετούτσικα puzzles καθαρά adventur-ίστικης λογικής, ορισμένα εκ των οποίων δεν αστειεύονται!

Δυστυχώς μετά την παταγώδη αποτυχία με την οποία στέφθηκαν οι επανειλημμένες προσπάθειές μου να τρέξω το Runaway (παρεμπιπτόντως να ευχαριστήσω δημόσια τον moumiaq για τη συνεισφορά του, άσχετα που δεν έφερε αποτέλεσμα) κούρνιασα πάλι στη σκοτεινή αλλά φιλόξενη αγκαλιά των action/RPGs αν και στην παρούσα φάση έχω δρομολογήσει μια σύντομη διακοπή για ταχεία αποτοξίνωση (μέχρι να έρθουν οι καινούργιες παραγγελίες του amazon δηλαδή, κλασικά).

Αλλά πάλι.. Μήπως να σπάσω τη δίαιτα με κανένα Sherlock vs Jack the Ripper; Έτσι, για σνακ βρε παιδί μου..