Απ'όλα έχει ο μπαξές/Ό,τι να'ναι θρεντ

Δεν απορρίπτεται το παιχνίδι (τουλάχιστον όχι από εμένα). Ίσα ίσα που θα το παίξω κι εγώ ολοκληρωμένο. Το ότι παρουσιάζεται σαν Adventure είναι το "στραβό". Κατά τ'άλλα μια χαρά παιχνίδι είναι!

Castledoque wrote: Διακρίνω αρνητικές υφολογικές επιρροές[...]

Ααα, να με συμπαθάς, αλλά πολύ μου αρέσουν τα αντίστροφα greeklish και τα τιμώ καιρό τώρα (συνήθως όχι δημόσια). Άκου "αρνητικές"...
Kudos στο "δυναμικό ουισκόφιλο μέλος του forum στο PC Master και μέχρι πρότινος συντάκτη και στο περιοδικό".

tsampikos wrote: Δεν απορρίπτεται το παιχνίδι (τουλάχιστον όχι από εμένα). Ίσα ίσα που θα το παίξω κι εγώ ολοκληρωμένο. Το ότι παρουσιάζεται σαν Adventure είναι το "στραβό". Κατά τ'άλλα μια χαρά παιχνίδι είναι!

Η δίχως τέλος (και αρχή) συζήτηση: τι είναι ένα adventure.

Παλιά (εποχή text), διαβάζαμε πως υπήρχε μία πέτρα μπροστά μας και γράφαμε "take stone". Βρίσκαμε αργότερα στο παιχνίδι πού θα τη χρησιμοποιήσουμε και γράφαμε "use stone with X".
Έπειτα (εποχή King Quest π.χ.), βλέπαμε πως υπήρχε μία πέτρα μπροστά και γράφαμε "take stone". Βρίσκαμε αργότερα στο παιχνίδι πού θα τη χρησιμοποιήσουμε και γράφαμε "use stone with X".
Στη συνέχεια (εποχή point 'n' click), βλέπαμε πως υπήρχε μία πέτρα μπροστά, πηγαίναμε εκεί τον κέρσορα και την παίρναμε. Βρίσκαμε αργότερα στο παιχνίδι πού θα τη χρησιμοποιήσουμε, ανοίγαμε το inventory, τη χρησιμοποιούσαμε πάνω στο Χ.
(διαφορετικό) Σήμερα, βλέπουμε πως υπάρχει μία πέτρα μπροστά, πηγαίνουμε εκεί το χαρακτήρα και την παίρνει μόνος του. Βρίσκουμε αργότερα στο παιχνίδι πού θα τη χρησιμοποιήσουμε, πηγαίνουμε εκεί το χαρακτήρα και του λέμε να αλληλεπιδράσει με το Χ.

Εξήγησέ μου σε παρακαλώ γιατί το "σήμερα" δεν είναι adventure ενώ όλα τα άλλα ήταν/είναι. Ευχαριστώ.

Action Adventure είναι ενδεχομένως το παιχνίδι. Καθαρόαιμο adventure με τίποτα δεν το λες....Έχει σκηνές γρήγορης δράσης, επιδερμικούς γρίφους, σκοτωμούς και πολλές σκηνές "για τα μάτια". Εϊναι σαν να σου παρουσιάζουν τη σειρά σε παιχνίδι. Δεν μπορείς να βαφτίσεις ένα πράσινο μήλο αχλάδι...επειδή είναι πράσινο. Έτσι δεν μπορείς να βαφτίσεις και Adventure το Walking Dead επειδή το έβγαλε η Telltale games ή επειδή έχει κάποια στοιχειώδη πολυπλοκότητα, την οποία συναντάς και σε παιχνίδια όπως το Dead Space. Στον αφηγηματικό και παρακολουθητικό τομέα τα πάει πολύ καλά πάντως. Συμφωνώ ότι είναι ωραίο παιχνίδι.

Και τώρα Fallen, πες μου...Ποιό παιχνίδι θα μου αγοράσεις τα Χριστούγεννα για δώρο?

tsampikos wrote: Και τώρα Fallen, πες μου...

Δεν τη γλιτώνεις τόσο εύκολα, αγαπητέ, με σύγχισες.

- Δεν είχαν σκηνές γρήγορης δράσης παιχνίδια της πάλαι ποτέ Χρυσής Εποχής; Αχέμ...
- Δεν είχαν επιδερμικούς γρίφους κορυφαία adventures που έχουμε παίξει στο παρελθόν;
- Οι σκοτωμοί δεν κολλάνε κάπου, είναι καθαρά θεματολογία και mature content (οπότε δεν το σχολιάζω).
- Οι σκηνές "για τα μάτια" λειτουργούν όπως κάθε cinematic σε ένα adventure: προωθούν την ιστορία με (συνήθως) εντυπωσιακό τρόπο, ενώ παράλληλα μας προσφέρουν "διάλειμμα" από το καθ' εαυτώ gameplay.

Και χρησιμοποιώντας το υπέροχο πραγματικά παράδειγμά σου αντίστροφα:
"Δεν μπορείς να βαφτίσεις ένα πράσινο μήλο αχλάδι επειδή είναι πράσινο."

Κάποτε τα adventures είχαν αποκλειστικά inventory based gameplay. Έπειτα, μπήκαν τα puzzles και καθόσουν με τις ώρες μπροστά σε μια οθόνη να λύσεις το γρίφο. Τώρα, μπαίνει και η κινηματογραφική διαδραστικότητα στο παιχνίδι. ΓΙΑΤΙ να μην την υποδεχείς (-ούμε) ως άλλη μία εξέλιξη του είδους;! Ειλικρινά, δε σας καταλαβαίνω. Και φυσικά, διαφωνώ κάθετα.

Κι αφού εκτονώθηκα, και προτού αποχωρήσω για τα νυχτοπερπατήματά μου, να απαντήσω και στην ερώτησή σου.

tsampikos wrote: Και τώρα Fallen, πες μου...Ποιό παιχνίδι θα μου αγοράσεις τα Χριστούγεννα για δώρο?

Κάνα Rhem για να νοιώθεις πως παίζεις καθαρόαιμο adventure.

crocark wrote: Επίσης, Τσαμπίκο, μιας και με πρόλαβε, απάντησε της σ' αυτό που σε ρωτάει, αλλά για αντάλλγμα ρώτα την κι εσύ από που κι ως που ξέρει τι γινόταν στα text και στα KQs γιατί θα μας τρελάνει. Εκτός αν μας πει ότι τον καιρό που έλειπε έπαιζε (κι αυτή) infocom.

Θα μπορούσα να απαντήσω κακεντρέχια του στυλ "όπως άλλοι έχουν άποψη γι' αυτά που αποκαλούν υβρίδια", αλλά είμαι στις καλές μου (και θα ένοιωθα και τύψεις μετά). Άλλωστε, truth be told, πρόσφατα ασχολήθηκα και με KQ και έχω (ιδίαν πλέον) άποψη. Χεχε...

crocark wrote: Aλλά εντάξει άμα το κουράσουμε παραπάνω θα καταλήξουμε στο ότι πρόκειται περί γούστου. Ως γνωστόν γούστο εδώ μέσα έχω μόνον εγώ, οπότε κι αυτό περιττεύει να το αναλύσουμε παραπάνω.

Κλαίω από τα γέλια. Βγάζω σκασμούλι. Και υποκλίνομαι.

Fallen_Angel wrote: Εξήγησέ μου σε παρακαλώ γιατί το "σήμερα" δεν είναι adventure ενώ όλα τα άλλα ήταν/είναι.

Και κάπως έτσι ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου...

Για να πω την αλήθεια δε μου πολυαρέσουν αυτού του είδους οι αυτόματες αλληλεπιδράσεις στα adventure games. Μου θυμίζουν πολύ το κουμπί auto-upgrade character στα RPG, το οποίο είναι μεν χρήσιμο για τους νέουπες και για να τραβήξει περισσότερο κόσμο στο είδος, αλλά αποτελεί μεγάλο ξενέρωμα για τους φανατικούς, μια και ακυρώνει έναν από τους βασικούς gameplay μηχανισμούς στα RPG. Τουλάχιστον όμως εκεί έχεις την επιλογή να μη χρησιμοποιήσεις το συγκεκριμένο κουμπάκι. Αν στα adventure ο ήρωάς μας τα κάνει όλα αυτόματα, δεν έχουμε παρά να κινούμαστε στις διάφορες κατευθύνσεις και φροντίζει ο ήρωάς μας πριν από εμάς για εμάς, καταργείται δηλαδή η όμορφη διαδικασία σκέψης, προβληματισμού και επιλογής του κατάλληλου αντικειμένου για το κατάλληλο μέρος. Σημειώνω βέβαια πως αυτή είναι μια γενική παρατήρηση για το συγκεκριμένο είδος gameplay και όχι για το The Walking Dead ως παιχνίδι, για το οποίο δεν μπορώ να έχω άποψη μια και δεν το έχω παίξει ακόμα.

Πιο αναλυτικά στο συγκεκριμένο παράδειγμα που δίνεις: Σε ένα παραδοσιακό adventure, εξερευνούμε το τοπίο και βλέπουμε ένα σημείο στο οποίο θα μας ήταν ενδεχομένως χρήσιμη μια πέτρα. Το κρατάμε υπόψη και όταν επιτέλους βρίσκουμε μια πέτρα, θυμόμαστε το προηγούμενο σημείο και επιστρέφουμε για να τη χρησιμοποιήσουμε. Ή, αν κατά τύχη έχουμε ήδη βρει την πέτρα πριν φτάσουμε στο συγκεκριμένο σημείο, όταν φτάνουμε στην τοποθεσία αυτή θυμόμαστε ότι έχουμε μια εξαιρετική πέτρα στο inventory και την χρησιμοποιούμε. Τεράστια ικανοποίηση...

Με το καινούργιο-καινοτόμο υπεραυτόματο σύστημα, περιπλανιώμαστε δεξιά αριστερά μέχρι που ο κέρσορας μας δείχνει ότι μπορούμε να αλληλεπιδράσουμε με κάτι που βλέπουμε σε μια γωνία. Πηγαίνουμε προς τα εκεί και ο χαρακτήρας μας αυτομάτως παίρνει μια πέτρα. Περιπλανιώμαστε λίγο ακόμα και βλέπουμε ακόμα ένα σημείο αλληλεπίδρασης. Πλησιάζουμε και ο χαρακτήρας χρησιμοποιεί αυτομάτως την πέτρα που προηγουμένως μάζεψε εξίσου αυτομάτως. Καμία ικανοποίηση. Αν αντίστροφα, έχουμε βρει πρώτα την τοποθεσία στην οποία πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την πέτρα, φαντάζομαι πως ο ήρωας θα κάνει κάποιο σχόλιο του τύπου: "Χρειάζομαι κάτι". Αντί να βάλουμε το νιονιό μας να δουλέψει αρχίζουμε τις βόλτες πέρα δώθε μέχρι να μας δείξει ο κέρσορας ότι μπορούμε να αλληλεπιδράσουμε μέ κάτι που βρίσκεται στη γωνία. Πηγαίνουμε προς τα εκεί και ο ήρωας παίρνει αυτόματα την πέτρα. Εμείς μπορεί να μην έχουμε καν προσέξει ότι το συγκεκριμένο αντικείμενο είναι πέτρα. Μπορεί ακόμα και να μην καταλάβουμε καν ότι η πέτρα αυτή χρειάζεται για τη συγκεκριμένη τοποθεσία. Αφού κάνουμε 5-10 βόλτες ακόμα, κάποια στιγμή δοκιμάζουμε το κουμπί αλληλεπίδρασης με την περιοχή ξανά και, ω τι έκπληξη, ο ήρωας χρησιμοποιεί αυτομάτως την πέτρα, ενώ εμείς αναφωνούμε συγκλονισμένοι: "Ουάου!!! Πολύ έξυπνος ο τυπάς!" Για μένα κάτι τέτοιο αναιρεί σχεδόν πλήρως την απόλαυση ενός adventure και αρχίζει να απομακρύνεται και επικίνδυνα από το genre. Δεν αποκλείω ένα τέτοιο παιχνίδι να προκύψει πολύ καλό χάρη σε εξαιρετική υλοποίηση και άλλες αρετές (πχ αφηγηματικές, ποικιλία επιλογών, έξυπνη ενσωμάτωση των υπεραπλουστευμένων γρίφων κατά τρόπο που να δυσχεραίνει την κατά τύχη κάνω-βόλτες-και-όλα-λύνονται-αυτομάτως πρόοδο στο παιχνίδι), αλλά μεμονομένος ο συγκεκριμένος μηχανισμός gameplay δε μου αρέσει καθόλου και σίγουρα δεν είναι η κατεύθυνση προς την οποία θέλω να κινηθούν τα adventure. Εξάλλου τέτοιου είδους απλουστευμένοι γρίφοι υπάρχουν εδώ και χρόνια στα RPG,platform και action παιχνίδια, όπου είναι μεν απολαυστικοί, αλλά αποτελούν απλώς συμπληρωματική σαντιγύ στο κυρίως gameplay για νοστιμιά και ποικιλία. Αν αποτελούσαν το κυρίως gameplay θα ήταν πολύ λίγοι. Συνεπώς αν πάρουν τέτοια μορφή τα adventure του μέλλοντος, γιατί να παίζω adventure και να μη στραφώ σε action, RPG, κλπ τίτλους, που έχουν αρκετούς τέτοιου είδους γρίφους, αλλά και πλούσιο gameplay του αντίστοιχου είδους στο οποίο ανήκουν (μάχες, αναβαθμίσεις, ακροβατικά, κλπ);

crocark wrote: "Βρε παναθεμά σε" ... Κι εκεί βρίσκεσαι;

Εκεί σπάνια γράφω. Απλώς παρακολουθώ καμιά φορά την κουβέντα για τα καινούργια παιχνίδια, γιατί πλέον δεν παίζω μόνο adventure. Τυχαίνει να βρίσκομαι για λίγο καιρό και σε πολύ free περίοδο. Πάντως κι άλλοι από εδώ συχνάζουν λιγότερο ή περισσότερο σιωπηλά εκεί (Elessar, Constantine_R, maladroid)... Σε περίπτωση που δεν το ξέρεις ο maladroid θα είναι και στο καινούργιο συντακτικό επιτελείο του PC Master.

tsampikos wrote: Action Adventure είναι ενδεχομένως το παιχνίδι.

Βρε φίλε, τι μανία κι αυτή να τα βαφτίζεις όλα action-adventure! Δεν ξέρω τι genre ακριβώς είναι, μια και δεν το έχω παίξει ακόμα, πάντως από όσα έχω δει action σίγουρα δεν είναι με τίποτα. Action-adventure χωρίς έστω και υποτυπώδες σύστημα μάχης και δοκιμασία αντανακλαστικών δεν υφίσταται.

crocark wrote: Ναι. Στα "Adventure ΜΗ related", αλλά εντάξει άμα το κουράσουμε παραπάνω θα καταλήξουμε στο ότι πρόκειται περί γούστου. Ως γνωστόν γούστο εδώ μέσα έχω μόνον εγώ, οπότε κι αυτό περιττεύει να το αναλύσουμε παραπάνω.

@Fallen...
Τι υποκλίνεσαι; το έπαθε ένα βράδυ που του έπεσε κεραυνός στο κεφάλι...

Όταν έχει πανσέληνο νομίζει ότι τα τερματίζει τα adventures κιόλας, γιατί όταν είπε...

crocark wrote: Είπα σε κάποιον ότι έλυσα 5 παιχνίδια σε 1 λεπτό κι εννοούσα μήνα.

το πραγματικό μπέρδεμα που έκανε ήταν:
"Είπα σε κάποιον ότι έλυσα 5 παιχνίδια σε 1 λεπτό κι εννοούσα ότι ξεκίνησα 5 παιχνίδια σε 1 λεπτό

Castledoque wrote: Για να πω την αλήθεια δε μου πολυαρέσουν αυτού του είδους οι αυτόματες αλληλεπιδράσεις στα adventure games.[...] Τεράστια ικανοποίηση[...] Για μένα κάτι τέτοιο αναιρεί σχεδόν πλήρως την απόλαυση ενός adventure και αρχίζει να απομακρύνεται και επικίνδυνα από το genre. [...] αλλά μεμονομένος ο συγκεκριμένος μηχανισμός gameplay δε μου αρέσει καθόλου και σίγουρα δεν είναι η κατεύθυνση προς την οποία θέλω να κινηθούν τα adventure.

Διόρθωσέ με αν κάνω λάθος, αλλά όλα αυτά δείχνουν προσωπική κρίση κι εκτίμηση για συγκεκριμένο gameplay element που εισάγεται από ορισμένες εταιρείες στο adventure genre τον τελυταίο καιρό. Συμφωνούμε, λοιπόν, πως πρόκειται για αρέσκεια/δυσαρέσκεια και "περί ορέξεως κολοκυθόπιτα" σε ένα... πλοκάμι που άπλωσε το είδος πως αχαρτογράφητα νερά. Διαφωνούμε, φυσικά, σχετικά με το αν θα πρέπει (ή/και είναι καλό) να κυκλοφορούν adventures (και) με αυτά τα στοιχεία στο gameplay τους.

crocark wrote: Κάτσε ρε τώρα που το 'γραψα να ρωτήσουμε κιόλας. Τι εννοείς King' s quest; Με Text Parser; Όχι; Α, εντάξει γιατί ανησύχησα για μια στιγμή.

Κι όμως... οι άνθρωποι αλλάζουν, πειραματίζονται και δίνουν ευκαιρείες σε νέα πράγματα κι εμπερίες. Όπως ακριβώς και τα adventures σήμερα. Ναι, ναι, είχα δεν είχα το γύρισα πάλι. Μουαχαχα...

Just for the record: έχω παίξει κι άλλα παιχνίδια με text parser, πάντως. Αυτά που (προς το παρόν, τουλάχιστον) αφορίζω κι αρνούμαι πεισματικά να παίξω (έστω και πειραματικά) είναι όσα έχουν dead-ends.

WickedMan wrote: Τα όρια είναι πολλές φορές θολά [...] Ξέρω τι θεωρώ εγώ adventure και τι όχι και αυτό μου φτάνει.

Nough said.


Πάντως, διαπιστώνω πως τελικά αυτό που ενοχλεί περισσότερο όσους δεν αποδέχεστε τη συγκεκριμένη εξέλιξη στο gameplay του adventure genre είναι πως το πρόβλημά σας εστιάζεται στη δυσκολία τερματισμού του παιχνιδιού και όχι στο gameplay element αυτώ καθ' εαυτώ. Παντελώς διαφορετική συζήτηση η συγκεκριμένη. Αλλά επειδή σας έχω καταστρέψει το "off-topic thread" με παντελώς adventuro-συζήτηση, δε θα το προχωρήσω.

Όλοι πάιζουμε (υποθέτω) και τερματίζουμε διαφόρων ειδών παιχνίδια. Εγώ πρόσφατα π.χ. τελείωσα 2 Castlevania στο Nintendo DS τα οποία και πανδύσκολα είναι και τρομερή υπομονή απαιτούν. Επομένως το θέμα δεν είναι η δράση του παιχνιδιού και το τι πρέπει να κάνεις μέσα σε ένα παιχνίδι. Το θέμα είναι η ένταξη ενός παιχνιδιού σε μια συγκεκριμένη κατηγορία παιχνιδιών όταν τα περισσότερα στοιχεία του δεν εμπίπτουν στα στοιχεία της κατηγορίας αυτής. Δηλ. το Walking Dead πιο πολύ μοιάζει με άλλου είδους παιχνίδι με ελάχιστα στοιχεία από adventure, παρά σαν adventure "εκσυγχρονισμένο". Εδώ μερικοί βάφτισαν σαν Adventure το Jurassic Park επειδή μόνο και μόνο το έβγαλε η Telltale Games. Δηλαδή σαν να λέμε ότι επειδή έβγαλε η Beck's χυμό ανανά που έχει και κίτρινο χρώμα είναι νέο....εξελιγμένο είδος μπύρας.

Επίσης, τα Cutscenes μπορεί να είναι τμήμα των adventureς, αλλά το να αποτελούν και τη μερίδα του λέοντος, με τον παίκτη να μετατρέπεται σε θεατή, και την σκέψη σχεδόν να αχρηστεύεται, αυτά τα χαρακτηριστικά δεν υπάρχουν στα Adventure games. Οι σκηνές δράσης στα adventures είναι εντελώς αποσπασματικές και ελάχιστες σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Τουλάχιστον στη συντριπτική πλειοψηφία. Αν αυτές αποτελούν τη μερίδα του λέοντος σε ένα παιχνίδι, το παιχνίδι παύει να είναι Adventure, τουλάχιστον καθαρόαιμο. Κοινή λογική.

Το πιο σωστό για το Walking Dead είναι να χαρακτηριστεί σαν ένα παιχνίδι που είναι λίγο απ'ολα. Δεν μπορείς να το κατατάξεις σε μια συγκεκριμένη κατηγορία. Ούτε να το βαφτίσεις Adventure επειδή το έβγαλε η Τelltale Games. Mε την ίδια λογική και Need for Speed αν βγάλει η συγκεκριμένη εταιρεία θα το πούμε Adventure με...αυτοκίνητα.

Τα καθαρά text adventureς με τα text-graphic adventures ουσιαστικά δεν έχουν καμία διαφορά. Πρώτον είναι text adventures και τα δύο αφού ο χειρισμός είναι ο ίδιος. Αυτό που διαφέρει είναι ο τρόπος αφήγησης της ιστορίας. Στην πρώτη περίπτωση διαβάζεις στη δεύτερη βλέπεις. Ο παίκτης κάνει ακριβώς αυτό που έκανε και πριν. Και αυτό έγινε λόγω εξέλιξης των υπολογιστών. Όπως και η προσθήκη του mouse. O παίκτης εξακολουθεί να δίνει τις ίδιες εντολές που έδινε και πριν με λιγότερο κουραστικό τρόπο. Ο εκσυγχρονισμός είχε να κάνει με την επιθυμία να γίνει το Adventure πιο όμορφο διατηρώντας τα χαρακτηριστικά εκείνα που το έκαναν να ξεχωρίζει από τα άλλα παιχνίδια. Να μην του αλλάξεις τις δομές του και την δράση του. Να μην του αλλάξεις ταυτότητα. Αν τώρα υπάρχει και λίγο από cutscene ή λίγο από αction στο 1/10 του παιχνιδιού, αυτό δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο. Αν όμως του βγάλεις τους γρίφους, το μετατρέψεις από παιχνίδι σχεδόν σε ταινία, το εμπλουτίσεις με δράση, ε, τότε για τι adventure μιλάμε....

Βρε παιδιά τι έγινε; Εδώ δεν είναι θεωρητικά το off-topic thread;;;;

Καλά το κατάλαβα εγώ χτες ότι άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου...

Προσωπικά πάντως δεν μπορώ να έχω άποψη για το αν το Walking Dead είναι ή δεν είναι adventure, μια και δεν το έχω παίξει ακόμα. Όσο δεν έχω προσωπική άποψη για το gameplay, δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη.

Από εκεί και πέρα όμως, σε γενικό πλαίσιο, όπως πολύ όμορφα έδειξε και με το ωραίο του πινακάκι ο Constantine_R, το είδος σαφώς και έχει πολλές υποκατηγορίες με σαφέστατες διαφορές μεταξύ τους και δεν αρέσουν όλες εξίσου σε όλους. Προσωπικά μπορώ να ευχαριστηθώ το gameplay τύπου interactive story/visual novel, αλλά σίγουρα δε μου προσφέρει την πιο διανοητική απόλαυση των παραδοσιακών adventure. Στο κάτω κάτω αυτού του είδους το gameplay είναι πολύ ωραία αναπτυγμένο σε RPG όπως τα Witcher και το Dragon Age Origins, τα οποία όμως έχουν παράλληλα και ένα ολόκληρο σύνθετο σύστημα μάχης, αλχημείας και ικανοτήτων, οπότε μου προσφέρουν ότι ακριβώς έχουν να δώσουν τα is/vn και πολλά παραπάνω. Επομένως δεν έχω κανένα πρόβλημα να υπάρχουν και παιχνίδια αυτού του είδους, αλλά με κανένα τρόπο δε θα ήθελα να βρίσκεται σε αυτά το μέλλον των adventure. Θα νιώθω σα να παίζω story-based RPG χωρίς μάχες. (Χμμ, βέβαια αν σκεφτώ πως έχω βλαστημήσει σε μερικές μάχες, αυτό ίσως δεν είναι και τόσο κακό... Από την άλλη είμαι της άποψης ότι ένα πολύ καλό παιχνίδι πρέπει και να σου σπάει που και που τα νεύρα.)

Επαναλαμβάνω πως όλα αυτά δεν τα λέω συγκεκριμένα για το Walking Dead. Όταν με το καλό το παίξω, θα σχηματίσω άποψη κατά πόσο το αφορούν ή όχι.

Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί κολλάμε τόσο στους ορισμούς. Έστω ότι αυτού του είδους τα is/vn (ή RPG χωρίς μάχες) είναι adventure. Στο κάτω κάτω πάντα υπήρχε συγγένεια ανάμεσα στα δύο είδη. Το θέμα για μένα είναι περισσότερο κατά πόσο θέλουμε το gameplay στα adventure του μέλλοντος να ακολουθήσει τη συγκεκριμένη οδό. Είναι νομίζω κάτι αντίστοιχο με τον ολοένα και περισσότερο action-oriented χαρακτήρα στα σύγχρονα RPG, τα οποία αρχίζουν όλο και περισσότερο να μοιάζουν με action-adventure + skills + forked storyline.

Τι να πω... Adventures που θέλουν να γίνουν διαδραστικές ταινίες, RPG που θέλουν να γίνουν action-adventure... Έχω την εντύπωση ότι τα διάφορα genre διέρχονται κρίση ταυτότητας. Καλά που μας προέκυψε και το kickstarter (όσο και αν δεν το συμπαθούν πολλοί εδώ) και τουλάχιστον στα δύο επόμενα χρόνια θα έχουμε και μερικά καθαρόαιμα δείγματα του κάθε genre. Γιατί όσο απαραίτητα για την αναζωογόνηση ενός είδους είναι τα διάφορα υβρίδια, άλλο τόσο απαραίτητο είναι να υπάρχει πάντα οι στηλοβάτες της παραδοσιακής έκφρασης του είδους. Διαφορετικά θα φτάσει η στιγμή που όλα τα παιχνίδια θα ανήκουν στο ίδιο genre, αφού θα έχουν όλα λίγο απ' όλα.

(Ξέρω, λέω πολλά για RPG. Φταίει που άρχισα επιτέλους το Dragon Age Origins, που το είχα καιρό κλεισμένο στη θήκη του και το καμάρωνα λόγω έλλειψης χρόνου. Παιχνιδάρα πάντως. Αν και με έχει καταξεφτιλίσει στο normal και κατά καιρούς χρειάζομαι tips για το πως θα προσεγγίσω κάποιες μάχες - μάλλον δεν κάνω για στρατηγός.)