Unavowed

O Dave μετά τα Blackwell...

Ένα νέο ξεκίνημα

«Ανοίγω τα μάτια. Η ατέρμονη βροχή λεκιάζει τον ουρανό της Νέας Υόρκης. Ποιος είμαι; Που βρίσκομαι; Μια αινιγματική γυναίκα μελαχρινή σαν αραβική νύχτα με κρατάει δέσμιο με μια υπερβολική χατζάρα. Ένας ξανθός άντρας με φεντόρα που μοιάζει να βγήκε από επιχρωματισμένο νουάρ τινάζει καταπάνω μου κεραυνούς μέσα από τα χέρια του. Με ρωτάνε ποιος είμαι, αν είμαι άντρας ή γυναίκα, τι δουλειά κάνω… Δε θυμάμαι. Οι αναμνήσεις μου σαν σκεπασμένες με μπαμπάκι. Οι ριπές των κεραυνών σκορπίζουν το λευκό χνούδι. Εδώ κι ένα χρόνο κοιμάμαι. Το σκοτεινό πνεύμα που μοιραζόμαστε το ίδιο σώμα έχει πάρει τον έλεγχο και έχει διαπράξει αποτρόπαια εγκλήματα. Για ποιο λόγο; Καταζητούμαι από την αστυνομία για αναρίθμητα εγκλήματα που δε θυμάμαι πια. Η πραγματικότητα έχει αποτινάξει σα δέρμα από φίδι τη γνώριμή της υφή. Ξαφνικά βρίσκομαι σε ένα μεταφυσικό κόσμο μάγων, τζίνι, φαντασμάτων και όντων από άλλες διαστάσεις. Οι μυστηριώδεις δεσμοφύλακές μου στην πραγματικότητα είναι οι μόνοι φίλοι μου. Ξορκίζουν το σκοτεινό πνεύμα από το κορμί μου και με καλούν να τους ακολουθήσω. Να λύσουμε μαζί το μυστήριο του ζοφερού δαίμονα. Να γίνω μέλος της μυστικής ομάδας των Unavowed, που αιώνες τώρα εξιχνιάζουν τα αινίγματα του μεταφυσικού. Φοβάμαι, μα δεν έχω επιλογή. Είναι ο μόνος τρόπος να ξεπλύνω το αίμα που λεκιάζει τα χέρια μου, η ατέρμονη βροχή δεν μπορεί να το σκορπίσει…»

Κάπως έτσι, in medias res, ξεκινάει η νέα περιπέτεια δια χειρός Dave Gilbert της Wadjet Eye Games και από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο η φιλοδοξία του Unavowed κάνει αισθητή την παρουσία της. Σε όλους τους τομείς: Αφήγηση, μηχανισμούς, γραφικά… Από που να αρχίσει κανείς;

(In medias res καλούμαστε να διαλέξουμε τον ήρωά μας...)

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή

Είναι γεγονός. Το σενάριο του Unavowed καθαρά ως ιστορία δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας. Ένας ήρωας ή ηρωίδα που σκόρπισε το χάος υπό την επήρεια ενός ζοφερού πνεύματος και τώρα προσπαθεί να διορθώσει το κακό που έκανε, μια ομάδα ιδιαίτερων ηρώων με υπερφυσικές δυνάμεις που εξιχνιάζουν μεταφυσικά μυστήρια, μια αινιγματική απειλή… Ναι, τα έχουμε όλα ξαναδεί. Ωστόσο η φρεσκάδα και η δύναμη της πένας του Gilbert ξεπερνάει τις εγγενείς αδυναμίες του μύθου του και στήνει ένα συναρπαστικό γαϊτανάκι με σύνθετους και αληθοφανείς χαρακτήρες, ένταση, μυστήριο και αγωνία. Στην πορεία μας χαρίζει μια συναρπαστική αφηγηματική ανατροπή (όσο και να χτυπιέστε δε θα την φανταστείτε) και ένα εξαιρετικό φινάλε που δένει όμορφα όσα έχουν προηγηθεί και κλείνει υποδειγματικά την ιστορία. Απλώς μην περιμένετε τον  δυστοπικό προβληματισμό του Primordia ή την φιλοσοφική/υπαρξιακή ανησυχία του Resonance. Κλείστε τα μάτια, φανταστείτε τον Gilbert σαν άλλο γερο-παραμυθά και αφεθείτε στην γοητεία του τραγουδιού του. Θα σας συντροφέψει τουλάχιστον για 12 ώρες και δε θα το μετανιώσετε.

Adventure με άρωμα από RPG

Είναι γνωστό από καιρό πως ο Gilbert εξέφρασε τη φιλόδοξη πρόθεση να ενσωματώσει στο Unavowed κάποιους από τους μηχανισμούς αφήγησης που βλέπουμε στα RPG. Όχι, μη φοβάστε, το παιχνίδι δεν έχει μάχες ούτε για δείγμα. Αυτό που έχει όμως είναι μια επιλογή ανάμεσα σε 3 διαφορετικούς πρωταγωνιστές (ηθοποιός, μπάρμαν ή αστυνόμος), που διαλέγουμε εμείς αν θα είναι άντρας ή γυναίκα, καθένας από τους οποίους έχει διαφορετικό παρελθόν και διαφορετικό τρόπο αρχικής συνάντησης με τον δαίμονα που θέτει σε κίνηση την ιστορία. Ανάλογα με το ποιον χαρακτήρα θα επιλέξουμε, καλούμαστε να παίξουμε ένα αρκετά διαφορετικό σε κάθε περίπτωση origin story, ενώ στην πορεία της ιστορίας αλλάζουν πολλοί διάλογοι και οι αντιδράσεις αρκετών από τους  χαρακτήρες που συναντάμε.

Οι RPG επιρροές δεν σταματούν εδώ. Σε κρίσιμα σημεία της ιστορίας καλούμαστε να κάνουμε κρίσιμες επιλογές, οι οποίες επηρεάζουν καθοριστικά το μέλλον ορισμένων χαρακτήρων αλλά και τη ζωή γενικότερα στις συνοικίες της Νέας Υόρκης, ακόμα και τον τρόπο που μπορούμε να λύσουμε τους τελευταίους γρίφους στην κορύφωση της δράματος. Προσοχή πάντως: αν κάποιοι χαρακτήρες πεθάνουν εξαιτίας των αποφάσεών μας, θα χάσουμε την ευκαιρία να τους ξαναδούμε αργότερα. Με κανένα τρόπο δε μιλάμε εδώ για τις καθαρά διακοσμητικές αλλαγές που βλέπουμε στα παιχνίδια της Telltale, αλλά για δύσκολες και ουσιαστικές αποφάσεις, οπού το καλό και το κακό δεν είναι ξεκάθαρα και που αλλάζουν άρδην τα δεδομένα. Κάτι σαν τις αποφάσεις που έπρεπε να πάρουμε στο Dragon Age Origins και το Witcher 1.

(Έκδηλη και ευχάριστη η αναβάθμιση στον τομέα των γραφικών... Ωραίο πράγμα η λεπτομέρεια!)

Ο γόνιμος διάλογος του Gilbert με τα RPG ολοκληρώνεται με την υιοθέτηση του party system και του party banter. Ο ήρωας/ηρωίδα μας συντροφεύεται από 4 συμπρωταγωνιστές με διαφορετικές ικανότητες, όμως σε κάθε αποστολή/έρευνα μπορεί να πάρει μαζί του μόνο δύο από αυτούς (με ελάχιστες εξαιρέσεις όπως στο φινάλε, όπου ξεκινάει με ολόκληρη την ομάδα). Αναλόγως ποιους συνεργάτες έχουμε επιλέξει, οι γρίφοι λύνονται με διαφορετικό τρόπο αναλόγως των ικανοτήτων του καθενός. Καθώς περιφερόμαστε από οθόνη σε οθόνη στους δρόμους της Νέας Υόρκης, οι συμπρωταγωνιστές μας συνομιλούν μεταξύ τους. Ανταλλάζουν απόψεις, μιλάνε για τη ζωή τους, αστειεύονται. Επαναλαμβάνουν με επιτυχία το πείραμα του party banter που είδαμε για πρώτη φορά στο Resonance και κάνουν δυναμική τη στατική οθόνη ενός παιχνιδιού adventure.

Ωστόσο τι γίνεται με τους καθαρά adventure μηχανισμούς; Κάποιοι ίσως έχετε ανησυχήσει πως ανάμεσα σε όλες αυτές τις ξένες επιρροές χάνεται η πιπεράτη γεύση του παραδοσιακού adventure. Δε συμβαίνει κάτι τέτοιο. Παρά τους νεοτερισμούς του, το Unavowed παραμένει ένα κλασικό παιχνίδι adventure με γρίφους, δέντρα διαλόγων και αντικείμενα που συλλέγουμε στο inventory για να τα εξετάσουμε και να τα χρησιμοποιήσουμε. Ωστόσο δεν μπορώ να μην του προσάψω ένα κάπως υπερβολικό streamlining. Για τον έμπειρο αντβεντσουρά οι γρίφοι του είναι μάλλον παιχνιδάκι, με τους πιο ευφάνταστους από αυτούς να είναι λίγοι και το πολύ μέτριας δυσκολίας. Ωστόσο όλοι είναι λογικοί και ευχάριστοι, ακόμα και οι πιο απλοί θα σας αφήσουν ένα αίσθημα ικανοποίησης όταν τους λύσετε. Ίσως επειδή η ιστορία είναι πολύ καλογραμμένη, ίσως επειδή η ενσωμάτωσή τους  στην αφήγηση είναι αψεγάδιαστη, χωρίς να υπάρχουν αυτές οι ενοχλητικές ραφές μεταξύ γρίφων και πλοκής που βλέπουμε μερικές φορές στα adventure. 

Αγάπη μου συρρίκνωσα τα πίξελ…

Το πρώτο σοκ που δέχεται πάντως ο παίκτης του Unavowed δεν είναι οι ξενόφερτες επιρροές. Η πρώτη έκπληξη είναι τα γραφικά του. Ο Dave Gilbert πραγματοποίησε επιτέλους το άλμα και ανέβασε την εγγενή ανάλυση του παιχνιδιού στα 640x360! Οπωσδήποτε δεν πρόκειται για HD ανάλυση, παρ’ όλα αυτά η αλλαγή στην ποιότητα της γραφικής απεικόνισης βγάζει μάτι. Τα background στο παιχνίδι δεν είναι μόνο πολυποίκιλα, αλλά και πανέμορφα με τη ζωντάνια και την ατμοσφαιρικότητα να χτυπάνε κόκκινο. Χωρίς υπερβολή μπορεί να μιλήσει κανείς για πανδαισία χρωμάτων. Επιτέλους ένα παιχνίδι της Wadjet Eye Games που τα γραφικά του πλησιάζουν σε δύναμη τις καλύτερες 2D εποχές της Lucasarts και της Sierra, λίγο πριν την έλευση του 3D. Τα animations και τα character sprites επίσης εμφανίζονται αναβαθμισμένα, ωστόσο δεν πλησιάζουν στο ελάχιστο το εξαιρετικό επίπεδο των backgrounds. Να έχει όντως πιάσει ταβάνι η τεχνοτροπία του χειροποίητου animation αλά Wadjet Eye, όπως λέει κι ο Constantine_R στο εξαιρετικό preview του ή είναι το κόστος που ανεβαίνει δυσανάλογα και γίνεται ασύμφορο; Όπως και να ’χει, στον τομέα αυτό χρειάζεται ακόμα δουλειά.

Το δυνατό χαρτί του Gilbert

Όπως πάντα στα παιχνίδια της Wadjet Eye, στον τομέα του ήχου το Unavowed δίνει μαθήματα. To voice-acting είναι αναμενόμενα άψογο, αν και ομολογουμένως στο συγκεκριμένο παιχνίδι δεν υπάρχει ο ηθοποιός που κάνει τη διαφορά σε σχέση με τους υπόλοιπους. Αυτός που ξεπερνάει πάντως τον εαυτό του είναι ο συνθέτης Thomas Regin. Η μουσική υπόκρουση που έστησε για το παιχνίδι είναι μάλλον ότι πιο συναρπαστικό μουσικά μας έχει δώσει μέχρι τώρα. Τα μουσικά θέματα του παιχνιδιού ακροβατούν ανάμεσα στο έπος, τη μελαγχολία και την εσωτερικότητα. Μπλουζιές δένουν αρμονικά με ορχηστρικά κομμάτια και πιο σύγχρονα ηλεκτρονικά μοτίβα. Αν στο παραμύθι που στήνει ο Gilbert ο σιωπηλός πρωταγωνιστής είναι η πόλη της Νέας Υόρκης σε όλες τις εκφάνσεις της, η μουσική του Regin αγκαλιάζει σεμνά την απέραντη μεγαλούπολη και αποτυπώνει σε νότες τη βουή και τον παλμό της. Μπορεί το Unavowed να είναι το καλύτερο παιχνίδι του Dave Gilbert, μπορεί και όχι. Σίγουρα όμως είναι το πιο άρτιο κι η μουσική του Thomas Regin συμβάλλει καταλυτικά σε αυτή την αίσθηση αρτιότητας που αποπνέει.

(Επιβάλλεται μια επίσκεψη στην Chinatown...)

Η δύναμη της απλότητας

Ο χειρισμός στο Unavowed είναι υποδειγματικά απλός. Όλα γίνονται πλέον με το αριστερό κλικ το ποντικιού. Φέρνουμε τον κέρσορα σε κάθε σημείο αλληλεπίδρασης και βλέπουμε αυτόματα την περιγραφή του εκάστοτε αντικειμένου. Με το αριστερό κλικ το χρησιμοποιούμε. Αυτό είναι όλο. Ούτε και χρειάζεται κάτι περισσότερο. Το inventory καταδύεται όταν φέρουμε τον δείκτη του ποντικιού στο πάνω μέρος της οθόνης. Στην δεξιά γωνία του inventory βρίσκεται το κουμπί για το κεντρικό μενού. Κι αυτό απλούστατο. Save, load, options και quit. Τα options περιλαμβάνουν ρυθμίσεις για τον ήχο και την ταχύτητα του κέρσορα, καθώς και τη δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε voice, text ή και τα δύο, ανάμεσα σε windowed ή full-screen mode, ανάμεσα σε commentary on ή off mode. Τα hotspots, για όσους ενδιαφέρονται, αποκαλύπτονται με παρατεταμένο δεξί κλικ. Μάλλον δε θα το χρειαστείτε ποτέ. End of story.

Το στοίχημα

Αναμφίβολα το Unavowed είναι το μεγάλο στοίχημα του Dave Gilbert. Να στήσει ένα adventure πιο μεγάλο και πιο μοντέρνο από τα προηγούμενά του. Να ξεπεράσει τον εαυτό του και τη ρετσινιά του σχεδιαστή ρετρό παιχνιδιών. Να φτιάξει ένα πιο mainstream adventure που θα γοητεύσει ένα νέο κοινό χωρίς να αποξενώσει τους παλιούς πιστούς φίλους. Βάζει πολύ ψηλά τον πήχη και ίσως δεν τα καταφέρνει απόλυτα. Κάνει όμως μια τίμια προσπάθεια και στην πορεία μας χαρίζει μια ακόμα απόδειξη του ταλέντου του κι ένα γοητευτικό παιχνίδι. Δεν πιστεύω πως το Unavowed είναι το καλύτερο παιχνίδι που έχει κυκλοφορήσει από την Wadjet Eye Games. Για μένα το Resonance είναι το παιχνίδι που κατέχει ακόμα αυτή τη θέση. Είναι όμως πιθανόν το καλύτερο παιχνίδι του σχεδιαστή Gilbert. Κι είναι σίγουρα η πιο άρτια δουλειά που έχει στήσει. Οπωσδήποτε το πρώτο adventure εδώ και πολλά χρόνια με αδιαμφησβήτητο replayability. Απολαύστε το άφοβα. Το τέλος θα σας ανταμείψει!