Gray Matter

Πολύ ωραίος το άρθρο στο PC Master. Στο GK3 έχουμε τα άκρα αντίθετα των γρίφων: το μουστάκι του Mosely και το Le Serpent Rouse. Όντως, είχε γίνει απίστευτος χαμός με τον χειρισμό αλλά και το 3d περιβάλλον. Συμφωνώ πως ο χειρισμός του ήταν πραγματικά ιδιοφυής και άψογος.

Μου άρεσε πολύ το 3d των γραφικών του GK3, αλλά βρήκα αυτό με την ανεξάρτητη κίνηση της κάμερας λίγο ενοχλητικό. Δεν ξέρω γιατί, στην αρχή, μάλιστα, νόμιζα ότι ήταν bug στην πρώτη οθόνη. Anyway, καλώς ή κακώς δεν το ξαναείδαμε...

Και το καλύτερο adventure όλων των εποχών να βγαινε τότε, που για πολλούς όντως βγήκε, ο έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος θα το κατέκρινε μέχρις εσχάτων.

Γενικά το GK 3 πάντα είχα την αίσθηση ότι αδίκησε τον εαυτό του. Η ανεξάρτητη κίνηση ήταν ωραίο concept και αρκετά πρωτοποριακό παρότι δεν λειτουργούσε πάντοτε απρόσκοπτα αλλά δεν του κρατάω κακία - πειραματίζονταν οι άνθρωποι. Τα γραφικά σε γενικές γραμμές ήταν το λιγότερο χοντροκομμένα και η χρησιμοποίηση πλήρους τρισδιάστατης απεικόνισης τη δεδομένη χρονική στιγμή ατυχής, κατά τη γνώμη μου.

Μετά πάμε και στο σενάριο. Αν εξαιρέσεις ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία νομίζω ότι ήταν υπερβολικά φιλόδοξο και κατέληγε να προκαλεί δυσπιστία για τα όσα συνέβαιναν και τα αίτια που κρυβόταν από πίσω. Ειλικρινά δεν βρήκα καθόλου πετυχημένη την ανάμιξη (παρα)θρησκευτικών θεωριών με το μύθο των βαμπίρ και το παιχνίδι δε με έπεισε σε κανένα σημείο για την ορθότητα της σύνδεσης που επιχειρούσε.

Τέλος πάντων, αυτή είναι απλώς η προσωπική μου γνώμη και δεν αλλάζει το γεγονός ότι συνολικά ήταν ένα αρκετά αξιόλογο παιχνίδι (κατώτερο, πάντως, των άλλων δύο και ειδικά από το πρώτο που το θεωρώ timeless classic).

Καλύτερα να γυρίσουμε στο Gray Matter που περιμένω να το παίξω από τη νέα χρονιά όταν θα κυκλοφορήσει retail με τα πάντα στα αγγλικά (ναι, και τη θήκη, δε θέλω να ξέρω ότι μπορεί το ράφι μου να μοιάζει έστω και λίγο με της Μέρκελ!). Με βάση όσα διαβάζω είναι όπως το περίμενα: καλογραμμένο και αρκετά προσεγμένο χωρίς τίποτα το ριζοσπαστικό. Ευτυχώς δεν είχα υπερβολικές προσδοκίες σαν μερικούς ρομαντικούς κι έτσι μου ακούγεται άκρως ικανοποιητικό.

Καταρχήν, ευχαριστώ για τα θετικά σχόλια αναφορικά με το αφιέρωμα στο PC Master To παλεύουμε όσο μπορούμε...

Ας γυρίσουμε στο Gray Matter, όμως... Το τελείωσα χθες το βράδυ. Σύμφωνα με το τελευταίο save που έκανα, λίγο πριν τον τερματισμό, είχα παίξει 10 ώρες και κάτι ψιλά. Οπότε, ναι, η τελική αίσθηση που μου άφησε ότι ήταν μικρό το παιχνίδι. Ήθελα λίγο παραπάνω.

Εν πάση περιπτώσει, τα συμπεράσματα μου; Εξαιρετικό, σε γενικές γραμμές, το παιχνίδι, αλλά σε καμία περίπτωση "τέλειο". Έχει πολλά θετικά στοιχεία, και μερικά κραυγαλέα αρνητικά. Είναι, πάντως, ό,τι καλύτερο έχω παίξει φέτος στο είδος, αν και δεν ξέρω αν κάτι τέτοιο μπορεί να θεωρηθεί κατόρθωμα...

Δεν θα μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες, προκειμένου να μην "το χαλάσω" για αυτούς που δεν το έχουν παίξει ακόμα.

Η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου: Άξιζαν τόσα χρόνια αναμονής; Αναλόγως... Αναλόγως τις προσδοκίες του καθενός. Προσωπικά, κρατούσα μικρό καλάθι, και ουδέποτε απογοητεύτηκα. Πάντως, ξαναλέω, μην περιμένετε κάτι κοσμοιστορικό. Μιλάμε για ένα εξαιρετικό, κλασικό adventure, τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

Dream_specialist wrote: Πάντως βάση προσωπικού μου παθήματος -μαθήματος, προσπαθώ γενικά όταν αποτιμώ (στο μυαλό μου) ένα παιχνίδι να μην το συσχετίζω με τα χρόνια αναμονής ή το χρόνο προετοιμασίας του καθώς μια τέτοια συσχέτιση σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια γύρει κατά του παιχνιδιού.

Την καλύτερη δουλειά κάνεις.. Νομίζω ότι όλοι μας λίγο-πολύ έχουμε πέσει κάποτε θύμα του περιβόητου hype είτε πρόκειται για game είτε για ταινία είτε ακόμα και για ποδοσφαιρικό αγώνα ("Ματσάρα θα είναι λέμε, φέρε και το μεγεθυντικό φακό γιατί θα χαθεί η μπάλα!").
Επειδή κι εγώ είμαι "παθός και μαθός", όπως έλεγε και ο αθάνατος "παντόφλας" ταξιτζής στο "Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα", προσπαθώ να μην ενθουσιάζομαι υπερβολικά αλλά είναι φορές που δύσκολα κρατιέται κανείς. Ευτυχώς το Gray Matter δεν ανήκει σ'αυτές (για μένα).

@maladroid

Μωρέ εγώ δεν καταλαβαίνω ή κάτι συμβαίνει. Αυτό τελικά το παιγνίδι είναι καλό ή όχι, με έχετε μπερδέψει εντελώς. Βοήθεια

Δεν είναι καλό, είναι ΠΟΛΥ καλό!

Δυστυχώς, giovanna, δεν μπορώ να σου απαντήσω μια και περιμένω (όπως κι εσύ, απ' ό,τι καταλαβαίνω) να έρθει στα καταστήματα γιατί δεν με προσελκύει η downloadable έκδοση ούτε βέβαια η γερμανική retail.

Αφού λοιπόν δεν έχω παίξει ούτε δευτερόλεπτο, θα πεις, τότε τι θέλω και ανακατεύομαι στη συζήτηση; Καλή ερώτηση αλλά ουσιαστικά αναφερόμουνα στις προσδοκίες που μου έχει δημιουργήσει το παιχνίδι με βάση όσα έχω δει κι έχω διαβάσει, όχι στο κατά πόσο τελικά ανταποκρίνεται σε αυτές. Εκεί είναι αρμόδιοι να απαντήσουν άλλοι (όπως ο Νίκος και ο Τάσος) που ήδη το ξεκοκάλισαν και βρίσκονται στη χώνεψη.

@Tasos

Σε ευχαριστώ πολύ, δηλαδή περιμένω το Π Α Ι Γ Ν Ι Δ Ι. Τέλειο

Μπορεί να μην είναι τέλειο παιχνίδι αλλά σίγουρα (θα) είναι αξιομνημόνευτο.
Μου άρεσαν οι αλλαγές στο σχολιασμό των hotspots αναλόγως του χαρακτήρα που ήλεγχα. Μου άρεσε και το γεγονός ότι ο δόκτορας Στάηλς ντυνόταν όταν έβγαινε από το σπίτι. Για κάποιο παράξενο λόγο η Σαμάνθα συνέχιζε να φοράει πουκάμισο ακόμη κι όταν περπατούσε στους δρόμους της κρύας Οξφόρδης
Αγαπημένοι χαρακτήρες οι .
Στο τέλος, μέγα

Εγώ για το τέλος υποψιάζομαι

maladroid wrote: Επειδή κι εγώ είμαι "παθός και μαθός", όπως έλεγε και ο αθάνατος "παντόφλας" ταξιτζής στο "Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα", προσπαθώ να μην ενθουσιάζομαι υπερβολικά αλλά είναι φορές που δύσκολα κρατιέται κανείς. Ευτυχώς το Gray Matter δεν ανήκει σ'αυτές (για μένα).

Βλέπω Maladroid. έχουμε γενική παιδεία, ε;

Επίσης το άλλο με τη Μέρκελ, για να είμαι ειλικρινής, είναι κάτι που θα το έχω κι εγώ ανάμεσα στις τύψεις που γενικώς με κυνηγάνε. Αλλά θα το είχα έτσι κι αλλιώς, από τη στιγμή που το παιχνίδι είναι γερμανικό.