Y - The Case of John Yesterday impressions

Φυσικά και έχεις το δικαίωμα να εκφράσεις την άποψη σου, η οποία είναι και σεβαστή όπως κάθε άλλου και δεν χρειάζεται καν να το αναφέρουμε γιατί είναι αυτονόητο. Εγώ απλά ανέφερα μια πιθανή αιτία για το γεγονός ότι το παιχνίδι σου έκανε γυμνάσια. Θυμάμαι που κάποτε είχες αναφέρει τα τεχνικά χαρακτηριστικά του υπολογιστή σου. Δεν σου κάνω καμία μομφή ή κάποιου είδους υπόδειξη. Αδίκως αρπάχτηκες (αυτό κάταλαβα δηλαδή).

@giovanna
Μη θυμώνεις με τον Τσαμπίκο. Είμαι σίγουρος ότι δεν είχε καμία απολύτως πρόθεση να σε θίξει. Στο κάτω κάτω φταίω κι εγώ που ανακίνησα το θέμα. Και φυσικά είναι δικαίωμά σου να μη σου αρέσει το παιχνίδι. Όμως τεχνικά προβλήματα δεν έχει καθόλου και όπως και να το κάνουμε είναι κάπως άσχημο (και άδικο για τους δημιουργούς του) να περιγράφεται ως ένα μάτσο bugs και ως beta version τη στιγμή που από τεχνικής τουλάχιστον άποψης είναι αντικειμενικά άρτιο. Ειδικά τη στιγμή που για πολλούς gamers τα bugs είναι λόγος μη αγοράς ενός παιχνιδιού.

@outcry

outcry wrote: Θα με ενδιέφερε όμως να μου πεις τι σε χάλασε σε αυτά τα παιχνίδια, έτσι με λίγα λόγια.

Αυτό είναι μεγάλη κουβέντα.
Με το LC το πρόβλημά μου είναι αυτό ακριβώς που είπες. Μέτα από τριαντατόσες ώρες παιχνιδιού στο τέλος ένιωθα ότι όλα αυτά τα έκανα για το τίποτα. Για μένα η επίγευση που αφήνει στο τέλος το παιχνίδι είναι πάρα πολύ σημαντική. Λύνεις τους γρίφους ελπίζοντας να καταλήξεις κάπου. Αν τελικά δεν καταλήγεις πουθενά, τότε κι όλος ο κόπος που έκανες φαίνεται χαμένος. Αν βέβαια σε κάποιο ενδεχόμενο sequel η ιστορία αρχίσει να βγάζει κάποιο νόημα θα αναθεωρήσω την άποψή μου. (Και δε λέω πως είναι κακό παιχνίδι με καμία δύναμη έτσι
Το Alpha Polaris ήταν πολύ ωραίο και ατμοσφαιρικό μέχρι ενός σημείου με ενδιαφέροντες χαρακτήρες, αλλά στο τελευταίο κεφάλαιο εκεί που έπρεπε να απογειωθεί κατέρρευσε. Οι χαρακτήρες έχασαν τη ζωντάνια τους κι έγιναν ανδρείκελα και οι αντιδράσεις τους στα γεγονότα έγιναν μη πειστικές (στοιχειώδεις, μηχανικές) με αποτέλεσμα να ατονήσει η ατμόσφαιρα φόβου και αγωνίας. Και το φινάλε ήταν άθλιο. Η κλασική περίπτωση: ρίξτε ένα βιαστικό cut-scene για να τελειώνουμε.
Το NiBiRu ενώ είχε πολύ ωραίους γρίφους και ενδιαφέρουσα πλοκή, είχε εντελώς ανύπαρκτους χαρακτήρες. Για παράδειγμα σε κάποιο σημείο πεθαίνει ένα πολύ κοντινό πρόσωπο του πρωταγωνιστή. Ποια είναι η συναισθηματική του αντίδραση στο δράμα που τον βρίσκει; Απολύτως καμία. Αρχίζει να λύνει γρίφους σα να μην έγινε τίποτα. Προχωπικά έχασα κάθε ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο παιχνίδι από εκείνο το σημείο κι έπειτα και γενικά κάτι τέτοιο το ανέχομαι μόνο σε παιχνίδια της δεκαετίας του 80. Αυτό κι αν είναι απαράδεκτο. Δε θέλω να υποτιμήσω την αξία του gameplay και των γρίφων αλλά όλα αυτά πρέπει να δένουν με την ιστορία και την ψυχολογία των ηρώων κι όχι απλώς να έχουμε γρίφους να λύνουμε.
Για τα Alfred Hitchcock The final Cut και Ring: The Legend of the Nibelungen ένα έχω να πω μόνο: μακριά. Κακοί γρίφοι, αδιάφορη αισθητική, δυνητικά συναρπαστικές ιστορίες που αποδόθηκαν με το χειρότερο δυνατό τρόπο με αποτέλεσμα να γίνουν βαρετές.
Το Dark Secrets είναι μια indie προσπάθεια με εντυπωσιακά όμορφα γραφικά που σε αφήνει να περιπλανηθείς σε μια τρισδιάστατη μικρή σουηδική πόλη, όπου όμως έχεις πολύ λίγα πράγματα να κάνεις. Οι γρίφοι είναι απλώς συμπαθητικοί, αλλά το παιχνίδι τελειώνει μόλις πάει να ξεκινήσει και το φινάλε είναι ανόητο. Δίνει την εντύπωση παιχνιδιού που πνίγηκε από τις φιλοδοξίες του και υποψιάζομαι πως του έδωσαν ένα βιαστικό φινάλε όπως όπως γιατί δεν είχαν τη δυνατότητα να τραβήξουν άλλο ένα τόσο φιλόδοξο project. Α ναι. Και είναι γεμάτο bugs. Αν δεν ακολουθήσεις την προδιαγεγραμένη πορεία μπορεί να πέσεις άνετα σε dead-end situations (και όχι επίτηδες όπως στα παλιά παιχνίδια της SIERRA).

Μόλις χτύπησα την Retail έκδοση του αναγεννητή των Adventures! Aνεκτίμητης αξίας συλλεκτικό κομμάτι, δεδομένης της σπανιότητάς του, αλλά και την ασύλληπτης ποιότητας του παιχνιδιού. Ίσως το πιο must παιχνίδι της τελευταίας 5ετίας!

Αυτά είναι τέτοιας ποιότητας κομμάτια που με την μεγάλη αξία του παιχνιδιού αποκτούν και ιδιαίτερα συλλεκτικό χαρακτήρα.

Ε, εντάξει, απλά ήθελε να σας δείξει ότι και ο σκύλος του γουστάριζε Adventurακια! crocark, αγόρασε το Yesterday. Έτσι να το έχουμε όλοι!