Με ποιό adventure ασχολείστε αυτό τον καιρό?

Ω ναι, είναι υπέροχο το Inner World!

Έχω καταπιαστεί εδώ και λίγες μέρες με το remake του Shadowgate . Είναι πολύ καλό, καμία σχέση με τα συνηθισμένα remakes-αρπαχτές, έχει γίνει δουλειά και υπάρχει σεβασμός στο original. Θεωρώ ότι στους fans του κλασσικού παιχνιδιού θα αρέσει. Για του υπόλοιπους, δεν είμαι σίγουρος... είναι τρομακτικά δύσκολο αν και έχουν μπει επίπεδα δυσκολίας και hint system. Στο original, κουβαλούσες πυρσούς και έπρεπε να φροντίζεις ώστε να μην μείνεις στιγμή χωρίς φως διότι πέθαινες, ενώ υπήρχε και ένας αόρατος περιορισμός χρόνου (κινήσεων, ουσιαστικά) που αν υπερέβαινες το παιχνίδι τελείωνε. Οι δημιουργοί θεώρησαν πως αν αφαιρούσαν αυτούς τους περιορισμούς, το παιχνίδι θα έχανε τον χαρακτήρα του, κι έτσι τους διατήρησαν, απλά με πολύ μεγαλύτερη επιείκεια ως προς τη διάρκεια. Εγώ πάντως επειδή δεν θέλω να βρεθώ προ εκπλήξεων, κάνω συνέχεια save και reload ώστε να προχωράω με όσο το δυνατόν λιγότερες κινήσεις.

Μπορείς να πάρεις πάνω σου ένα τεράστιο αριθμό αντικειμένων, αλλά μόνο ένα ποσοστό αυτών θα σου χρειαστούν. Ακόμα και η πιθανότητα να βρεθείς σε dead end είναι πιθανή, αν και μέχρι στιγμής πρέπει να το προσπαθήσεις πολύ, είτε σπαταλώντας ασύστολα τους πυρσούς σου είτε καταστρέφοντας τα αντικείμενά σου. Πεθαίνεις πάρα, μα πάρα πολύ συχνά, ενώ κάποιοι γρίφοι είναι απάνθρωπα δύσκολοι.

Εγώ το απολαμβάνω, αλλά δεν νομίζω ότι είναι για όλους.

Τελείωσα το Gone Home, το οποίο ήταν ατμοσφαιρικό και είχε ένα ενδιαφέρον. Δεν ξετρελλάθηκα, αλλά ήταν τίμιο παιχνιδάκι. Θα του έβαζα ένα 7/10.

Συνεχίζω στο ίδιο μοτίβο τώρα με το Amnesia που είχα αφήσει ότι κι είχα ανοίξει το κελάρι στην αρχή. Το ξαναπαίζω από την αρχή γιατί το είχα ξεχάσει από την τελευταία φορά. Μου φαίνεται πιο ενδιαφέρον τώρα. Μάλλον έχω περισσοτερη διάθεση.

Παράλληλα παίζω και το Monkey Island 2 S.E. για κάτι πιο κλασικό ...

Ομολογώ ταπεινωμένος ότι το Shadowgate με έχει νικήσει κατά κράτος. Έχω να κοιτάξω λύση τόσες πολλές φορές (4!!!) σε παιχνίδι που μου αρέσει από το Ripper. Και το χειρότερο είναι ότι βλέπω τη λύση και ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πώς έπρεπε να γνωρίζω τι να κάνω. Πχ. παρά την οικονομία κινήσεων που κάνω, μου τελείωσε ο χρόνος και πέθανα πριν προλάβω να φτιάξω αντίδοτο για την κατάρα ενός banshee που με είχε αρρωστήσει στο ξεκίνημα. Φόρτωσα προηγούμενο savegame, είδα τι υλικά έπρεπε να αναμείξω για το αντίδοτο αλλά δεν έχω ιδέα που ήταν οι οδηγίες για τη συνταγή - και κάτι παρόμοιο μου έχει συμβεί άλλες δύο φορές. Πώς είχα τελειώσει το original πριν καμιά 25ετία, δεν μπορώ να καταλάβω.

Το παιχνίδι είναι το απέραντο χάος, αναρίθμητες τοποθεσίες, έχω μαζέψει 60 αντικείμενα κι έχω χρησιμοποιήσει ελάχιστα, επίσης καμιά 25αριά κατά κανόνα ακαταλαβίστικα βιβλία, παπύρους κτλ., καμιά 10αριά spells... Έχω μπλέξει τα μπούτια μου με την ιστορία και τα αμέτρητα ονόματα που κάνουν τον Tolkien να θυμίζει Σεραφίνο. Χάος! Αλλά μου αρέσει το άτιμο, έχει τρομερή ατμόσφαιρα και κάθε γρίφος που καταφέρνω να λύσω μοιάζει με θρίαμβο.

Όχι, δεν είμαι fan του Tolkien. Του βγάζω το καπέλο, αλλά δεν τρελαίνομαι για fantasy genre και με κουράζουν οι απέραντοι κόσμοι με τα εκατοντάδες ονόματα.

Κοίτα, να το παίξεις σε Apprentice Difficulty δεν είναι κακή ιδέα, θα σου δώσει περισσότερο χρόνο. Τα hints όμως καλύτερα να τα έχεις off και να ρωτάς το skull μόνο όταν τον χρειάζεσαι. Έτσι κι αλλιώς τις περισσότερες φορές δεν βοηθάει, γιατί σου δίνει μια πολύ γενική πληροφορία μόνο για την οθόνη που βρίσκεσαι εκείνη τη στιγμή, η οποία δεν σου λέει τίποτα γιατί για να την καταλάβεις θα πρέπει να έχεις λύσει 3-4 γρίφους και να έχεις πάρει 2-3 αντικείμενα νωρίτερα. Το μόνο που θα καταφέρεις αν σου μιλάει συνέχεια θα είναι να σου χαλάσει κάποιους γρίφους που θα κατάφερνες να λύσεις και μόνος σου.

Μεσα στν αυγουστο , επαιξα και τελειωσα τα LOst Chronicles Of zenzura και Gomo.
Το πρωτο, το βρηκα αρκετα ενδιαφερον, με αγαπημενο μου θεμα,απλα μεχρι να τελειωσει καπως ειχα ,οχι ακριβως βαρεθει , αλλα ηταν σα να λεω "αντε να τελειωνουμε"...Κατεληξε λιγο κοινοτυπο.
Οσο για το Gomo τι να πω....Δεν το πιστευα...ηταν λες και με τρολαρε η daedalic.Απο τις πιο ακυρες gaming εμπειριες που ειχα μεχρι σημερα. 2,5 ωρες βαρετων γριφων χωρις κανενα πλαισιο ,ωστε να σε παρακινει να "δεις τι θ γινει"...
Καθησα και το τελειωσα απλα και μονο γα να δω τα περιβαλοντα του. Που μαλλον ηταν και το μονο ωραιο.
Αυτο το καιρο εβαλα το Donald Dowell,εχω παιξει κανα τετραωρακι και εχω ξετρελαθει.Ευφιες χιουμορ, ενδιαφερουσα ιστορια και πολυ καλο δωσιμο μεχρι στιγμης. Ιδωμεν...

Το Donald...είναι απλά υπέροχο

Επιτέλους παίζω το The Book of Unwritten Tales. Ταιριάζει απόλυτα στο προσωπικό μου γούστο και μέχρι στιγμής (αρχή 2ου κεφαλαίου) φαίνεται τόσο καλό όσο μου έλεγαν οι φίλοι που το έχουν παίξει, ειδικά ο Τσαμπίκος. Επίσης είναι και από τα πιο όμορφα adventures που έχω δει, απίστευτο ότι κυκλοφόρησε το 2009.