Με ποιό adventure ασχολείστε αυτό τον καιρό?

alkis21 wrote: Επιτέλους παίζω το The Book of Unwritten Tales. Ταιριάζει απόλυτα στο προσωπικό μου γούστο και μέχρι στιγμής (αρχή 2ου κεφαλαίου) φαίνεται τόσο καλό όσο μου έλεγαν οι φίλοι που το έχουν παίξει, ειδικά ο Τσαμπίκος.

Είναι απλό: Eτοιμάζεται να πάρει τη θέση που του αξίζει -και θα του δώσεις- στις προτιμήσεις σου, δίπλα στο "The Whispered World".

Η μεγάλη και κύρια διαφορά τους είναι ότι το παιχνίδι της Daedalic εκτός των άλλων διέθετε και γρίφους που αποτελούσαν πρόκληση για τον παίκτη, κάτι που το BoUT στερείται.

Μια σειρά από σχόλια που εδώ (δείχνω τώρα) σε φέρνουν ... να μιλήσεις, εννοώ ...

Αλλά ΡΕ ΒΡΟΥΤΕ ... στην ίδια γραμμή το Simon 4 με τα άλλα. Έλεος. Ο μόνος σοβαρός λόγος που μπορώ να δω να καταρρίπτονται τα ρεκόρ εδώ μέσα το ένα μετά το άλλο είναι Η ΛΗΘΗ. Ο μόνος ας πούμε αξιοπρεπής. Πες μου ότι γερνάς να χαρείς ...

Το μόνο κοινό που έχουν όλ' αυτά είναι ότι είναι γερμανικά απλώς.

Constantine_R wrote: ..και όχι και δίπλα στο WW ρε Μάνο... λίγο πιο κάτω.

Όντως, λίγο πιο κάτω, μόνο και μόνο για τον λόγο που αναφέρθηκε.

Τ' ότι δεν άρεσε στον crocark άλλωστε είναι απόδειξη ότι μιλάμε για κάτι πολύ πολύ καλό....

Μέχρι στιγμής, που με βάση όσα έχω ακούσει για το μέγεθός του είμαι ακόμα στην αρχή, μου αρέσει παραπάνω από το Ceville (που το είχα βρει καλό) και βέβαια από το Simon the Sorcerer 4 (που το είχα μισήσει με το πάθος χιλίων ήλιων). Αλλά περισσότερα θα πω όταν το τελειώσω...

alkis21 wrote: Μέχρι στιγμής, που με βάση όσα έχω ακούσει για το μέγεθός του είμαι ακόμα στην αρχή, μου αρέσει παραπάνω από το Ceville (που το είχα βρει καλό) και βέβαια από το Simon the Sorcerer 4 (που το είχα μισήσει με το πάθος χιλίων ήλιων). Αλλά περισσότερα θα πω όταν το τελειώσω...

Πολύ λογικό, αφού δεν υπάρχει η παραμικρή σχέση μεταξύ των τριών αυτών παιχνιδιών.

Μετροσέξουαλ τι είναι;
EDIT
en.wikipedia.org/wiki/Metrosexual

Έχω μείνει πολύ πίσω. Λοιπόν, αν κατάλαβα καλά προτιμώ την κακομαθημένη κοκκινοσκουφίτσα από ποδοσφαιριστές ινδάλματα, εκτός ίσως αν φοράν δικέφαλο στο στήθος, αλλά μάλλον δεν παίζει κάτι τέτοιο. Ή θα είσαι αλάνι ή δε θα είσαι.

Ξέρεις ότι δε θυμάμαι επίσης ιδιαίτερες λεπτομέρειες και δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Γερμανικά παιχνίδια άλλωστε που να θυμάσαι ή να αξίζει να θυμάσαι είπαμε είναι μόνο τα Overclocked και Moment of silence. Μετά από καιρό, δυο μέρες μετά δηλαδή για τα περισσότερα παιχνίδια αν θες να κρίνεις ένα παιχνίδι, χρησιμοποιείς τα αλάνθαστα κριτήρια του αν ήθελα να δω τι γίνεται παρακάτω και πόσο συχνά στη διάρκεια του παιχνιδιού (προσοχή, όχι το αν το φινάλε μου άρεσε γιατί όλα γίνονται για το ταξίδι κι όχι για τον προορισμό) κι αν όλο αυτό γίνεται με κάποια άλφα πρόκληση (όπου το άλφα ποικίλει για τον καθένα και μάλιστα μπορεί να μεταβάλλεται στον ίδιο από ηλικία σε ηλικία). Αυτό είναι όλο. Αν υπάρχει "ίντριγκα", "σασπένς" κλπ. κι αν κοπιάζεις σε αρκούντως σημαντικό βαθμό ώστε να μη νιώθεις αφενός ότι σε κοροϊδεύουν, αφετέρου ότι παλεύεις χωρίς ελπίδα. Με βάση αυτά, όχι δε θα σε ρωτήσω, θα σου πω κατευθείαν, ότι σαφέστατα το Simon 4 προκαλεί περισσότερο τον παίκτη να δει το παρακάτω από ό,τι ο μετροπόντικας. Επίσης σα φε στα τα είναι αρκούντως πιο απαιτητικό με κίνδυνο να περάσει βέβαια στο άλλο άκρο (εγώ για την ιστορία δεν το έλυσα μόνος μου, αλλά ήθελα να δω τι γίνεται παρακάτω κι αυτό λέει σχεδόν τα πάντα - να καταδεχτώ δηλαδή να ανοίξω για να δω το παρακάτω). Απεναντίας με το μετροπόντικα δεν ήθελα ποτέ να δω τι γίνεται παρακάτω, παρόλο που λυνόταν μόνο του - ουσιαστικά γι' αυτό το τελείωσα και μόνο. Επίσης τότε ήθελα να την πω στον Τσαμπίκο για να λέμε κι όλη την αλήθεια, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Τώρα κοίτα να δεις. Επειδή σε παίρνω τοις μετρητοίς και σοβαρά, ίσως κακώς (θα βαριέσαι ήδη εννοώ). Μπορεί για σένα τα παραμύθια να είναι όλα τα ίδια παραμύθια, αν κι έχεις εκδηλώσει σαφή λατρεία προς τη φαντασία της μέσης γης κλπ. Εγώ από την άλλη ξέρεις ότι δε χωνεύω σχεδόν καθόλου όλο το συρφετολόι αυτό, όπως και γενικά τα παραμύθια με φανταστικά πλάσματα (εκτός ίσως της ελληνικής μυθολογίας) όπως πρισκίπισσες (πφφφφφφ ....), μάγους (πφφφφ ...), δράκους, νεκροζωντανούς, σπασμένα σπαθιά που θα κολλήσουν ή άλλα που θα ξεκολλήσουν από βράχους κι άλλες τέτοιες αηδίες. Από την άλλη παραδέχομαι τα κλασικά παραμυθάκια όπως η κοκκινοσκουφίτσα, το ασχημόπαπο, τα ρούχα του βασιλιά κι άλλα τέτοια διδακτικά για παιδάκια. Άρα εκεί μπορεί να υπάρχει όντως μια διαφορά σ' αυτό που ρωτάς.

Όμως υπάρχει κάτι άλλο το οποίο θέλω να επισημάνω γιατί συμφωνώ με το γενικό σου πνεύμα, αλλά αξίζει να ειπωθεί. Το παιχνίδι το S4 είναι του 2007 ενώ το άλλο είναι του '12. Διόρθωσέ με αν κάνω λάθος, πάντως είναι σίγουρα μεταγενέστερο. Παίζει ρόλο λοιπόν και το πόσα έχεις φάει στη μάπα από δαύτα που λες. Πέντε χρόνια μετά που τα 2/3 των παιχνιδιών που φτιάχνονται είναι τέτοια που λες, αρχίζει κι αποκτά βάρος (με την έννοια της βαρεμάρας) η επιλογή εκ νέου κάποιου τέτοιου μονοπατιού.

Και κάτι ακόμη. Άλλο να εντάσσεις την κοκκινοσκουφίτσα ως παρωδία μιας κλασικής παιδικής εικόνας (ή και μεταλλαγμένης φαντασίωσης για κάποιους, μάλλον για τους δημιουργούς του παιχνιδιού) σε ένα προϋπάρχον σύμπαν ενός ήρωα που τον ξέρεις κλπ. κι άλλο να φτιάχνεις ένα συνοθύλευμα από καρικατούρες παραμυθιών (τολκινικών παραμυθιών έστω). Ή αλλιώς για να γίνει σαφέστερο, άλλο να εντάσσεις ένα κλισέ κλασικό σε ένα σύμπαν ας πούμε ψιλοστεκούμενο από μόνο του κι άλλο να μαζεύεις όλα τα κλισέ της οικουμένης και να τα κάνεις κολάζ. Μ' αυτή δε την έννοια ο Σάιμον έχει κι αυτός συναντήσει τέτοιες καρικατούρες (και τολκινικές) στο διάβα των δεκαετιών .. πσσσςςς ... Όμως έχεις ρε παιδάκι μου δικό του στυλ όσο να πεις. Δεν είναι ο κλέψας του κλέψαντος.

Συνοψίζω. Κλέβει, αλλά δεν κλέβει μόνο. Προϋπάρχει από προϊόντα μιας γκάμας ευρύτερης άρα δεν είναι τουλάχιστον τόσο βαρετός όσο ο μετροπόντικας. Χρησιμοποιεί ένα συγκεκριμένο κλισέ με ένα ψιλοδιεστραμμένο τρόπο. Τα κάνει όλ' αυτά χωρίς να ξέρεις εσύ ο παίκτης τι γίνεται παρακάτω κι επιπλέον ιδρώνεις και λίγο ή πολύ για να τα δεις. Ε, άντε γεια ...

Κατακλείδα για το ειδικό, ειδωμένου του θέματος πανοραμικά. Έχω γράψει ένα κάρο ανάλυση για παιχνίδια που είναι στην καλύτερη μέτρια. Το λέω για να μη νομίζεις ότι το Σάιμον είναι πια και κανένα αγαπημένο. Όχι δα. Απλά ένα 2 ίσως 2,5 στα 5 το τσιμπάει, ναι μωρέ δυόμισι, γιατί όχι, μια χαρά. Σε αντίθεση με τα άλλα δυο που τσιμπάνε όσο ένας γάβρος ... εντάξει κομμένοι (μόνο για χάρη φίλων που διαβάζουν ...) ... μια τσιπούρα ιχθυοκαλλιέργειας.

Για το γενικό που λες, θυμάμαι αμυδρά ότι σταμάτησα να παίζω ακριβώς γιατί τα παιχνίδια που πουλιόντουσαν σε κουτί ήταν ακριβώς αυτού του άσχημου είδους που περιγράφεις, το σχετικό με ξεπατικώματα και κόντρα ξεπατικώματα κλπ. Γιατί λες "εκείνη την περίοδο"; Άλλαξε κάτι; Α, εννοείς ότι κι αυτά ακόμη σταμάτησαν να πουλιούνται σε κουτί; Δεκτό έτσι.

Μάνο, συμφωνούμε σε μερικά πράγματα απ' την αρχή. Ότι είναι καλό να ξέρεις τους συνομιλητές σου σε τέτοια φόρα γιατί είναι εύκολο να καταλάβεις αν μιλάν για κάτι που θα σου αρέσει ή όχι

Άλκη, δεν ξέρω αν ξέρεις αγαπητέ, πάντως νομίζω ότι δε μου έχει δοθεί η ευκαιρία να σου αναπτύξω. Το γούστο δεν είναι κάτι εύκολο. Δε φυτρώνει πουθενά και δε μοιράζεται, ούτε δωρεάν, ούτε και με πληρωμή. Είναι συνδυασμός γονιδιακού υποστρώματος και κοινωνικής παρέμβασης. Κατ' αυτήν την έννοια, ασφαλώς και, δυστυχώς, άλλοι είναι περισσότερο ευνοημένοι από άλλους. Μη νομίζεις όμως! Και για τους έχοντες είναι κομμάτι δύσκολο να ζουν σε έναν κόσμο χωρίς γούστο. Μη θαρείς λοιπόν ότι κι εγώ νιώθω άνετα στην εδώ ομοίγυρη.

crocark wrote: Μάνο, συμφωνούμε σε μερικά πράγματα απ' την αρχή. Ότι είναι καλό να ξέρεις τους συνομιλητές σου σε τέτοια φόρα γιατί είναι εύκολο να καταλάβεις αν μιλάν για κάτι που θα σου αρέσει ή όχι

Έτσι

manos426f wrote: Η μεγάλη και κύρια διαφορά τους είναι ότι το παιχνίδι της Daedalic εκτός των άλλων διέθετε και γρίφους που αποτελούσαν πρόκληση για τον παίκτη, κάτι που το BoUT στερείται.

Επίσης το παιχνίδι της Daedalic εκτός των άλλων διέθετε και μερικούς πλήρως παράλογους γρίφους (και πολλά άλλα κουσούρια, αλλά μια και είπες για γρίφους), κάτι που ελπίζω το BouT επίσης να στερείται διότι δε θα είμαι τόσο υπομονετικός όσο ήμουν με το WW και θα το φάει η μαρμάγκα (το ράφι των "δε θα τα παίξω ούτε σε 1000 χρόνια" του Steam library δηλαδή).

Στο μεταξύ, μια που μετά από περισσότερους από 3 μήνες έχω το χρόνο να ασχοληθώ με pc games, ξεκίνησα το Sherlock Holmes: The Awakened. Παρότι μέγιστος fan του Holmes, είναι το πρώτο από τα adventures της Frogwares που παίζω οπότε δεν ήξερα καθόλου τι να περιμένω. Οι πρώτες 3 ώρες πάντως έχουν κυλήσει ευχάριστα, φαίνεται αρκετά ατμοσφαιρικό και η 3d 1st person οπτική του λειτουργεί πολύ καλά (σε αντίθεση με τη 3rd person που σε συνδυασμό με τις συχνές αλλαγές της κάμερας δείχνει προβληματική και κουράζει, οπότε την εγκατέλειψα γρήγορα).

Διάβασα επίσης στο review της Fallen στο site αρκετή γκρίνια για πολλά μικρά και μεγάλα bugs. Δεν έχω συναντήσει ούτε υποψία bug στις 3 ώρες που παίζω αν και δεν είμαι σίγουρος αν αυτό είναι επειδή ήμουν απλά τυχερός μέχρι τώρα ή επειδή η έκδοση που έχω τιτλοφορείται ως "remastered" (πιθανώς και τα 2;).

Αποφάσισα να ξεκινήσω για άλλη μια φορά το Mystery of the Druids. Ποτέ δεν το τελείωσα και με έπιασε μια μαζοχιστική διάθεση, οπότε λέω γιατί όχι;
Γενικά σήμερα μου ήρθε αναλαμπή με την House of Tales άρα μετά έχει Moment of Silence λογικά.
Ας κάνω και μια ερώτηση μιας που το έπιασα και αυτό τώρα. Ξέρει κανείς αν έχει κυκλοφορήσει big box έκδοση του Moment στα αγγλικά; Νομίζω πως το έχω βρει μόνο στα γερμανικά.

Χμμμ, την στιγμή που μιλάμε έχω τουλάχιστον 3 adventures εγκατεστημένα και ετοιμοπόλεμα στο PC μου.

Μετά από ένα απόγευμα με το Year Walk, σειρά θα πάρει ή το Cat Lady ή το Black Mirror (προσφορά, 1€ στο steam)!

Αφού τελειώσω πρώτα τα demos από Gabriel Knight Remake, ASA: A Space Adventure αλλά και του Minecraft για να δω προς τι ο ντόρος..!

Υπόψη, Gabriel Knight δεν έχω παίξει το original, άρα επιφυλάσσομαι για review από newbie

Τελείωσα το GK remake, παίζω το original, έχω εγκατεστημένο μόνιμα το Gray Matter ( μεγάλη αγάπη αυτό το παιχνίδι ). Με έχει πιάσει τώρα μία μανία να παίξω όσα μπορώ περισσότερα.

Πρόσφατα, τελείωσα το Richard and Alice (μικρό αλλά καλό). Το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Stefan_holdyourlight wrote: Μετά από ένα απόγευμα με το Year Walk, σειρά θα πάρει ή το Cat Lady ή το Black Mirror (προσφορά, 1€ στο steam)!

Τα τσίμπησα κι εγώ τα Black Mirror!!