Τηλεοπτικές σειρές

Καλημέρα! Η σειρά ξεκίνησε πολύ δυνατά. Συνεχής δράση, μπόλικο μυστήριο, διαπλοκές, ανατροπές και επιβλητική ατμόσφαιρα. Κάτι ανάμεσα σε prison break και 4400 θα τη χαρακτήριζα. Τη Δευτέρα έχει νέο επεισόδιο.

Πρόσφατα ολοκληρώθηκε ο δεύτερος κύκλος της σειράς Sherlock (του BBC), που διασκευάζει (με αρκετή ελευθερία) τις κλασσικές ιστορίες του Sir Arthur Conan Doyle μεταφέροντας τον Sherlock, τον Watson και λοιπούς χαρακτήρες στην σύγχρονη εποχή. Συνδημιουργός και κεντρικός σεναριογράφος της σειράς είναι ο Steven Moffat (Coupling, το σύγχρονο Dr. Who, The Adventures of Tintin).

Τη σειρά την συνιστώ ανεπιφύλακτα. Έχει γίνει εξαιρετική δουλειά σε ένα εγχείρημα που δεν είναι εύκολο να το δεις με καλό μάτι απλά ακούγοντας για αυτό.

Πέρα από τις πολύ καλές παρουσίες του Martin Freeman (Dr. Watson) και του Benedict Cumberbatch (Sherlock Holmes) καθώς και των χαρακτήρων που τους πλαισιώνουν, η σειρά έχει πολύ καλή φωτογραφία και σκηνοθεσία, καλούς ρυθμούς αφήγησης, χιούμορ και suspense, και τα επεισόδια (που συνολικά είναι έξι πλέον) είναι σαν μικρές τηλεταινίες (έχουν τυπική διάρκεια 1 ώρα και 30 λεπτά το καθένα). Παρατήρηση: Τα επεισόδια 1, 3, 4 και 6 είναι κάπως πιο ενδιαφέροντα από τα 2 και 4 τα οποία είναι σχετικά αυτοτελή και μπορεί να τα δει κάποιος αποκομμένα από το κεντρικό άξονα της ιστορίας.

Αααχ, δεν ξέρω . Είμαι φαν του Holmes, αλλά... Sherlock Holmes χωρίς Jeremy Brett; Δεν ξέρω αν θα το αντέξω Για τον ίδιο λόγο δεν έχω δει και τις ταινίες...

Όντως η σειρά Sherlock ξεχωρίζει με διαφορά από τα υπόλοιπα τις περιόδου, είναι ίσως η πιο σοβαρή προσπάθεια να μεταφερθει ο ήρωας του 19ου αιώνα στον 21ο και κατ' εμέ παρά την περίεργη διάθεση που με βάζειν μιας και μεταφράζω τα original βιβλία νοιώθω πως δεν δεν προδίδουν το πνεύμα του Doyle στο έργο του, αλλά και, φυσικά, ως Βρετανική παραγωγή [κοντεύει να γίνει αξίωμα] δεν πλησιάζει ποτέ την κατηγορία πίτσας και μπύρας στην οποία υπάγεται το 99.9% της δυτικής τηλεόρασης. Προτείνεται ανεπιφύλακτα. Η συγκεκριμένη σειρά από πλευράς σκηνοθεσίας δεν σε οδηγεί ποτέ να κάνεις χρήση του αγαπημένου πλήκτρου όσων έχουν σιχαθεί την νιανιά μεταχείριση των καινουργιων σειρών, το οποίο και είναι το FF είτε στον PC Player είτε στην συσκευή κάτω από την tv σας.

Μμμ, οκ, θα κάνω μια προσπάθεια με τον Holmes διότι με ψήσατε.

...κάτι που δεν πρόκειται να κάνω ξανά για το American Horror Story. Οκ παιδιά το παραδέχομαι. Άντεξα ενάμιση επεισόδιο. Πραγματικά. Τι είναι αυτό το πράγμα; Τι παράνοια είναι αυτή; Στις μισές σκηνές γελούσα με αυτά που έβλεπα και στις άλλες μισές κοιτούσα αποσβολωμένος σκεφτόμενος "what is this shit?". Η αποθέωση του "ό,τι να ναι" προφανώς...

Anyway, η εντύπωση που πήρα είναι ότι η σειρά βασίζεται περισσότερο στο shock value παρά στον τρόμο. Παρά τον τίτλο, εγώ τρόμο δεν είδα πουθενά. Μόνο τρέλα. Και μερικές πόρτες που έτριζαν. Το πιο τρομακτικό που είδα είναι η opening sequence. Επίσης αδιάφορες ερμηνείες. Μοναδική εξαίρεση ο τυπάς με το μισοκαμμένο πρόσωπο που φαίνεται να είναι στο στοιχείο του μετά το ρόλο του στο True Blood...

Όσο για το Homeland; Κόλλησα. Από το Lost είνα να δω 4 επεισόδια μιας σειράς συνεχόμενα. Πάρα πολύ καλό. Όχι μόνο για την ενδιαφέρουσα ιστορία του, αλλά και τον τρόπο που παρουσιάζει μερικά πράγματα. Επίσης, απ τις λίγες σειρές που δίνει τροφή για σκέψη στο θεατή. Και επειδή φοβόμουνα για αμερικανική προπαγάνδα... πραγματικά καμία σχέση. Εδώ έφτασα στο σημείο να τσακωθώ με κάποιον στο forum του imdb για το αν έπρεπε να και για το αν ήταν καλό το φινάλε. Πόρωση...

Το μόνο που δε μου άρεσε ήταν η τελευταία σκηνή A, έχει και ένα δεύτερο αρνητικό: Ξαναρχίζει τον Οκτώβρη. Ποιος περιμένει μέχρι τότε; Θα σκάσω

edit: Α και κάτι άλλο. Που θα πάει αυτή η κατάσταση με το sex στις σειρές; Όχι ότι παραπονιέμαι δηλαδή, αλλά... δε ξέρω. Καταντά και προβλέψιμο από ένα σημείο και μετά. Μόδα είναι αυτή; Μήπως νομίζουν ότι τις παρακολουθούν μόνο teenagers με τρελές ορμόνες;

WickedMan wrote: Που θα πάει αυτή η κατάσταση με το sex στις σειρές; Όχι ότι παραπονιέμαι δηλαδή, αλλά... δε ξέρω. Καταντά και προβλέψιμο από ένα σημείο και μετά. Μόδα είναι αυτή; Μήπως νομίζουν ότι τις παρακολουθούν μόνο teenagers με τρελές ορμόνες;

Ναι, ναι! Για πες. Δε βλέπω τίποτα. Πες και σε μένα καλέ. Μοναχοφάη! Που να ψάξω;

ΥΓ αγωνιστικού χαιρετισμούς στο Mortal, με την ευκαιρία, που πάλι τονε χάσαμε

crocark wrote: Που να ψάξω;

Στο www.gameporn.com

@crocark

[Offtopic]

Έ σαν μικρό παιδί και εγώ έπιασα το Skyrim και φυσιολογικά το τελείωσα 2 φορές για αρχή και βλέπουμε για συνέχεια. Έπειτα έχουμε πολύ Ιαπωνία μιας και με την δύση διατηρώ σχέσεις με ελάχιστα και περισσότερα προς BBC μεριά και κανά 2 καλωδιακά Αμερικάνικα που δεν ξεπέφτουν στο επίπεδο της αμερικανιάς και που πιθανόν να πρέπει να επισκεφθούμε την σελίδα πώλησης τους στο amazon.com γιατί μάλλον θα αργήσουμε κανά 2-3 δεκαετίες να δούμε τίποτα περισσότερο προσεγμένο οπότε να έχουμε κάτι που έχει όντως replayability. Εσύ χαλαρά τηλεορασίζεσαι και adventurίζεις να φαντασθώ ε. Δεν έχω και μουσική να προτείνω στο διπλανό thread γιατί είτε εγώ παραξένεψα πολύ ή αυτό το εξάμηνο δεν είχε κάτι που να κάνει τις καμπάνες να ηχήσουν χαρμόσυνα.
[/Offtopic]

Δεν ξέρω αν φέτος θα έχουμε επίσης το βρετανικό Being Human 4η season, αλλά μην την πατήσει κανείς δει την αμερικανιστανική[!] εκδοχή, δεν έχει την παραμικρή σχέση με το original. Η περιγραφή που θα του έδινα είναι "μια ακόμη αμερικανιά που πάει να πουλήσει κάτι που δεν το ξέρει και που δεν το καταλαβαινει."

@wicked

Πουλάει πάντα οπότε για τα studio είναι σταθερή αξία, και αφού σε γενικές γραμμές δεν γίναμε ακόμη πουριτανοί γεροαμερικάνοι τότε χαλαρά ας βάζουν και περισσότερες. Αν πάλι θες κάτι που να μην φτάνει σε πολύ έντονα επίπεδα τότε προτείνω πικάντικα Ιαπωνικά ecchi που είναι και καλύτερα [να προτείνω season 1 και 2 του Sekirei? ] Yπάρχουν πολλά αλλά θα πρέπει να checkάρω στο anidb γιατί με τους Ιαπωνικούς τίτλους ζορίζεται το υπόλοιπο από μυαλό.

@ mortal
Όχι, πίστεψε με, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τα έντονα επίπεδα, μια χαρά είναι τα έντονα επίπεδα . Απλά κάνω μια παρατήρηση και αναρωτιέμαι. Παλιότερα (όχι πολύ παλιότερα), δε νομίζω να συνέβαινε κάτι τέτοιο σε τόσο μεγάλο βαθμό. Τώρα, οι περισσότερες σειρές φαίνεται να έχουν sex σε κάθε 2ο επισόδειο. Δε νομίζω ότι είναι αυτό απαραίτητο για να φέρεις κόσμο σε μια σειρά. Όσο sex και να βάλεις, άμα δεν έχεις έμπνευση, η σειρά θα παραμείνει αδιάφορη.

Όσο για αυτά που προτείνεις δεν έχω ιδέα τι είναι. Επειδή, όμως, φαντάζομαι ότι είναι anime, να σε ενημερώσω (και θα με μισήσεις γι αυτό ) ότι φροντίζω πλέον να μένω όσο μπορώ πιο μακριά από anime και manga (αν και βλέπω κινούμενα σχέδια/animation και διαβάζω κομικς γενικά). Γενικά από τη συγκεκριμένη "τεχνοτροπία" σχεδίου. Το ξεκαθαρίζω για να σε βγάλω από τον κόπο να μου προτείνεις οτιδήποτε σχετικό Να σαι καλά πάντως...

Mortal wrote: Εσύ χαλαρά τηλεορασίζεσαι και adventurίζεις να φαντασθώ ε.

Adventurίζω ναι, αν και όχι όσο παλιότερα. "Τηλεορασίζομαι" περίπου μισή ώρα τη βδομάδα max. Οπότε δε θα το 'λεγα. Γενικά στο σπίτι έχω βγάλει και την πρίζα γιατί τόσο λίγο που βλέπω, φοβάμαι μη μου καεί το ledάκι της αναμονής τσάμπα και βερεσέ. Είμαι μάλιστα ένα κλικ πριν την πακετάρω, αλλά δε βρίσκω το κουτί της. Για μια ταινία που είδα στο DVD και που ξεκίνησα να τη βλέπω παραμονή Χριστουγέννων και τελείωσα 2η μέρα της Πρωτοχρονιάς (12 διαλείμματα), νομίζω δε λέει ...

Ξέρω γράφω άσχετα, αλλά με την ευκαιρία του παραπάνω ... ένα παράπονο προς συγκεκριμένες εταιρείες παραγωγής. Νομίζω ότι για περιπτώσεις σαν κι εμένα θα έπρεπε να χωρίζουν τις διάρκειες σε περισσότερα κεφάλαια. Όταν βλέπω ταινίες χωρισμένες σε 8 μόλις κεφάλαια παθαίνω 12 διαλείμματα (συνήθως παραπάνω) με 8 κεφάλαια μόλις, είναι τρελό μαρτύριο ...

@Crocark

Δεν ξέρω τι να πω στο θέμα κεφαλαίων μιας και όπως είναι γνωστό πλέον είμαι ζώο που αρχίσει κάτι και το τελειώνει μονορούφι [μαραθώνιος δίχως στάσεις δλδ]. Απλά έχω αρχίσει να τα βλέπω όλα σχετικά λίγα και mini από πλευράς μεγέθους. Πχ οι 12άρες Ιαπωνικές σειρές μου φαντάζουν σαν short stories παρά το γεγονός πως στηρίζονται σε novels. Αλλά εντάξει μπορείς να πεις πως με κακόμαθαν συγγραφείς [όταν ασχολούμουν με το sport της ανάγνωσης] που τα βιβλία από 600-1000+ σελίδες τα θεωρούσαν το ψωμοτύρι τους και σαν σύντομα έργα.

Για το θέμα tv δεν λέω κάτι γιατι πέραν 1-2 ενημερωτικών εκπομπών ανά περίοδο [γιατί όταν την είχα κλείσει είχα μείνει εντελώς στον κόσμο μου] τα υπόλοιπα είναι μόνο κατ' επιλογήν και ποτέ μέσα από το χαζοκούτι. Όπως δλδ κάνει πλέον η πλειονότητα του κόσμου πλήν των βαθιά συνταξιούχων [από νοοτροπία ή από συνήθεια].

@Wicked

Για το θέμα γούστου δύσκολο να μιλήσεις ωστόσο αν το πάρεις από πλευρά αισθητικής και τύπου παραγωγής, όσα προέρχονται από το αμερικανιστάν είναι συνήθως από 2-102 προϊόντα fast food, ενώ τα ανατολικά έχουν ακόμη ηλιακά φάσματα προορισμού όπου θα δεις πως καθετί ανήκει πραγματικά στην ηλικία για την οποία στοχεύει, και βρίσκεις συνήθως και κάτι διαφορετικό [ατυχώς όχι πάντα] μιας και αυτοί έχουν μολυνθει αρκετά βαριά από την αμερικανιστανική νόσο [μαλάκυνση εγγεφάλου ή αντίστροφα σαν ιατρικός όρο πρέπει να το λέμε ]. Και από όσο είδα τα κουσούρια του δυτικού "πολιτισμού" μας έχουν επηρεάσει κάθε είδος έκφρασης σε σημείο που ακόμη και πράγματα που κάποτε μας άρεσαν να τα φιλτράρουμε κάπως πιο αυστηρά. Σαν τεχνοτροπία που λες πάλι είναι περίεργο γιατί δεν έχουν ένα συγκεκριμένο είδος αλλά 10δες at best όπου κάνουν χρήση τόσων τεχνικών που το μέσο δυτικό studio δεν θα πλησιάσει ποτέ.

Και ευτυχώς τα ανατολικά δεν βρωμάνε πολιτικοκορεκτίλα όπως τα άλλα. Για πόσο και πόσοι από τους δημιουργούς θα ξεφεύγουν δεν γνωρίζω φυσικά. Επειδή αντί για παγκοσμιοποίηση με διατήρηση των κατατόπους πολιτιστικών στοιχείων φτάνουμε σε μια εποχή ομογενοποίησης και ισοπέδωσης. Ακόμη και τα λίγα δυτικά που βλέπουμε παρά τα υψηλά standards παραγωγής έχουν αρκετές αδυναμίες γιατί στηρίζονται κατά 90% στα VEffects παρά στους χαρακτήρες.

Ας πούμε φέτος περιμένουμε από Ιαπωνικό studio ιστορία βασισμένη στο dragon age που οταν την δει κάποιος μεταγλωτισμένη θα νομίζει πως είναι αμερικάνικη ενώ ουσιαστικά θα είναι καθαρά Ιαπωνική παραγωγή. Ή, από τα άσχημα παραδείγματα φυσικά, μεγάλο μέρος των animation της Marvel [spiderman, wolverine και ΣΙΑ δλδ] παράγεται αποκλειστικά από Ιαπωνικά studio. [Μια τόλμησα να δω φυσικά και έφαγαν κόκκινη κάρτα όλες οι υπόλοιπες]

Εγώ όποτε βλέπω anime (και είναι αρκετά ή μάλλον ήταν αρκετά) έχω την αίσθηση ότι όλες οι Γιαπωνέζες φοράνε σχολικές φούστες συνέχεια και όλες έχουν τεράστιο στήθος και όλοι οι Γιαπωνέζοι είναι παιδεραστές ή τουλάχιστον τους αρέσουν οι ανήλικες... :shock:

Τουλάχιστον μας προσφέρουν κάτι διαφορετικό και θα συμφωνήσω με τον Mortal ότι βασίζονται πάρα πολύ πάνω στην ανάπτυξη των χαρακτήρων κάτι το οποίο μ' αρέσει πάρα πολύ. Και ότι κάποια έχουν πολύ ψαγμένα σενάρια που πολύ θα ήθελαν οι δυτικές παραγωγές να τα πλησιάσουν.

Χεχε, δεν έχεις κι άδικο στο θέμα της ηλικίας αλλά επειδή κατά καιρούς τσέκαρα μερικές από τις φωνές, μπορώ με σχετική βεβαιότητα να πω πως αρκετές ανεβαίνουν και πάνω από τα 30 αλλά δίχως να χάνουν την παιδικότητα και το παιχνίδι στις φωνές τους, και αυτό τις διαφοροποιεί απίστευτα. Φυσικά έχουμε και τα παραδείγματα μερικών που σπουδάσουν στο πανεπιστήμιο [18-19+] και για να βγάλουν τα έξοδα δανείζουν την φωνή τους σε σειρές, βγάζουν singlάκια, και κάνουν συνεργασίες από νωρίς για να αποκτήσουν ένα όνομα. Εντελώς άλλη ράτσα. Όσο για το ηλικιακό ζήτημα νομίζω πως θα το βρεις παντού απλά είδαμε τα αρνητικά των Βέλγων ή και ορισμένα δικά μας [τσίμπησαν νομίζω τελευταία και κάποιον στρατιωτικό που είχε περίεργο υλικό στην κατοχή του], απλά εκεί τα κορίτσια δεν βιάζονται ή έχουν την πολυτέλεια [από δείγματα πάντα που έχω δει] να παραμένουν πιο νέες φυσιογνωμικά αλλά και από διάθεση.

Για τις ιστορίες τι να πω, το είπες και εσύ, δλδ μετά από κάποια texhnolyze, Le portrait de petit Cossette, Elfen Lied, Kara No Kyoukai, Ghost In The Shell και εκατοντάδες άλλες [πλησιάζω τις αρκετές χιλιάδες επεισόδια και ταινίες από τότε που άρχισα να ασχολούμαι] το αποδεικνύουν διαρκώς πως δεν βαζουν όρια στις ιδέες τους. Και αυτό μετράει μιας και μέσα από τους πειραματισμούς και τις αποτυχίες βρίσκεις αρκετά νέα πράγματα ή καλύτερα νέες προσεγγίσεις παλαιότερων ιδεών. Σίγουρα έχουν διαφορετικό χιούμορ, διαφορετική αντιμετώπιση στα κοινωνικά ζητήματα, και ίσως και πιο συντηρητική άποψη αλλά σχεδόν ποτέ την πουριτανική αντιμετώπιση που κατά κύριο λόγο χρησιμοποιεί ή αμερική. Ακόμη και τα scifi δράσης τους όπως Gundam, Macross, Votoms και άλλα έχουν δώσει απίστευτο βάρος σε ιδεολογίες και άτομα.