Τα adventure games σήμερα

WickedMan wrote:

Tasos wrote: Αναρωτιέμαι γιατί τα adventures δεν μπορούν να εκτυλίσσονται σε ανοιχτά, εκτεταμένα περιβάλλοντα, να ενσωματώσουν τεχνολογικές καινοτομίες, διαφορετικά είδη gameplay (π.χ. action σκηνές -γιατί όχι, λογικούς και δύσκολους γρίφους, πρωτότυπα σενάρια κτλπ

Αυτό ακριβώς. Και το ότι απευθύνονται σε μικρό κοινό δεν είναι δικαιολογία, διότι αν γίνουν τα παραπάνω το κοινό προφανώς θα μεγαλώσει. Και μπορεί επιτέλους να ξαναδούμε τα adventures να σταματησουν να θεωρούνται (όχι τόσο από τον ειδικό τύπο ή τους gamers, όσο από τους developers και τις μεγάλες εταιρείες) παρακατιανό ή "δεύτερο" είδος για λίγους φανατικούς...

Όχι το κοινό των adventures δε θα μεγαλώσει. Όποιος δεν παίζει adventures το κάνει ακριβώς επειδή δε του αρέσει το πολύ μπλα μπλα και οι γρίφοι. Αν γίνουν τα παραπάνω (αναρωτιέμαι βέβαια πόσοι απ'όλους εμάς ασχολούνται με δύσκολους γρίφους στα σοβαρά και δε κοιτάζουν walkthrough από τη πρώτη-δεύτερη μέρα και πόσο εύκολο είναι να σκεφτεί κάποιος ένα σενάριο το οποίο να ναι εντελώς πρωτότυπο αλλά αυτό είναι άλλη μεγάλη συζήτηση) το πολύ πολύ να επιστρέψουν στο είδος κάποιοι παλαιότεροι που το χουν παρατήσει ή να προστεθούν μερικές δεκάδες, άντε εκατοντάδες, ακόμα.

WickedMan wrote: Αυτό ακριβώς. Και το ότι απευθύνονται σε μικρό κοινό δεν είναι δικαιολογία, διότι αν γίνουν τα παραπάνω το κοινό προφανώς θα μεγαλώσει. Και μπορεί επιτέλους να ξαναδούμε τα adventures να σταματησουν να θεωρούνται (όχι τόσο από τον ειδικό τύπο ή τους gamers, όσο από τους developers και τις μεγάλες εταιρείες) παρακατιανό ή "δεύτερο" είδος για λίγους φανατικούς...

Αυτό ακριβώς ... με την καμία όμως. Δηλαδή θεωρείς κι εσύ ότι γενικά ο κόσμος δεν έχει κανένα θέμα με το να βάλει το νιονιό του να δουλέψει, αλλά το πρόβλημα περιορίζεται στο κλειστό του κόσμου. Δηλαδή ότι αν έβγαιναν περισσότερα URU (δεν είμαι και σίγουρος, αλλά θεωρείται ανοιχτό σχετικά - για adventure) θα γεμίσει ο τόπος adventurάδες. Όσο δεν παίρνουμε απόφαση πέντε απλά πραγματάκια, θα είμαστε πάντα αλλού. Με τον ίδιο τρόπο που "κανείς" δεν κάθεται σήμερα να βάλει το μπούτι το χοιρινό 4 ώρες στο φούρνο στους 140 και να περιμένει υπομονετικά μέχρι να γίνει ή με τον ίδιο τρόπο που όλοι βάζουν στη σούβλα μηχανάκι για να τη βγάζουν "ξείδρωτα", με τον ίδιο τρόπο "όλοι" προτιμούν fast food gaming. Ακόμη και fast food adventuring. Ο ανοιχτός κόσμος και τα γραφικά είναι το πρόβλημα ... Τα ίδια παιδάκια που δεν παίρνουν ένα μήλο στο σχολείο το πρωί και προτιμούν ένα κρουασάν, είναι αυτά που αποφασίζουν και τι θα παίζουμε ή μάλλον τι παιχνίδια θα βγαίνουν.

Σκέψου λέει να 'ρθουν αυτοί που έφτιαξαν το oblivion και να φτιάξουν adventure με συνταγή oblivion. Πάλι οι ίδιοι κι οι ίδιοι θα το παίξουμε. Άλλο ότι σε σένα Wicked και στον Τάσο μπορεί να άρεσε κάτι τέτοιο. Πειροδικά με εξώφυλλο δε θα έβγαιναν, τα adventurosites θα αρχίζανε / αρχίζαμε τις φαμφάρες: " ορίστε ... να στα μούτρα σας όσοι κατηγορούσατε το είδος ότι έτσι κι αλλιώς " ... Τέλος του χρόνου, μέτρηση και πάλι μετά και το τελευταίο shooter θα ήταν σε πωλήσεις και μάλιστα με τη μεγαλύτερη δυνατή απόσταση.

Αν θέλουμε καλύτερα παιχνίδια, επιμένω, θα πρέπει να τα καίμε που και που. Όταν συγχωρούμε όλες τους τις αδυναμίες για να έχουμε μεταξύ μας την ψευδαίσθηση ότι κάτι κάνουμε, το adventuring που μας αξίζει θα έχουμε. Όπως σε όλα τα πράγματα δηλαδή.

Bout π.χ. Δεν το έχω παίξει, ακόμη. Τόσα ελαττώματα ακούω. Παρ' όλ' αυτά: " το παιχνίδι της χρονιάς ". Μήπως φάσκουμε και αντιφάσκουμε; Έλεος δηλαδή που λέει κι η Giovanna. Τι άλλο πρέπει να μην έχει ένα παιχνίδι για να μην είναι το παιχνίδι της χρονιάς; Η γνώμη που έχω για εδώ μέσα και συγχωρέστε με αν ακούγεται κάπως, είναι ότι, τελικά, την πρώτη θέση στην καρδιά μας την παίρνουν τα γραφικά. Και εδώ μέσα. Και μεταξύ μας, αν πράγματι (γιατί φέτος αναλώθηκα γενικά σε παλιότερα παιχνίδια ειδικά στο πρώτο εξάμηνο και δεν έχω την τρελή άποψη) το καλύτερο παιχνίδι της χρονιάς χαρακτηρίζεται μεταξύ άλλων από bugs και ευκολία, τότε, ναι, όντως το adventuring έχει πρόβλημα. Πρόβλημα όμως από εντελώς διαφορετική σκοπιά απ' ό,τι είχε ξανασυζητηθεί παλιότερα με αφορμή, αν θυμάμαι καλά, πάλι σχόλιο του Τάσου για άρθρο του Omen τότε.

Καταρχήν να σας πω, πως βρηκα χθες σε μεγάλο κατάστημα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, εντελώς τυχαία, το Book of Unwritten Tales και χάρηκα πάρα πολύ...
Φίλε crocark το Book είναι πάρα πολύ καλό παιχνίδι, εξαιρετικό θα έλεγα, απλά με προβληματίζει που ακολουθεί εν πολλοίς την 'πεπατημένη'.
Δεν λέω ότι είναι κακό αυτό. Κι εγώ υπάρχουν πολλές φορές που αναζητώ να παίξω ένα καινούργιο 'point and click' με παραδοσιακά συστατικά, και αυτή τη στιγμή παίζω το Book και δεν το χορταίνω. Απλά, βλέποντας και άλλα είδη gameplay σε παιχνίδια στο PS3 (που κυκλοφορούν βέβαια και για PC) και με το πρόσφατο επιτυχημένο LA Noire και λίγο πριν με το Heavy Rain, που παρότι διαφορετικά μεταξύ τους ενσωμάτωναν και τα δύο καινούργια στοιχεία στο gameplay τους, συνδυάζοντάς τα με μια adventure ατμοσφαιρα αλλά δίχως σοβαρούς γρίφους, αναρωτιέμαι γιατί δεν βγαίνουν κι άλλα adventures που να ακολουθούν και να εξελίσσουν αυτή την κατεύθυνση.
Επίσης, διαφωνώ με το ότι τα adventures έχουν μπλα-μπλα και puzzles, ενώ τα υπόλοιπα παιχνίδια όχι και αυτός είναι ο λόγος που απορρίπτουν τα πρώτα οι υπόλοιποι gamers.
Όλα τα action παιχνίδια σήμερα έχουν πολύ βαθύ storytelling και αρκετό μπλα-μπλα.
Επίσης, δεν καταλαβαίνω γιατί το να βρεις έναν τρόπο να σκοτώσεις σιωπηλά κάποιον χωρίς να σε αντιληφθούν φρουροί και συστήματα ασφαλείας δεν θεωρείται puzzle (με την ευρεία έννοια μη με πυροβολήσετε) και θεωρείται puzzle το να δέσω το αγκίστρι στο σχοινί και το σχοινί στο κλαδι για ν απιασω το ψάρι που χρειάζομαι, όταν μάλιστα αυτά είναι τα μοναδικά αντικείμενα του inventory μου.
Δεν καταλαβαινω γιατί στην πρώτη περίπτωση θεωρείται πως σφάζω αβέρτα και στη δεύτερη πως χρησιμοποιώ το μυαλό μου.
Επίσης, παιδία action σκηνές δεν είναι απαραίτητα αυτές που σκοτώνεις κόσμο, κρέμεσαι από τοίχους και σπρώχνεις κουτιά...
Action σκηνή (πάλι με την ευρεία έννοια!) είναι και αυτή στο Secret of Monkey Island που πρέπει να ακολουθήσεις τον shopkeeper στο δάσος για να βρεις τον θησαυρό...
Προσωπικά, βέβαια, δεν θα με πειραζε να έχει και πιο καθαρόαιμη δράση σε σωστές δόσεις.
Δηλαδή οι πυροβολισμοί στο Gemini Rue, λειτουργούν αποτρεπτικά για έναν παραδοσιακό adventura???

Αν κάποιος σας ζητούσε να χαρακτηρήσετε τα adventures του σήμερα τι θα λέγατε;;;
Εγώ θα έλεγα πως πλέον σε επίπεδο παραγωγής και ποιότητας παιχνιδιού το είδος πάει εξαιρετικά.
Απλά τα περισσότερα δεν είναι πλέον challenging.
Και πιστεύω πως αυτό γίνεται για να μπει περισσότερος νέος κόσμος στο είδος, αν και δεν νομίζω πως εκεί είναι το πρόβλημα...

Ενδιαφέρουσες επισημάνσεις. Δεν μπορώ να διαφωνήσω σε τίποτα (εκτός από 2 λέξεις, αλλά, είπαμε, είμαι σε καλή διάθεση)

Tasos wrote: είναι και αυτή στο Secret of Monkey Island που πρέπει να ακολουθήσεις τον shopkeeper στο δάσος για να βρεις τον θησαυρό...

Ο ορισμός του adventuring. Καθαρά σημειολογικά. Υπάρχει στο Monkey Island --> υπάρχει δηλαδή στο παιχνίδι που τη φωτογραφία του εξωφύλλου του βάζουμε στο λεξικό στο λήμμα adventure --> ό,τι και να είναι, είναι γρίφος._ Αν και το πιστεύω, θεωρώ πως στο συγκεκριμένο μάλλον έχουμε να κάνουμε με χρονισμένο γρίφο και προσωπικά μ' ενοχλούν λίγο, αλλά πολύ λιγότερο από τα περισσότερα άλλα που μ' ενοχλούν.

Tasos wrote: Δηλαδή οι πυροβολισμοί στο Gemini Rue, λειτουργούν αποτρεπτικά για έναν παραδοσιακό adventura???

Όχι βέβαια. Και στο review που έκανα νομίζω ότι φάνηκε πως δε μ΄ενόχλησε.

Tasos wrote: δεν καταλαβαίνω γιατί το να βρεις έναν τρόπο να σκοτώσεις σιωπηλά κάποιον χωρίς να σε αντιληφθούν φρουροί και συστήματα ασφαλείας δεν θεωρείται puzzle (με την ευρεία έννοια μη με πυροβολήσετε)

Πρώτον, δεν πυροβολάμε, εδώ μέσα. όχι όλοι τουλάχιστον ... Αχ, Τάσο! Λοιπόν, άκου. Έπεσες στην περίπτωση. Νομίζω δεν το έχω ξαναπεί, αλλά το "sniping" είναι μια από τις αγαπημένες μου ασχολίες, όταν μου βγαίνει ο άλλος μου εαυτός ... ξέρεις ... Χθες το βράδυ μάλιστα το έκανα μπροστά στην οθόνη για κανένα 2ωρο Παρόλο ότι χρειάζεται σκέψη, δοκιμές κλπ., πράγματα που χρειάζονται και σε παραδοσιακούς γρίφους δηλαδή, εγώ δεν το λέω γρίφο. Ακόμη, αν θες, είναι κι η διαφορά των απαιτήσεων που έχει κάποιος όταν σφάζει με το μαχαίρι κι όταν σφάζει με το χαρτί και το μολύβι.

Tasos wrote: Απλά τα περισσότερα δεν είναι πλέον challenging.

Μάλλον ναι. Αν κι εμένα αυτό που με ενοχλεί πιο πολύ, όπως θα έχεις καταλάβει, είναι σε πρώτη φάση η έλλειψη τεχνικής αρτιότητας και το μην υπάρχουν ξενερωτικά στοιχεία. Μετά με ενδιαφέρουν από κοινού ένα λίγο προσεγμένο σενάριο (δε με νοιάζει και πάρα πολύ αν δεν έχει μέσα τα τρελά του) και μια ισορροπία ανάμεσα στην ποσότητα και την ποιότητα των γρίφων.
Το έχω ξαναπεί. Δε με νοιάζει και πολύ προς τα που θα πάει το είδος. Σίγουρα δε με νοιάζει καθόλου το αν οι εταιρείες πουλάνε ή όχι. Το να αυξηθεί το κοινό των adventures ας είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Είμαι πολύ γκρινιάρης, αλλά δεν είμαι τόσο πια κλειστός σε καινούρια πράγματα γενικά. Θέλω ένα πράγμα μόνο. Να μην αλλοιώνεται ο χαρακτήρας αυτών των παιχνιδιών. Το Gemini Rue δεν αλλοιώνει καθόλου αυτόν το χαρακτήρα, αλλά το tactical shooting τον αλλοιώνει κατ' εμέ.

Tasos wrote: Αν κάποιος σας ζητούσε να χαρακτηρήσετε τα adventures του σήμερα τι θα λέγατε;;;

Εγώ φέτος είμαι επηρεασμένος από το γεγονός ότι τα "εμπορικά adventures" που έπαιξα ήταν λίγο - πολύ ελαττωματικά σε σημείο να φοβάμαι να παραγγείλω καινούριο παιχνίδι, γιατί ξέρω ότι δεν είμαι ο άνθρωπος που θα δώσει εύκολα δεύτερη ευκαιρία. Κατά τ' άλλα έχω την αίσθηση ότι ο χώρος έχει γεμίσει πολλή χαζοχαρουμενιά ακριβώς για να γίνει ελκυστικός. Ο outcry μ' έβαλε για τα καλά στη διαδικασία να σκέφτομαι να δοκιμάσω το Edna & Harvey μ' αυτά που γράφει, αλλά, για κάποιο λόγο, νιώθω μέσα μου πως κι αυτό και το bout να παίξω, πάλι, μάλλον, θα θεωρώ το Gemini Rue το καλύτερο της χρονιάς. Ένα παιχνίδι που στο review του έβαλα 3,5!!! Και για να μην το ξαναξεχάσω, συμφωνώ κι εγώ με την παρακάτω άποψη, αν και πιθανότατα δίνουμε διαφορετική χροιά στον όρο "ανθρώπινο".

mkllds wrote: θα ήθελα να δω κάποια στιγμή ένα πιο "ανθρώπινο" σενάριο

Π.χ. εγώ σε καμία περίπτωση δε θεωρώ το σενάριο του WW ανθρώπινο, παρά το φινάλε του. Νομίζω ότι τα σενάρια στα adventures μπορούν πολύ καλύτερα από την αναπαραγωγή του Τόλκιν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Tasos wrote: Επίσης, δεν καταλαβαίνω γιατί το να βρεις έναν τρόπο να σκοτώσεις σιωπηλά κάποιον χωρίς να σε αντιληφθούν φρουροί και συστήματα ασφαλείας δεν θεωρείται puzzle (με την ευρεία έννοια μη με πυροβολήσετε) και θεωρείται puzzle το να δέσω το αγκίστρι στο σχοινί και το σχοινί στο κλαδι για ν απιασω το ψάρι που χρειάζομαι, όταν μάλιστα αυτά είναι τα μοναδικά αντικείμενα του inventory μου.
Δεν καταλαβαινω γιατί στην πρώτη περίπτωση θεωρείται πως σφάζω αβέρτα και στη δεύτερη πως χρησιμοποιώ το μυαλό μου.

Για να μη παρεξηγηθώ όταν λέω ότι σε όσους δε παίζουν adventures δε τους αρέσουν οι γρίφοι, δεν εννοώ ότι είναι βλάκες και βαριούνται να σκεφτούν. Ένας γρίφος ναι μεν θέλει σκέψη(συνήθως) κυρίως όμως θέλει χρόνο. Και ο χρόνος που θέλει να λυθεί αναλώνεται σε μη εθιστικές διαδικασίες όπως να κρατήσεις σημειώσεις, να κάνεις λίγο pixel hunting κ.λπ. και όχι σε, καλώς ή κακώς, εθιστικότατες όπως το πως θα κρυφτείς απ τον εχθρό ή πως θα τον σκοτώσεις χωρίς να σε καταλάβει.
Ακριβώς γι αυτό όλα, ή σχεδόν, τα νέα adventures είναι εφοδιασμένα με διάφορες μαγγανείες, κουμπιά που εμφανίζουν τα hotspots,κουμπιά αυτόματης επίλυσης κ.ά. για να ελαττώσουν τον απαιτούμενο χρόνο και να προωθηθεί η ιστορία ταχύτερα.
Και επίσης, γιατί να είναι "challenging" ένα παιχνίδι? Για να κάθεται το AG και το κάθε AG να το λύνει με walkthrough και μετά να αραδιάζει ότι είναι άκυροι ή παράλογοι οι γρίφοι του? Ή για να λέει ότι απευθύνεται σε ειδικό κοινό? Άλλωστε ένα παραδοσιακά challenging είδος, τα first person adventures, δεν αρέσουν στη πλειοψηφία των adventure gamers.

Τώρα κανονικά θέλει αφιέρωση εδώ. Αλλά φοβάμαι τον C_R. Που είσαι βρε C_R; Βάλθηκες να δουλέψεις το λοστό μάλλον.
Διαφωνώ μόνο στο δε βαριούνται. Δεν είναι βλάκες, αλλά ότι βαριούνται, βαριούνται. Εδώ ώρες - ώρες βαριέμαι εγώ, δε θα βαριούνται αυτοί;
(ο σίγουρος...)
Offtopic
Πάντως, ενώ χρωστάω ακόμη το A new beginning (βαριέμαι, αλλά δεν ξεχνώ) με έπεισες για το Edna - Harvey. Μια βδομάδα τώρα το έχεις εκθειάσει πιο πολύ κι από τη Dream_ Άντε να δούμε.
Στο λόγο της αντρικής μου τιμής, θα προσπαθήσω να βάλω τις προκαταλήψεις κατά μέρος (θα πιω μερικά ποτηράκια) και θα προσπαθήσω να το απολαύσω. Χρόνο δεν ξέρω που θα βρω, αλλά κάτι θα κάνω. Αποτελέσματα δεν υπόσχομαι.

Edit: τα italics δε δουλεύουν νομίζω.

Χμμμ... Ανάθεμά με, αν συμφωνώ με ένα πράγμα από αυτά που γράφεις. Πάμε λοιπόν μια που έχω όρεξη. Ευκαιρία να μάθω και γω την ευγενή τέχνη του multi quote (υπάρχει τέτοιος όρος.

crocark wrote: Δηλαδή θεωρείς κι εσύ ότι γενικά ο κόσμος δεν έχει κανένα θέμα με το να βάλει το νιονιό του να δουλέψει, αλλά το πρόβλημα περιορίζεται στο κλειστό του κόσμου.

Όχι, αλλά κάτι μου λέει ότι ο κόσμος που όντως δεν έχει κανένα θέμα με το να βάλει το νιονιό του να δουλέψει και παίζει games είναι πολύ μεγαλύτερος σε αριθμό από τον κόσμο που παίζει τακτικά adventures. Επίσης ο κλειστός κόσμος δεν είναι ΤΟ πρόβλημα, αλλά ένα πρόβλημα σε πολλές περιπτώσεις. Ο ανοικτός κόσμος θα ήταν μία λύση, ειδικά σε παιχνίδια με απλοποιημένους γρίφους, 15-20 ώρες gameplay (το πολύ), μηδενικό replay value και 30-40+ ευρώ τιμή κυκλοφορίας.

crocark wrote: Δηλαδή ότι αν έβγαιναν περισσότερα URU (δεν είμαι και σίγουρος, αλλά θεωρείται ανοιχτό σχετικά - για adventure) θα γεμίσει ο τόπος adventurάδες.

Δεν είμαι μάντης προφανώς, αλλά το βρίσκω πιθανό, αν όχι να γεμίσει ο τόπος adventurάδες, να αυξηθούν πολύ σε σχέση με τώρα. Καθότι αγαπώ το είδος, η κατάσταση με ενοχλεί και προτείνω λύσεις. Πολλές φορές, βέβαια, έχω αναρωτηθεί μήπως κάποιοι από τους ήδη υπάρχοντες adventurάδες (και βάζω και τον εαυτό μου μέσα) έχουμε πλέον πρόβλημα με αυτό το "να γεμίσει ο τόπος adventurάδες".

crocark wrote: ...με τον ίδιο τρόπο "όλοι" προτιμούν fast food gaming. Ακόμη και fast food adventuring. Ο ανοιχτός κόσμος και τα γραφικά είναι το πρόβλημα ... Τα ίδια παιδάκια που δεν παίρνουν ένα μήλο στο σχολείο το πρωί και προτιμούν ένα κρουασάν, είναι αυτά που αποφασίζουν και τι θα παίζουμε ή μάλλον τι παιχνίδια θα βγαίνουν.

Όχι. Ο ανοιχτός κόσμος και τα γραφικά είναι το φυσιολογικό. Ο ανοιχτός κόσμος και τα γραφικά είναι η εξέλιξη ή μάλλον μέρος της. Μην κοιτάς που εμένα, εσένα, τον Χ και τον Ψ τυχαίνει να μη μας απασχολούν τα γραφικά. Αν ήμουν reviewer σε έντυπο η site του ειδικού τύπου θα ήμουν αναγκασμένος (και δικαίως) να κόβω βαθμούς σε reviews των νέων adventures λόγω των γραφικών. Όταν αγοράζεις ένα προιόν παραγωγής 2011 (πρέπει να) απαιτείς να είναι προδιαγραφών 2011. Αυτό δεν είναι fast food, αλλά απλή λογική. Το ότι εμείς συμβιβαζόμαστε είναι αλλονού παπά ευαγγέλιο.
Επίσης, fast food ο ανοιχτός κόσμος; Αυτό δεν το πιασα. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει...

crocark wrote: Σκέψου λέει να 'ρθουν αυτοί που έφτιαξαν το oblivion και να φτιάξουν adventure με συνταγή oblivion. Πάλι οι ίδιοι κι οι ίδιοι θα το παίξουμε. Πειροδικά με εξώφυλλο δε θα έβγαιναν, τα adventurosites θα αρχίζανε / αρχίζαμε τις φαμφάρες: " ορίστε ... να στα μούτρα σας όσοι κατηγορούσατε το είδος ότι έτσι κι αλλιώς " ... Τέλος του χρόνου, μέτρηση και πάλι μετά και το τελευταίο shooter θα ήταν σε πωλήσεις και μάλιστα με τη μεγαλύτερη δυνατή απόσταση.

Αν γίνει μία φορά, ίσως. Αν γίνει δύο μπορεί. Αν γίνει τρεις; Τέσσερις; Πέντε; Με ποιοτικές κυκλοφορίες; Με γνωστές καταξιωμένες εταιρείες και όχι περαστικές; Με προώθηση της προκοπής και όχι της πλάκας; Σόρρυ αλλά δεν το πιστεύω. Και εξώφυλλα θα υπάρξουν και περισσότερος κόσμος θα έρθει και εν τέλει και τα adventurosites θα αρχίσουν να τρίβουν τα χέρια τους για την αυξημένη επισκεψιμότητα ακόμα κι αν δημοσίως θα κάνουν κάποια κριτική για το (και καλά) "μπαστάρδεμα" του είδους. Και σε κάθε περίπτωση, ας το δοκιμάσουμε να δούμε τι θα γίνει. Χάνουμε τίποτα; Τα κλασσικού τύπου adventures θα υπάρχουν πάντα. Όσο κι αν σε κάποιους φαίνεται περίεργο, δεν πρόκειται να χαθούν.

crocark wrote: Αν θέλουμε καλύτερα παιχνίδια, επιμένω, θα πρέπει να τα καίμε που και που. Όταν συγχωρούμε όλες τους τις αδυναμίες για να έχουμε μεταξύ μας την ψευδαίσθηση ότι κάτι κάνουμε, το adventuring που μας αξίζει θα έχουμε. Όπως σε όλα τα πράγματα δηλαδή.

Ακριβώς αυτό (βρήκα κάτι που να συμφωνώ τελικά ). Τι έλεγα πριν για τα γραφικά; Την απόλυτη γραμμικότητα; Το μηδενικό replay value; Έχουν καταντήσει όλα αυτά να θεωρούνται δεδομένα στα adventures και να τα αγνοούμε. Γιατί;

crocark wrote: Η γνώμη που έχω για εδώ μέσα και συγχωρέστε με αν ακούγεται κάπως, είναι ότι, τελικά, την πρώτη θέση στην καρδιά μας την παίρνουν τα γραφικά.

Καταρχάς, ας πάψουμε να λέμε σε όποιον κάνει κριτική στη σύγχρονη κατάσταση στα adventures ότι τα λέει αυτά γιατί "τον ενδιαφέρουν μόνο τα γραφικά". Αυτό είναι απλοποίηση του κερατά, συλλογισμός επιπέδου α΄δημοτικού. Δεν το λέω για σένα, το λέω γενικά επειδή το συγκεκριμένο είναι καραμέλα. Δε λέω ότι δε συμβαίνει, λέω ότι είναι ισοπέδωση. Και το λέω εγώ που ποτέ δε με έχουν απασχολήσει τα γραφικά (όποιος θέλει το πιστεύει ). Απο κει και πέρα, για να απαντήσω σε αυτό που λες, όχι, δε νομίζω. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και κάτι παραπάνω. Όχι μόνο δε βάζουμε τα γραφικά ψηλά, αλλά φοβάμαι ότι ίσως τελικά τα βάζουμε και πιο κάτω από όσο πρέπει. Το έχει σκεφτεί κανείς αυτό;

Διάολε, είμαι περήφανος που έγραψα ένα post αλα crocark. Πάνω από μια ώρα μου πήρε...

Ένας γρίφος ναι μεν θέλει σκέψη(συνήθως) κυρίως όμως θέλει χρόνο. Και ο χρόνος που θέλει να λυθεί αναλώνεται σε μη εθιστικές διαδικασίες όπως να κρατήσεις σημειώσεις, να κάνεις λίγο pixel hunting κ.λπ. και όχι σε, καλώς ή κακώς, εθιστικότατες όπως το πως θα κρυφτείς απ τον εχθρό ή πως θα τον σκοτώσεις χωρίς να σε καταλάβει.

Άρα είναι θέμα και gameplay... Και αυτό θα ήθελα να δω: τις εθιστικες αυτές διαδικασίες να μπαινουν μέσα στα adventures.
Παιδιά το Strong Bad, ένα παιχνίδι που σίγουρα το 90% από σας δεν έχει παίξει, είχε ένα ολόκληρο επεισόδιο σάτυρα στα 8-bit και στα platform games, που σε σημεία του έπαιζες τέτοια παιχνίδια και μέσα σε αυτά έλυνες γρίφους που ήταν 100% adventuρίστικοι.
Τα πάντα μπορούν να γίνουν, θέληση να υπάρχει.

Σου άρεσε, ε;

WickedMan wrote: Διάολε, είμαι περήφανος που έγραψα ένα post αλα crocark. Πάνω από μια ώρα μου πήρε...

Τα θερμά μου συγχαρητήρια

WickedMan wrote: ο κόσμος που όντως δεν έχει κανένα θέμα με το να βάλει το νιονιό του να δουλέψει

Ο κόσμος που βάζει το μυαλό του να δουλέψει είναι γενικώς ελάχιστος, εντός κι εκτός gaming ... Σήμερα μόνο έχω δεκάδες παραδείγματα. Αύριο θα έχω άλλες δεκάδες. Δεν αφορούν όμως το advocate.

WickedMan wrote: Ο ανοικτός κόσμος θα ήταν μία λύση, ειδικά σε παιχνίδια με απλοποιημένους γρίφους, 15-20 ώρες gameplay (το πολύ), μηδενικό replay value και 30-40+ ευρώ τιμή κυκλοφορίας.

Μπορεί ... ΕΙδικά στο κομμάτι του replay value και των ωρών gameplay το λέω συνέχεια. Βέβαια κι εδώ υπάρχει η θεωρία που λέει ότι όλο και πιο πολλοί πάνε για φτηνά παιχνίδια των λίγων ωρών κλπ., αλλά δεν το προχωρώ γιατί δε με νοιάζει καθόλου. Μα καθόλου όμως. Αν με ρωτάς, θέλω πιο πολλή ώρα, πιο φτηνά παιχνίδια, αν γίνεται λίγα εναλλακτικά φινάλε. Για τον ανοικτό κόσμο δεν ξέρω ... Είμαι της γνώμης πως αν λειτουργούσε στα adventures θα είχε ήδη γίνει για πολλούς λόγους, άρα μάλλον δε δουλεύει. Με χαρά όμως αν κάποιος ισχυριζόταν ότι έφτιαξε κάτι όπου όλ' αυτά δουλεύουν, να του αγόραζα το παιχνίδι.

WickedMan wrote: έχω αναρωτηθεί μήπως κάποιοι από τους ήδη υπάρχοντες adventurάδες (και βάζω και τον εαυτό μου μέσα) έχουμε πλέον πρόβλημα με αυτό το "να γεμίσει ο τόπος adventurάδες".

Το καίριο σημείο για όλ' αυτά που γράφουμε δυο μέρες εδώ. Jackpot baby! ΔΕ Μ' ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ!Μακάρι και να γεμίσει και "να τους καταπιούμε όλους". Εμένα αυτό που μ' ενδιαφέρει, στο βαθμό τέλος πάντων που μ' ενδιαφέρει είναι να μη μου χαλάσουν τα παιχνίδια. Με τον ίδιο τρόπο που μπήκα εγώ στο χορό ας μπουν κι οι υπόλοιποι κι εγώ δε θα κλείσω σε κανέναν την πόρτα. Αντιθέτως. Αλλά μου τη δίνει να πρέπει να θυσιάζω εγώ πράγματα για να έρθει κι άλλος κόσμος. Λέω ότι δεν κλείνω την πόρτα, αλλά δε θα γίνει κι αυτό η μονομανία μου. Μ' αυτή μου την άποψη, δε μ' ενδιαφέρει αν το όποιο περιοδικό κάνει εξώφυλλο το όποιο παιχνίδι, το τι βαθμό παίρνει ένα adventure σε σχέση με ένα shooter ή ό,τι είναι τέλος πάντων, όπως ποτέ δε μ' ενδιέφερε η κρίση όλων όσων λέγανε κάποτε ότι τα adventures παίρνανε στο pcmaster 95% και 100%. Αδιάφορο, γιατί είχα αναπτύξει άλλους κώδικες (όχι μόνο επικοινωνίας).

WickedMan wrote: Αν ήμουν reviewer σε έντυπο η site του ειδικού τύπου θα ήμουν αναγκασμένος (και δικαίως) να κόβω βαθμούς σε reviews των νέων adventures λόγω των γραφικών.

Δεν πάω να το παίξω reviewer, πίστεψέ με, αλλά επειδή θυμήθηκα πριν το Gemini Rue και το review μου εδώ, δες το σε παρακαλώ μια στιγμή. Πήρε από εμένα 3,5 λόγω γραφικών. Αν όμως είχε bug, να μη σου πω καλύτερα τι θα έπαιρνε γιατί διαβάζουν γυναίκες και μικρά παιδιά. Νομίζω 30% κόψιμο μόνο για τα γραφικά, κάτι λέει. ότι με νοιάζουν αρκούντως και τα γραφικά. Νομίζω ότι δε συμβιβάζομαι. Λέω και παραπάνω ότι το καλύτερο από όλες τις απόψεις (για μένα) παιχνίδι της χρονιάς, εκτός από την άποψη των γραφικών κλπ. είναι από έναν ανεξάρτητο τύπο που το έφτιαξε σα school project ένα πράγμα και, μεταξύ μας, δε βλέπεται. Αλλά παίζεται εξαιρετικά ευχάριστα από εμένα.

WickedMan wrote: Αν γίνει μία φορά, ίσως. Αν γίνει δύο μπορεί. Αν γίνει τρεις; Τέσσερις; Πέντε; Με ποιοτικές κυκλοφορίες; Με γνωστές καταξιωμένες εταιρείες και όχι περαστικές; Με προώθηση της προκοπής και όχι της πλάκας; Σόρρυ αλλά δεν το πιστεύω. Και εξώφυλλα θα υπάρξουν και περισσότερος κόσμος θα έρθει και εν τέλει και τα adventurosites θα αρχίσουν να τρίβουν τα χέρια τους για την αυξημένη επισκεψιμότητα ακόμα κι αν δημοσίως θα κάνουν κάποια κριτική για το (και καλά) "μπαστάρδεμα" του είδους.

Μπορεί, αλλά όπως είπα, δε με νοιάζει όλο αυτό ... Αυτό θα μπορούσε να με απασχολεί αν είχα φιλοδοξίες να γίνω reviewer σε περιοδικό, αλλά εγώ κάνω το χόμπι μου.

WickedMan wrote: Και σε κάθε περίπτωση, ας το δοκιμάσουμε να δούμε τι θα γίνει. Χάνουμε τίποτα; Τα κλασσικού τύπου adventures θα υπάρχουν πάντα. Όσο κι αν σε κάποιους φαίνεται περίεργο, δεν πρόκειται να χαθούν.

Όχι φυσικά. Δε χάνουμε. Αλλά πάλι δεν ανήκει όλο αυτό στη σφαίρα των ενδιαφερόντων μου. Καλά καλά δεν μπορώ να λειτουργήσω τα συστήματα που λέει ο Τσαμπίκος γιανα παίζουμε παλιά παιχνίδια, θα κάτσω να φτιάξω παιχνίδι; Όποιος θέλει ας φτιάξει. Κι εγώ εδώ είμαι για να το παίξω. Άμα θέλει, του κάνω και beta testing. Βασικά θα τον εκλιπαρούσα να ζητήσει από κάποιον beta testing, όχι εμένα απαραίτητα, γιατί τα νευράκια μου δεν αντέχουν και πολύ...

WickedMan wrote: Αυτό είναι απλοποίηση του κερατά, συλλογισμός επιπέδου α΄δημοτικού.

Το λέω κι εγώ κάποτε. Αλλά καμιά φορά το λέμε γενικά για να μη γράφουμε ολόκληρα τέτοια κατεβατά. Σε κάθε περίπτωση, απλοποίηση ή όχι, ισχύει σε μεγάλο βαθμό και έτσι ακριβώς. ΔΗΛΑΔΗ: με τίποτα δεν πείθομαι ότι τα πιτσιρίκια κι όχι μόνο που αγοράζουν παιχνίδια δεν επιλέγουν adventures εξαιτίας της γραμμικότητάς τους π.χ. κι όχι εξαιτίας των γραφικών τους. Για το κόστος και το gameplay είπα ότι συμφωνώ. Αλλά έτσι όπως το λες τώρα, διαφωνώ πάλι. Γιατί μπορεί π.χ. για τον outcry το bout να ήταν γελοιωδώς εύκολο και να το τελείωσε σε λίγες ώρες, αλλά γι' αυτούς που επιλέγουν το Black Ops που λέει ο φίλος μου πιο πάνω, το bout μπορεί να διαρκέσει 50 ώρες και μάλλον λίγες λέω. Αλλά το είπε:

outcry wrote: κυρίως όμως θέλει χρόνο. Και ο χρόνος που θέλει να λυθεί αναλώνεται σε μη εθιστικές διαδικασίες όπως να κρατήσεις σημειώσεις, να κάνεις λίγο pixel hunting κ.λπ.

... οι πολλοί πάντα θα προτιμούν να κρύβονται και να snipάρουν είτε τα adventures έχουν ανοιχτό κόσμο είτε όχι. Απλά, απλούστατα. Από κει και πέρα, ξαναλέω, άμα θέλει κανείς να φτιάξει για την πάρτη μου μονάχα ένα ανοιχτό adventure, ας το κάνει κι εγώ θα το αγοράσω.

(μόνο 40 λεπτάκια )

Ωραία όλα αυτά και πολύ ενδιαφέροντα αλλά η προσωπική μου άποψη είναι ότι εαν δεν ενδιαφερθούν οι μεγάλες εταιρείες, τα βαριά ονόματα του χώρου, να ασχοληθούν με τα adventures ίσως και να μην δούμε καμμία ανάσταση του είδους. Adventures παιχνίδια τα οποία θα είναι καταπληκτικά το πιθανότερο είναι ότι θα συνεχίσουν να βγαίνουν αλλά και πάλι λίγοι θα τα παίζουμε.

(Ορίστε πως γράφουν post μέσα σε 3 λεπτά! )

crocark wrote: Offtopic
Πάντως, ενώ χρωστάω ακόμη το A new beginning (βαριέμαι, αλλά δεν ξεχνώ) με έπεισες για το Edna - Harvey. Μια βδομάδα τώρα το έχεις εκθειάσει πιο πολύ κι από τη Dream_ Άντε να δούμε.
Στο λόγο της αντρικής μου τιμής, θα προσπαθήσω να βάλω τις προκαταλήψεις κατά μέρος (θα πιω μερικά ποτηράκια) και θα προσπαθήσω να το απολαύσω. Χρόνο δεν ξέρω που θα βρω, αλλά κάτι θα κάνω. Αποτελέσματα δεν υπόσχομαι.

Αρκεί όταν θα νιώσεις στην αρχή "τώρα τί διάολο κάνω εδώ και γιατί ασχολούμαι" να μη το παρατήσεις. Από ένα σημείο σχετικά κοντά στην αρχή και μετά (θέλω να) πιστεύω ότι θα σε αποζημιώσει.

Διαφωνώ. Δεν υπάρχει κατηγορία παιχνιδιών αποκλειστικά "κλειστής αρχιτεκτονικής". Και αν υπάρχει, κακώς υπάρχει κατά τη γνώμη μου. Καλό είναι να προσπαθείς να βάζεις "και λίγο από το άλλο" που και που, αποτρέπει το βάλτωμα των genres. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι τι σχέση έχουν τα κακά φινάλε που λες. Δε μπορεί ένα adventure να έχει "και λίγο από το άλλο" και να έχει και ωραίο φινάλε;